Ik ben een jongen van 22 jaar en ik sukkel al 5 jaar met mijn gezondheid.

Ziektebeeld: ->Ik heb het gevoel dat mijn lichaam bijna nooit meer in een ontspannen toestand is (voeltb aslof lichaam . permanent in overdrive is
-> Slaap heel slecht
->Veel geeuwen en zuchten, slikken (soms blijven hangen in geeuw/ komt er niet volledig uit)
-> overdreven focus op mijn ademhaling
-> soms stijf middenrif
-> veel boeren/ opgeblazen buik
-> gezicht voelt opgespannen
-> slechte weerstand( snel rillen bij kou)
-> nooit echt fit of gezond voelen
-> het gevoel dat ik als ik niet mijn ademstuur, ik heel oppervlakkig en amper ademhaal (gevoel dat ik te weinig . inadem
-> ongemakkelijk benauwd gevoel in lichaam
-> snel eten (als ik eet heb ik een meer comfortabel gevoel soms)

Hierdoor heb ik het gevoel dat ik mij elke dag erdoorheen moet sleuren en ben ik ook veel minder sociaal. (sociaal contact zeer vermoeiend in deze staat). Het voelt soms alsof ik niet volop kan leven. d

Behandelingen: Ik heb al veel behandelingen geprobeerd
-> ademhalingsoefeningen bij verschillende kinesisten
-> ontspanningsoefeningen bij kinesisten
-> buteyko
-> slaappsycholoog
-> antibioticakuur(dokter dacht een tijd dat ik ziekte van lyme had)
->...

Momenteel ben ik een paar dagen bezig met de HyperVen therapie. Het gaat vrij moeilijk(haal scores rond de 40), maar vooral voel ik mij erg misselijk, heb onrustige armen en benen, soms wat hoofdpijn,.. ik voel mij precies slechter als voordien. Ik heb al gehoord dat dit wel normaal kan zijn, maar ik vraag mij af hoelang duurt dit ongeveer dat je je echt slechter voelt.

5j geleden:
Ik sport bijna elke dag in de week en voel mij gezond. In de winter word ik opeens verschillende keren kort op elkaar ziek. Ik voel mij slap heb geen energie. Sporten gaat amper nog, het voelt alsof ik geen weerstand heb , ik slaap heel weinig(ook al ben ik zeer uitgeput) en mijn ademhaling voelt volledig ontregeld.Een paar weken later crash ik volledig en dus ik besluit om mij te laten onderzoeken en bloed te laten trekken, maar er wordt niets gevonden.

Sindsdien:
Heb ik doorheen de jaren verschillende onderzoeken laten doen (in ziekenhuizen,dokters,specialisten), maar allemaal zonder resultaat.

Ik heb de laatste jaren het echt moeilijk gehad, vooral fysiek maar bijgevolg ook wel mentaal. Ik hoop heel erg dat deze behandeling voor mij aanslaat, Het voelt alsof mijn lichaam volledig ontregeld is en zich naar deze stand heeft aangepast.Ik twijfel soms nog of ik wel echt chronische hyperventilatie is. Ik heb bijvoorbeeld nooit pijn en ben eigenlijk ook niet echt een overdreven gestresseerd of angstig persoon, maar kom soms wel zo over door de gespannen toestand in mijn lichaam. Herkent iemand zich in mijn verhaal of heeft iemand raad, laat maar weten! (Ik heb nooit een ACUTE hyperventilatie gehad)

PS: soms heb ik het gevoel dat ik het omgekeerde heb van hyperventilatie dat ik door ademhalingsoefeningen of een andere externe factor mijn lichaam heb aangeleerd te weinig zuurstof in te ademen, waardoor ik constant een ongemakkelijk gevoel heb in mijn lichaam..

Hoi, ik herken veel van je klachten. Vooral dat slecht slapen en het gevoel alsof je lijf in actiestand blijft staan. Ik ben dan ook zwaar overbelast /burn out en het gevolg is hyperventilatie. Het lijf is als het ware in stress stand komen te staan, wat normaal is bij een schrik reactie, maar alleen in mijn geval is die hierin blijven staan. Misschien is dat bij jou ook zo. Ik merk dat heel veel rust en ontspanningsoefeningen het lichaam leren ontspannen. Niks meer moeten dus, en wandelen op de momenten dat je je even oke voelt. Een na elke inspanning bewust even ontspanning. Maar Dit zeg ik uit eigen ervaring, hoop dat je er wat aan hebt. Sterkte!

