Hallo allemaal,
Ik heb hier al verscheidene berichtjes geplaatst en reacties gehad van mensen waar ik veel kracht uit kon putten, waarvoor dank.
Er zit namelijk mij iets dwars. En zou dit graag met jullie delen. Eventuele reacties zijn natuurlijk welkom. Want ik ben ten einde raad.
Mijn naam is Kelly. 21 jaar en heb sinds men 14 e toch wel last van angstaanvallen. Door het overlijden van men grootmoeder (10 aug '11) zijn deze aanvallen versterkt. Voordien was ik me nog niet bewust van de dood en door haar overlijden natuurlijk wel. Hierdoor heb ik last van nog meer angsten. Ik voel me non stop onwerkelijk, duizelig, boeren en noem maar op en heb steeds angst de controle te verliezen.
Nu sinds een paar weken is me opgevallen dat ik echt wel meer last heb gekregen van mijn hyperventilatie. Als ik eet stik ik soms in men eten en word ik helemaal benauwd en duizelig. Heb last van onwerkelijke/slappe benen n extreme duizeligheid/draaiduizelingen. Ook boer ik de hele tijd. Mijn ouders zijn zeer oppervlakkig en begrijpen me niet. Steeds als ik met hen,voornamelijk men moeder, erover wil praten krijg ik verwijten naar men hoofd van ' je bent lui' ' je doet niets om beter te worden'. 'je bent gek'. Alsook van men zus.
Gisteren had ik sinds lange tijd een erge acute aanval. Ik werd onwerkelijk, dacht dat ik dood ging, begon zo hard te duizelen en te boeren. Natuurlijk was ik de hele avond daar niet goed door. Men zus was de enige die naar me kwam kijken en dingen naar men hoofd smeet van ' zie je daar liggen. Je bent niet meer normaal. Neem je op.' ik wou de huisarts laten komen. Maar dit mocht niet van men ouders. Ik was gekwetst en hysterisch in paniek waardoor ik uitvloog. Men vader begon me uit te maken van smeerlap. En had een stoel kapot gesmeten. Ik was de hele avond niets meer waard.

Deze morgend opgestaan. Ik was extreem moe. Negatief ingesteld. En helemaal in mezelf gekeerd. Wazig in men hoofd en extreem onwerkelijk. Ik zat hiernet te eten en stiktte weer in men eten waardoor ik nog meer ging duizelen en benauwd werd. Het ging weer flink mis. Ben weer naar boven gelopen. Waarop men zus zei ' ok je moe echt naar een instelling.' men vader kwam een kwartier later naar boven en zei ' wat scheelt er? Ik begon te huilen. Ik kan niet meer.' men vader zei ' best je laten opnemen, je wilt toch niet mee.' natuurlijk schoot ik nog meer in paniek.

Ik heb men ups and downs en het grote probleem is dat ik mezelf hier niet kan zijn en men gevoelens met niemand hier thuis kan delen omdat zij mij steeds nog
Meer de grond inboren. Ik ben zo onzeker over mezelf dat ik denk. Misschien hebben ze gelijk en moet ik me laten opnemen. Ook al wil ik niet. Maar ik denk misschien kan ik niet anders.

Mijn hyperventilatieaanvallen zijn zo intens geworden. En ik kan niet meer functioneren. Er zijn natuurlijk dagen dat ik het wel kan. Ik mis ontzetten veel liefde en begrip thuis en ze maken me nog angstiger. Telkens wanneer ik bevestiging wil van me moeder maakt ze mij met de grond gelijk en begint ze me af te breken.

Zijn er meedere mensen die hier zo'n extreme last van hebben? Is een opname noodzakelijk ( ik schiet zelfs als in paniek als iemand het nog maar uitspreekt)
Kan je je echt zoooo slecht voelen door hyperventilatie? Het is echt continue aanwezig.

Alvast bedankt voor het lezen.
Liefs,
Kelly.

Hai Kelly,

Ja hyperventilatie kan inderdaad zo erg zijn.

Een tipje van mijn sluier toen ik het kreeg:
- Ik kon niet tegen het geluid van de telefoon
- Ik sprong een meter in de lucht als de deurbel ging
- Ik durfde niet meer alleen thuis te zijn
- Visite wilde ik niet ontvangen, want ik kon me niet concentreren en werd gek van het gespannen gevoel.
- en zo nog heel heel veel meer.

Ik heb verschrikkelijk veel therapie gedaan. psychologen bezocht die mij hielpen om mijn verstand erbij te houden, maar de klachten gingen er niet van over.
Ontspanningtherapie, ademtherapie, accupunctuur alles hielp maar even of helemaal niet.

Ik kan me voorstellen dat je bang bent om gek te worden, want dat heb ik ook gehad. Alleen ik ben nu 20 jaar verder en absoluut niet gek geworden.

