Ik HyperVen nu op de kop af drie weken, drie keer per dag. Tot aan vanochtend ervaarde ik de therapie eigenlijk helemaal niet als zwaar en was mijn klachtenpatroon ook nog niet gewijzigd. Ook mijn scores waren redelijk stabiel (op de eerste twee 'aftastende' dagen na). Mijn scores lagen tussen de 80 en de 90 sec, met soms een kleine uitschieter naar boven of naar beneden.

Gisterenavond kreeg ik rond een uurtje of 22:00 wat last van mijn buik, een soort van opgeblazen gevoel. Nadat ik op de bank was gaan zitten, trok het wel weer redelijk weg. Bij de derde en laatste sessie van de dag, had ik plots een gemiddelde score van 102,5 waar ik uiteraard blij mee was. Had al wel bedacht dat dit wellicht een korte opleving zou zijn en dat dit misschien ook wel voor extra klachten zou kunnen zorgen. En inderdaad, vannacht had ik behoorlijk last van mijn buik/maag, vergelijkbaar met wat ik voel vlak voor een buikgriep. Toen ik vanochtend opstond, was het nog niet weg en was ik daarnaast best misselijk. Toch maar besloten om een sessie te doen, die uiteraard niet best ging (gem. van 73 sec.). Daarna moesten we met ons kleine dochtertje naar het consulatiebureau voor haar prikjes en daar voelde ik me verre van goed; concentratieproblemen, duizelig, afwezig en heel moe. Ook de wandeling naar huis (ong. 5 min) voelde als een halve marathon. En ik sport normaal vier keer in de week!?

Eenmaal thuis kon ik alleen nog maar zitten, zo ontzettend moe was ik. Met moeite heb ik twee boterhammen naar binnen kunnen werken, want ik was én te moe én ik had nog last van m'n buik (en dus ook geen eetlust). Ik ben toen maar bijna twee uur op bed gaan liggen, maar slapen kon ik helaas niet. Het voelde aan alsof ik de griep had. Pijnlijke spieren, last van m'n onderrug en nul conditie. Op dit moment lijkt het wel weer een beetje te gaan, maar ben nog steeds ontzettend moe en heb nog steeds wat last van mijn buik en die vage spierpijn. Koorts heb ik volgens mij niet (batterij van de thermometer is leeg...).

Nu is mijn vraag uiteraard; herkent iemand deze klachten? Zou ik echt de griep hebben of hoort dit bij de therapie? Indien dit laatste, zou het liggen aan de hoge score, of de vermoeidheid die de therapie toch met zich meebrengt en moet ik eventueel overschakelen naar twee keer per dag (hetgeen ik vandaag sowieso maar ga doen)? Kan/mag je met buikpijn klachten wel een sessie doen? Heb overigens wel last van een prikkelbare darm, maar de laatste paar maanden heb ik daar niet of nauwelijks iets van gemerkt.

Alvast bedankt voor de reacties.

Ron,

ik herken alles, ik loop ook af en toe met een 'zwangere buik' en ben al 3 weken alleen maar moe overdag. Afwezig, wazig, sloom, angstig en gedesorienteerd. Ik weet niet of het door mijn burn-out of chronische hyperventilatie komt maar ik herken je hele evrhaal. neem je rust en ga door.

hee Rob,

Ja, herken het ook, buikpijn, misselijk, spierpijnen, zere onderrug en heel erg moe en het ´zombie´gevoel.. Had het het afgelopen weekend heel erg. Nu gaat ie weer gelukkig..

Denk dat het er helaas bij hoort... Denk dat de therapie aanslaat bij je, en dat voel je..

Groetjes
claudia

Ik herken het ook. Heb al een paar keer gedacht dat ik griep aan het krijgen was maar niet dus.

Hey allen!

Wanneer gaat het eigenlijk beter met de therapie? Iedereen moet wel een zware periode doorstaan, maar er komt een moment dat het plots stukken beter gaat... Hoelang ben je dan eigenlijk al bezig?

Bedankt alvast voor de reacties [:](Y)[/:]

Het is zo vreemd dat ik voor vandaag eigenlijk nog niets echt merkte van de therapie en dat het vandaag ineens zo heftig is. Had eigenlijk ook verwacht dat de bestaande klachten erger zouden worden. Wist ook wel dat er nieuwe bij zouden kunnen komen, maar dit griepgevoel kon/kan ik gewoon niet goed plaatsen. Kon het ook niet zo goed terugvinden in het archief, maar heb op dit moment dan ook het concentratievermogen van een borrelnootje....

