Hoihoi,

Het lijkt wel of ik altijd meer last krijg van de chronische hyperventilatie wanneer het echt heel warm en drukkend weer is? Kan dat kloppen of komt dat doordat ik eens toevallig veel last heb gehad toen het dat soort weer was en toen verkeerd geconcludeerd heb dat het aan het weer lag en dus nu gewoon meer last heb door de angst dat ik het ga krijgen door het weer? (Wat een zin, hoop dat jullie het een beetje snappen [:][/:])

Ik lijk bij dit soort weer vooral last te krijgen van een bedreigend gevoel, alsof alles rondom mij plots bedreigend lijkt al weet ik niet waarom, heel eng gevoel.. Kon er echt niet door slapen vanacht, was er helemaal van in paniek. Verder ook soms last van benauwdheid, wat ik anders bijna nooit heb.

Nog mensen die meer last krijgen bij dit weer of beeld ik het mij in?
En misschien iemand die dat stomme bedreigende gevoel herkent, want ben het hier nog niet tegengekomen op het forum denk ik.

Ik heb precies het omgekeerd, ik voel me dan juist kiplekker.....

Hi Edith,

Ik voelde me lichamelijk ook altijd slechter met warm weer. Daarbij voel/de ik dan een druk van o jee, ik moet me goed voelen om te kunnen doen wat ik wil/moet doen en dat is sowieso al moeilijk, met warm weer al helemaal. Ik weet niet of je zoiets bedoelt. Beklemmend iets.
Ik ben sowieso al geen zomermens, dus tja.

Ik heb je verhalen hier niet gevolgd, dus ik weet niet hoe, wat met HyperVen, maar als je nog bezig bent, lekker doorgaan, ook de zomer wordt beter-is mijn ervaring.

Groetjes

hoi edith,

Ik denk dat wij dezelfde vorm hebben, want ook dit is zeer herkenbaar voor mij. Alleen heb ik dat bedreigende gevoel met donker en somber weer en krijg ik weer wat lucht als de zon schijnt. Het is dan net of de wereld op je af komt ofzoiets kan het niet goed uitleggen maar het is wel heel beangstigend.

Mja het is die verdomde derealisatie/depersonalisatie die ons zoveel dezelfde symptomen geeft denk ik. Heb er de laatste 3 dagen nog meer last van dan anders, echt om zot van te worden. Ik ben al 4 maanden, een week of 18 dus bezig met HyperVen en nog altijd is dat zo fel, begin soms echt schrik te krijgen dat ik daar niet vanaf ga geraken, mag er niet aan denken Ik vind het ook echt bewonderenswaardig dat jij met al die zelfde klachten geen agorafobie hebt gekregen [:](Y)[/:]
Dat bedreigende gevoel heb ik trouwens ook wel vaak als het donker wordt s'avonds.

hee edith,

Gelukkig heb ik mezelf ervan kunnen overtuigen dat er niks kan en gaat gebeuren en dat ik de controle niet over mezelf ga verliezen Maar ik weet hoe moeilijk dat is (de eerste drie maanden durfde ik ook nergens naar toe). Afgelopen weekend ben ik met vriendinnen naar een eiland geweest en op de boot kreeg ik de gedachte van als ik maar niet van boord spring, dat beangstigde me wel enorm, dat is dan wel een uurtje echt afzien, ik zag mezelf al springen brrrrr. Die gedachten maken me wel bang, verstandelijk weet je dat je het niet gaat doen maar toch is er die angst. Voor mij is het echt afleiding als ik ergens naar toe ga, dan denk ik minder aan dat vreselijke gevoel en dan ben ik minder met mijn gedachten bezig.

