Hoi Allemaal

Ik moet toch even wat kwijt waar ik van baal.

Ik liep bij zo´n mevrouw die shiatsu behandelingen geeft. Ik dacht ik ga dat maar eens proberen. Op zich wel lekker die behandeling maar na 4x merkte ik nog geen verschil in hoe ik me voelde. Nou zei ze de verleden keer al, snurk je? Ik zei, nou dat geloof ik niet. Hoezo? ja want misschien heb je wel slaapapneu, dus ik zat er gelijk 2 weken over te piekeren. Alle symptomen opgezocht op internet. Vrienden, vriendinnen, ouders gevraagd of ik snurk.

Snurken doe ik niet, maar ja, probleem is dan dat paar symptomen die je kan hebben wel met hyperventilatie overeenkomen. Dus ik ga dan daar toch over piekeren. Zoals, kan je dat apneu samen hebben met hyperventilatie etc etc.

Anyway, ik deze week weer naar haar toe. Begon ze weer, snurk jij? Ik zeg, jeetje, dat moet je echt niet zomaar zeggen tegen iemand met chronische hyperventilatie, die heeft al allerlei angsten om allerlei ziekten te hebben. Je maakt het er echt niet beter op. En daarbij ik adem teveel en niet te weinig, doe eens normaal. Maar te laat...

Merk dat het invloed heeft, dat ik er nu ´s nachts mee bezig ben, dat ik denk dat ik misschien niet adem, maar dan adem ik gewoon. Ik baal hier echt weer onwijs van. En ik heb gewoon alle symptomen van chronische hyperventilatie, en daarbij is het ook getest dat ik het heb die chronische hyperventilatie. Dus waarom zou ik nou opeens twijfelen of ik ook niet apneu heb bahbah..

Ik ga niet meer naar die vrouw toe, ben er helemaal klaar mee.... Al die therapeuten, met allemaal een andere mening. De psycholoog dat ik niet geaard ben, de hypnotherapeut destijds dat ik geen zelfvertrouwen heb (wat echt wel meevalt, geloof me), de dokter dat ik me gewoon niet zo druk moet maken, en zo´n massagemuts die me apneu aanpraat, o ja en ook nog dat ik allerlei allergiën zou hebben!! GRRRRR Ben soms het medische circuit meer dan zat! Ik was echt zo boos toen ik bij haar vandaan kwam.

Nou ja, moest het eventjes kwijt. Bedankt allemaal voor het luisteren (lezen). En als iemand nog een geruststellend feit weet over apneu, dan is dat ook zeer welkom.

Veel liefs en fijn weekend,
Claudia

hi Claudia.

Ik HERKEN wat je zegt over verschillende mensen en verschillende meningen.
En 1 ding moet ik dan ook gelijk aanvullen (doe ik bij mezelf ook). WE GAAN ER ZELF NAAR TOE!!
Uiteraard hebben verschillende mensen , verschillende meningen en dat geeft al aan dat onze klachten erg Diffuus ( divers uitlopend) zijn.
Juist daarom kan je de antwoorden niet continu buiten jezelf zoeken en moeten we soms ook NAD medicijnenENKEN of INVOELEN WAAROM we die klachten hebben?

Je schrijft dat je niet onzeker ben , (vond en vind ik van mezelf ook niet) maar toch zoeken we naar tig mensen om bevestiging of een antwoord voor ons probleem.
Begrijp me niet verkeerd, IK DOE vaak precies hetzelfde, maar HEEL LANGZAAM merk ik dat IK zelf ook een ROL heb.

Dus ja, ik ben best onzeker omrent mijn gezondheid en ja ik ben best onzeker over het leven ( wat het me brengt en of ik lang en gelukkig mag leven)

je schrijft
De psycholoog dat ik niet geaard ben, de hypnotherapeut destijds dat ik geen zelfvertrouwen heb (wat echt wel meevalt, geloof me), de dokter dat ik me gewoon niet zo druk moet maken

alle 3 twijfelen ze dus aan je vertrouwen in het leven en jezelf (lichaam).

DAT IS ook niet zo gek Claudia als je die klachten steeds ervaart en je angsten hebt voor "enge ziekten". Je herkent jezelf soms niet meer, je herinnert je ook de tijd dat je goed was en zat.

De vraag is dus ook. WAT is er verandert voordat je je slechter bent gaan voelen,
en waar ben je onbewust BANG voor en hoelang zit dat er werkelijk al?
Heb je jezelf overlevingsstrategieen aangeleerd in bepaalde situaties of pijnlijke of lullige ervaringen opgeslagen en steeds bij je gehouden en heb je die allang niet meer nodig.

