Hoi allemaal,
Inmiddels bijna 8 jaar geleden heb ik mijn eerste
acute hyperventilatie aanval gehad waarbij ik werkelijk dacht dat ik het loodje ging leggen. De huisarts adviseerde mij destijds naar een psycholoog te gaan en dat heb ik gedaan, was lekker even mijn rugzakje legen maar de
hyperventilatie stopte er niet door. Echt een duidelijke uitleg over wat
hyperventilatie nu precies was heb ik niet gehad. Het is nu 8 jaar later dat ik vermoed dat deze
hyperventilatie aanval simpel is ver
oorzaken/'>oorzaakt door het feit dat het 34 graden was (zo'n heerlijk benauwde Hollandse zomerdag) en dat ik met deze temperatuur actief ging doen terwijl ik de avond ervoor teveel alcohol had gedronken en dus een flinke kater had.....
Ik ben ontzettend benieuwd wat
chronische hyperventilatie met je psyche kan doen. Kan het er werkelijk voor zorgen dat er als het ware een sluier over je heen hangt en je dankzij de foute ademhaling niet in staat bent om positieve prikkels op te vangen zoals je dat voor de
hyperventilatie wel deed? En dat je des te gevoeliger bent voor negatieve prikkels? Kan het er werkelijk voor zorgen dat je continue angstig bent, je het gevoel krijgt dat je altijd op je hoede moet zijn, je niet meer naar feestjes kan zonder benauwd te worden en je ongemakkelijk te voelen en 100x te checken waar de uitgang is terwijl je voor je eerste
acute hyperventilatieaanval gewoon zelfs zonder enige angst het vliegtuig in durfde?
Al die tijd heb ik geprobeerd gewoon te functioneren en m'n ding te blijven doen, maar het kostte me steeds meer moeite (dit komt natuurlijk ook door
stressinvloeden). Ook lijkt het net of de leuke dingen die je doet toch minder leuk zijn...waarschijnlijk omdat angst overheerst?
Heb altijd gedacht dat iedere keer dat ik
hyperventileerde gewoon een aanval op zichzelf was, totdat ik over
chronische hyperventilatie las. Nadat ik met mijn vriend in Batavia stad liep en we weer na een uur naar huis konden, omdat ik weer niet lekker werd was voor mij de maat vol. Ik moest het aanpakken.
Ik ben in juni begonnen met de Buteyko training en voelde me de eerste 3 weken fantastisch. Toen kwamen eerst wat lichamelijke reacties en na 7 weken training is de geestelijke reactie begonnen. We kwamen terug van vakantie en ik voelde me al een beetje angstig. Toen we een stukje gingen wandelen begon de depersonalisatie en eenmaal thuis kon ik alleen maar huilen. Ik was op..... M'n hoofd maalde maar en m'n gedachten gingen maar door. Angst, huilen, me zo verschrikkelijk naar, depressief en onwerkelijk voelen. Ik heb dingen gelezen over
stressontlading, maar is dit het dan ook? Deze periode duurt nu inmiddels 5 weken (ik zit nu in de ziektewet) en af en toe heb ik het gevoel van voor niet meer te weten dat ik van achter nog leef....Het enige wat ik wilde was gewoon weer ergens naar toe gaan zonder dat ik op m'n hoede ben, met een onbezorgd gevoel naar een concert kunnen gaan en ik dacht het gewoon goed aan te pakken, maar ik ben 200x slechter af dan dat ik was zo voelt het....
Op het moment voel ik me stoned/dronken...en maak me helemaal niet druk om dingen...standje automatische piloot lijkt het wel.
Ik ga door met de oefeningen. Sinds gisteren ben ik ook begonnen met
HyperVen, vanwege de positieve reacties die ik hier lees. Ik ga 2x per dag
HyperVen doen en 's avonds (vanwege het ontspannende effect) de Buteyko oefening, maar dan iets korter. Ik zou het zo fijn vinden om me weer goed te voelen, maar het erge is.....ik weet dus eigenlijk helemaal niet meer hoe dat voelt...en dat maakt me weer bang. Wat staat me te wachten. Voel je geestelijk een heel verschil als je angstgevoelens weg zijn?
Ik hoop dat iemand het me een beetje kan vertellen hoe dit proces verloopt.
Alvast bedankt voor een reactie.
Groeten,
Samantha
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 12/09/2012 15:58 door Samantha.
