Hallo,

Na veel op internet gezocht te hebben (en mezelf gek gemaakt te hebben) besloten om hier wat te posten.
Ik heb sinds een jaartje of 10 ptss, paniek an angststoornis. In die 10 jaar een aantal moeilijke momenten gehad waarbij gesprekken met psy veel geholpen hebben. In de wintermaanden toch altijd weer down. En snel in paniek.
Heel 2011 niet lekker in mn vel gezeten, stress op werk en in mijzelf. Vanaf zomer 2011 erger geworden, zo erg dat ik overal aan het uitzoeken was waar een ziekenhuis in de buurt zou zijn.. Want stel je voor dat ik opeens ziek zou worden. Hierdoor een minder fijne vakantie gehad. Incl paniekaanvallen dat ik liever naar huis wilde gaan.
Herfst/winter 2011 wederom down, snel moe en angstig. Zelfs boodschappen doen was niet meer leuk. Ik raakte bijna overal bijna in paniek en wilde zsm naar huis.
In december griep gehad.
Stress level erg hoog. Oorsuizen.
Benauwheid en hoesten.
In januari 2012 voor het eert last van hartoverslagen en snelle hartslag, benauwd en pijn op de borst.
Volgens de huisarts een luchtweginfectie.
In feb veel hartoverslagen achter elkaar, per 10 min eentje of twee. Hartslag rond 90 a100. Erg angstig.
Bij de cardioloog terecht gekomen, ecg in rust toonde een lichte afwijking en hartslag idd hoog. Inspannings ecg, echo hart, bloeddruk en bloedonderzoeken allemaal in orde.
Bronchitis icm virus zouden de oorzaken/'>oorzaak zijn. Advies: veel rusten, niet sporten of werken.
Nu nog steeds thuis en vele paniek en hyperaanvallen rijker. Hartoverslagen veeeeeel minder, pijn op de borst zo goed als weg. Benauwdheid en hoesten alleen in de ochtend.


Lange inleiding....


Maar ik zit dus behoorlijk met mezelf in de knoop. Ik eet slecht en voel me mentaal erg zwak. Ben erg bang dat er iets ergs gaat gebeuren. Cardioloog heeft me meerdere malen gerust gesteld maar ik zit in mezelf. Ik google me suf op 'abnormaal rust ecg'. Ik wil niet alleen zijn thuis. Kom bijna niet meer buiten.
Op mijn initiatief al 3 x in een maand bij de cardioloog geweest. Hij houdt vast aan virus op de borst dat mijn hart ook heeft geirriteerd.
Ik voel dat ik lichamelijk aan het opknappen ben maar de angst overheerst. Er is deze week een long/hart foto gemaakt, was ook in orde.

Ik heb gemerkt dat.....

De keren dat ik bij de cardioloog ben geweest mijn hartslag opeens omhoog schoot naar 110 terwijl mijn hartslag thuis, als ik rustig ben, rond de 70 is. Ik heb ook gemerkt dat iedere keer als ik bij de arts geweest ben mijn zelfvertrouwen flink daalt. Ik raak van te voren al in paniek en als we daar zijn ben ik tijdens de onderzoeken (ecg, hartslag meting) zwaar opgejaagd. Ik heb nu zelfs betablokkers voorgeschreven gekregen!

Nu mijn vraag:

Kan het zijn dat mijn klachten opgewekt worden OMDAT ik zo bang ben voor ziekenhuizen/artsen? En wat ze wellicht allemaal gaan zeggen over mij? Een bezoekje aan de dr begint tegenwoordig met angst, diaree, in de auto in paniek raken. Eenmaal thuis helemaal down, huilen en soms HyperVen. Heb dan 1 a 2 dagen nodig om te 'herstellen'.

Ik wil nu een tijdje artsen/ziekenhuizen/medicijnen vermijden. En via hier HyperVen gaan doen! Hoop dat het mij helpt.

Ik weet dat ik verkeerd adem. Ook nu ik dit aan het typen ben.

Hallo Hatseflats,

De anticipatie op angst en hyperventilatieklachten kan nieuwe angst (en hyperventilatie) triggeren. Dat zien we vaak bij mensen met het chronische hyperventilatie syndroom. Naast de fysieke verandering die heeft plaatsgevonden in het ademcentrum (wat overgevoelig is geworden voor CO2 stijgingen in het bloed), is er ook een psychologische koppeling angst => hyperventilatie => klachten => meer angst ontstaan. Situaties die we nu herkennen als een situatie die angst en klachten veroorzaken/'>oorzaakt, triggeren deze koppeling al, vaak zelfs al voordat we in de situatie beland zijn. Dit levert vaak ook de fobische vermijdingen op: we gaan die situaties liever uit de weg.

Maar daarmee is die anticipatie niet een primaire oorzaken/'>oorzaak van chronische hyperventilatie zoals je hierboven schrijft. Het is in eerste instantie een gevolg. Maar omdat het een eigen leven gaat leiden, wordt het langzamerhand ook een oorzaken/'>oorzaak van het in stand houden van het syndroom. Door te HyperVennen werk je op twee fronten aan het probleem. Door de oefeningen wordt het ademcentrum minder gevoelig gemaakt voor CO2 stijgingen. Door het hoge rustniveau dat van de oefeningen uit gaat, verminder je het gemiddelde angstniveau (de onderliggende stress neemt af). Wat lang duurt om echt kwijt te raken is de min of meer automatische reactie van de anticipatie. Het is vaak een ‘ingesleten’ reactie geworden die heel langzaam uit het systeem verdwijnt, naarmate er meer momenten komen waarin we ‘sterk genoeg’ zijn om ze zonder angst tegemoet te treden. Dat heeft tijd nodig. Begrijpen hoe het mechanisme van chronische hyperventilatie werkt is overigens al een goede stap in de richting van genezing, omdat daarmee de frustraties van het onbegrip van jezelf, de omgeving, de vaak niet-begrijpende artsen en daarnaast nog eens allerlei andere frustraties die zich in ons onderbewustzijn afspelen, worden weggenomen…