Krijg ook nog steeds amper een hap door m'n keel en alleen de geur van het avondeten deed mij bijna kokhalzen. En dat terwijl ik na aanvang van de therapie alleen maar meer honger kreeg.

@ Claudia, hoe vaak heb jij nog last van de chronische hyperventilatie klachten? Heb je het idee dat je er veel op vooruit bent gegaan? Las in ieder geval dat je weer vier dagen in de week werkt. Heb je daarvoor in de ziektewet gezeten en zo ja, hoe lang? Zit nu zelf zes weken in de zw, maar hoop echt snel weer (deels) aan de slag te kunnen. En dat terwijl werken toch nooit m'n hobby was...

@ Helma, hoe ben je erachter gekomen dat je in een burn-out zit? Volgens mijn huisarts ben ik ook overspannen, maar ik kan me daar eigenlijk niet zo heel goed in vinden.

Hee Rob,

Verleden jaar 23 juni ben ik totaal ingestort, steken in mijn hoofd, derealisatie, paniekaanvallen, gevoel gek te worden, duizelig, overgeven, misselijk, overal pijn, hartkloppingen, constant traanogen... en nog veel meer. zie archief juni verleden jaar.

Na een anderhalve maand ofzo, waren de hele enge aanvallen weg, ik had snachts vaak zo´n bliksem in mijn hoofd, alsof mijn ene hersenhelft ook verdoofd was, en ik had ook behoefte om van balkons te springen en die dingen.

Duizelig is nog wel 3 of 4 maanden gebleven en derealisatie nam einde verleden jaar af.
Ik ben in januari toen weer begonnen met een halve dag werken, en inmiddels mag ik al 5 dagen werken, maar ik heb de vrijdagen voorlopig nog vrijgenomen.

Op zich gaat het best redelijk, alleen, waar jij geen last van hebt gelukkig, als de maandelijkse ellende eraan komt vergt dat zoveel van mijn lichaam dat ik last krijg van chronische hyperventilatie. Dan ben ik weer ellendig moe en pijn overal, en soms nog onrustig gevoel..

En ook als ik teveel van mezelf verg. Verleden week was ik met vakantie 5 dagen Frankrijk, 2 dagen reizen en 3 nachten feesten en teveel alcohol. Dus ja, het weekend had ik weer overal pijn, misselijk en moe. Wat niet gek is, maar het was het ff waard [:][/:]

Ik moet gewoon heel erg oppassen nog zeg maar, maar ik ga nog wel vooruit, 2 maanden terug (geloof ik) had ik nog snachts aanvallen, en die zijn nu weg! Maar al met al zijn mijn klachten echt heel erg afgenomen of verdwenen.

Ik denk ook dat het bij mij misschien zolang duurt omdat ik geen medicijnen gebruik (alleen homeopathie) en ook omdat ik sinds januari maar 1x per dag oefen. En ik denk ook nog omdat ik als ik heel goed terugdenk in mijn jeugd al vage klachten had... te lang mee gelopen, omdat ik niet wist wat het was.. Dus denk dat het voor mij ook nog wat tijd gaat kosten wil ik weer 100% zijn. De oude hahaha, maar ja, wat is de oude vraag ik me soms af, ben al zolang gewend met klachten te leven..

Ik moet je wel ff waarschuwen, ik was eerst weer verleden jaar begin oktober gaan werken, vond mezelf goed genoeg, maar na 3 of 4 weken was ik weer volledig ingestort. Dus ga alsjeblieft niet te snel werken, neem de tijd.. Je kan beter als je je wat beter voelt wat vaker sporten, of mediteren en dat soort dingen...

Probeer ik nu namelijk naast het werk, en dat valt tegen... ziektewet had 1 voordeel, dat was echt toch dat ik tijd had voor zulke dingen hoor.. en ook voor 2x oefenen per dag. Heb ik nu de energie niet voor..

Doe rustig aan... en voel je niet rot dat je in de ziektewet zit, je zit daar niet voor niets in.
Heb je tijd alles eens op een rijtje te zetten misschien en om je af te vragen waardoor je dit hebt gekregen, en wat je daaraan kan doen (geestelijk).

