Hallo, mijn naam is Richard en ik ben een nieuw lid.

Sinds 10 augustus ben ik bezig met HyperVen en maak een aardige progressie qua scores (ondanks dat ik me hier niet al te veel op moet focussen).

De reden dat ik me de therapie ben gestart is omdat ik overspannen ben en merkte dat ik regelmatig hyperventileer.

De komst van onze tweeling bijna twee jaar geleden, een aantal stressvolle projecten en onzekerheden op het werk heeft me uitgeput. Door vermoeidheid werd ik als kind altijd al wat zenuwachtig en ga ik op een gegeven moment hypochondrische trekken te vertonen. De afgelopen weken/maanden begon ik ook paniekaanvallen te krijgen en ik wist niet wat me overkwam.

De afgelopen periode is erg zwaar geweest en nog regelmatig wordt ik nerveus en angstig. Wat mij dan met name opvalt is dat ik het ene moment “rustig en ontspannen” ben en dat het dan lijkt alsof vanuit het niets een golf van nervositeit komt dat gepaard gaat met een bonzend hart.

In de eerste weken dat ik thuis zat had ik dit continue maar dat ebde toen na een paar weken weg. Vanaf het moment dat ik met HyperVen begonnen en lijken deze momenten steeds vaker op te komen dan voorheen. Waarschijnlijk is dit het loskomen van blokken stress, zoals omschreven door Rob. Telkens als het me overkomt schrik ik me telkens weer een ongeluk word ik lichter in mijn hoofd. Door de afgelopen dagen bewust door mijn neus te ademen is dit al een stuk beter geworden.

Ondertussen heb ik duidelijk op mijn netvlies staan waar de problemen door zijn ontstaan en heb deze goed kunnen overbrengen en word ik door iedereen geholpen. Ondanks dat ik weet waar de problemen zitten ontdek je elke dag weer iets nieuws. Geen dag voel je hetzelfde.

Pff, misschien wat veel voor een eerste post.

Groet,
Richard

Welkom richard.. Goed verhaal!!

Heel veel succes

Hai Richard,

Natuurlijk is je verhaal niet te lang.
Het is een goed onderbouwd en overzichtelijk verhaal, waar bijna iedereen zich in kan vinden.
Ik hoop dat er meerdere HyperVenners zullen reageren, zodat je je gesteund voelt.
Als je vragen hebt stel ze rustig.

En.....het is inderdaad moeilijk als je met HyperVen begint je in de eerste instantie verergering ervaart, doordat je lichaam vastzittende stress loslaat, maar.....er zullen nu steeds periodes aanbreken dat je je beter gaat voelen en deze gaan steeds langer duren.
In de tussentijd leer je jezelf en je lichaam goed kennen, zodat je straks niet meer in dezelfde "valkuilen" stapt.

Heel veel succes
Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Richard,

Welkom hier op het forum. Je verhaal is heel herkenbaar voor velen van ons... Je bent nog maar pas bezig met HyperVen en in het begin gaat dat heel goed, steeds hogere scores. Het is wel een kwestie van doorzetten, want na een tijdje kun je (zware) terugvallen krijgen. Ik hoop voor je dat je omgeving daar ook rekening mee houdt. Het is best lastig als het de ene dag heel goed gaat en je de andere dag haast niets kan. Vooral omdat je aan de buitenkant van iemand niet ziet hoe het gaat...
In ieder geval heel veel succes en uit ervaring weet ik dat de goede perioden steeds langer worden!

Groet, Neeltje

Hoi Richard

Welkom.
Jouw verhaal is helemaal niet te lang hoor.
Wat ik er even uit wil pikken..
De golf van nervositeit waar jij het over hebt, lijkt uit het niets te komen en daarom
ook zo beangstigend. Denk dat we dat allemaal wel herkennen.
Schrijf hieronder ff een klein verhaaltje, misschien heb je er wat aan.

Ik zit hier bijv. nu met een bonzend hart dit berichtje te typen en voel de onrust in mijn lichaam
opkomen. Toen ik dat in het begin had, schoot ik helemaal in de paniek.
Nu probeer ik steeds maar te denken, het zijn maar symptomen van de adrenaline die in mijn bloed worden
gepompt, doordat ik me zorgen maak, gestrest ben over iets, of gestrest ben geweest over iets, te veel nadenk, pieker etc. etc.
Scheelt al een hoop angst/paniek als ik zo denk en krijg ik niet nog meer adrenaline in mijn bloed.

