Hallo,
Even mijn voorgeschiedenis. Man, 47 jaar, sportief, hardwerkend en weinig rust nemend. Daarnaast
stressvol bestaan, grote tuin en 3 kinderen. Desondanks dacht ik altijd dat ik het goed kon volhouden en met name door veel en intensief sporten mijn
stress onder de duim kon houden.
Na de zomervakantie tijdens een intensieve wielertocht eind augustus ging het mis en kreeg ik voor het eerst een 'aanval'. Hartkloppingen en na stilstaan en rust nemen kwam het hart niet meer tot rust. Duizeligheid en het gevoel van flauwvallen. Na deze eerste keer de signalen uiteraard genegeerd met als gevolg dat het de week erna weer terug kwam. Ook bij het hardlopen en zwemmen trad het op. (ik was voorheen wielrenner en trilatleet en beoefen deze sporten nog regelmatig). Vreemd genoeg kwam er na deze periode ook duideligheid bij en slecht zien. Oogtrillingen, voor je gevoel een slechte doorbloeding etc. etc. Enfin, dit zijn verschijnselen die veel mensen die deze site bezoeken ook herkennen. Echt angstig werd ik niet, alleen je raakt natuurlijk van al deze problemen wel ongerust.
Na arts en specialisten bezoek en diverse vervolg onderzoeken kon er niets ernstigs worden vastgesteld. Vreemd genoeg wel een wat hoog cholestrol gehalte, maar dat schijnt erfelijk te zijn.
Na mijn laatste onderzoek,
hyperventilatie test, bleek mijn CO2 waarde in het bloed te laag. Nu terugfilmend blijk ik ook al tijden verkeerd te ademen, en het lijkt er zelfs op dat ik de voorlopers van de
klachten al heel lang hiervoor had. Ik had zelf op het internet mijn
diagnose al gesteld, ook mijn cardioloog kwam met hetzelfde antwoord.
Ik ben vervolgens gestart met
HyperVen, na hierover uitgebreid te hebben gelezen. Omdat ik regelmatig in de auto zit, is het voor mij een handige methode om deze rustmomenten te gebruiken om te
HyperVennen. Ik kan dan wel niet voortdurend online, en time gewoon zelf.
Na aanvankelijk direct verbetering te hebben gemerkt (ik doe het nu ongeveer 2 maanden) zit ik de laatste weken weer behoorlijk in het slop. Min scores zijn hoger dan ooit (ik haal gemiddeldes van 130 tot 150, en uitgerust zelfs wel 175). Ik zie een stijgende lijn, maar toch hou ik vreemde hartkloppingen, ritme stoornissen en blijf ik duizelig. Het treedt dan met name 's avonds op, als je uiteraard vermoeid raakt. Het lijkt erop dat dan de reserves op raken.
Het vervelende is ook dat ik de puf mis hierdoor om te sporten, omdat de lol er een beetje af is door de hartkloppingen. Het beangstigt uiteraard en ik weet niet of het wel goed is voor mijn herstel. Ik snap dat je niet intensief moet sporten en dat wil ik ook absoluut vermijden.
Ben ik te ongeduldig, en ga ik te snel? Per slot van rekening zit ik nog maar op de helft van de tijd die ervoor staat. Ik sta nog steeds versteld van het feit dat je in één keer zo in de lappenmand kunt zitten en daar vervolgens zo langdurig last van kunt hebben.
groet,
Edo