Groetjes
Claudia[:][/:]

Hey Claudia!

Hoelang ben je nu eigenlijk al aan het HyperVennen?

Groetjes,

Paulina

Hey Claudia,

Bedankt voor je verhaal. Het biedt in ieder geval weer wat hoop. En zo te lezen heb je in ieder geval lekker kunnen genieten van die paar vrije dagen!

Ik weet voor mezelf in ieder geval wat de aanleiding (of de welbekende druppel) is geweest voor mijn chronische hyperventilatie klachten. Het is bij mij drie maanden geleden begonnen en vier maanden geleden is mijn dochtertje geboren. Deze grote verandering in huis, was voor mij helaas teveel. Voor de geboorte kon ik 50 uur per week werken nog wel aan, omdat ik eenmaal thuis op de bank rustig kon bijtanken. Had wel weinig draagvlak en in het weekend was ik ook wel het liefste thuis. Voor de rest had ik weinig klachten, behalve vaak hoofdpijn en dus een prikkelbare darm. Nu denk ik dat de twee dingen misschien al wel voortkwamen uit een soort van chronische hyperventilatie. Met die hoofdpijn loop ik namelijk al jaren, zonder dat hier een oorzaken/'>oorzaak voor is gevonden. Maar ach, de paracetamol deed wonderen.

Toen de thuissituatie eenmaal was veranderd, denk ik dat ik erg snel door mijn buffertjes ben gegaan. De rust die er voorheen was, was volledig verdwenen en had thuis echt het gevoel op m'n tenen te lopen (soms letterlijk als de baby sliep...). En mijn acht uurtjes per nacht slapen werden gereduceerd tot een uurtje of vijf (of minder als de kleine alleen maar in m'n armen wilde slapen). Gevolg was een eerste acute hyperventilatie aanval op zaterdagavond /nacht. Herkende dit gelukkig als een hav aanval, want heb er een aantal jaar terug ook 1 gehad, waarvoor ik destijds bij de huisartsenpost ben beland. Vervolgens kreeg ik een aantal dagen later onwijze last van m'n onderrug, maar ging ervan uit dat het een sportblessure betrof. Weer een aantal dagen later wederom een hyperventilatie aanval, 's-ochtends in de auto naar het werk. Dat was het begin van het einde. De angst van weer een aanval ging verlammend werken en ondertussen kreeg ik gedurende de hele dag last van allerlei vage klachten; dearealisatie, concentratieproblemen, duizelig, zware hoofdpijnen, gevolgd door extreme vermoeidheid (het standaard rijtje zeg maar). Vervolgens op een vrijdagavond ook behoorlijk ingestort. Naar huisarts gegaan, die aangaf dat ik overspannen was. Hij stuurde mij naar de fysio voor ademhalingstechnieken (geen succes) en schreef een beta-blokker + rust voor. Thuis gaf ik aan dat ik niet het gevoel had heel erg overspannen te zijn, maar had ik het idee dat ik mijn lijf moest 'resetten' voor wat betreft mijn ademhaling. Ook had ik het gevoel dat mijn acute hyperventilatie aanvallen chronisch waren geworden. En als je met die laatste twee zinnen gaat Googelen, kom ik je al snel op deze site uit.

Hoewel ik dus nog maar kort chronische hyperventilatie heb, ben ik het al zwaar beu. Heb ook enorm veel respect voor mensen die hier al jaren mee hebben rondgelopen. Hoewel ik nog maar kort aan HyperVen ben begonnen, voelt het eigenlijk al wel als een laatste redmiddel. Zou niet weten wat mij anders hiervan gaat afhelpen. En nu ik me vandaag dus ineens zo beroerd voel, ben ik erg bang dat ik er om wat voor redenen dan ook niet tegen zou kunnen en de therapie zou moeten staken. Omdat dit de eerste keer is dat ik 'bijwerkingen' ervaar, word ik er heel onzeker van; forceer ik misschien, doe ik teveel sessies, slaat de therapie aan, of kan ik er gewoon niet tegen? Gelukkig dat er mensen zijn die inmiddels wat ervaring hebben opgedaan. Ga er voor nu dus maar gewoon vanuit dat het er allemaal bij hoort en ga nu, ondanks de buikpijn, toch nog maar een sessie doen.

