De oorzaken van hyperventilatie

Over de oorzaken van chronische hyperventilatie is veel geschreven en nog weinig definitief duidelijk. Als niet-psychische oorzaken worden wel genoemd

astma
pijn
longontsteking
bloedarmoede
borstkas- of hartklachten
koorts
lang spreken
suikerziekte
nier- en leveraandoeningen
verhoogd progesterongehalte
ziekte van Pfeiffer
virusinfecties

Maar meestal echter ontstaat hyperventilatie ten gevolge van de psychosociale stress waaronder mensen leven. De ziekte wordt zodoende als psychosomatisch bestempeld.

Oorzaken van hyperventilatie – hoe begint het?

Aan de eerste duidelijke hyperventilatie aanval gaat vaak een langere periode vooraf van psychosociale stress, angst, ongerustheid of depressie. Oorzaken van hyperventilatie zijn vaak emoties zoals frustraties, woede of verdriet van bijvoorbeeld sterfgeval, scheiding, ontslag, werkloosheid, verhuizing, oorlog, puberteit die onvoldoende worden geuit. Het is waarschijnlijk dat ook nog andere factoren aan het syndroom van chronische hyperventilatie bijdragen. Zo kan het veel inhalerend roken van sigaretten op zich beschouwd worden als een vorm van hyperventileren. En dit kan zich ontwikkelen tot het syndroom van chronische hyperventilatie met alles erop en eraan. Ook bij overmatig cafeïne gebruik blijken de klachten en symptomen exact hetzelfde. Cafeïne in koffie, cola, thee, chocolademelk (theobromie) maar ook aspirine, nicotine en amfetaminen zetten – zeker bij overmatig gebruik – het ademcentrum aan tot verhoogde activiteit.

In alle genoemde situaties ademt de patiënt meer dan eigenlijk nodig is. Hierdoor worden de CO₂-buffers van het lichaam opgebruikt en belandt de patiënt langzaam maar zeker in het syndroom van de chronische hyperventilatie.

Het psychologische profiel van mensen met chronische hyperventilatie

Mensen die hyperventileren zijn gewoonlijk innerlijk onzeker. Ze houden wat krampachtig de schijn van flinkheid en zelfstandigheid op. Zijn vaak bang een zwakke, kinderachtige indruk te maken. En ze stellen vaak hoge eisen aan zichzelf. Meestal vertonen ze een overmatige plichtsbetrachting en perfectionisme. Onder omstandigheden van psychosociale stress blijven ze (te) lang doorgaan. Ze doen ‘alsof er niets aan de hand is’. Soms zelfs tot ze er bij neervallen. Ze hebben de voortdurende neiging hun gevoelens en uitingen van frustratie te beheersen of te verdringen. Ook eenzaamheid brengt een verhoogd risico op hyperventilatie met zich mee.

diagnose chronische hyperventilatie

<—lees meer —>

faq hyperventilatie