ik ben Erika, 49 jaar

Terugkijkend begon het allemaal 21 jaar geleden.

De jongste ( een flinke adhd-er) van 3 kinderen ging naar school en voor t eerst sinds jaren kwam er weer ruimte voor mijzelf.

Ik had me er zo op verheugd maar het pakte anders uit. Ik kreeg hartkloppingen, ademnood, een bal in mijn maag, krampen in mijn kaken en verhemelte, tanden die gevoelsmatig in mijn kaak draaide ( zeer pijnlijk), en binnen 2 weken was ik totaal doorgedraaid. ik had steeds t gevoel dat er niet genoeg lucht was Ik kreeg paniekaanvallen en uiteindelijk gleed ik na weken in een diepe depressie.

Ik liep af en aan bij de huisarts en die verklaarde me overspannen. Het advies was goed uit te rusten en lekker te ontspannen. Dat was nou net het gene wat ik absoluut niet kon!!
zodra ik ging rusten laaide de krampen in mijn mond en kaken hoger op en had ik het gevoel dat ik door een rietje moest ademen. Nog meer stress dus!!

Jaren aangesukkeld van therapie tot alternatieve genezers en wonder boven wonder lukte het me om met al die lichamelijke narigheid mijn leven weer enigzins op de rit te krijgen.
ik had en wel fobieen aan overgehouden( lift, bos, ver van huis,enz) maar dat nam ik op de koop toe. Ik was allang blij dat er weer "leven" was. Ik kreeg een leuke baan bij de trombosedient.

Regelmatig naar de ostheopaat, af en toe een valiumpje als de spanning te groot was en zo kon ik t allemaal redelijk in de hand houden.

Tot in mei mijn vader onverwachts overleed. In eerste instantie ging t redelijk. Ik kreeg een enorme drang om voor iedereen te zorgen en rende ik wekenlang van hot naar her.
Langzaam sloop er steeds meer angst in. Ik durfde niet meer buiten te lopen om de hond uit te laten. De drukte in de stad vloog me aan, de verjaardagsfeestjes waren een kwelling. Ik kon me niet meer concentreren en ik voelde me afwisselend een dweil of een stuiterbal.
ik kreeg meer en meer paniekaanvallen en zo kwam ik thuis te zitten

Via mijn werk naar de cognitieve therpie en ademhlingtherapeut.

Nou kom ik per ongeluk op deze site terrecht en ik heb t gevoel dat ik in een warm bad val Wat een herkenning!!!!!!!!!
Nee ik ben niet gek! Nee ik ben niet zwak! Ik heb geen eindeloze onverwerkte problemen.
Dankzij al jullie verhalen viel bij mij t kwartje. Bedankt!
Ik heb chronische hyperventilatie!!! wat een opluchting!!!
En dat niemand van al die artsen en therapeuten daar in de afgelopen 21 jaar aan gedacht heeft. Jammer maar helaas.

ik ben nu een week aan t HyperVennen . Ik ben me bewust van het herhaaldelijk zuchten (wel 50 keer per dag ) Ik voel hoe mijn ademhaling maar aanrommelt en totaal gaan ritme heeft. Nu na een week zijn mijn wintertenen verdwenen(slechte bloedsomloop) mijn lippen krijgen weer een roze kleur. mijn huid straalt en mijn ogen glanzen weer.
Ik heb voor t eerst sinds vele jaren het gevoel dat ik echt aan de oplossing werk.

Het is nog een lange weg te gaan.
Ik hoop zo dat ik tzt ook van al die fobieen afkom. Dat ik weer gewoon een stuk durf te gaan wandelen , dat ik me in durf te spannen zonder dat ik t gevoel heb dat ik ieder moment dood neer kan vallen. Dat ik de snelweg weer opdurf zodat ik gezellig ergens naar toe kan gaan. Dat ademen weer een proces wordt wat vanzelf gaat.
Het vertrouwen in mijn lichaam is beschadigd en dat hoop ik weer terug te vinden.

Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling en dat wij met zijn allen ook ons succesvehaal kunnen plaatsen in 2009!

groetjes, erika



Bericht bewerkt (30-12-2008 11:43)

hi Erika

Je schrijft

Nee ik ben niet gek! Nee ik ben niet zwak! Ik heb geen eindeloze onverwerkte problemen.

