Al meer dan een jaar heb ik naast pijn in mijn borst een dof gevoel in mijn linker arm. Soms wordt het zelfs een stekende pijn in de arm.
Volgens de fysio is het een ontstoken borstspier als gevolg van de verkrampte houding (stress natuurlijk).
Toch maak ik me wel zorgen om de pijn in de linkerarm (dan denk ik aan mijn hart natuurlijk). Armpijn staat ook niet op de symptomenlijst van chronische hyperventilatie. Herkent iemand dit?

Hallo Marc,

Jazeker herken ik dat. En ook ik dacht dat het mijn hart was. Je weet wel wat iedereen zegt als
er iemand een hartaanval heeft gehad, Ja hij of zij klaagde ook al over pijn in de linkerarm, En dan
denk je ojee dat heb ik ook.
Nou als dat zo was , was ik al lang het hoekie om geweest hoor. Op een gegeven moment heb
ik het gewoon losgelaten , gewoon een steek of een pijn , je constateert het en gaat weer vrolijk
verder. En geloof me ook nu heb ik het ook nog wel eens maar maak me er absoluut niet meer druk
om.
Er moet bij mij alleen nog een knop om wat betreft de hartoverslagen. Dat moet ik eingenlijk net zo doen
als met de pijn in mijn linkerarm., alleen heb ik daar iets meer moeite mee. Terwijl ik ook weet dat het
net zo ongevaarlijk is. Het gaat trouwens elke keer al wat beter, en dan heb je er ook minder last van.

Groetjes Marjan

Beste Marc,

Ook ik herken dat, bij mij begonnen de klachten daar ruim twee jaar geleden mee. Druk op de borst met uitstraling naar de linkerarm. Ik zat direct bij de dokter, die me wist te verzekeren dat er niets met mijn hart was, maar gerustgesteld was ik niet...Het duurde wel een half jaar om te geloven dat er niets met mijn hart aan de hand was, maar dat ik hypochondrisch was geworden. Iets waar ik werkelijk nog nooit last van had gehad. De afgelopen twee jaar hebben de klachten zich dagelijks afgewisseld: dan weer benauwd, maar geen pijn in mijn arm. Dan weer tintelingen in mijn hoofd, maar niet benauwd, dan weer hartkloppingen etc. Zo begon ik me steeds meer te realiseren dat er niet echt iets met mijn lichaam aan de hand was, (want dan is het niet soms aanwezig en soms niet) en dat stelde mij gerust. Ik deed ook testjes: als er echt iets met mijn hart zou zijn, dan zou ik niet kunnen spinnen of hardlopen. Maar dat kon ik wel. Ik vind/vond de sluimerende depressie (ook volledig nieuw voor mij) en bijbehorende hypochondrie erg lastig om mee om te gaan, maar het gaat steeds beter en ik heb goede hoop dat voor mij nu de laatste fase van de chronische hyperventilatie is aangebroken.
Ik hoop voor jou ook dat je klachten snel verminderen

En Marjan, net als jij, heb ik op dit moment nog de meeste last van de hartoverslagen. Vervelend fenomeen, inderdaad! Goed om te lezen dat ze bij jou al minder geworden zijn. Ook hier heb ik dagen geen last van, en dan ineens weer een dag veel. Of een hele dag het gevoel alsof mijn hart elk moment weer gaat overslaan. Grappig dat jij schrijft dat je de andere klachten hebt leren accepteren, maar het bij de hartoverslagen lastig vindt. Ik ervaar dat precies zo.
Voor jou hoop ik ook dat je snel hartoverslag-vrij bent!

groet
Terry



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 30/03/2011 21:48 door terremans.

Hoi

Ook ik herken het. Ik heb echt alle symptomen van een hartaanval maanden gehad. Op hol slaan van hart , hart overslagen, benauwd,pijn op de borst linkerarm en kaak. Pijn op me borst en benauwdheid heb ik jaren gehad vanaf dat ik een longontsteking heb gehad. In de tijd van me paniekaanvallen kreeg ik ook pijn in me schouder kaak en arm. Tot ik helemaal onderzocht was en ik gekraakt ben en oefeningen bij de fysio deed toen is het verdwenen en is alleen depersonalisatie in de plaats gekomen dat is een nog ergere hel.
Hartoverslagen heb ik nog wel maar die heb ik al mijn hele leven en de cardioloog zei als ik in een bushok met tien mensen er in hun hart ga controleren de hele dag dan zijn er 9 mensen waarvan hun hart een keer overslaat. Ook heb ik soms nog wel is de pijn en benauwdheid maar daar maak ik me idd niet zo heel druk meer om.

Beste Terry en Marjan,

Fijn dat jullie de klacht van pijn in de arm herkennen. Nog beter te horen dat jullie hier al vanaf zijn. Wat mij helpt zijn de tips van de fysio: schouders losjes (chronische hyperventilatie-ers neigen naar gekromde schouders naar voren), en ontspannen zodra je merkt een verkeerde houding te hebben of -eigenlijk te laat- als je verkramping voelt.
Deze week ontdekt dat het mij goed doet enkele momenten per dag (tja wanneer heb je daar nu tijd voor als druk en gestressed mens) even proberen om zittend totaal te ontspannen. Ik doe dit in een soort meditatie: niet zo zweverig maar door alle gevoelens en pijntjes gewoon op te laten komen en niet geforceerd de baas te blijven of weg te drukken. Soms wordt het dan even erger maar door dit punt heen voel je de ontspanning komen en dat de stress zich loslaat. Dit gaat dan ook wel gepaard met kleine spiertrillinkjes.
Eenmaal last gehad van hartoverslagen, vervolgens heb ik geprobeerd hier niet meer bij stil te staan en iedere keer als ik mijn hart denk harder te voelen kloppen ga ik veranderen van houding en probeer er niet meer op te letten. Dit lijkt redelijk te lukken.

Beste Marc,

De meditaties die je doet klinken goed. Inderdaad, maak daar maar eens tijd voor, maar ik kan me voorstellen als je het dan eenmaal doet, dat het echt helpt. HyperVen je ook? Ik vind dat een beetje hetzelfde effect hebben. Dan zit je ook zo een kwartier, twintig minuten als het ware te mediteren. Sinds ik dat 2 x per dag doe (vanaf 7 maart) voel ik me veel relaxter. Maar het is dan ook wel superluxe, om die twee keer per dag energie op te laden en bewuste tijd voor jezelf te hebben.
Ik denk ook dat wat je zegt over het negeren van bijv. het hartoverslaan, dat dat waar is. Ik begrijp dat hartkloppingen ook niet meer of minder zijn dan bewustzijn dat je hart tikt. Maar ja, soms is negeren moeilijk, helemaal als je er dan allemaal ernstige dingen over gaat denken.
Dat is volgens mij een vicieuze cirkel waar veel chronische hyperventilatie'ers mee kampen.
Hoop dat bij jou de pijn in je linkerarm snel minder wordt!
Groet
Terry