Groetjes wenn

Hallo, ik ben zelf ook niet zo lang bezig met HyperVen dus ik kan nog niet zeggen of het helpt. Ik zie HyperVen als 1 van een reeks van methodes waarmee ik aan mijn probleem probeer te werken.
Ik herken dat gespannen gevoel, alsof mijn lichaam de hele tijd in actie moet staan om te kunnen vechten (zelfs nu ook 's nachts!). Ik voel me ook niet super gestresst, maar kennelijk heb ik wel spanningen die in mijn lichaam terug te vinden zijn. Mijn strategie is om te proberen mijn lichaam te trainen om een meer gespannen houding aan te nemen door yoga te doen, ontspanningsoefeningen, Alexander Technique therapie en feldenkrais (niet allemaal tegelijk, maar het zijn opties!). Ik was gewend om bij het sporten te werken op spierkracht en snelheid, maar nu ga ik juist letten op zo min mogelijke spanning bij het bewegen. Daarnaast ga ik proberen het ook wat rustiger te krijgen in mijn hoofd door meditatie, mindfulness en gesprekstherapie.
Het viel me op in je verhaal dat de problemen in de winter begonnen - doet me denken aan seasonal affective disorder (winterdepressie). Ik heb hier zelf last van en heb een speciale lamp (van Philips) met een blaauw licht die ik 30 min aan heb per dag - nu tijdens mij HyperVen sessies. Kreeg hierdoor veel meer energie.
Zorg goed voor jezelf, geef je lichaam de tijd en rust om te herstellen.

Hoi Jorden,

Je hebt zo ongeveer mijn verhaal opgeschreven, enige verschil is dat ik 26 ben en sinds 4 jaar kamp met de gevolgen van chronische hyperventilatie. Maar nu ik jouw verhaal zo lees, wil ik graag mijn verhaal hier ook even neerzetten. Ik heb de eerste 3 jaar van mijn studentenleven volop genoten, veel sporten, feesten tot diep in de nacht en daarnaast had ik ook nog eens totaal geen moeite om te studeren, het ging me bijzonder makkelijk af, had ook echt een supergoed geheugen. Daarnaast was ik wel een piekeraar, maar niet zwaar op de hand ofzo, ook was ik niet bijzonder snel angstig of nerveus. Daar kwam 3 jaar geleden verandering in, bij mij begon het met:
- misselijkheid
- opgeblazen gevoel
- buik en zeer wisselend ontlastingspatroon (vooral heel vaak diarree)
- Vaak gapen (en dan niet volledig)
- Veel slapen en nog steeds kapot zijn.
- zware concentratiestoornissen
- geheugenproblemen
- irritante ademfocus
- overheersend gevoel van angst voor de toekomst (werd een hypochonder)
- gevoel weg te vallen
- derealisatie en af en toe depersonalisatie.

Ben vrijwel meteen met HyperVen begonnen maar zat toen nog midden in de leefstijl die de oorzaken/'>oorzaak was van mijn hyperventilatie, ik vertelde het aan niemand en zei alle sociale gelegenheden af. Enkel mijn broertje (die ook hyperventilatie heeft, hoe toevallig!!), wist er vanaf, wat een ongelooflijke steun was. Ben na 3 maanden gestopt met HyperVen, omdat het met toch geen soelaas bood. Sociaal zijn kostte ontzettende veel moeite, niet alleen omdat ik me nauwelijks op een gesprek kon concentreren maar ook omdat mijn hele spontaniteit verdwenen was. Ik kon nauwelijks meer positief reageren op verhalen van mijn mensen met wie het in mijn ogen wel goed ging. Ik ben in deze periode toch aan mijn coschappen begonnen, wat tot op de dag van vandaag echt ontzettend zwaar is en sommige heb ik echt op mijn tandvlees gedaan.

Op een gegeven moment ging het steeds slechter, ik sliep nog maar maximaal 3 uur per nacht (soms helemaal niet), maar verscheen wel gewoon op mijn stage. Uiteindelijk heb ik het aangekaart bij mijn toenmalige begeleider, maar het enige waar ik op kon rekenen was onbegrip. Tot de pijp helemaal leeg was en ik een zware slaapangst had ontwikkeld, toen ben ik een half jaar gestopt met mijn studie en naar een psycholoog geweest, en tevens ook alles aan mijn vrienden verteld. Sommige waren heel meelevend, anderen wat minder, zoals dat gaat. Echter dachten de meesten dat het een depressie/burn-out was, en hoewel het dat op dat moment misschien ook wel was, bleven ze me altijd glazig aankijken als ik over chronische hyperventilatie begon, maar goed, het hoge woord was eruit. Tot slot van rekening kreeg ik daar op een gegeven moment ook nog een chronische blepharitis bij (ooglidontsteking) waardoor ik er altijd moe uitzag, schaamde me ontzettend voor mezelf.