[:][/:]

je bent zeker niet gek en je bent zeker ook niet zwak, ook al heb je deze klachten. Maar al zou het wel ZWAk zijn volgens anderen , is dat dan ERG? MAG je niet af en toe ZWAK zijn? [:][/:]

En vaak zitten er wel degelijk emotionele of karaktertrekken of gedragspatronen ten grondslag aan chronische hyperventilatie en ANGST klachten die je hier beschrijft.
Is niks raars aan overigens

succes met HyperVennen

Hoi Richard,

Dat klopt, het is ooit ontstaan vanuit emotionele problemen, en die fobieen worden nu in stand gehouden door een verkeerde gedachtengang. dat hoop ik met de cognitieve therapie te kunnen verbeteren. het is angst voor de angst geworden.
De karakterbeschrijving in t artikel herken ik wel. Pas instorten als de rust is weder gekeerd. Blijkbaar heb ik geen voor mij goede manier om dingen te verwerken. Ik probeer t altijd weg te relativeren en pas als t kaarsje uitgaat kom ik mezelf weer tegen en moet ik nog aan t verwewrkingsproces gaan beginnen.

En nee het is niet erg om van tijd tot tijd zwak te zijn Integendeel dat maakt je mens,.
Ik bedoel meer dat de verhouding zoek is tussen wat er werkelijk speelt en mijn lichamelijke reactie daarop. Als ik een stukje ga fietsen en ik krijg na 10 minuten een paniekaanval dan voel ik me echt een sukkel. [:]:|[/:] Dan druip ik weer terug naar huis en daar wil ik echt vanaf!!
groetjes, erika



Bericht bewerkt (30-12-2008 14:27)

hi Erika

ik herken het zeer zeker. Ik lipe tot mei dit jaar al ruim anderhalf jaar 35 km per week.
Totdat ik in mei al een beetje onderuit ging. krampen borst ,etc..
in september/oktober volgde na de vakantie mijn 1e paniekaanval op de fiets. (ik durfde daarvoor al niet veel meer, liep niet meer hard, etc). Dacht echt dat ik dood zou gaan als 36 jarige.
Daarna is inspanningsangst gebleven. Nog altijd ben ik zeer angstig en benauwd om wat te moeten inspannen. Grijp gelijk naar mijn borst, mijn hart slaat gelijk honderd tig voor mijn gevoel.
Op momenten van alleen zijn of in de auto alleen.. POEF.. gaan we weer
Ik word ook moe van mezelf hoor [:][/:][:]?[/:][:]TOP[/:]

maar het is zo heftig en moeilijk soms

fijne jaarwisseling

Hai Erica,

Welkom hier!

Geweldig he, om na zoveel jaar het ei gevonden te hebben.
Hier zit er nog één...

Heel veel succes met HyperVennen.

Groetjes Sandra.

Hi Sandra,

Ja ik ben echt superblij met deze site. jammer dar er 21 jaar voor nodig geweest is, maar goed de volgende 21 jaar worden vast beter!
Ik ben nog maar zo kort bezig en ik merk echt t verschil. Hoewel ik geen hypochonder ben, vind ik t prettig om te weten dat al die klachten eigenlijk een hele simpele verklaring hebben, en dat ik er zelf actief iets aan kan doen!

Hoe lang ben jij nu aan t HyperVennen/ en merk jij verschi?

[:][/:][:][/:]



Bericht bewerkt (31-12-2008 12:46)

Hai Erica,

Ik heb een maand of 5 geHyperVend en ik voelde wel degelijk verschil, maar ik kwam er niet alleen met HyperVennen.

na heel lang dubben ben ik op advies van Ellen en ROb toch aan de AD medicijnen gegaan. Mede doordat mijn moeder en haar 2 zussen al meer dan 30 jaar lang soortgelijke klachten hadden. Mijn tante is als eerste aan de AD medicijnen gegaan, toen volgde haar andere zus en weer een jaar later mijn moeder en allemaal zijn zij een compleet ander mens geworden.

