Hallo Iedereen,

Ik ben Mariska en ik ben 26 jaar. Ik ben van mijzelf een zeer kalm persoon en doe mijn best om overal het positieve uit te halen. Daarnaast ben ik wel echt een pleaser, en besef ik nu dat ik jaren lang alleen maar bezig ben geweest met mijn gezin en alle mensen die ik lief heb, en ik mijzelf weg heb gecijferd. Dmv koffie, energydrank en de nodige sigaretjes wist ik mijzelf goed staande te houden. Althans, dat dacht ik.
Een aantal weken geleden had ik pauze op mijn werk en liep ik de trap af naar buiten. Tijdens het traplopen voelde ik opeens mijn benen niet meer en voelde ik tintelingen over mijn hele lijf, ik dacht dat ik flauw viel en heb me overal vastgegrepen om dat maar niet te doen. Toen ik weer een beetje bij was ben ik naar buiten gelopen, in shock over wat me overkomen was en ging ik op een bankje zitten. De frisse lucht deed me goed en dacht ach het zal wel niets zijn geweest, dus ik ging even later weer terug naar binnen om te werken. Echter eenmaal binnen begon de ellende weer, het leek wel of alles om me heen vervaagde en had weer tintelingen over mijn hele lijf, voelde een druk op de borst en had zwabberbenen. Ik raakte volledig in paniek, heb mijn vriend opgebeld, toen hij gearriveerd was, was ik inmiddels wat gekalmeerd. Hij is toen gelijk met mij doorgereden naar de huisarts.
Na een algeheel bloedonderzoek, en het opmeten van de bloeddruk, was zijn diagnose 'je hebt wat last van hyperventilatie, doe even kalm en en dan zal het vanzelf wel overgaan'. Ik kreeg een foldertje mee met uitleg over hyperventilatie en een ademhalingsoefening. Ik had echter al wat ervaring met hyperventilatie, de zoon van mijn vriend heeft hier namelijk ook een hele tijd last van gehad. En ik wist dat het verkeerd ademhalen (als gevolg van een langdurige periode van spanning/stress) hier een oorzaken/'>oorzaak van was. Ik ben wel eens met hem mee geweest naar fysiotherapie en wist dus wel een beetje hoe het allemaal in elkaar stak. Ik probeerde dus zoveel mogelijk rust te pakken en vooral te letten op het uitademen. En ik merkte dat het echte HyperVentileren uitbleef.
Het enige wat tot nu toe is overgebleven en wat mij af en toe tot waanzin drijft, is dat onwerkelijke gevoel. Vanaf het moment dat ik op sta, tot ik naar bed ga. De huisarts had me wat kalmeringstabletjes voorgeschreven en heeft me naar een logopedist gestuurd. Schat van een vrouw, en ze weet best waar ze het over heeft, en ze stuurt me ook goed aan om af en toe ook eens lekker aan mezelf te denken. Maar het feit dat ze nooit ervaren heeft wat ik echt voel, maakt mij wantrouwig. En mijn grootste angst is dan ook, dat ik dat onwerkelijke gevoel niet kwijt zal raken en ermee zal moeten leren leven. Inmiddels slik ik de tabletjes, op advies van de logopedist, al ongeveer 1,5 week niet meer. En weet ik de angst redelijk goed in bedwang te houden. Maar dat onwerkelijke gevoel... Ik wil dan ook om reacties vragen van mensen die hier wel vanaf zijn geraakt, zodat ik hier wellicht wat geruststelling in zal vinden...

Groetjes Mariska

Hai Mariska,

De eerste keer dat je zo'n hyperventilatie-aanval krijgt is ontzettend schrikken, omdat je het gevoel hebt dat je er geen invloed op hebt.

Als ik jou verhaal lees dan denk ik dat de hyperventilatie overgegaan is in chronische hyperventilatie en daarbij komt vaak ook dat onwerkelijke gevoel de hoek om kijken.
Heel simpel komt het erop neer dat je ademcentrum zich heeft aangepast aan de verkeerde ademhaling en dit chronisch blijft doen, vandaar dat je dat onwerkelijke gevoel nog steeds ervaart.

Het onwerkelijke gevoel heet: depersonalisatie. (Je kan met de zoekfunctie hierop zoeken en dan zal je het veelvuldig tegenkomen)

Ik ben door de therapie van HyperVen er van af gekomen na ik weet niet hoeveel andere therapieën te hebben gevolgd die niet afdoende werkte.
Meer over deze therapie kun je vinden op: www.hyperventilatie.info en daar kan je ook alles lezen over chronische hyperventilatie.