Dit weekend was er een festival hier in de stad, 40000 man ofzo en ik heb mezelf 2 avonden voor een paar uurtjes naar daar gesleurd. Had het gevoel dat ik er helemaal gek werd tussen die massa en in dat lawaai maar ik heb toch maar volgehouden maar achteraf blijft dan eigenlijk enkel het gevoel over van waarom heb ik mezelf dat zelfs maar aangedaan, het was het helemaal niet waard. Ik heb er helemaal niks plezier aan gehad en mijn vrienden kregen ook helemaal niet de echte ik te zien. Enige wat ik daar aan over heb gehouden is dat ik mij vreselijk depri voel over dat ik geen plezier meer kan hebben in mijn leven. Dingen gaan doen geeft mij zo een beetje het gevoel van "kijken mag maar aanraken niet". En dan heb ik zoiets van dan kijk ik liever maar niet meer.. Iedereen rond mij geniet volop van de zomer, festivals, vertrekt op vakantie. Voor mij zit dat er allemaal niet in, ik kan enkel thuis zitten, oefenen en hopen dat het eindelijk over zal gaan en op die manier maar proberen de dagen vol te maken. Combineer dat depri gevoel dan nog eens met dat net een bekende zangeres/presentatrice hier in Belgie zelfmoord heeft gepleegd terwijl dat net een supersterke blije vrouw leek altijd en hup, de angst om mezelf wat aan te doen is weer helemaal aanwezig. Ik herken dat dus ook wel wat je zegt over van die boot springen natuurlijk.

Ja, dat mis ik ook zo dat genieten. Mensen om je heen zijn allemaal lekker aan het genieten van de zon enz. Maar thuis voel ik me ook niet goed, dus kun je maar beter afleiding zoeken. Ik heb vooral ook de angst dat ik me zo rot en depri ga voelen dat ik niet meer wil leven, ik kan ook helemaal van slag raken als ik weer een verhaal over een zelfmoord hoor.
Maar die angst om jezelf wat aan te doen maakt eigenlijk zichtbaar hoe graag je wil leven. Je kan niet bang zijn voor iets dat je niets uit zou maken. Poeh, wat weet ik het toch allemaal goed, nou nog even zelf in praktijk brengen haha

Annelies,

Wat ik je nog wilde zeggen, dat ik die periode ook echt heb gehad.
Dat ik bang was dat ik van het balkon ging springen. Of dat ik op tv iets had gezien met moord dat ik bang was dat ik daartoe ook in staat zou zijn enzo... staat vast nog wel iets over in het archief...

Was inderdaad echt vreselijk zo te denken en je zo te voelen..

Hou vol... komt echt echt goed.

Dan over een paar maanden ga je ook alleen nog maar aan andere dingen ergeren, de erge klachten ben je namelijk ook wel snel weer vergeten op een of andere manier, dat is heel raar!

Liefs

Ja dat heb ik dus heel fel nu en wordt zo depri ervan dat die angst voor zelfmoord natuurlijk steeds realistischer gaat aanvoelen. Ik heb ook al 2 weken echt hogere gemiddelden, denk dat het misschien wel daardoor nu erger wordt dus denk dat ik maar eens een paar dagen ga stoppen om te zien of het dan niet terug wat minder erg wordt, want de tijden verbeteren wel maar ik volg precies niet. En dan maar hopen dat ik als ik dan terug begin mijn tijden wel nog altijd beter zijn

Na hoelang oefenen was dat weg bij jou Claudia en ging dat dan geleidelijk of was het gewoon plots weg? Ik denk mij te herinneren dat het bij jou wegtrok nadat je rhodiola was beginnen te nemen? Had ik nog een vraagje over trouwens, die dingen lijk brainmood en rhodiola enzo, weet iemand of je dat ook moet afbouwen en of dat ook gepaard gaat met verergering van klachten dan weer?

En Annelies hoelang ben jij intussen bezig, evenlang als ik ofzo dacht ik? Heb jij al het gevoel dat het minder wordt die klacht?