Excuus voor het uitgebreide verhaal, maar dan weten jullie ook een beetje wie ik ben en ben ik in ieder geval mijn verhaal kwijt [:][/:]



Bericht bewerkt (22-07-2009 23:30)

Hey Rob,

Ik herken je verhaal volledig! Ik heb ook nog niet zo lang last van chronische hyperventilatie, maar ben ook ten einde raad. Net als u kon ik vroeger met gemak 60 uren per week werken... Nu ik er bij stil sta, vermoed ik wel dat die oververmoeidheid er toch iets mee kan te maken heb...
Bj het HyperVennen heb ik het momenteel ook heel moeilijk. Ik probeer mijn score's te houden, maar dan ben ik echt aan het forceren denk ik... Moest ik niet forceren denk ik dat ik een 30sec minder scoor dan gewoonlijk en ik wil niet hervallen...

Rob,

Wees blij dat je er snel bij bent en dat je dus nog niet zo lang met chronische hyperventilatie loopt. Denk dat je er dan wel sneller van afkomt dmv HyperVen dan als je zoals ik achteraf, er al jaren mee loopt.
Ik ben ook altijd maar door gegaan, altijd werken, uitgaan, bezig, te weinig slaap etc etc.

HyperVen is echt een uitkomst vind ik hoor, zonder zou ik het ook niet weten, ja, misschien antidepressiva.. maar daar was ik dan echt niet blij van geworden persoonlijk.

@Paulina: HyperVen nu een jaar.. tot januari 2x per dag, en vanaf toen 1x per dag. Maar het is voor iedereen anders hoelang het duurt. In dit jaar op het forum heb ik ook al mensen gehoord die binnen half jaar weer de oude waren.. Dus voor iedereen is het anders, net als dat de klachten verschillend kunnen zijn

Greetz,
Claudia

Hey Claudia,

Dit vroeg ik me ook eigenlijk af... Is de genezingsprocedure sneller bij iemand die er nog niet zo lang last van heeft? Vandaag heb ik dus geen last gehad van chronische hyperventilatie en dat is de eerste keer sinds April... Dat is echt een zaaaaaaaalllliiiig gevoel. Ben vandaag helemaal de oude en dat is zelf beangstigend [:][/:]
Ik HyperVen nu morgen net een maandje...

hahaha ja he, die eerste keer dag je je weer een dag normaal voelt. Dan mis je wat, alsof het niet normaal is he.. Hoelang genezing duurt, is afhankelijk of de stress factoren nog aanwezig zijn of vastzittende stress.. helaas niet vooraf te voorspellen. Ik wou dat ik het wist.. ben er ook nog steeds niet helemaal.... maar heb ook goede hoop nog steeds

[:][/:][:][/:]

Ja, is echt he... Dat heeft me echt zo goed gedaan he... Ma ook droevig omdat ik al ff in dat patroon van chronische hyperventilatie zit... En nu besef ik idd nog meer hoe fijn het is om een gewoon leven te hebben [:][/:] Wanneer kreeg gij dat gevoel ongeveer? Hoelang was ge toen al aan het HyperVennen? Ik heb momenteel geen stress. Ik heb eigenlijk alles wat ik wil. Fijne job, een lieve vriend... Het enige waardoor ik me slecht voel is die chronische hyperventilatie...

Tsja Pauline, ik roep ook al jaren dat ik geen stress heb.. en nog steeds vraag ik me af waardoor ik dan stress heb nu dat ik nog steeds chronische hyperventilatie hebt. Maar chronische hyperventilatie is toch echt stress gerelateerd... Moeilijk iets.. gelukkig heeft mijn psycholoog er veel over uitgelegd, nu kan ik het wel wat beter begrijpen.

Dat gevoel dat ik me af en toe een dag normaal voelde was vanaf januari, dus toen was ik al 5 maanden bezig.. Ik heb nu weliswaar geen hele zware klachten meer maar besef me wel elke dag dat ik chronische hyperventilatie heb, elke dag is er wel een klein iets. Alleen, het is nu weer leefbaar. En daar ben ik dan ook heel blij mee..

