Omdat ik hier al lang niks meer gehoord heb van jou en je een tijd terug klachten had die erg overeen kwamen met die van mij en je ook ongeveer tegelijk met mij begonnen bent was ik eens benieuwd hoe het nu met je gaat??

hee edith,

Ben net terug van vakantie dus tijdje niet hier geweest. Met mij gaat het een beetje op en af. In de vakantie goede periodes gehad, maar nu ik weer terug ben begint het weer erger te worden lijkt het wel. Over het algemeen gaat het redelijk, het is net of ik de angst een beetje meer kan relativeren. Ga met hele kleine stapjes vooruit, we komen er wel! Hoe gaat het met jou? Ben jij nog met ad begonnen?

Groetjes Annelies

Een beetje hetzelfde denk ik. Het is beter dan eerst maar het is gewoon nog lang niet wat het zijn moet en dat is wel frustrerend want ik wil er gewoon zo graag eindelijk vanaf zijn.
Ook veel last van depressieve vlagen, piekeren, ... Wel hogere tijden sinds meer dan een week dus ik hoop dat dat snel voor eindelijk nog eens verbetering gaat zorgen. Heb vanalles in mn leven waar ik graag eens van zou willen genieten eindelijk. Wat AD medicijnen betreft, daar ben ik voorlopig nog altijd niet mee begonnen, maar ik blijf wel regelmatig twijfelen. Zeker als je leest hoe de klachten zomaar verdwijnen bij mensen die er aan beginnen terwijl ik elke dag moet vechten om heel traag vooruit te kruipen. Maar ik ga toch nog een tijdje zonder proberen. Kom ik niet meer vooruit dan kan ik het nog altijd nemen maar aangezien mijn tijden er nog in slagen om te stijgen wil ik eerst zien wat dat nog geeft.
Hopelijk snel vooruitgang dus wat de klachten betreft want de motivatie om te blijven oefenen valt soms ook een beetje weg.

hee edith (en anderen)

Hoe ervaar jij die depressieve buien? Heb er momenteel ook weer veel last van, ben ook hondsmoe en zucht wel 20 keer per uur. Kan ook door de warmte komen natuurlijk.

Tjah die buien, ik vond die altijd heel erg raar. Was echt zo een depri gevoel dat over me hing, zonder rede. Beetje als een soort boze onweerswolk of triestige regenwolk boven mijn hoofd [:][/:] Die trouwens ook net zo plots weer kon overwaaien soms. En ik hoor mezelf dan ook echt denken van pff ik zie het niet meer zitten en komt het wel ooit goed en zo wil ik niet meer leven enzo, terwijl ik echt wel wist dat ik hard aan mijn herstel werk en over het algemeen vooruit ga. Alleen lijkt het op zo momenten plots onmogelijk om nog iets positief te zien/geloven. Heel naar gewoon en slaat echt nergens op. Kan ook met moeheid gepaard gaan bij mij inderdaad.