En als je vragen hebt of medelotgenoten wilt spreken kan je dat altijd op dit forum aangeven.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Bedankt voor je snelle reactie Ellen. Ik heb intussen al even op de site gekeken en denk dat je gelijk hebt wat betreft chronische hyperventilatie. Er zijn ook een aantal andere symptomen die ik herken waar ik mij eigenlijk nog niet zo bewust van was. Maar je gaat opzich niet opeens chronisch HyperVentileren toch? Of kan dat wel van de schrik? En hoelang heeft het bij jou geduurd voordat het onwerkelijke gevoel weg ging met het HyperVennen?

Groetjes Mariska

@Hoi Bilo,

Toen ik met HyperVen begon had ik al jaren AD medicijnen. In de eerste instantie was ik, door de AD medicijnen, van de chronische hyperventilatie af, maar na 8 jaar begon toch de gewenning voor de AD medicijnen en kreeg ik de chronische hyperventilatie weer terug.
Ik ben gaan HyperVennen terwijl ik de AD medicijnen nog had en toen ik van de chronische hyperventilatie af was, door HyperVen, heb ik de AD medicijnen afgebouwd.
De reden waarom ik toen de AD medicijnen pas afbouwde was dat ik het gewoonweg niet durfde, omdat ik bang was dat de klachten nog erger werden. Dus heb ik eerst HyperVen gedaan.

@Hoi Mariska,

Nee, je krijgt niet zomaar chronische hyperventilatie. Daar gaat een tijd van spanning en stress aan vooraf en ook bepaalde karakter-trekjes spelen daarin mee. Zoals jij jezelf beschrijft als people-pleaser is er eentje van (hier zit er nog een achter de computer) en perfectionisme is er ook één van. (Ook mij niet onbekend )Op een gegeven moment breekt dit je op en daar vloeit ook chronische hyperventilatie uit.

De meeste mensen met chronische hyperventilatie merken dat op het moment dat als de stress-situatie "rustig" wordt of voorbij is dat dan pas de klachten echt naar voren komt.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Haha ja ik probeer nu ook echt om aan mijzelf te denken en ben gestopt met roken en probeer gezonder te leven. Zat zojuist weer even in angst wegens het onwerkelijke gevoel..vreselijk. Zat op het randje van een tabletje nemen.
Mijn vraag aan jou is alsnog hoelang het bij jou duurde voordat het onwerkelijke gevoel verdween bij het HyperVennen?

Vind het trouwens wel super dat mensen hier hun ervaringen kunnen delen. Het is iets wat moeilijk te begrijpen is voor mensen die het nooit ervaren hebben.

Groetjes Mariska

Hai Bilo,

Ja, ik ben nog steeds van de AD medicijnen af en de chronische hyperventilatie is niet teruggekomen. Ik ben daar echt heel blij mee.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hai Mariska,

Het is moeilijk om uit te leggen wanneer bij iemand het gevoel van depersonalisatie overgaat door het HyperVennen.
Dat het weggaat is zeker, maar bij de ene is het binnen een maand weg en de ander doet er 4 maanden over.
Dat hangt helemaal af van hoe vaak je oefent en hoe je lichaam in elkaar zit.

Ik was één van de HyperVenners waarbij na 1 maand de depersonalisatie al een heel stuk minder was.
(Ik oefende 2x per dag 10 trails, maar dan ook elke dag.)
Bij mij bleef het opgejaagde gevoel een stuk langer en dat was bij andere HyperVenners weer sneller weg.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Bedankt voor je reactie Ellen. Ik heb binnenkort mijn eerste afspraak bij een psycholoog, om mij te ondersteunen in het veranderen van mijn denk- / leefwijze. Ik ga haar de HyperVen methode voorleggen, wellicht zal ik hier ook mee beginnen. Baat het niet, schaad het niet! Mocht ik hiermee willen beginnen, kan ik dit dan ook beter doen in overleg met mijn huisarts?

Ik heb zojuist wat gegoogled op depersonalisatie, en las dat het ook als stoornis op zich voor komt. Echter als ik kijk naar de symptomen, zijn ze wel veel heftiger dan ik ze ervaar. Ik heb bijvoorbeeld niet zozeer het gevoel dat ik niet in mijn lichaam zit o.i.d., alleen licht het gevoel dat ik de dingen niet altijd even echt ervaar. Het is allemaal wat droomachtig, net als mijn gedachten. Maar merk wel dat ik het ook echt even kan vergeten als ik bijvoorbeeld aan het werk ben. Vanmiddag heb ik ook even heerlijk in de zon gezeten, ik merkte dat mij dat ook erg goed deed en kon er ook echt van genieten, eventjes dacht ik ook dat dat akelige gevoel weg was... mijn hond kwam namelijk opeens dicht tegen me aan zitten en ik kon hem 'echt' zien en voelen.