Met gesprekken bij de psycholoog, een therapeut die ik in de arm nam voor de chronische hyperventilatie (maatkracht) en antidepressiva, ondernam ik een nieuwe poging om mijn leven weer op de rails te krijgen, en wonder boven wonder overwon ik mijn slaapstoornis. Zo, 1-0 voor mij, ik begon zelfs weer aan mijn stage, ik kon immers niet even thuis blijven zitten. Dit ging opzich redelijk maar werd nog steeds geplaagd door chronische hyperventilatie, de antidepressiva onderdrukte dit wel wat. Op de een of andere manier kreeg ik nog veel lovende kritieken en hoge punten ook! Terwijl ik in mijn eigen ogen een schim was van mezelf en op 40-50% van mijn kunnen functioneerde (onvoorstelbaar). Uiteindelijk ook maar gestopt met de AD medicijnen, kun je immers ook niet eeuwig blijven gebruiken, of in ieder geval liever niet. Na een paar maanden werd de druk steeds hoger en mijn coschappen ook zwaarder (je krijgt steeds meer verantwoordelijkheid), waardoor ik weer heel veel spanning op de borst kreeg en derealisatie. Na een paar weken ten einde raad een buteyko-cursus gevolgd, hielp geen ene fluit.

Toch maar weer een keer naar de huisarts gegaan, die me weer naar de psycholoog stuurde, die me op haar beurt naar de psychiater wou sturen omdat ze mijn klachten niet kon verklaren (ze had nog nooit van chronische hyperventilatie gehoord). Daar had ik geen zin in omdat ik prima weet wat de oorzaken/'>oorzaak is van mijn klachten.

Lang verhaal kort, sinds een week weer met goede moed aan HyperVen begonnen, moet zeggen dat ik al weer meer klachten krijg, maar dat heb ik er uiteraard voor over, betekent alleen maar dat het iets doet.

Dus, Jorden, de reden dat ik dit verhaal vertel, is om te laten zien dat ik heel goed begrijp wat je doormaakt, vooral dat gevoel van nooit meer fit of gezond voelen. Ik zou HyperVen echt een kans geven, ik heb dat in het verleden niet genoeg gedaan en ook te laat mijn oorzakelijke factoren aangepakt en heb daar nu spijt van.

Ik wens je heel veel succes en sterkte, en laat hier af en toe weten hoe het gaat!

Dag Buthomar

bedankt voor de reactie. Heb je ook soms dat je wanneer je wakker wordt of gaat slapen. Het voelt alsof je geen ademprikkels krijgt en het dan warm en benauwd krijgt? (te weinig zuurstof). Ik heb soms het gevoel dat ik te weinig en te oppervlakkig adem. Ik heb het gevoel dat mijn ademhaling volledig ontregeld is door mijn ademfocus soms en de verschillende therapieën doorheen de jaren.

Mvg
Joren

Hoi
Ik voel me cintinue gespannen. Geen enkele reden voor. Dit is verergerd sinds ik de HyperVen doe (2 weken).
Mijn vermoeidheidsklachten zijn ook toegenomen evenals me lamlendig voelen.
Ook ik vraag me af hoe lang dit gaat duren...

Goed om dit verhaal te horen. Herkenning

Jorden Schreef:
-------------------------------------------------------
> Dag Buthomar
>
> bedankt voor de reactie. Heb je ook soms dat je
> wanneer je wakker wordt of gaat slapen. Het voelt
> alsof je geen ademprikkels krijgt en het dan warm
> en benauwd krijgt? (te weinig zuurstof). Ik heb
> soms het gevoel dat ik te weinig en te
> oppervlakkig adem. Ik heb het gevoel dat mijn
> ademhaling volledig ontregeld is door mijn
> ademfocus soms en de verschillende therapieën
> doorheen de jaren.
>
> Mvg
> Joren

Ik ervaar precies hetzelfde. Heb er net ook een bericht over gepost, want wat mij tot op heden iedere keer wat ontspanning bracht is totale acceptatie (mindfulness). Dus mijn ademhaling totaal zijn gang laten gaan met alle klachten die daarbij horen tot ze vanzelf afzwakken en gewoon observeren. Het tegenovergestelde van controle houden. Maar dit heeft me nog niet van het chronische hyperen af gebracht. Maar het geeft wel tijdelijk rust!