k heb eigenlijk weinig angst gehad om gek te worden en dat soort dingen maar de laatste tijd kwam die angst steeds meer en nu gisteren na die vreselijke gebeurtenis in alpen aan de rijn , ben ik ineens heeeeel bang om ook gek te worden en dat ik ook zoiets ga doen of in een psychose te raken. Dus ik ben op google gaan zoeken wat de symptomen zijn en vooral hoe je het kan krijgen. Nou schrik ik zoiezo al van dat iedereen een psychose kan krijgen en dat het dus ook zomaar kan komen. En nou stond er dus ook ergens bij dat het ook door kleine factoren kan komen zoals verhuizen. Toen ik dat las schoot ik helemaal in de paniek want ik ga over een maandje verhuizen naar ons huisje. Pffff ik wordt hier gewoon zo moe van en die depersonalisatie helpt natuurlijk ook nie mee want dat geeft je het gevoel dat je de werkelijkheid verliest. Ik probeer echt positief te gaan denken en de angst er te laten zijn maar aan de andere kant denk ik dan ook ja hallo je kan wel positief denken maar het is nou eenmaal zo dat iedereen het zomaar plotseling kan krijgen dus jij ook.
Dus het positief denken lukt dan even niet.
Nog iemand hier die dit ook herkent?

Hai Lieve Lauras,

De gebeurtenis in Alpen a/d Rijn hakken er bij iedereen in.
Het is ook heel moeilijk om dit te begrijpen.

Je angst om gek te worden begrijp ik heel goed, omdat dat bij mij altijd mijn grootste angst in geweest toen ik hyperventileerde.
Ik ben onder behandeling geweest bij een psychiater en die heeft mij heel duidelijk uitgelegd, dat iemand die last heeft van hyperventilatie
valt onder "neurotisch" en dat als je neurotisch bent je niet psychotisch kan worden.
Dat zijn 2 hele verschillende persoonlijkheidstypen.
Dus als je het één bent kan je niet het andere zijn. Net zoals een meisje geen jongen is en omgekeerd.

Ik heb er even de Wikipedia omschrijving bijgezocht wat neurotisch precies betekent:
Neuroticisme wordt ook wel aangeduid als negatieve affectiviteit of negatieve emotionaliteit [2]. Mensen die hoog scoren op de neuroticisme test zullen gemiddeld vaker last hebben van depressiviteit, angst en schuldgevoelens. Zij blijken ook gevoeliger te zijn voor stress, zullen gewone situaties eerder als bedreigend ervaren, en hebben moeite met het verwerken van tegenslagen of kleine frustraties. Zij zijn zich meer bewust van hun eigen gedrag, verlegen en hebben vaak moeite met controle of uitstel van hun behoeften. Neuroticisme predisponeert ook tot ontwikkelen van neurosen, fobieën en andere angststoornissen.

Het zijn moeilijke woorden, maar ik denk wel dat je dit begrijpt.

Dus Lauras.....................Blijf met je beide benen op de grond en als ik je advies mag geven. Kijk gewoonweg geen nieuwsuitzendingen etc., want daar ben je op dit moment te gevoelig voor.
Ook ik heb zeker 4 maanden dit soort nieuws vermeden.
Dit betekent niet dat je je hoofd in het zand steekt, maar dat je jezelf de gelegenheid geeft om te herstellen, zodat je dit nieuws op een gewone manier aankan, zonder jezelf daarin te betrekken.

Heb ik je hiermee geholpen?

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Ja dat heb je zeker. Ik herken me der echt in. Ik kon ook nooit goed liegen vroeger tegen me ouder bijv. dan voelde ik me zo schuldig of als ik iets deed wat niet mag. Ik ben ook verlegen ja en de rest herken ik me ook in.
Nee ga proberen niet meer te kijken maar meestal als er zoieta gebeurt wil ik alles weten en volgen. Ik heb ook dat van koninginnedag live op tv zien gebeuren en ik heb het dagen lang gekeken alle nieuws erover en toen ik het zag gebeuren en ik zag dat ze mensen aan het reanimeren waren raakte ik ook echt in paniek ik voelde me echt niet goed worden toen vond zo erg. En ik vergeet ook nooit dat ik vroeger toen ik klein was zag dat er een hondje werd overreden en ik kwam thuis en ik zei mama ik wordt niet lekker. Ik werd duizelig misselijk enz. Echte paniekaanval zeg maar.Toen heeft me moeder me mee genomen naar de winkels om me af te leiden. Nou ik was toen denk 8 ofzo. Als ik daar allemaal aan terug denk. Ik trok me veel te veel van dingen aan meer dan een kind hoort te doen en dan doe ik nu nog steeds hoor.
En tis ook moeilijk om zulk soort nieuws niet te horen iedereen praat erover en overal hoor je het.