Lichaam heeft een celgeheugen en kan gebeurtenissen of ervaringen opslaan en elke keer die lichamelijke situatie nabootsen.
Ik kreeg mijn 1e paniekaanval (dacht dat ik kapot ging) op mijn fiets.
Als ik nu 10 seconden op een fiets zit of die fiets al ziet dan heb ik gelijk aanvallen. Celgeheugen.
Dit is met een groot voorbeeld maar kan ook bij minder zware, maar toch vervelende gebeurtenissen.

vb mezelf. Ik heb jaren ergens gewerkt op vrijdag en zaterdag waar ik me diep ongelukkig voelde en een afkeer kreeg tegen bazen en werken voor een baas
Praat ik over 18 jaar terug, maar sindsdien heb ik nooit meer voor een baas kunnen en willen werken. ALS ik jaren daarna na mijn studie een dag of week ergens bezig was werd ik ziek of werd ik diep ongelukkig. En het lag echt niet aan die mensen. Maar aan mijn opgeslagen ervaringen en overtuigingen / overlevingsstrategie ( DAT NOOIT MEER DACHT IK NA 3 jaar op vrijdag e zaterdag toen ik eindelijk kapte) -> de reden dat ik zolang doorging is dat mijn ouders me een zeur en lui vonden en vonden dat ik geen kritiek kon hebben. Ik wilde HEN niet teleurstellen.
Maar het WAS NIKS VOOR MIJ , maar ik kon het hen niet uitleggen en durfde het niet te zeggen dat ik echt wilde stoppen.

Heeft me nu 18 jaar al vastgehouden kom ik achter.
Meest rare ziektesymptomen gekregen aan einde studies en bij solliciteren ( waarom denk je? lichaam en geest kwamen kompleet in protest. )gelijk in bescherming nemen zodat je niet kon en hoefde te gaan)_> einde school studie is verwachtingen WERK.

kortom, (want beetje erg lang). soms speelt er zoveel waarop je lichaam gewoon uiteindelijk vastloopt. Het antwoord ligt in jezelf ( JA.. ik word er ook nog BOOS om altijd) maar verdomd steeds meer merk je dat je een grote rol speelt in dit proces

Ik schrijf dit nu aan jou, maar geldt misschien voor 90% hier en ZEKER voor MEZELF

hang in there Claudia, want ik weet hoe moeilijk het is want jeetje wat ben ik soms bang voor mijn hart of spierziekten (altijd maar last arm schouder en tintelingen)

knuf
Richard

p.s ik kan alleen niets met het woord psychosomatisch wat doktoren zo makkelijk op iets plakken. Natuurlijk is dat zo , speelt dat mee en werkt het zo tussen je oren, maar mijn arts doet alsof psychosomatisch NIETS is mbt pijn en je lichamelijk extreem slecht voelen. Beweert dat ik me aanstel , etc en niks kan hebben.
Dan denk ik, je gebruikt een term , maar je snapt er zelf 10x niks van dokter. Mijn lichaam geeft weldegelijk verkeerde signalen af, alleen JIJ weet niet waarom, het is anatomisch niet zichtbaar, maar er gebeuren allerlei hormonale fysiologische reacties die mij ziek maken of me rot laten voelen of die pijn geven.
Dat JIJ niet weet WAAROM wil niet zeggen dat het NIET gebeurt.
Daarom heb ik meer moeite met AD medicijnen omdat het me te makkelijk werkt aan het symptoom maar niet aan de oorzaken/'>oorzaak (maar begrijp me niet verkeerd, soms moet het even en voor sommigen is het soms even de enige manier)



Bericht bewerkt (14-12-2008 12:18)

Hoi Richard,

Bedankt voor je verhaal. Ik denk dat je gelijk hebt. Eigenlijk wist ik dat ook wel maar soms moet je dingen even van je af schrijven... Momenteel gaat het best met up en downs aardig met me, dus ik ga er ook echt wel vanaf komen.

Doe er in elk geval hard mijn best voor, net als de meeste trouwens op dit forum.
Precieze oorzaken zijn alleen moeilijk te achterhalen, een paar heb ik er denk ik al, maar alles dat gaat nog een langere weg worden. Ben wel blij dat ik me door HyperVen al beter voel hoor. Maar voor op de langere termijn, daar blijf ik aan werken. En idd, zonder AD medicijnen, die mening deel ik met je.

Fijne zondag!!
Liefs
Claudia

hi Claudia,

Ik denk dat het voor IEDEREEN goed is om te kijken WAAROM je lichaam zo reageert!!
Wat betreft AD medicijnen -> zal best zijn functie hebben, maar soms vind ik dat het wordt gezien als DE oplossing, en het is wel een oplossing van bepaalde symptomen, maar niet van de oorzaken/'>oorzaak.
Kan nooit gezond zijn dit altijd te moeten slikken. Hoe prettig het sommige ook helpt.

Maar goed, dat is mijn mening en dat is zeker niet zaligmakend.

Het is gewoon vaak enorm moeilijk lichamelijk en in je koppie (vertel mij wat) :-)
[:][/:][:](H)[/:][:]Tja[/:]

succes en hang in there
Richard