Zou het kunnen dat het licht onwerkelijke gevoel wat ik heb, ook verdwijnt na voldoende rust, goede ademhaling en psychologische begeleiding?

Groetjes Mariska

Hai Mariska,

Wat goed dat je onder behandeling gaat bij een psycholoog, want chronische hyperventilatie (chronische hyperventilatie) heeft inderdaad een voorgeschiedenis, zoals je weet. Het kan absoluut geen kwaad om de HyperVen-therapie met je psycholoog te bespreken en met je huisarts.
Ik heb dat ook gedaan en mijn psycholoog en huisarts stonden er heel positief tegenover, maar dat overkomt niet iedereen.
Vaak wordt chronische hyperventilatie afgedaan als: Doe maar rustig aan dan gaat het vanzelf wel over, maar daar is bij chronische hyperventilatie echter geen sprake van.

Er is nog een test die je kunt laten doen bij de longarts: Capnografisch onderzoek. Dan weet je zeker dat je chronische hyperventilatie hebt.
De uitleg van dit onderzoek kan je vinden op onze site: www.hyperventilatie.info.

Voldoende rust is altijd goed en de psycholoog kan helpen dat je niet meer in de "valkuilen" stapt van chronische hyperventilatie en je denkpatroon leert herkennen zodat je dat kan aanpassen, maar uit persoonlijke ervaring kan de psycholoog je niet genezen van chronische hyperventilatie. Chronisch spreekt ook voor zich. Je ademcentrum in je hersenen wat overgevoelig is geworden voor CO2 stijgingen in het bloed geeft die nare symptomen.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Beste Ellen,

Ik heb de volgende week donderdag mijn intake gesprek bij de psycholoog, vind het wel spannend. Heb nog nooit mijn levensverhaal bij een vreemde op tafel gelegd. Maar ik heb er op dit moment alles voor over om beter te worden!
Zoals ik al zei in een ander topic heb ik vrijdag een afspraak bij de huisarts, dan zal ik hem de HyperVen-methode ook gelijk voorleggen.

Ik heb nog een vraag over het zogeheten 'onwerkelijke gevoel'. Jij zei dat het ook wel depersonalisatie wordt genoemd, maar als ik op internet zoek naar de symptomen van depersonalisatie, dan past het niet helemaal bij wat ik voel. Ik voel mij bijvoorbeeld niet vervreemd van mijn lichaam, en ben mij wel nog heel bewust van mijn gevoelens e.d., ik kan alles ook nog heel goed volgen. Alleen als ik moe ben heb ik moeite om me op dingen te concentreren en soms hebben mijn gedachten wel een wat droomachtig karakter. Ik denk dat ik dan meer het licht/dronken/afwezig gevoel in mijn hoofd heb? Heb nu wel angst om depersonalisatie te krijgen ...

Groetjes Mariska

Hai Mariska,

Depersonalisatie heeft verschillende uitingsvormen en dat is per persoon verschillend.
Wat jij aangeeft komt veel voor bij chronische hyperventilatie.
Klik eens op de zoekfunctie rechtsboven en typ daar eens depersonalisatie in en dan kan je lezen hoe andere chronische hyperventilatie-ers dit ervaren.

En lieve Mariska...............heel herkenbaar, maar stop met zoeken naar ziekteverschijnselen. Je maakt jezelf daar onnodig bang mee.
Ik herken het zoeken op internet om een verklaring te vinden voor je klachten, maar op een gegeven moment zie je dat niet meer in verhouding met datgene wat er aan de hand is, omdat er een overmaat aan sites is waar je kan zoeken.

Vertrouw op de diagnose van je huisarts en doe eventueel om jezelf gerust te stellen het capnografisch onderzoek.
Nogmaals ga in de tussentijd niet surfen naar ziekteverschijnselen.

De psycholoog kan je straks helpen met het doorbreken van bepaalde gedachtenpatronen waardoor je je angstig gaat voelen.

Hartelijke Groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Je hebt ook helemaal gelijk Ellen...... bedankt voor de steun!


Groetjes Mariska

= Je komt er wel !!!!! Fijne Paasdagen.

Groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

De huisarts heeft me AD medicijnen voorgeschreven, heb volgens hem angst-/paniekstoornis opgelopen. Hij wil eerst afwachten hoe de medicatie werkt en hoe het bij de psycholoog gaat... word helemaal gek van die onwerkelijke gevoelens en begin nu te twijfelen of het tussen mijn oren zit of dat het echt door chronische hyperventilatie komt..... hij had met zon vingerapparaatje de zuurstof in het bloed gemeten, en die was volgens hem normaal? ben echt zo bang voor dat onwerkelijke gevoel en dat ik helemaal van alles vervreemd raak.....