Hallo iedereen,

Heeft iemand hier ervaring met chronische hyperventilatie door burn-out?
Ik heb namelijk ook chronische hyperventilatie en denk dat dit komt doordat ik de laatste anderhalf jaar veel te veel tijd aan mijn studie en te weinig aan leuke dingen heb gespendeerd. Ben nu al 2 weken niks meer aan het doen(thuis zitten, ontspannen en sporten) en merk dat ik me al wel een klein beetje beter ga voelen. Op het moment dat ik me ook maar even moet concentreren of iets aan mijn studie moet doen gaat het gelijk mis en voel ik me slecht en raar in mijn hoofd. Iemand enig idee hoe lang dit duurt om hier weer overheen te komen? Heb vandaag ook een afspraak met psycholoog, hoop dat die me er meer over kan vertellen..

Groetjes,

Herwieg

Hoi Herwieg

Ben ik weer
Ja wat jij zegt is ook precies waardoor ik ben gaan HyperVentileren. Ik studeerde, bijbaan bij politie en was niet gelukkig in mijn relatie. Heb die situatie 8 maanden al HyperVentilerdend volgehouden, maar sinds een maand heb ik alles opgegeven. Dus gestopt bij politie, gestopt met studie en uitgemaakt met vriendin. Toen ben ik gaan sporten en nu HyperVen en ben er waarschijnlijk vanaf. Kan natuurlijk nooit te vroeg juichen maar denk dat als je echt 100% van je tijd alleen maar ontspant en met jezelf bezig bent dat je er snel vanaf komt. Ligt ook aan hoelang het al in je systeem zit. Denk dat bij mij 8 maanden nog redelijk kort is vergeleken bij anderen op dit forum.

Ik had ook precies hetzelfde, als ik alleen al dacht aan naar mijn werk gaan voelde ik me beroerd, als ik op de trein stond te wachten duizelde het me en als ik eenmaal op me werk was dan had ik de hele dag een duf en lam gevoel. Studie in collegezalen was ook een ramp en heb amper wat geleerd.

Dus ja ik herken zeker wat je zegt alleen is bij mij nooit een burn-out vastgesteld. Wat wel belangrijk is, is dat je niet alleen maar thuis gaat zitten. Ik heb nog redelijk veel dingen met vrienden en familie gedaan, al vond ik die op het moment niet leuk omdat ik me beroerd voelde, achteraf ben je heel blij dat je ze toch doet. Dus probeer zo min mogelijk sociale dingen te laten vallen met chronische hyperventilatie als excuus. Ik heb wel 100 keer gedacht dat ik dood ging, maarja is kennelijk geen 1 keer gebeurd.

Bij mij is gaat het waarschijnlijk over een periode van pakweg anderhalf jaar. Echt veel te lang, snap niet dat ik het zo ver heb laten komen.
Sociale contacten blijven onderhouden is inderdaad wel belangrijk, maar dat heb ik ook altijd wel gedaan. Ik heb binnenkort een nieuwe kamer en ik denk dat daar voor mij een groot deel van het probleem zat, dat ik niet blij was met de situatie waar ik op kamers zat(was niet gezellig)
Ben alleen bang dat het nog lang gaat duren voordat ik weer kan studeren, want als ik nu ook maar 10 minuten college moet volgen wordt ik al gek: HyperVentileren, vaag leeg en verdoofd gevoel waar ik als ik er lang mee doorga paniekaanvallen van krijg..

Ja ik heb waarschijnlijk veel langer gehyperventileerd dan 8 maanden. Maar mijn eerste aanval en dat ik van hyperventilatie hoorde was 9 maanden geleden en nu dus 1 maandje niet meer zo erg.
Ik snap je angst. Was zelf ook altijd bang dat het nooit meer goed zou komen, maar na mijn drastische veranderingen is het toch ineens heel snel weer beter gegaan. Maar ook het herstel is een lijdensweg. Dus het is dan onduidelijk of je aan het herstellen bent en daarom weer klachten krijgt of dat je gewoon nog steeds veel te veel ademt. Het beste is dan maar niet teveel nadenken en gewoon gaan.

Hoi Hoi,

Bij mij hebben ze ook vastgesteld dat ik een burn-out heb (door een psycholoog) ik ben nog jong (21) dus de meeste mensen kijken je er nogal vreemd op aan. Maar de burn-out is het ergste nog niet, ik heb daardoor inderdaad ook chronische hyperventilatie gekregen. Gewoon veel te lang je lichaam negeren en maar door willen gaan tot je er uiteindelijk (bijna) bij neervalt. Heb een hele tijd alles even links neergelegd om mezelf tijd en rust te gunnen, in het begin ging het wel weer wat beter, maar ik had steeds weer ontzettende terugvallen. Waarschijnlijk moet ik ook heel mijn levensstijl omgooien omdat ik hiervoor iets verkeerd deed, maar vind het moeilijk om te bepalen waar ik moet beginnen. Momenteel werk ik niet meer en zit ik thuis, ook gaf ik les in turnen en deed zelf 2x per week aan zumba, maar ik merk nu dat ik dat te vermoeiend vind. Mijn eerste hyperventilatie aanval was in de auto, dus autorijden durf ik niet meer, ben dus een beetje aan huis gebonden. Merk nu gewoon dat het er niet beter op word. Voor mijn burn-out heb ik rust nodig, maar voor de hyperventilatie afleiding. Iemand tips???

Hee Melissa,

Ik ben zelf ook pas 20 en heb burn-out. Mijn levensstijl was ook gewoon veel te vermoeiend: veel studeren, laat naar bed, geen tijd voor ontspanning nemen etc. en dan had ik ook nog wat persoonlijke dingen die mee speelden. Ik zit nu zelf ook thuis en soms heb ik een week dat het goed lijkt te gaan en dan komt er inderdaad plots zo'n terugval, ineens weer nergens meer zin in, moe, lusteloos etc. Echt heel vervelend in ieder geval. Ik heb daarbij ook last van paniekaanvallen en die maken het allemaal nog minder dragelijk. Ben nu een boek over burn-out aan het lezen en daarin staat dat veel mensen acute 'pleinvrees' = (agorafobie) krijgen bij burn-out. Dat houdt in dat je op plekken die je niet vertrouwd bent onrustig kan worden en ook een paniekaanval kan krijgen. Zo'n aanval in een auto komt daarbij ook veel voor, misschien heb je er wat aan als je weet waar het op deze manier vandaan komt. Ik heb ook al 2x een aanval in de douche gehad waardoor ik nog moeilijk durf te douchen.
Ik krijg zelf ook steeds meer het gevoel dat ik aan huis gekluisterd wordt, maar ik denk niet dat dat bevorderend is voor herstel. Momenteel heb ik ook té veel tijd waardoor ik ga piekeren enzo, daarom maak ik elke dag 's avonds een heel schema voor wat ik de volgende dag ga doen en dat bestaat vooral uit klusjes voor pap en mam in en rond het huis. Dat helpt in ieder geval wel. Hoe lang zit jij nu al thuis?

Groetjes,

Herwieg