Waar ik mij overigens ook aan dood erger is het onbegrip van de mensen rond mij. Als ik tegen mijn vriend nog maar iets probeer te vertellen dan begint hij al dat al die therapieën van mij niks uitmaken omdat ik het zelf moet oplossen. Dat ik gewoon harder moet zijn. Hij heeft ook wel eens zo een rare gedachte gehad een keertje en dat is gewoon normaal en hoef je je toch helemaal niet aan te trekken, dat bepaal je zelf of je dat iets uitmaakt. Ja heel leuk dat meneer dat eens 1x gehad heeft en kon weglachen, dat kon ik ook in de tijd voor chronische hyperventilatie ja. Wanneer je 100 van die gedachtes plots hebt per dag terwijl je een enorm derealisatie/depersonalisatiegevoel hebt is dat dus wel eventjes anders. Maar dat gaat er bij hem dus niet in. Hij heeft ook best veel stress in zijn leven en als ik hem dan zo een beetje probeer te waarschuwen van het wat rustiger aan te doen voor hij zoals ik eindigt is het al van dat hem dat niet kan overkomen want dat hij zich daar nooit zo door zou laten doen.. Waarmee hij eigenlijk dus gewoon zegt dat ik chronische hyperventilatie heb doordat ik zwak ben. Leuk hoor.
Dan nog van die ouders die elke dag blijven zagen dat ik mijn rijbewijs moet halen en maar niet kunnen begrijpen dat ik daar te duizelig voor ben (om het maar makkelijk kort samen te vatten want al de rest zouden ze al helemaal niet snappen). Heeft mn jongere zusje dus vandaag haar rijbewijs wel al gehaald en mag ik het natuurlijk de hele tijd horen. Net alsof ik dat wel leuk vind dat ik het niet kan halen en zij wel. [:]Tja[/:]

Hee Edith,

Nee, bij mij ging het niet door de Rhodiola weg.. maar heel geleidelijk werden die gedachten minder en kwamen ze minder vaak terug.... Dat sluipt er een beetje in als het ware, dat je op een dag opeens denkt, van heeee.. ik heb dat niet meer..

Maar wanneer precies.. dat kan ik niet precies zeggen.. rhodiola gebruik ik al sinds november niet meer. Ik gebruik vanaf december alleen maar per dag 2x Passiflora complex extra forte en 1x dormesean van Vogel.. Moet geen meuk in mijn lijf meer. is allemaal minder bevallen namelijk.

Onbegrip van anderen... ja.. ook moeite mee gehad hoor, maar ik weet nu wel aan wie ik niets en aan wie ik wel wat heb in mijn leven. Toch handig uiteindelijk. Weet ik ook waar ik me energie in moet steken als het weer goed gaat met mij!!

groetjes

Ik heb niet echt meer last met warm weer, maar wel als er bv onweer dreigt, dan krijg ik daar stress van en ben bang een aanval te krijgen, ik kan mometeel helemaal niet tegen iets wat op stess lijkt, of laat ik het zo zeggen, iets wat ik als stress ervaar!

En dat is heel veel, boodschappen doen, gesprekje op de school van mijn zoon, iets leuks gaan doen, bezoek ontvangen enz enz.

Ik vind het echt belachelijk van mezelf en verstandelijk weet ik dat het nergens op slaat, maar ik voel het wel zo.Edith schreef:

Dat herken ik ook wel hoor Carla4. Heb ook wel angst voor alles was stress zou kunnen geven. Allicht omdat ik weet dat stress hetgene is dat voor chronische hyperventilatie gezorgd heeft en dat het ook in stand houdt. Als mijn vriend erges vervelend over begint te doen of mijn ouders beginnen ergens over te zagen dan dan kan ik daar bvb heel boos of bang van worden gewoon omdat ik zit te panikeren van ojee weer extra stress.
Denk dat iedereen hier verstandelijk wel weet dat alle angsten nergens op slaan maar op 1 of andere manier helpt het precies niet echt om dat te weten helaas..
Hoelang HyperVen jij al?

