Hoi Wendy en Maruska,
Ik reageer even naar jullie allebei tegelijk.
Jullie zijn op jullie eigen manier goed bezig.
Helaas ben je niet overal zomaar vanaf. Ik heb ook nog een tijd met mijn
klachten gewerkt, maar kwam uiteindelijk ook ziek thuis te zitten.
Straatvrees heb ik gelukkig nooit gehad, dus daar kan ik niet over meepraten.
Dat gevoel wat Wendy omschreef, van tijdens het boodschappen doen, ken ik wel heel goed.
Wat mij uiteindelijk heeft geholpen is om mezelf af te leiden en om goed te beseffen dat er niks met me aan de hand is.
In feite schrik je van een klacht die je voelt, en daar krijg je het nog warmer van en nog duizeliger en raak je daardoor weer in paniek, etc.
Probeer op het moment dat je iets negatiefs voelt, na te gaan of je rustig adem haalt door je buik, probeer wat met je tenen te wiebelen en ga op je dooie akkertje verder met waar je mee bezig was. Als je niet vlucht (bij wijze van) maar je ding afmaakt, voel je je achteraf vaak veel trotser omdat je het volgehouden hebt.
En dit geeft weer moed voor een volgende keer.
Wendy, ik las dat jij van alles aan het doen bent. Heel goed, maar let wel op dat je ook teveel kan doen.
Je hoofd heeft ook rust nodig. Dus leg de lat niet te hoog voor jezelf door bijvoorbeeld 3x in de week te sporten én veel te werken én de boodschappen te doen. Kijk of je bijvoorbeeld ook iets minder kan sporten (als je dat vaak deed) of dat je man/partner de boodschappen kan doen of samen, dat kan ook heel veel schelen.
En zelfs met
HyperVen moet je niet doorslaan. Bij sommige mensen stagneren de scores tijdelijk en geeft je lichaam eigenlijk aan dat je even moet stoppen. Las dan een pauze in van een paar dagen of een weekje en pak het dan weer op.
Ik ben dus ook ooit zover geweest dat ik ziek thuis zat en bij het minste of geringste een
hyperventilatie-aanval kreeg. Mijn partner heeft toen veel voor me gedaan en ik heb veel gehad aan de osteopaat en de psychosomatisch fysiotherapeut. Daarbij ben ik na een tijd gaan hardlopen en nu doe ik gewoon alles weer inclusief werken. Wel heb ik gekozen voor een rustigere baan dan voorheen.
En Wendy, ik snap wat je bedoelt met dat als mensen willen weglopen als je zegt dat het nog steeds niet gaat.
Probeer te bedenken hoe het voor anderen is. Je hoeft niet te liegen, maar soms kan je ook wat neutraler antwoorden.
Ik wilde totaal niet vervelend of zielig overkomen bij anderen, en zei dan wel eens dat het redelijk ging.
Kijkende naar dat ik ook goede momenten had, af en toe, vond ik dat antwoord niet gelogen. En het komt soms wat beter over dan dat je zegt dat het nog steeds niet goed gaat en zo. Snap je?
Natuurlijk moet je wel iemand hebben waar je wel alles mee kan bespreken, zoals je partner of je beste vriendin of zo.
Maar probeer voor de rest niet altijd te eerlijk te zijn hoe rot je je voelt.
En we blijven gewoon op het forum alles met elkaar bespreken, dat is ook een uitlaatklep.
Vriendelijke groet,
Sanne
HyperVen
Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.
... ik snap er soms niets van dat het zover heeft kunnen komen. Ik mis ook enorm het gewone leventje met m'n gezin. 