Dat trok mij ook over de streep. De dokter vond het heel wonderlijk en kennelijk missen wij toch dat net dat ene stofje. Mijn moeder heeft meer dan 30 jaar lang niet voor 3 uur geslapen en nu slaapt ze als een marmotje.

Ik voel me sindsdien (na een heftige ontstressingstijd) zoveel beter.....ongelooflijk..ik ben heel blij dat ik de stap gezet heb.

Maar het HyperVennen had zeker al veel goeds gedaan. Ik heb een half jaar niet geHyperVend, omdat dat dubbele ontstressing gaf (op aanraden van ROb), maar ga nu weeer rustig aan beginnen, want ik ben nog steeds niet helemaal 100%

Nog steeds erg moe, maar dat kan ook door de schildklier komen. 13 jaar geleden begon alle narigheid, toen is de schildklier ontstoken en dat heeft zich niet meer hersteld, maar heel veel processen in de war gegooid. Alleen hadden ze dat toen niet door.
De schildklier is heel slecht, vol met cystes, hij is vergroot, waardoor de hormonen steeds op en neer gaan, Dus er hoeft maar iets te gebeuren en het is bal....volgens de internist zou ik als een kasplantje moeten leven, dan zou ik me veel beter voelen, maar dat is natuurlijk niet te doen.


Dus ik zal nooit helemaal klachten vrij worden, maar ik ben al zo blij met wat ik nu allemaal weer kan.

Rustig op een verjaardag zitten, me fijn voelen ook al ben ik alleen thuis, kan weer een avondje buiten de deur zingen.

Geweldig toch...ik geniet met volle teugen.
Ik hoop voor jouw, dat de verbetering ook doorzet.

Liefs Sandra.

Hoi Sandra, dat van die schildklier herken ik wel. 21 jaar geleden werkte die mij bij veel te snel, Ik viel 12 kilo af en had de hele dag paniekaanvallen. Ik weet nog hoe ik me toendertijd voelde en dat was echt geen pretje. de schildklier is zo'n belangrijk orgaan. Als die ontregeld is, is eigenlijk alles ontregeld. Na een behandeling met kruiden is dat probleem toen verholpen.

Fijn dat je je nu zoveel beter voelt met je gaat. Het maakt ook helemaal niets uit. een diabeet neemt ook insuline dus als jij een stofje tekort komt en je kunt t zo verhelpen is dat fantastisch.
Wat me opvalt in jouw verhaal , en wat ik ook zo herken is dat je zo blij kan zijn met kleine dingetjes (die iedereen als vanzelfsprekend ervaart), zoals zingen buiten de deur of een rustig gevoel tijdens een verjaardag. niets is meer vanzelfsprekend, dat maakt je klein maar eigenlijk juist heel groot. Ik kan oprecht intens gelukkig zijn waar een ander totaal aan voorbijloopt.
liefs, erika



Bericht bewerkt (04-01-2009 12:09)

Hai Erica,

Voor ons is het dus geen vraag meer, wat de oorzaken/'>oorzaak van hyperventilatie is. De schildklier dus...wel in combinatie met emotionele spanning (bij mij tenminste).

Wat ik ook herken in jouw is, dat jij een enorme vechter bent. Als je je ergens voor inzet, doe je dat ook voor 100%.
Soms vraag ik me wel eens af, wat dit voor zin heeft gehad allemaal...maar wat wel als een paal boven water staat: je wordt er supersterk van.

Heerlijk voor je, dat je al resultaat voelt. Dat geeft je moed om door te gaan. Jij gaat het redden, ik weet het zeker...

Iedere keer een stapje verder, letterlijk en figuurlijk!!!!

Liefs Sandra.

Hai Sandra

dat klopt ik ben een vechter en ik ga voor 100%, dat is tegelijkertijd mijn valkuil, want daardoor mis ik soms de signalen van even pas op de plaats.
Dat je zeker weet dat ik t ga redden heb ik wel 10 keer gelezen. diep van binnen heb ik t vertrouwen dat ik hier vanaf kom maar t is zo fijn om het een ander te horen zeggen bedankt![:][/:]
liefs, erika