Goedenacht,

schrok zon half uur wakker. Had her hartstikke warm, moest ontzettend hoesten en een zwaar hoofd. Ben nu nog een beetje benauwd... Schrok zo dat ik spontaan begon te hyperen. herkent iemand bovenstaande?

Afgelopen dagen sowieso een beetje benauwd, veel slijm ophoesten maar soms ook een droge hoest. Vind dit niet eng, zoals de duizeligheid maar niet idiaal.

Bij inspanning ben ik juist helemaal niet benauwd!



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 22/05/2017 13:51 door Ben4.

Hoi Ben,

Het zou kunnen dat je gedroomd hebt. Tenminste dat had ik laatst, enge droom en werd wakker met hele snelle ademhaling...

Groetjes Lin

Hey Lin,

Klopt ik droomde, doe ik elke nacht en altijd haha. Was niet echt een nachtmerrie. Maar thanks, zou idd wel kunnen dat mijn lichaam er toch mee bezig was!

Ik denk ook iets van (onbewuste) angstaanval in je slaap (droom) misschien

Ik had het laatst namelijk ook nadat ik wakker werd van de rookmelder.. heel erg geschrokken en spontaan gaan hyperen / benauwd etc

Ik heb ook wel eens dat ik heel erg schrik of een rare aanval krijg in Mn slaap opeens wakker en meestal slaap ik dan weer verder en ik stel me gerust door te zeggen dat het een stressontslading was zo ook met nachtmerries

Hoi hoi,

Hoe gaat het nu met iedereen? Bemerk bij mezelf echt ups en downs. Ben voor mezelf wel weer wat activiteiten aan het opbouwen. Ga ook weer wat uurtjes op therapeutische basis werken, maar vind dit toch wel erg spannend. Bijna 4 weken bezig met HyperVen, wil zo graag van die vervelende klachten af!!! Ben ook zo benieuwd of jullie weer vooruitgang hebben geboekt, dan kan ik me daar weer een beetje aan vasthouden. Hoor het graag!

Groetjes lin

Hey Lin.

Goed joh, van dat werken!

Ik doe zelf ook steeds meer activiteiten weer na 5 maand. Half uurtje stage, waarbij mijn klachten echt nog heel erg de kop opsteken. Loop weer op het voetbalveld. Fiets af en toe. doe steeds meer als eerst. Heb maandag en dinsdag echt hele goede dagen gehad. Gister een beetje stress en dat merk ik vandaag gelijk weer !

Ook voor jou de tip dus, doe wel rustig aan beginnen. Mijn valkuil ook geweest eerste keer. nu doe ik het langzamer. Luister echt naar je lichaam :-)

Hee Ben,

Wat fijn om te horen dat je een paar goede dagen had! Bij mij gaat het redelijk, heb wel een aantal momenten op de dag last van onrust. Herken jij dit? Bedankt voor de goede tips, ik wil altijd te snel

Groetjes Lin

Hey Lin.

Onrust ken ik heel goed. Wil ik aldoor bewegen. Daarbij ervaar ik ook de duizeligheid. Heb avonden gehad dat ik echt niet stil kon zitten en angstig werd. Tegenwoordig loop ik dan even naar buiten en ga ff springen of iets anders actiefs doen. Gelijk als je het voelt opkomen.

Mocht het toch doorslaan: Probeer je niet te focussen op 1 punt. Alsof je daarmee je evenwicht wil bewaren. Maar kijk rustig rond door met je hoofd te draaien. Rustig aan. Probeer daarbij je benen te ontspannen. -> advies van mijn logepediste.