Hey Rob,

Je kent mij nog niet van het forum, ik ben er wel actief geweest, maar sinds een jaar niet meer. De laatste tijd lees ik wel weer een beetje en herken veel in jouw verhaal. Wat me het meest opvalt en waar ik zelf al een tijd mee in mijn hoofd loop is dat ook jij volgens mij klachten begon te krijgen na een periode van extreme vermoeidheid. Ik denk dat dat bij mij de oorzaken/'>oorzaak is geweest van de start van mijn chronische hyperventilatie. Ik ben 44 jaar en woon sinds 4 jaar met mijn zoon alleen. Het huis waar ik nu in woon, mijn paleisje ;-) heb ik indertijd helemaal alleen opgeknapt, dag in dag uit, 's avonds na mijn werk en tussendoor. Vlak daarna ging ik van 15 uur 38 uur werken en kreeg ik ook een leidinggevende functie in het bedrijf. Een paar maanden later werd er een nieuwe vloer gelegd in huis; weer verbouwen. Kort daarvoor was ik 4 dagen naar Disneyland met mijn zoon, leuk, maar een uitputtingsslag.
Van de een op de andere dag begon ik diepe teugen lucht te happen, te zuchten en ik werd helemaal gek als ik niet over dat randje van de zucht kwam. De hele dag benauwd en bewust van iedere ademhaling. Dat was 4 jaar geleden en is nog steeds zo. Ook een periode met hartkloppingen en hartoverslagen heb ik gehad, ook nu heb ik daar af en toe last van. Pijn in mijn onderrug en nek en extreme vermoeidheid ook, en een conditie van een mossel. En net als jij een spastische darm, die ook verergert door vermoeidheid denk ik.
Ik heb een tijd geHyperVent, maar hield het niet vol, ook omdat mijn werk me uitput, ik draai lange dagen. Ik besef wel dat er iets moet gebeuren, want op deze manier gaan mijn klachten niet weg, maar ik kon het gewoon niet opbrengen om vanuit mijn bed achter de pc te gaan zitten, ik ben al blij als ik er op tijd ben! En als ik thuis ben en heb gegeten is het vaak 20.00 uur en ben ik helemaal af. Jaren gelden heb ik veel last gehad van paniekaanvallen, die zijn wel stukken verminderd in de loop van de jaren gelukkig.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik denk, ook bij jou dat de chronische hyperventilatie veroorzaken/'>oorzaakt wordt door oververmoeidheid en dat daar iets aan moet worden gedaan. Zeker als je net een kindje hebt gekregen verandert je leven aanzienlijk! Het is killing.... Ben je alweer bezig met de therapie? En vind je dat dan ook niet zwaar? Ik zag het vaak als een extra verplichting bij de lijst die ik op een dag al had. En dat is natuurlijk al een hele verkeerde insteek van mijn kant, dus neem daar vooral geen voorbeeld aan!!!!!!!

groetjes Judith

Hoi Judith,

Ik heb ook een tijdje geHyperVend en dan opgegeven omdat het niet in mijn leven pastte
en ik niets wou laten en gewoon door wou gaan. Ik dacht uiteindelijk ook dat ik de chronische hyperventilatie min of meer onder controle had, maar toen werd het plots allemaal teveel en dat heb ik geweten. Klachten die echt 10x erger werden dan voorheen en het HyperVennen dat ik toen natuurlijk wel opnieuw begonnen met maar dat ook 10x zwaarder was daardoor natuurlijk. Ik kan je dus enkel maar aanraden om nu tijd voor jezelf te nemen ipv maar uit te stellen. Ga wat minder werken of neem ziekenverlof en HyperVen zodat je hier vanaf bent want het gaat echt niet vanzelf weggaan, ze gaan enkel vroeg of laat erger worden en geloof mij, zover wil je het echt niet laten komen!

hoi edith,

geloof mij, het is al erg hoor, ik heb ALLE klachten die op het forum zijn genoemd al gehad, ben eigenlijk al 20 jaar bezig...
Dus ik weet wat het is, maar je hebt denkelijk wel gelijk, ik zou weer moeten beginnen.

groetjes judith

Ik bedoel niet zozeer de klachten, maar vooral dat ik op een bepaald moment zo door angsten overvallen werd dan er geen houden meer aan was. Dan is verderwerken, en al zeker zoveel uur, gewoon niet eens meer een optie en wordt het plots overleven ipv leven, het is dat maar dat ik zeg dat je echt wilt voorkomen en dat ik hoop dat een motivatie voor jou mag zijn om opnieuw te beginnen en vol te houden deze keer. Maar dan zou ik wel zien dat je wat minder kan gaan werken, anders wordt het wederom heel moeilijk om het af te maken he.