En ik ga normaal gesproken meteen bewegen (nu wil ik even dit berichtje afmaken) zodat ik de adrenaline
zo snel mogelijk kwijt raak, vroeger ging ik muisstil zitten.
Terwijl ik loop, ga ik de buikademhaling doen, 3 tellen in door neus en 6 tellen uit door mond (tuiten) en zo langzaam mogelijk.
Dan schijn je je hersens te laten denken dat je rustig bent en dat werkt dan weer door.

Bonzend hart ben ik dus al lang aan gewend, maar ik moet niet te lang druk/pijn/kramp in borstgebied hebben
want dan voel ik na een tijdje nog wel angst opkomen, dus heb ook nog veel werk te verzetten.

Fijn dat je zoveel steun hebt in je omgeving, maar ik heb gemerkt dat veel mensen totaal niet begrijpen wat je
doormaakt (voelt in je lichaam en hoofd), dus je moet toch veel zelf doen.

Sterkte en groetjes Vlinder

Dank jullie allemaal voor jullie reacties.

Het is geruststellend om de berichten en ervaringen van anderen te lezen. Zoals Vlinder ook aangeeft in haar post is het soms lastig om dit met mensen te delen. Zo langzamerhand ben ik er ook achter gekomen dat je het inderdaad zelf moet doen. Maar het blijkt erg moeilijk te zijn om duidelijke informatie te vinden.

Het is echter vaak bij mij erg bevrijdend als ik mijn verhaal even kwijt kan over en de dingen die ik ervaar. Zo’n gesprek helpt me vaak om dingen in een ander perspectief te plaatsen.

Het is ook zo’n enorm verschil tussen iets bewust te beseffen/accepteren en de reactie van het onderbewuste en de bijbehorende lichamelijke reacties. Beide zijn dusdanig van slag dat ze het allemaal nog niet kunnen bijbenen.

Vandaag wel weer eens op het werk geweest. Heb het een snuffelsessie genoemd en heb alleen maar met mensen gesproken. Iedereen heeft erg echt goed op gereageerd. Mijn werkplek is rustiger gemaakt (open-office) en mensen zijn rustiger.

Dat slapen is tegenwoordig echt een drama. Van de huisarts slaappilletjes gekregen maar daar wil ik mee stoppen.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 30/08/2011 20:03 door Richard.

Hoi Hoi ,


Welkom!!!

We zitten allemaal in hetzelfde schuitje! Heb volgens mij ook elke dag nog hyperventilatie , moet wel zeggen volg nog steeds geen HyperVen.

Zo kan ik bv. nog steeds niet helemaal doorademen , zo nu en dan wel met een diepe zucht, hartkloppingen, soms pijn in schouder borst etc... dus dan denk ik weer, ohh nee is er toch wel iets met mijn hart? Je hoeft toch namelijk niet uit te zijn om iets met je hart te hebben/krijgen, trillende handen en wat wankelig ook bijna elke dag, maar stel me zelf maar steeds gerust dat het hyperventilatie is , overigens gebruik ik ook geen medicijnen al heb ik die wel. Liever toch geen als wel tenzij het zo erg wordt

Hallo Landie,

Mag ik je vragen wat je tegenhoudt om te gaan HyperVennen. Ik wou dat ik HyperVen 20 jaar
eerder tegen was gekomen, dan had mijn leven er toch echt heel anders uitgezien. Het is
echt de moeite van het proberen waard hoor !!!!!

Heb vandaag met mijn docher geshopt, nu deed ik dat wel vaker maar nog nooit zo ontspannen
als vandaag.
Toen dacht ik , zo kan het dus ook Heerlijk !!!!!!!!!!!!!!!!!

Dus als je van je klachten af wil komen zou ik het echt proberen.

Groetjes Marjan

Dag Richard,

Goed om je verhaal te lezen, ik herken er wel wat in. Ik hoop dat HyperVen je gaat helpen, het komt niet voor niets op je pad, denk ik.
Ook bij mij verergering van klachten in het begin. Nu, na 8 weken al wel veel betere dagen ertussen, maar vandaag een beetje lopen haasten op mijn werk en meteen gaan de alarmbellen weer af: hyper! Ik ben ook een paar keer overspannen geweest, door een opeenstapeling van stressvolle gebeurtenissen en ik denk dat mijn schildklierontstekingen (werkte veel te snel) na de beide bevallingen ook meegeholpen hebben. Sorry, zit ik een beetje mijn eigen verhaal te vertellen......... Ben gewoon alles aan het verwerken deze weken, merk ik.
In ieder geval: heel veel succes met het HyperVennen en niet niet te hard je best doen

groet, Tamara