Groeten

Ik denk dat het beter is om de onrust te accepteren zonder er direct op te reageren door iets te gaan doen. In ieder geval werkt dit bij mij averechts, omdat ik zo mijn hersenen leer dat de onrust dus iets is dat je moet bestrijden en zo houd ik de vechtvlucht mechanismen in stand (met iets onrustigs!). Ik ga dus zelf liever met acceptatie aan de gang, zodra ik me er bewust van ben. Ik schiet namelijk nog steeds vrijwel direct onbewust in de reageer modus. Maar zoals een dag als vandaag (ik ging naar bed gister en stond op vanmorgen met enorme spanning en pijn, het gevoel onder stroom te staan) ben ik juist de hele dag zo min mogelijk gaan doen, om die gevoelens niet te ontlopen. Dus echt te voelen (ook geen tv, tablet, etc). De neiging om te vluchten voel ik dan heel sterk, maar ik ben tot het punt gekomen (jarenlang BO) dat het echt even duurt tot mijn lijf tot rust komt en dat gebeurt dus pas na totale rust (en wel wakker zijn). Ik loop op zo'n dag wel gewoon mijn wandelschema en ik doe even boodschappen, maar dan niet in reactie op de onrust. "Ohw ik voel omrust, dus dan ga ik maar een blokje om zodat het weg gaat", wordt dan "ohw ik voel onrust, dus ik ga het maar voelen met al mijn aandacht en accepteer het zoals het is".

Je schakelt op deze manier de vecht-vlucht reactie in je brein uit, door niet te reageren en zelfs de gevoelens uit te nodigen. Je hersenen leren zo dat de onrust dus eigenlijk niets ernstigs is en dooft vanzelf uit. Al kan dat wel even duren als je lichaam het niet meer gewend is te ontspannen.

Rob? Bij onrust, stilzitten of bewegen? Wat is het beste?

Ik denk zelf dat er geen goede manier is. Acceptatie is per persoon verschillend.

Ik ga ook niet bewegen om te vluchten. Juist dan wek ik het nog even op. Maar kom daarna wel tot rust.

Anders blijf ik constant onrustig wat bij mij averechts werkt!

Maar hoor ook graag van Rob.

Weet je wat me nu ook weer eens te binnen schiet... als je erg angstig/overspannen bent, wil je zo graag antwoorden van anderen over hoe het moet, omdat je zelf wat de weg kwijt bent. Alleen zijn die antwoorden vaak heel verschillend, simpelweg omdat mensen ook zo verschillend zijn. Ik heb nogal wat therapien en revalidaties achter de rug en telkens weer werd ik zo enorm onzeker, omdat er wéér een andere mening/methode was. Plus nog alle zelfhulp en google hihi... Ik ben daar ook mee gestopt en uiteindelijk bij een hele fijne haptotherapeut terecht gekomen en hij heeft mij eigenlijk geleerd weer naar mezelf te luisteren. En ja, dan kan je er ook finaal naast zitten (overigens net zo als je het advies van een ander aanneemt, niemand heeft dé antwoorden), maar dan leer je het dus zélf, door ervaring met vallen en opstaan. Misschien is dat nog wel het belangrijkste, want zo is mijn zelfvertrouwen wel enorm gegroeid de afgelopen tijd. Door telkens weer onderuit te gaan. En natuurlijk weer op te staan

Allen,

Als je die onrust voelt in je zenuwstelsel, is het een teken dat die stress die daaraan gerelateerd is aan de oppervlakte is gekomen. Van het onderbewustzijn de weg heeft gevonden naar het bewustzijn. Hoe je leert om dat los te laten, is lastig uit te leggen. Wat helpt is een argeloze houding ten opzichte van die onrust. Het niet proberen te sturen, maar het zijn eigen weg laten gaan. Dat is voor de meeste mensen heel moeilijk aan te leren. Argeloos is het sleutelwoord.

Als je (licht) gaat sporten, gaat je bewustzijn zich met iets anders bezighouden dan die stress die zich aandient. Daarmee kan die stress zelf zijn weg naar buiten vinden. Daarom helpt licht sporten mee om die stress kwijt te raken. Meditatie (in de juiste vorm althans) leert je ook die argeloze houding aan te nemen.