Hai Lauras,

Ook het steeds willen kijken van het nieuws herken ik.
Ik had het heel sterk bij de aanslag op de twin towers in Amerika.
Toen had ik nog geen HyperVen gevolgd.
Ik heb mezelf echt moeten dwingen om niet meer te kijken.
Als mensen erover praten is nog niet zo erg, maar de constante stroom van beelden en informatie moet je gewoonweg stoppen.

Je bent gewoon supergevoelig voor dit soort beelden, maar je zal zien dat als je straks HyperVen afgerond hebt dat je lichaam
beter met dit soort informatie om kan gaan.

Ik zou je willen vertellen dat je dan en dan beter bent en dat ik precies kon vertellen hoe je herstel verloopt, maar helaas kan ik dat
niet, want ieder mens en ieder lichaam is anders.
Ik weet alleen wel DAT HET GAAT HELPEN.

Probeer jezelf niet te veel vast te pinnen aan de scores.
Gewoon elke dag oefenen en zie het oefenen als een rustpauze op de dag.
Probeer ook niet te veel te piekeren over je herstel en hoe dat verloopt en over een terugval, want dan gooi je eigenlijk "olie op het vuur"
en dat zou zonde zijn.

Hartelijke groetjes
van Ellen

Antwoorden die door de Stichting HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Ik herken je angst ook Lauras, ik heb net hetzelfde voorgehad. Als je een beetje in het archief gaat zoeken zal je gelijkaardige berichten van mij terugvinden. Bij mij was het bij een drama hier in België met een of andere psychopaat die in een creche baby's was gaan vermoorden. Vreselijk die angst maar dat gebeurt dus echt niet. Maar het is een heel moeilijke angst om los te laten. Angst voor psychose is altijd mijn nr 1 angst geweest. Ik was er min of meer vanaf, alleen nu ik met Ritalin probeer te starten en dat daar een mogelijke bijwerking van is steekt het weer de kop op natuurlijk
Maar in elk geval, het maakt dus gewoon deel uit van je paniekstoornis.Je gaat heus niet psychotisch worden door je verhuis ofzo. Al weet ik uit ervaring dat dat momenteel waarschijnlijk moeilijk is om zomaar te geloven.

Ja klopt haha. Maar ben het wel meer gaan geloven door wat ellen zei maar ik zal het ook nog even voorleggen aan mijn psycholoog en ook aan altrecht als ik daar heen ga. Maar soms denk ik ook echt dat er iets fout is in mijn hersenen en dat komt door die rot depersonalisatie. Je voelt je daardoor gewoon psychisch niet in orde. En dan lees ik hier bijna alleen maar lichamelijke klachten en dan denk ik weer zie je wel ik ben gek. Maar aan de andere kant heb ik is goed in mijn verleden gegraven en op mijn 16de heb ik heel wat meegmaakt. Ik heb een longontsteking gehad. In die tijd is ook mijn dp/dr begonnen doordat ik een nacht had overgeslagen en toen liep ik in disney als een zombie. En ik ben verhuisd en was klaar met vmbo dus ging naar een nieuwe school de mbo. En toen is eigenlijk alles begonnen de aanvallen van dp en die kwamen steeds vaker en erger. Ik had steeds pijn op mijn borst en benauwd ben ik wel tien keer voor naar de dokter geweest. Ik werd nog banger voor ziektes want ja ik had een longontsteking gehad. Er kwamen steeds meer klachten bij en dp werd ook steeds erger tot ik erge paniekaanvallen kreeg van mijn hart en ik daarna chronische dp kreeg. En al die tijd heeft niemand me doorgestuurd voor hulp had me dokter het veel eerder gedaan had ik misschien eerder hulp gehad en was het nooit zo ver gekomen. Enigste wat ik steeds voor vraag kreeg was heb je stress en ik dacht stress weet niet eens hoe dat voelt dus ik dacht nee hoor geen last van stress. Tuurlijk had ik dat wel maar wist ik veel dat ik daar last van had.
Nou weer een lang verhaal maar ik denk dat het daar echt allemaal begonnen is. Ik was altijd wel angstig enzo maar na die longontsteking is het echt allemaal begonnen
Maar wat klote dat je die angst nu weer heb. Maar je staat onder toezicht neem ik aan dus veel kan er niet fout gaan. Wel knap dat je het toch gaat nemen ik ben als de dood voor al die medicijnen.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 10/04/2011 23:50 door lauras.

