Beste,

ik ben begonnen met week 3 (3x/d) en heb de indruk dat mijn ademhaling toch beter/lichter/onbewuster en meer vanuit de buik gebeurt... De scores lopen ook op, van start 33 sec naar rond de 70 gemiddeld , wat wisselend...

Doorheen die weken kreeg ik wel wat klachten zoals lichte angsten/ hoofdpijn/ wat verdrietig gevoel of eerder stemmingswisselingen en vroeg mij af of dit te verklaren is...

Ik ben 1.5 jaar terug uitgevallen met een burn-out. Ik ben bezig met reïntegratie en werk nu 4/5 , maar dit is nog steeds een heel grote uitdaging (lees met ups en downs).

Graag jullie advies,

grtn

Hoi,

Wat goed dat je begonnen bent met HyperVen. Ik ben zelf overspannen geraakt sinds een aantal maanden en merkte wat toename van de klachten in het begin, en van een aantal andere klachten afname. Het zou goed kunnen dat jou klachten met de therapie te maken hebben. Hopelijk merk je gauw vooruitgang!
Denk goed om jezelf.

Groetjes, wendie

Hallo,

Sommige mensen hier op het forum hebben het over 'stress ontladingen'. Misschien dat jouw terugkomende hoofdpijn en angst opgekropte oude stress/emotie is die er graag uit wil. Probeer je er aan over te geven en ga ontdekken wat er 'dwars' zit.

(Dat geef ik nu als heel mooi advies en probeer ik zelf ook al een paar maanden te doen, maar het is niet makkelijk.. Als je emoties en stress al lange tijd hebt opgeslagen en maar door-door-door bent gegaan is het niet eenvoudig je er aan over te geven.)

Succes!! En laat ons weten hoe het gaat.

Marr

Hallo

ik ben toch een week minder geweest, met loskomen van veel verdriet, angst, onrust en slecht slapen. Heb het zo goed mogelijk laten komen en het lijkt me nu ook beter. Bovendien doe ik nu 2x5 trials per dag en probeer minder te forceren. Scores vallen niet enorm terug dus het heeft wel zijn effect.

En wel belangrijk is gewoon verder doen (verstrooiing) met voldoende rust.

Herstel burn-out wat mij hielp en helpt:

- app fit in je hoofd: positieve dingen leren zien
- accepteren dat je het hebt
- veel wandelen (hond) en dagelijks natuur of toch ervan bewust zijn (goed tegen piekeren)
- verstandig sporten/bewegen
- ontspanning en toch iets doen
- stress vermijden
- soms eens alleen zijn
- gezond eten
- energiezuigers mijden (ook al voel je je wat beter!)
- ademhalingsoefeningen Buteyko en nu HyperVen en aandacht voor neusademhaling en/of meditatie (je leren rustiger maken)
- erover praten, veel praten met je netwerk en/of psycholoog
- en veel geduld hebben (is nu al bijna 2 j na datum)
- durven huilen, veel huilen en niet opkroppen

Begeleiding door psychiater en psycholoog is mi. cruciaal bij een echte (bedoel hiermee een langdurige) BO

Hoi Avedar,

Fijn om te horen dat het beter met je gaat. Knap dat je je emoties hebt kunnen laten gaan. Ik vind dat zelf nog steeds heel erg moeilijk. Heb de laatste tijd wel al een aantal keer kunnen loslaten, maar voel daarna meteen weer weerstand. Vooral 's nachts met dromen komt het er veel uit. Ik droom veel over dat ik boos ben (wat ik in mijn echte leven niet goed kan) en schrik dan wakker. Vervolgens kan ik eindelijk loslaten en schok ik over mijn hele lichaam en huil ik. Daarna voel ik me een stuk rustiger. Laatst gebeurde het ook ineens tijdens HyperVennen. Bij de tweede trail kreeg ik het heel heet en bij de derde trail begon ik ineens te huilen en te trillen.

Het is wat... We moeten er maar doorheen!

Bedankt voor je tips, ik zal eens proberen wat meer te wandelen en in de natuur te zijn.

Wat voor klachten heb je eigenlijk op het moment nog?

Liefs en sterkte,
Marr

Euh, vooral nog wat symptomen van milde bijnieruitputting:

- vermoeidheid en moeheid (minder nacht = meteen voelbaar): energiedipjes doorheen de dag (bv. enorm na 14u-16u)
- concentratie moeilijker (niet meer dan 1 ding tegelijk)
- soms in periodes gejaagdheid en daardoor soms wat lichte angst
- soms verdriet/frustratie door het langdurige proces
- soms kort lontje als je moe bent
- moeite in drukke prikkelrijke omgevingen

Een bijnieruitputting, wat is dat? Ik weet dat de bijnieren cortisol (stresshormoon) produceren. Ik wist niet dat die uitgeput konden raken..

Hallo,

dit is eigenlijk de lichamelijke kant van een burn-out... Het komt meer en meer naar voor dat de lichamelijke klachten van burn-out minstens (of misschien meest) even hinderlijk-problematisch zijn, als de psychische gevolgen...

Het helpt wel om die lichamelijke klachten ook onder de loep te nemen (en herkenning erin te vinden)

mvg