Wat je dus vooral niet moet doen, is analyseren waar die onrust vandaan komt. Door dat te doen, focus je op die onderliggende stress en daarmee blokkeer je de weg voor die stress om zich naar het bewustzijn en naar buiten te werken. Dat is ook de reden dat psychoanalyse bijna nooit resultaat geeft, en vaak de dingen juist erger maakt.

Dat gezegd hebbende, zijn er ook situaties waardoor een focus op die stress juist helpt om het bewust te maken. Dat hangt ervan af in hoeverre die stress zich al in het bewustzijn heeft weten te manifesteren. Als je bijvoorbeeld een plotselinge pijn in je schouders voelt, dan kan het soms helpen om je op die pijn te concentreren. Die pijn neemt dan enorm toe, en zodra de stress bewust is gemaakt, verdwijnt de pijn even plotseling als hij was opgekomen. Dat is iets dat je ook kan leren. Dit geldt natuurlijk alleen voor pijnen die ontstaan ten gevolge van onderliggende stress, niet voor een duidelijk fysiek geïnduceerde pijn.

Dipje vandaag na echt een goede week over t algemeen! Erg vervelend maar kan wel positief blijven over de goede week. Vandaag vooral een zware kop. Net of er een steen aan mn nek hangt en wat duizelingen


Kan het ook aardig over mij heen laten komen. soms wel een beetje paniek, maar kalmeer mezelf bijna gelijk weer. ook erg fijn.

Herkennen jullie onzeker lopen ook? Net of als alles beweegt en ik mijn motoriek kwijt ben



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/05/2017 19:59 door Ben4.

Hee Ben,

We kunnen elkaar een hand geven! Ik had ook een redelijk goede week, maar vanavond veel minder...En daar baal ik dan zo ongelooflijk van! Maar kan ook de vooruitgang zien gelukkig. Dat onvast lopen herken ik, vind ik ook zo'n vervelend gevoel!

Groetjes Lin

Hee allemaal

Ben even een tijdje niet op het forum geweest. Om te proberen niet zoveel met chronische hyperventilatie bezig te zijn. Dacht misschien helpt me dat..

..Maar nou ik me ellendig voel merk ik dat ik toch echt die steun nodig heb!

Heb een drukke week achter de rug met laat naar bed, slecht gegeten en gedronken, vroeg op, veel staan en dat enorm warme weer

Resultaat; vreselijk moe en nog vreselijkere hoofdpijnen, pijnlijke vermoeide benen en voeten en last van rug, nek en schouders... Tintelingen, licht in mn hoofd, gevoel flauw tevallen, Hartoverslagen, maag/darmen overstuur (krampen? in mn maag wat uitstraalt naar ribben.. heel gek en pijnlijk iets, herkenbaar? )
Moet ik doorgaan? Ik vergeet vast nog iets haha

Ik weet dat ik dit zelf grotendeels in de hand heb want had al drukke werkweek en daarnaast nog verplichtingen icm met niet sporten, de warmte, stress op het werk, slecht eten drinken en slapen, weinig ontspanning en mn verkeerde houding maakt dat ik me weer een beetje terug bij af voel. Ik moet mezelf nu echt een schop onder mn reet geven en in elk geval gaan doen waar ik wel invloed op heb bijvoorbeeld op tijd naar bed en goed eten drinken!

Hebben jullie er in een flinke dip ook zoveel moeite mee door te gaan? Op de goede dagen doe ik echt fluitend mn therapie en ben ik goed bezig met al mn voornemens maar op een slechte dag kruip ik het liefst onder een deken op de bank en ben ik al mn motivatie kwijt... terwijl ik weet dat het helpt want mn eerste maand ging echt zo goed!

Baal ook zo van mezelf dat ik het allemaal zo moeilijk vind om motivatie vast te houden.