lauras Schreef:
-------------------------------------------------------
> Maar wat klote dat je die angst nu weer heb. Maar
> je staat onder toezicht neem ik aan dus veel kan
> er niet fout gaan. Wel knap dat je het toch gaat
> nemen ik ben als de dood voor al die medicijnen.


Hm zo knap ook weer niet. Heb een klein beetje geprobeerd en dan meteen opgegeven omdat ik er zo bang van werd.
Elke gedachte die ik heb lijkt vandaag paranoia, geen idee of het nu komt doordat ik effectief paranoia ben of omdat ik bang ben om paranoia te zijn, maar leuk is in elk geval anders dus heb de medicatie meteen maar weer opgegeven

Hoop dat je je snel beter voelt in elk geval.

Ik voldoe echt volledig aan die beschrijving van neuroticisme van Ellen; wel een hele geruststelling dat dat een contra-indicatie is voor psychose e.d.
Die problemen waar je tegen aanloopt met positief denken Lauras, heb ik ook heel erg, wel bij andere onderwerpen. Ik heb mij ook wel eens verbaasd over het feit dat hier zo veel melding wordt gemaakt van allerlei fysieke klachten terwijl bij mij toch echt die afschuwelijke depersonalisatie/derealisatie al het overige in gruwelijkheid overtreft.

Maar er is hoop Lauras, want door HyperVen is die dp/dr bij mij al verminderd, en ik hoop en verwacht dat ik van dat laatste restje ook nog wel eens afkom. Ik heb wel altijd gehad (lang voordat ik echt ziek werd) dat ik het bijvoorbeeld kreeg na een paar keer slecht slapen, dus ik ben blij dat jij ook zoiets vermeldt (wel heel vervelend voor je!). Ik vraag me nou heel erg af of dat ook te maken had met hyperventilatie of stressverwerking. Het lijkt me zo heerlijk als ik net als andere mensen van mijn leeftijd gewoon tot diep in de nacht kon feesten en soms zelfs meerdere nachten over kon slaan zonder dat je je totaal vervreemd/gederealiseerd voelt. Ik vond het ook zo erg toen ik chronisch dp/dr kreeg omdat ik dat echt het naarste gevoel vind dat er bestaat, ik dacht "ik heb nog liever de ganse tijd heftige pijnen of misselijkheid dan dit". Maar het is nu gelukkig dus al een stuk minder en ik ben er nu ook een beetje aan gewend geraakt zodat ik het minder erg vind dan vroeger.



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 17/04/2011 09:38 door remon.

Pfff blij om jou bericht te lezen en te zien dat ik niet de enige ben hier met die rot dp/dr. Tenminste om het chronisch te hebben dan. Maar niet leuk voor jou dat je er ook last van heb?
Hoe uit het zich dan bij jou?
En ik kan me er zo in vinden dat dit het vreselijkste gevoel is ooit en ik heb ook veel liever lichamelijk dingen ik heb zelfs gezegd ik heb nog liever geen armen of benen meer dan dit. Toen het bij mij chronisch begon te worden raakte ik er echt van in paniek en dacht ik geef me maar een psychose weet ik het tenminste niet meer en nu ben ik doodsbang om een psychose te krijgen pff .

Hoi Lauras,
Ik vind het echt heel moeilijk die dr in woorden uit te drukken. Als het erg is, denk ik als het ware constant "wat gebeurde daar zonet?". Ik heb dat dan vooral heel erg als ik spreek, alsof ik niet echt degene ben die praat ofzo. Verder heb ik ook gewoon altijd dat alles veel minder intens is, ik zie slechter, maar niet wazig zoals wanneer ik mijn bril afdoe, meer dat het me gewoon niet raakt, langs me heen gaat. Ik vind het vooral heel jammer dat ik daardoor niet kan genieten van bijvoorbeeld het voorjaar, dat alles weer in bloei is, de eerste dag met prachtig warm weer, het dringt gewoon niet goed tot me door ofzo.... Ik heb daarnaast echt zo'n soort drukkend gevoel in mijn hoofd, alsof er iets is wat mij constant tegenwerkt, iedere actie, van een zin lezen tot een slok drinken uit een glas nemen kost meer dan normaal moeite. Het wisselt wel, en gelukkig heb ik ook dagen dat het bijna weg is. Eigenlijk is het nog wel meer dan het bovenstaande, maar het is gewoon zo moeilijk in woorden uit te drukken.....

