Goedemorgen,

Het gaat goed met de therapie.
Ik voel me lichamelijk steeds beter en begin morgen aan mijn 4e maand..
de lijn vlakt nog niet uit dus ik ga gewoon door.
Nu ben ik door paniekaanvallen (die alweer even wegblijven) maar ook door angstige gedachten nog niet
heel relaxt buiten huis
Thuis gaat het super. In de buurt van huis ook maar een uur mee met mijn zoon naar zwemles vind ik nog een kwelling.
Ook samen met de kids een paar uur op pad bv naar een dierentuin of de stad in of iets dergelijks is nog een stap te ver (behalve als partner mee gaat
dan is het dus geen probleem)

Wil erbij zeggen dat ik ook overbelast was in december, het is niet alleen dus de chronische hyperventilatie

Maar goed nu dus mijn vraag. De dingen die ik nog niet echt zie zitten om alleen of alleen met mijn kinderen te doen kan ik denken doe maar even niet het komt wel weer of moet ik er juist doorheen. Doen, angst negeren en gaan...(het lijkt dat ik mijn lichaam nog niet zo vertrouw)

Ik merk dat ik me om dit punt wel druk maak. Ik ben bang dat het nooit meer goed gaat komen en wil niet de rest van mijn leven maar zo weinig 'durven'
Graag hoor ik hoe anderen hier mee omgaan/omgingen

Alvast bedankt voor reacties

Hoi,

Wat goed dat het al zoveel beter gaat met je.
Maar die stap van dingen gaan doen en weer durven doen en vooral genieten, moet er wel ook komen.
Wat mij enorm geholpen heeft op dat gebied, is de psychosomatische fysiotherapeut geweest.
Zij heeft mij geleerd hoe ik weer dingen kon gaan doen en dat ging in mijn geval heel snel weer goed.

Vriendelijke groet,

Sanne
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hey

Heb daar ook wel last van maar ik probeer mij er altijd over te zetten en gewoon te gaan. Ook voor mijn werk kan ik niet anders. Ik wil niet toegeven aan de klachten die mijn leven al zo hard bepalen. Meestal doe ik het ook voor mijn vrouw want de laatste 3 jaar moeten voor haar ook niet leuk geweest zijn... Als we bijvoorbeeld moeten gaan eten bij vrienden begin ik al uren op voorhand te bedenken dat ik daar eigenlijk geen zin in heb en dat ik niet tot last wil zijn of de avond verpesten. Maar meestal na aankomst en verloop van tijd gaat alles goed en meestal zelfs beter dan moederziel alleen thuis zitten. Dan pieker je toch maar en ben je nog meer gefocust op je klachten.

Probeer zoveel mogelijk dingen te doen! Wilskracht is een sterk wapen hoor.

Ook fijn te horen dat je door de therapie eigenlijk wel beter bent. Ik zit nog maar aan week 3 ( begonnen aan 30gm en nu rond de 55gm) en moet zeggen dat ik een super leuk weekend achter de rug heb. En dat is echt al heel lang geleden. Heb al 6 dagen geen extrasystolen meer gehad maar mijn draaierigheid/koppijn/zwakheid/vermoeidheid/drukkend gevoel/ ... is wel terug erg aanwezig. Sinds gisteren eigenlijk. Met ups en downs lees ik veel op het forum dus ik bijt door en hou me vast aan de positieve ervaringen. Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat 2014 het jaar zal worden waarin ik de klachten overwin! En ik hoop hetzelfde voor jullie allemaal.

Groetjes

Dennis

bedankt voor jullie reacties!

mooi dennis dat je al iets van verbetering merk..echt nog paar maandjes doorzetten en het gaat steeds beter! Ik herken het hoor dat vooraf gemaal in je hoofd en achteraf een hele leuke avond te hebben..

Ik besef dat ik in een redelijke passiviteit ben gekomen ( neem veel de auto, neem veel rust met boek maar ben niet heel actief)
heb me vanmorgen ingelezen over de psychsom.fysio en denk dat ik er wel veel aan kan hebben.
Met iemand mijn belastbaarheid omhoog brengen zou ik graag samen met iemand willen doen. een soort plan hebben..
ik heb net gebeld en kan volgende week terecht voor een intake, Ben erg benieuwd

Succes allemaal!