Zo heel verhaal maar ben blij dat ik het ff kwijt kan hier! Vind hier zoveel erkenning en voel me buiten dit forum zovaak alleen in mn herstel omdat haast niemand het begrijpt

Hey Sea,

Gewoon lekker op dit forum komen, je bent toch de hele dag bezig met chronische hyperventilatie. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Ik herken je volledig, heb bijna al jouw klachten ook, met name het duizelige/licht in je hoofd. Dit is mijn grootste probleem.
Op mindere dagen is dit erger. Op goede dagen is het soms zelfs weg!

Ik ben zelf heel gezond gaan eten. Hier ontbrak het heel erg aan voor de chronische hyperventilatie en ik denk dat het ook een trigger was. Ik vermijd Cafeïne en alcohol. Heel af en toe een pilsje. Denk dat dit behoorlijk wat invloed kan hebben.

Voor de rest bied dit forum gewoon continue steun en dat vind ik heel fijn, daarom negeer ik het ook niet. Constante herkenning zorgt bij mij voor minder angst.

Steuntje in de rug hier is gewoon ontzettend nodig, in de werkelijke wereld krijg je deze ook, maar van mensen die niet precies weten wat je ervaart. Hier kom je lotgenoten tegen, die dezelfde klachten kunnen ervaren.

Kop op Sea, op de mindere dagen ook de dingen doen die je in gedachte had, de therapie doen, dan scoor je maar 10 seconden lager, of 20. Het is een rust moment op de dag, en werkt net zo goed! Pak af en toe wat meer rust, ik denk dat je vrij veel blijft doen wat stress op levert! Opzich positief maar als het chronische hyperventilatie blijft uitlokken blijft de trigger.

We kunnen het Sea! :-)

Groeten

Je hebt zeker gelijk al is rust pakken voor mij moeilijker nu ik weer volledig moet werken en thuis de zorg heb voor een peuter, een hond en het huishouden.

Vooral na zo'n lange werkdag tot 1730 is het mn kindje ophalen bij de opvang, hond uitlaten, eten koken en eten, met de kleine in de douche en als die dan eindelijk slaapt en alles is opgeruimd doe ik therapie dan heb ik nog 1.5 uur rust en moet ik weer hond uitlaten en zorgen dat ik op tijd op bed ga want de volgende ochtend is weer 0630 eruit

En dan moet ik daarbij ook nog dingen inplannen als sport, verjaardagen en boodschappen

Kom gewoon echt minimaal 3 dagen per week tijd tekort. En andere tijden/dagen werken is niet mogelijk op het werk en ook niet op de kinderopvang * tenminste niet zonder dat het een hoop geld extra gaat kosten *
...

Sorry voel mij echt een zeur nu. Lijkt net of ik geen oplossing wil maar ik wil echt een oplossing maar ik zie die zelf gewoon niet structureel. Ook de phycholoog kon me niet echt helpen daarbij.

Dat gezonder eten moet ik ook echt gewoon doen hoor! Maar betrap mezelf gewoon vaak erop dat als het minder gaat ik mezelf wil troosten door niet te hoeven koken lekker pizza bestellen ofzo en das natuurlijk niet slim

Thanks in elk geval voor je support!!!

Hoihoi

Ik kreeg echt medelijden toen ik alles las je hebt het super zwaar !! Peuter,hond , werk echt knap dat je dat kan!! Ik heb geen kind en kan m'n eigen werk zelf inplannen en nog is het zwaar

Ik zou als ik jou was weet natuurlijk niet of het kan even tijdelijk ziek melden en echt richten op je herstel serieus dit heb ik ook gedaan want het werd er niet beter op. naast je therapie moet je natuurlijk ook echt aan jezelf denken!! Als je eenmaal af bent van chronische hyperventilatie kan je alles weer(hopelijk)

Hoe is het leven met een peuter icm chronische hyperventilatie. Wij willen ook zo graag een baby maar durf het niet aan door die stomme chronische hyperventilatie ben nu al elke dagen hele dag moe laat staan nog met een baby/kind