Ik weet misschien iets om je hypochondrie te bestrijden. Ik heb zelf namelijk naast chronische hyperventilatie ook een beetje een stemmingsprobleem, waarbij ik ook onrealistische dingen denk. Ik bedacht me laatst het volgende: onze hersenen koppelen altijd bepaalde gevoelens/emoties aan bepaalde gedachtes/overtuigingen/denkbeelden. Dit kan uiteraard heel handig zijn, en daarom is het ook ontwikkeld (evolutionair voordeel). Je voelt je bijvoorbeeld angstig, en daarbij heb je concrete gedachtes over dat je wel eens een psychose zou kunnen krijgen, ook al weet je dat die kans heel klein (maar niet totaal verwaarloosbaar) is. Misschien helpt het om voor jezelf het gevoel en de gedachte los te koppelen. De angst komt namelijk door de hyperventilatie, en eventueel ook de opgeslagen stress. Daardoor is je gemiddeld angstniveau verhoogd (dit kun je bestrijden met AD medicijnen, en op de korte termijn eventueel ook met benzo's e.d, en natuurlijk met HyperVen), wat zich uit in emotionele labiliteit en (meestal vooral) "angstigheid". Een gezond mens weet ergens wel dat hij ooit een psychose/hartaanval/etc kan krijgen, maar is daar helemaal niet mee bezig. Jouw hersenen willen echter waarschijnlijk een soort invulling geven aan dat angstgevoel, en komen daardoor met van die hypochondrische gedachten over bepaalde ziektebeelden op de proppen. Beide versterken en rechtvaardigen elkaar! Doordat je je angstig voelt, lijken die gedachtes aan de mogelijkheid van een psychose terecht, terwijl ze dat niet helemaal zijn (omdat de kans nogal klein is). Andersom kun je je nog angstiger gaan voelen, omdat je de hele tijd met een negatief scenario bezig bent, en zo is de vicieuze cirkel rond. Je kunt proberen die te verbreken door de concrete gedachtes los te koppelen van de angstgevoelens, en ze als 2 aparte dingen te bekijken als het ware. Ieder afzonderlijk zijn ze namelijk in beide gevallen onterecht, want door je ziekte voel je je zo angstig alsof er een directe dreiging (aanval) is (die er niet is), en de gedachte is onterecht omdat de kans gewoon erg klein is dat je een psychose o.i.d. krijgt.

Laat me weten of je hier wat aan hebt.

Groetjes Remon



3 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 17/04/2011 09:39 door remon.

Zo wat een goeie tekst En het klopt ook allemaal wel ik ga proberen om dat te doen maar hoe kan je het dan los koppelen van elkaar ? €
En ik herken alle klachten van de dr/dp ik heb ze ook allemaal alleen ik kan nog wel klein beetje genieten van bijv. Lekker weer.
Ik heb ook dat me leven niet meer van mij lijkt en de mensen om me heen vreemd lijken en nieuw lijken terwijl ik gewoon weet wie ze zijn.
Maar das een goed teken als je er al dagen bijna geen last meer van hebt dat betekend dat je op de goede weg bent. Hoelang doe je nu HyperVen?

Ik bedoel voor jezelf los koppelen van elkaar, dat je beseft dat het 2 verschillende dingen zijn, en dat je ze ook als 2 aparte dingen waarneemt als het ware. Dat je als je je weer angstig voelt denkt van "het is maar een gevoel, dat komt door de chronische hyperventilatie/stress". En dat als je weer zit te denken aan een psychose denkt "dit is maar een gedachte, de kans is in werkelijkheid heel klein dat ik dat echt krijg". Het is natuurlijk niet makkelijk.
Dat alles heel vreemd en nieuw lijkt, ook als het bekend is, heb ik ook veel gehad, ik heb het nu nog maar soms als het erg is. Ik doe trouwens 4 maanden HyperVen.
Ik kan me voorstellen dat het echt afschuwelijk is als je je de hele tijd zo vervreemd voelt en ondertussen ook nog zit te piekeren enzo; hoe lang doe jij al HyperVen dan?



