Hallo,
Ik ben Camille, een 21 jarige jongen met heel waarschijnlijk
chronische hyperventilatie, en daarom wil ik even mijn verhaal kwijt. Ik ben vandaag begonnen met
HyperVen.
Ik ben normaalgesproken een zeer positief ingestelde jongen, altijd zin in alles en nooit negatief of 'geen zin'. Ik werk(te) hard, zo'n 5 a 6 dagen per week in de horeca op een toeristische plek in Amsterdam. Altijd al hectisch en
stressvol geweest natuurlijk, maar ik vond dit altijd heerlijk. Werk daar inmiddels al 5 jaar, 3e jaar fulltime nu. Horeca is mijn passie en wil hier zeer zeker mee door in mijn leven. Verder heb ik ook een vriend, nu zo'n 2 jaar, woont ver weg. Zo'n 2 uur met de trein. Daar zat ik ook zo'n 2 keer per week, ook al was het maar voor een paar uurtjes. Verder hield ik ook veel van uitgaan en de bijbehorende drankjes, dus dat deed ik ook zo'n 1 a 2 keer per week. Een druk leven dus, waar ik me goed bij voelde.
Zo een jaar geleden hoorde ik dat mijn schoonvader een erg agressieve vorm van kanker in het ruggenmerg had. Het kwam erop neer dat hij nog zo'n half jaar te leven had. Ik vond dit natuurlijk verschrikkelijk, maar ik weet van mezelf dat ik een erg gesloten persoon ben en heb dus ook moeite met dingen verwerken, ik stop ze liever weg. Ook zei ik ongeveer een jaar geleden ( ik weet niet meer in welke volgorde dit gebeurde ) tegen mijn vriend dat het leek alsof van de een op de andere dag het lijkt alsof ik niet meer zo helder ben, alsof het 'draadje' tussen mijn ogen en hersenen wat langer was geworden. Ook begon ik last te krijgen van hart overslagen. Ik heb er verder weinig aan gedaan, het was nog wel 'te doen', dus ik ben niet naar de huisarts geweest. In december is mijn schoonvader helaas overleden, na een heftig ziektebed. Weer slecht verwerkt natuurlijk. Ondertussen had ik nog steeds last van die overslagen, maar heb ze genegeerd voor zover dat kon. Ik maakte me wel zorgen, maar blijkbaar niet zo erg dat ik naar de huisarts ging.
In mei kreeg ik een
acute hyperventilatie aanval op mijn werk. Ik had het met een collega over mijn hartoverslagen, waarbij het dus blijkbaar opzette. Ik kreeg twee enorme hittevlagen over mijn lijf heen, waarna mijn hart als een gek begon te kloppen. Even later zat ik buiten, helemaal verkrampt etc. Ambulance gekomen, mij aan een hartmonitor gezet, maar zagen niks raars, behalve dan dus het zuurstofgehalte in mijn bloed. Verder zei ik ook tegen de broeders dat de 'gaten' die je zag in het hartfilmpje, dat ik dat voelde en dus al een hele tijd last van heb. Overslagen zeiden ze, compleet ongevaarlijk. Paar dagen erna zat ik bij de huisarts, mede door nog meer
hyperventilatie aanvallen en mijn overslagen. Betablokkers voorgeschreven gekregen, om mij minder zorgen te maken over mijn hart. Ik werd toen heel erg duf, suf, automatische piloot gevoel, en na een maand werd het zelfs zo erg dat ik dacht steeds weg te zakken enzovoort. Ook extreme angstgevoelens, ik durfde niet meer naar de slager, maar eigenlijk zonder reden. Weer terug naar de huisarts, wou van de betablokkers af omdat ik dacht dat het daardoor kwam. Dat kon, waarbij mijn overslagen terug kwamen, en ik dus binnen no-time bij de cardioloog zat. Niks aan de hand. Angstgevoelens werden niet veel minder, mede omdat ik nu nog steeds zo duf suf/ automatische piloot ben. Ook heb ik zelfs een tijdje het gevoel had alsof bijvoorbeeld mijn arm er niet bij hoort. Het gaat nu al een klein beetje beter. Sommige dagen zijn slecht, sommige wat beter. Ik heb dus nog steeds last van ( waar het erg op lijkt ) derealisatie en depersonalisatie. Zo kwam ik ook bij de psycholoog te zitten, met cognitieve gedragstherapie. Van veel mensen gehoord dat het goed op te lossen is, en maakte me dus ook veel minder zorgen, waarbij ik merkte dat de
klachten ook steeds minder werden. Dat heb ik nu bijna een week 'vastgehouden' en vandaag voel ik me weer erg duf.
Nou vroeg ik me ook af of je dus je ademhaling automatisch kan aanpassen als je 'goed nieuws' hoort? en dat dus blijkbaar een paar dagen kan vasthouden? Ik merk dat ik dan na een paar dagen weer terugzak, waarbij ik me elke dag weer iets slechter voel. Ik voel me nu zo'n 2 maanden vreselijk, opgesloten in mijn lichaam en kan er niet meer tegen. Het lijkt alsof die
acute hyperventilatie aanval alles aan het lopen heeft gezet. Kan dit allemaal ? Ik ben nu al zo'n 2 maanden hard bezig om een oplossing te zoeken, ook met goed en rustig ademhalen enzo, maar ik schiet voor mijn gevoel steeds terug. Ik vind dat de
klachten van
chronische hyperventilatie heel erg dicht bij mijn verhaal komen, en ik ben benieuwd hoe jullie daar over denken.
Alvast heel erg bedankt, Camille