Heb je nou een keer onze site gelezen? www.hyperventilatie.info?
Want je moet nou toch eens de tijd nemen en de rust om de site tot je te nemen en tot je door te laten dringen.
En als je alles goed gelezen hebt en je je hierin kunt vinden kan je altijd door naar de volgende stap.
Zie je het niet zitten dan is het misschien een idee om toch met de huisarts te bespreken of je in aanmerking komt voor medicatie zoals antidepressiva. Het enige nadeel daarvan is uit mijn eigen ervaring: Je bent er in de eerste instantie van verlost, maar het probleem blijft en als je stopt komt het toch weer naar boven.

Zet eerst eens alles voor jezelf op een rijtje wat je wilt.

Je zal hier heel veel erkenning vinden en een luisterend oor, maar je zal toch iets moeten gaan doen, want anders blijf je in deze cirkel zitten en dat is iets wat ik je absoluut niet gun. Ook jij moet gewoon lekker kunnen leven zonder de klachten.

Lieve Groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Ellen,
Dankjewel voor je reactie.
Ik ga bij een psycholoog en slik al medicijnen maar men hypeventilatie blijft verergeren.. Ik had vandaag aan afspraak bij de psycholoog, ik kon gewoon men bed niet uit van vermoeidheid. Ook voel ik me weeral een pak slechter dan gisteravond. Moe, suf, onwerkelijk,..
Super positief om te lezen dat jij er bent vanaf geraakt. Hoe ben je er dan afgeraakt?
Lieve groetjes


Ellen Schreef:
-------------------------------------------------------
> Hai Kelly,
>
> Ja hyperventilatie kan inderdaad zo erg zijn.
>
> Een tipje van mijn sluier toen ik het kreeg:
> - Ik kon niet tegen het geluid van de telefoon
> - Ik sprong een meter in de lucht als de deurbel
> ging
> - Ik durfde niet meer alleen thuis te zijn
> - Visite wilde ik niet ontvangen, want ik kon me
> niet concentreren en werd gek van het gespannen
> gevoel.
> - en zo nog heel heel veel meer.
>
> Ik heb verschrikkelijk veel therapie gedaan.
> psychologen bezocht die mij hielpen om mijn
> verstand erbij te houden, maar de klachten gingen
> er niet van over.
> Ontspanningtherapie, ademtherapie, accupunctuur
> alles hielp maar even of helemaal niet.
>
> Ik kan me voorstellen dat je bang bent om gek te
> worden, want dat heb ik ook gehad. Alleen ik ben
> nu 20 jaar verder en absoluut niet gek geworden.
>
> Heb je nou een keer onze site gelezen?
> www.hyperventilatie.info?
> Want je moet nou toch eens de tijd nemen en de
> rust om de site tot je te nemen en tot je door te
> laten dringen.
> En als je alles goed gelezen hebt en je je hierin
> kunt vinden kan je altijd door naar de volgende
> stap.
> Zie je het niet zitten dan is het misschien een
> idee om toch met de huisarts te bespreken of je in
> aanmerking komt voor medicatie zoals
> antidepressiva. Het enige nadeel daarvan is uit
> mijn eigen ervaring: Je bent er in de eerste
> instantie van verlost, maar het probleem blijft en
> als je stopt komt het toch weer naar boven.
>
> Zet eerst eens alles voor jezelf op een rijtje wat
> je wilt.
>
> Je zal hier heel veel erkenning vinden en een
> luisterend oor, maar je zal toch iets moeten gaan
> doen, want anders blijf je in deze cirkel zitten
> en dat is iets wat ik je absoluut niet gun. Ook
> jij moet gewoon lekker kunnen leven zonder de
> klachten.
>
> Lieve Groetjes van Ellen

Zijn er hier nog mensen die extreme last hebben van de warmte?? Ik ben zooooo onwerkelijk en beroerd. Ook was ik hiernet bijna in men eten gestikt..
Groetjes

Kelly,

Wow wat herken ik wat jij schrijft. Ik vind het zo erg voor je. ((hug)).

Wist niet dat er nog iemand was die hetzelfde gevoel had..

Het is precies wat ik ook ervaar.

Mijn ouders reageren ook oppervlakkig en vinden dat ik de sfeer verpest door mijn hyperventilatie.

Ik kan wel janken om alles, voel me niet lekker en ellendig.

Ik wil juist het allerbeste voor ze, maar ze vinden het alleen maar vervelend hoe ik doe.

Kon ik ze maar uitleggen hoe veel pijn het doet, maar het helpt niet.

Ik moet wss in opname, want ze hebben gisteren GGZ gebeld..

Mischien kunnen we elkaar PM-en of anderen die dit ook meemaken

Want een beetje steun is al fijn.

In ieder geval herken ik alles wat je zegt, jeetje wat vervelend.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 10/09/2012 15:14 door Saskia.