Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en daarom wil ik graag mijn verhaal kwijt..
In 1997 belandde ik bij een psycholoog ivm angst
klachten. Deze psycholoog dacht dat ik angst had door
hyperventilatie... Hij gaf mij oefeningen waardoor ik de
hyperventilatie moest uitlokken. Mijn angst
klachten werden minder maar ik lette wel de hele dag op mijn ademhaling zodat ik niet "verkeerd" ging ademhalen. Helaas, helaas dit had ik nooit moeten doen. Vanaf dat moment had ik op en af periodes dat het goed en slecht ging met me. Waneer ik niet op mijn ademhaling lette ging het prima en had ik nergens last van. Wanneer ik dat wel deed voelde ik me de hele dag benauwd en s`avonds was ik kapot. Dit is jarenlang doorgegaan met goede en slechte periodes. In mijn zwangerschappen voelde ik mij op mijn best. In 2006 ben ik gescheiden. Ik had toen al een tijdje
AD medicijnen, lage dosering, en het ging best goed. Ik heb toen een relatie gehad van een jaar en zonder dat ik er op verdacht was maakte hij het in 1 keer uit. Niet lang daarna ging het helemaal mis.. Ik landde in een grote angstaanval en lette voortdurend op mijn ademhaling.. Ik viel 7kg af en kon niet meer eten.. Ik wilde geen
AD medicijnen want daar was ik net mee gestopt. Werken kon ik niet meer, met veel moeite kreeg ik mijn kinderen op school en deed boodschappen. Meer kon ik niet. Ben een jaar lang in de ziekte wet geweest. Na drie maanden van ellende kwam ik erachter dat ik het niet alleen kon, ik ging toen opnieuw aan de
AD medicijnen. Heel langzaam ging het toen wel beter met me. Maar sindsdien gaat er geen dag voorbij of ik let op mijn ademhaling. Heb van alles geprobeerd, verschillende therapien. Noem maar wat en ik heb het geprobeerd, niets hielp. Een
hyperventilatie provocatie test gedaan in het zkh, maar daar kwam niks uit. Verschillende soorten
AD medicijnen, maar niks helpt echt goed. Ik heb het dus nu al 15!! jaar en voel me steeds slechter worden. Op dit moment heb ik prive niets te klagen, ik heb een lieve vriend en mijn kinderen doen het goed. Alleen NIEMAND in mijn omgeving weet dat ik hier aan lijd. Ik doe gewoon mee met het leven, en ik werk ook. Loop sinds drie jaar bij een psychiater voor de
medicatie. Ook van alles geprobeerd (verschillende soorten
AD medicijnen)
Op dit moment slik ik al zes weken 300mg Wellbutrin, en het lijkt of het steeds slechter gaat. Ik voel me zwaar ellendig en ben echt de hele dag bezig met mijn ademhaling. Volgens mijn psychiater moet ik proberen er niet aan te denken (joh!!!!) en het te accepteren dat ik dit heb. Mss volgens haar een mindfull curcus om ermee om te gaan...
Maar ik kan het niet accepteren!!! Ik wil mijn leven terug!!!! En ik weet dat het goed bedoeld is om te zeggen dat ik niet op mijn ademhaling moet letten, maar dat is nou juist mijn probleem. Ik wil graag weten of
HyperVen kan helpen en ik mijn obsessie kwijtraak. Maar ik geloof er niet meer in...
Een hele ongelukkige vrouw...