Hallo Arina,
Hierover een stukje uit het artikel van Drs. Snitslaar:
Quote.
De persoonsstructuur van de patient met chronische hyperventilatie
Gewoonlijk betreft het innerlijk onzekere, wat krampachtig de schijn van flinkheid en zelfstandigheid ophoudende mensen, die bang zijn een zwakke, kinderachtige indruk te maken en hoge eisen aan zichzelf stellen. Meestal vertonen ze een overmatige plichtsbetrachting. Onder omstandigheden van psycho-sociale
stress blijven ze (te) lang doorgaan ‘alsof er niets aan de hand is’; tot ze er figuurlijk (soms letterlijk) bij neervallen. Er bestaat een voortdurende neiging steeds maar weer hun gevoelens/uitingen van frustratie te beheersen of te verdringen.
Het is extra tragisch, dat juist deze mensen zo gemakkelijk voor simulanten, hysterici en renteneurotici worden aangezien! De patient begrijpt zijn
klachten meestal slecht en is slecht in staat de geconsulteerde arts duidelijk te maken wat hem of haar plaagt. Voor een deel wordt dit mede bepaald door de onbekendheid van de arts met het fenomeen. Herhaaldelijk werd de indruk gewekt, dat een partiële amnesie als gevolg van verminderd effectief functioneren van het centrale zenuwstelsel tijdens een aanval, de patient parten speelt bij het produceren van zijn anamnese. In ieder geval worden de betreffende
klachten en de presentatie ervan vaak door de medici als vaag aangeduid.
Er bestaat een discrepantie tussen de mate van gealarmeerdheid van de patient enerzijds en het feit dat de dokter ‘niks vindt’ anderzijds. Bovendien maakt de patient een nerveuze indruk en is de arts vaak niet op de hoogte van de psycho-sociale
stress waaraan de meeste chronisch
HyperVentilerende patiënten hebben blootgestaan.
De patient krijgt te horen dat ‘ie niks heeft’. Een goed bedoelende dokter zal hem of haar hiermee trachten gerust te stellen al dan niet met toevoeging dat het ‘de zenuwen’ zijn, of ‘een Iichte overspannenheid’.
De betrokkene voelt zich vervolgens vaak toenemend schuldig na im- of expliciet beschuldigd te zijn van aanstellerij, althans voor niets een aanslag op de kostbare tijd van zijn huisarts te hebben gepleegd. De patient meent (helaas niet altijd ongegrond), dat men hem of haar luiheid of ambitie naar een gemakkelijk verkregen wao-uitkering verwijt. De ongerustheid aangaande de
klachten blijft; wordt vaak groter.
Meestal leidt dit tot escalatie in het (door de medicus vaak als inadequaat of hysterisch betitelde) appelleergedrag. Dit doet de vooringenomenheid jegens de patient toenemen en biedt een garantie voor de vaak lange, zinloze, voor de betrokken partijen vaak uiterst frustrerende lijdensweg.
Unquote.
Rob Gravesteijn
HyperVen
Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.
(Y) Kijk er naar uit om dat te ontdekken!
.