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 12/04/2011 08:12 door remon.

Ik doe het bijna vier maanden. Maar de laatste maan doe ik het maar een keer per dag omdat ik savonds gewoon zo moe ben van werken en in me nieuwe huis bezig zijn dat ik me er niet toe kan zetten om het te doen. Maar ik ga proberen het weer twee keer per dag te doen anders dan duurt de genezing nog langer.
Ja tis ook best wel zwaar ja maarja je kent het wel dus is het voor jou ook zwaar.

Als je je na bijna 4 maanden nog steeds heel erg vervreemd voelt, zou je dan niet overwegen AD medicijnenmedicijnen te gebruiken? Of doe je dat al?
Inderdaad is het zwaar, maar je moet er wat voor over hebben.

Ja maar ik wil niet dat het weer slechter gaat kan ik vooral nu niet aan met mijn hoofd. Plus ik geloof dat je hier uit kan komen zonder medicijnen alleen duurt het wat langer.
En wil je verder nie bang maken maar ik vind dat medicijnen je klachten onderdrukken maar niet weghalen en als je er zelf voor vecht dan ben je er ook echt vanaf. Maaaar stel het duurt echt te lang dan begin ik er wel aan hoor.
Ik neem wel druppels van de homeopaat die helpen ook wel.

Om heel eerlijk te zijn, achteraf bekeken heb ik spijt dat ik niet gewoon onmiddellijk toen mijn klachten zo zwaar werden aan AD medicijnen begonnen ben. Ik heb zolang zelf willen vechten, maar uiteindelijk heb ik daardoor alleen maar meer en meer enge dingen meegemaakt die ook een beetje blijven hangen natuurlijk. En toen ik dan uiteindelijk toch voor AD medicijnen koos, koos ik weer voor eentje dat maar heel licht was waardoor het mijn klachten enkel dempte maar niet volledig wegnam, waardoor ik er ook niet meer vanaf geraakte, want ik was zelfs met er al niet volledig vanaf dus ja.. En nu na meer dan een jaar begin ik er precies ook door te breken ook nog eens. En zal ik waarschijnlijk alsnog op AD medicijnen moeten overstappen die wel goed genoeg is. Een hele omweg dus waar ik alleen maar onder geleden heb. En waar is dat goed voor?

Maar ik snap dus ook perfect dat je toch zelf wilt proberen en als de dood bent voor AD medicijnen en dit wilt vermijden. Ik wou zelf ook niks liever. Vraag is alleen of ik daar wel goed aan deed..

Ja ben er ook niet helemaal tegen maar ik vind gewoon dat ik het eerst zelf moet proberen. Je zit er toch aan vast en je moet eerst door de beginfase waardoor je klachten erger worden en ik snap wel hoe dat komt maar ik kan dat nu echt niet aan. Ik ben bezig met me nieuwe huis ik werk fulltime ik kan niet weer zo erg last krijgen dan durf ik niks meer ook al duurt dat maar een week. Ik heb anderhalve maand geleden echt een inzinking ofzo gehad me klachten waren zo erg de dp dan dat ik gewoon niet meer wist hoe ik verder moest ik zag echt geen toekomst meer en ik kon niemand in me buurt hebben maar wilde ook niet alleen zijn ik huilde de hele dag. En dat wil ik never nooit meer mee maken. Plus je moet ook weer gaan afbouwen en dan hopen dat je zonder de medicijnen kan.
Daarom wil ik het echt eerst zelf proberen snap je maar tis niet dat ik zeg ik neem ze nooit maar ik wil het eerst zonder doen.

@ edith

Maar ze zijn bij mij ook nog niet begonnen over medicijnen he.
En het kan ook dat die medicijnen totaal niet gaan werken en dan heb ik helemaal niks meer achter de hand.
ik voel dat het met heeeeeeeeeeele kleine stapjes steeds iets beter gaat dus als dat zo blijft gaan dan kom ik er wel uit.
plus ik wil ook kinderen en hoe zit dat dan met die medicijnen. Is ook schadelijk voor het kind. Er zitten zoveel nadelen aan. dat ik het echt eerst zelf wil doen. Ik kan er altijd nog aan beginnen.

Dat waren en zijn bij mij inderdaad ook redenen. Vooral het niks meer achter de hand hebben inderdaad. Snap je wel hoor
Veel succes ermee!