Dat onbegrip is echt niet leuk, ik ben ook opgehouden met alles uit te leggen, hoe leg je mensen uit dat je bang bent dat je van een boot afspringt, hoe leg je mensen uit dat de wereld om je heen onwerkelijk lijkt, dat je je zelf onwerkelijk voelt.
Mensen snappen dat niet, wees eerlijk een jaar geleden had je dat ook niet gesnapt, tenminste ik niet.
Het zou wel prettig zijn dat er wat meer bekendheid over chronische hyperventilatie kwam.

Ja dat soort dingen vallen gewoon echt niet uit te leggen aan mensen die het zelf niet hebben. Daarstraks ook weer, ik kijk een serie met mijn vriend en daarna gingen we naar buiten en overviel mij het akelige gevoel dat ik precies mezelf leek te verwarren met een personage uit die serie. Alsof ik plots dacht dat ik dat personage was ook al wist ik best dat dat niet zo was, maar toch werd ik heel erg bang dat ik dat dus ook echt zou gaan geloven.
Was zo precies alsof ik buiten mezelf trad en naar mezelf keek, alleen was ik dus dat personage dat ik net gezien had leek het. Hoe kan ik dat nu in godsnaam aan hem uitleggen, ik krijg het hier al amper uitgelegd. En wanneer ik wel probeer iets uit te leggen zie ik ook echt de twijfel op zijn gezicht daarna. Dat hij niet weet wat hij er allemaal van moet denken.. En logisch ook, moest er iemand mij zoiets verteld hebben voor ik chronische hyperventilatie had dan had ik echt wel gedacht dat die persoon rijp was voor een instelling ofzo, denk ik nu ook al van mezelf als ik zoiets vertel.
Dat is trouwens ook de rede dat ik (behalve aan mijn vriend een beetje) niemand iets vertel over dat soort dingen, enkel over concretere klachten als duizeligheid enzo.. Ben dus wel heel blij dat dit forum er nog is, kan ik toch nog ergens al die rare dingen die mij overkomen kwijt en vind ik nog herkenning ook.



Bericht bewerkt (30-06-2009 00:02)

Hallo Edith

Ik HyperVen nu 3 weken, maar het ging de eerste week zo snel om hoog met de scores dat ik er veel last van had, ik doe nu 2x per dag 5 trials.

Groetjes carla

@Edith, dat noemen we depersonalisatie en dat is een psychisch probleem. Ik denk eerder dat er psychisch bij jou iets 'wringt', want de vorm zoals jij beschrijft is vrij heftig en hoort mijns inzien in deze vorm niet bij hyperventilatie....

Hoi Helma,

Mijns inziens wel hoor, ik heb wat zij beschrijft ook gehad de eerste 6 maanden, en nu met HyperVen ben ik daar wel van afgekomen!

Groetjes
claudia

Euhmz Ellen of Rob, kan dat niet door chronische hyperventilatie komen?
HyperVen is momenteel wel een beetje mijn enige hoop (samen met BSR) maar als het daar niet van komt moet ik natuurlijk op zoek naar iets anders.. Niet dat ik nog weet wat dan [:][/:] Dat laatste wat ik vertelde heb ik nu wel niet constant, is gewoon zo een gevoel dat mij soms overvalt na (te intens?) TV kijken.. Misschien ook nog wel extra gestimuleerd door mijn angst voor psychose. Maar het gevoel van onwerkelijkheid is wel nogal constant.. Ik durf amper te gaan lezen op google over behandelingen qua depersonalisatiestoornis want als je nog maar naar het overzicht kijkt zie ik al enkel staan dat er niet echt een vaste en goed werkende behandeling bestaat en ik mag er niet aan denken dat dit voor altijd is.. Ojee *paniek*



Bericht bewerkt (30-06-2009 16:49)

Blij dat je ook net op het forum bent Claudia, geef je me toch weer een beetje hoop [:][/:]