Beste,
Ikzelf zit nu reeds bijna 5 jaar met
chronische hyperventilatie klachten. Het is allemaal begonnen met een constant gevoel van ijlheid in het hoofd, alsof er een wolk in aanwezig is of dat ik onder een stolp leef. Initieel werd dit niet door de huisdokter gedetecteerd als
hyperventilatie, maar na ettelijke onderzoeken over de eerste jaren (2 MRI's, hartfilmpje, bloedonderzoek etc.) die allen negatief waren werd tenslotte een capnografisch onderzoek gedaan waaruit de diganose
chronische hyperventilatie werd afgeleid. Ik heb in de eerste jaren een heleboel
klachten zien langskomen gezien ik een grote angst kende voor een ernstige ziekte. De laatste 2 jaren heb ik dit echter naast me neer kunnen leggen en heb ik periodes van beterschap gekend, echter nooit volledige genezing.
De laatste tijd ben ik weer veel lichthoofdig, ongeveer de hele dag door en heb ik nog steeds trillende spieren. Ik begin mijzelf wanhopig te voelen dat ik er nooit vanaf geraak of dat er nog iets anders speelt dan
chronische hyperventilatie. Ik zou echter wel volluit willen gaan voor de
HyperVen therapie en dit is zo ongeveer mijn laatste hoop. Intussen heb ik allerlei methodes geprobeerd, van psycholoog tot kinesist met ontspannings- en ademhalingsoefeningen.
Uiteraard zou ik de oefeningen juist willen uitvoeren. Daarom volgende vraag:
Is het de bedoeling om de adem zo lang als mogelijk in te houden en hierbij echt tot het uiterste te gaan? Of moet je echt reeds bij de eerste 'hik' loslaten, want dit vind ik nogal vroeg, zeker als je de grens van inademing wil verleggen. Of is het ergens tussenin?
Zijn er reeds veel succesverhalen bekend van mensen die volledig symptoomvrij zijn geworden met enkel therapie?
Alvast bedankt voor het antwoord en succes aan iedereen!
Groetjes
