Hallo iedereen,
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Ik ben 25 jaar en heb ondertussen al een hele weg afgelegd. Op mijn 21ste ben ik in een diepe depressie beland. Het was op een avond begonnen met een grote paniekaanval; duizelig, hypochonder, angst om dood te gaan, enorme paniek. Ik ben toen afgevoerd naar de spoed en toen is gebleken dat ik perfect gezond was. Ik liet het over mij heen gaan en had er toen niet echt verder over nagedacht. Een maand later werd ik 's morgens wakker en was ik enorm moe, heel erg duizelig (lichthoofdig!!), kon niet goed op mijn benen staan, hartkloppingen, enzovoort. Aangezien de vakantie toen net begonnen was en ik net afgestudeerd was, dacht ik dat het gewone overblijfselen van
stress waren en dat het wel over zou gaan. Helaas hield het zo'n 2 weken aan. Ik dacht dat het zou beteren door op reis te vertrekken; helaas, het werd zelfs erger. Ik kreeg paniekaanval na paniekaanval, ik was zeer onrustig, zeer hypochonder, ik had pleinvrees, hartkloppingen, duizeligheid, zwakke benen, onzeker gevoel in de benen, beven, slaapstoornissen,... Ik wist niet wat me overkwam. Een kalmeerpilletje om me rustig te houden werkte bij mij niet. Toen ik terug kwam van op reis, ging ik meteen naar de dokter, die stuurde me eerst door naar de neus-keel-oor-arts en dan naar de psychiater. En zo begon het spelletje. Op mijn aanvraag wou ik naar de NKO-arts omdat ik dacht dat ik een evenwichtsstoornis had. De lichthoofdigheid was en is trouwens de klacht die me het meeste stoort. Uit de tests bleek dat ik iets heel minimaal had aan mijn evenwichtsorgaan en de dokter garandeerde mij toen dat het over zou zijn na 3 maanden. We zijn nu bijna 4 jaar verder en het is er nog steeds...
Ik kreeg
antidepressiva toegediend en werd heel intensief behandeld voor een serieuze depressie. Door de
antidepressiva begon ik me mentaal beter te voelen. Ik dacht dat de rest dan ook zou volgen en dat de
klachten weg zouden gaan, maar niets was minder waar. Toen ik overschakelde op een ander soort antidepressivum, waren mijn
klachten beter, maar zeker niet helemaal weg. Nu, na 3 jaar, heb ik besloten om te stoppen met
antidepressiva omdat ik mij mentaal veel beter voel. Ik ben nu al bijna een maand 'clean'. Alleen merk ik dat de onderdrukte
klachten aan het terugkomen zijn!! Het gaat dan voornamelijk over die lichthoofdigheid (die is erger). Aangezien dat mij enorm stoort in mijn dagelijks functioneren, zou ik er graag komaf mee maken. Voor de rest zit ik weer verveeld met een grote vermoeidheid, ben ik weer onzeker in mijn benen, heb ik last van hartkloppingen, enzovoort. Ik word er gewoon zo radeloos van
Zoveel jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nu nog zou sukkelen... :-(
Gelukkig liep ik deze therapie tegen het lijf en ik denk dat het het proberen waard is. Alleen moet ik nu nog uitsluiten dat ik
chronische hyperventilatie heb. Veel psychiaters en dokters hebben mij vroeger verteld dat ik
chronische hyperventilatie zou hebben, maar omdat ik altijd kinesitherapie heb gehad voor mijn ademhaling, heb ik dat altijd afgeschreven als quatsch (omdat mijn buikademhaling niet slecht is). En het verveelde mij vooral omdat de dokters doorgaans geen oplossing ervoor bieden en het voorstellen als iets banaal terwijl het wel iemands functioneren serieus kan aantasten.
Ik denk dus dat ik binnenkort een afspraak ga maken met een neuroloog voor een EMG en ik dan hopelijk met deze therapie kan starten. Als ik de
klachten hier lees, dan herken ik mezelf er wel ergens in. Alleen vind ik het echt zo raar dat die
chronische hyperventilatie heel onbewust in uw lijf zit, terwijl vb de ademhaling wel een goede buikademhaling is... Nuja, we zien wel
Groetjes!
