Hi!

Wat mij opvalt is dat er hier op het forum meer vrouwen zijn dan mannen. Daarnaast valt het mij op dat in het dagelijks leven ook meer vrouwen zeggen dat ze hyperventilatie of chronische hyperventilatie hebben.

Daar staat tegenover dat ik juist ook weer veel mannen ken met de symptomen maar dat die lang niet zo snel het label hyperventilatie eraan koppelen...pas als ik het over mijn symptomen heb herkennen ze deze vaak ineens en zijn dan ook vaak opgelucht dat ze niet de enige zijn...

Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien! Komen mannen er gewoon minder makkelijk voor uit of is het eigenlijk een vrouwenkwaal waar een enkele man ook last van heeft?

Groet!

Mark

Hai Mark,

Ik denk dat mannen er gewoon moeilijker voor uit komen.
Neem bijvoorbeeld mijn eigen man.
Die heeft chronische hyperventilatie, maar hij deed net of hij er geen last van had en had allerlei manieren gevonden om er mee om te kunnen gaan.

Later, toen ik het HyperVenprogramma had doorlopen, heeft hij ook geHyperVent en begon met een score van 23. Dat heeft heel lang geduurd voordat dat opliep.
Hij is nu 49, maar zijn eerste chronische hyperventilatie aanval kreeg hij begon 20, dus dat duurt even voordat je lichaam zich op de juiste manier wil aanpassen.)

Mijn man is natuurlijk een leuk voorbeeld (en voor de hand liggend), maar zo zijn er wel meer in mijn omgeving.

Vrouwen zijn daarintegen ook sneller geneigd om hulp te zoeken via de huisarts, internet.

Maar toch zijn er genoeg mannen die HyperVennen, maar die niet op het forum actief zijn. (Die hebben zich verdekt opgesteld. [:][/:] )

Groetjes van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

HyperVen

Hoi Ellen

Misschien een rare vraag, maar hoe kan jouw man 29 jaar doen of hij er geen
last van heeft. Betekent dat hij vaker onder de grens van 50 zit dan er boven?
En ben ook wel benieuwd wat voor manieren hij heeft gevonden om er mee om
te gaan. Is hij nu door het HyperVennen van de klachten af?
Ik hoop het natuurlijk voor hem!
Als je er niks over wil vertellen omdat je man zich ook verdekt opstelt [:][/:]
ook prima natuurlijk.

Ik weet inmiddels uit ervaring dat als je onder de 50 zit dat je dan redelijk kan
functioneren, maar erboven wordt toch wel een stuk moeilijker of onmogelijk.
Daarbij kan het ook per uur zo schommelen, dat je bijv. om 18.00 denkt, ik
ga lekker koken en terwijl je er mee bezig bent, je het liefst het gas zou
willen uitdraaien.

Alle mannen die nu meelezen en zich verdekt opstellen, sterkte met die rotklachten!

groetjes Vlinder

Hey Ellen,

Ik had een vraagje over de gradaties in hyperventilatie.
Ik vermoed dat ik 6 maanden terug rond de 75 zat (naar mijn gevoel toch) maar nu rond de 50.
Ik ben intussen 2,5 maanden bezig met HyperVennen en heb er ook verschillende kuren bij de homeopaat + accupuncturist opzitten. Verder probeer ik wat meer rust in te bouwen (niet altijd evident met mijn ingesteldheid[:])[/:]).
M'n scores zijn gestart rond 45 sec. en gaan met pieken tot rond de 65 maar dan terug dalen tot rond de 45 sec. en zo golft het maar door... Moet ik daaruit concluderen dat ik niet meer hoger zal geraken?
Ik heb best veel goede dagen, maar er zitten ook nog veel minder goede bij, waarbij ik last heb van hyperventilatie. Ik wil HELEMAAL beter worden. Kan die 'gradatie' nog naar beneden (dus van ongeveer 50 naar 0) door verder te HyperVennen?
Ik doe het sowieso 2 x per dag.

Groetjes,
Hannelore

Hai Vlinder en Hannelore,

Voor Vlinder:
Mijn man is een heel andere type dan ik. Als hij last had van chronische hyperventilatie dan werd hij kwaad en deed toch de dingen die hij wilde doen. Daarnaast nam hij ook wel eens een biertje om zichzelf wat moed te geven en ging dan toch.
Hij is wel een hypochonder en door de dingen die hij voelde was hij bang dat hij één of andere ziekte had.
Ik daarentegen werd angstig van de chronische hyperventilatie met als het gevolg dat ik fobisch werd en dus een heleboel dingen niet deed, maar......................ik was daarentegen weer helemaal niet bang dat ik ziek was.

Raar he? 2 mensen in hetzelfde huis met allebei chronische hyperventilatie die allebei een heel verschillende uitting hadden.

Maar goed, Ron heeft geHyperVent, maar is op een gegeven moment niet doorgegaan omdat hij het te druk had. Hij was wel een stuk verbetert, maar hij is niet geheel genezen.
Dus het is aan hem of hij gaat terugvallen of alsnog HyperVen oppakt om het laatste stukje af te maken.

Voor Hannelore:
Die gradatie kan zeker wel naar beneden.
Je grafiek lijkt een beetje op die van mij. Golven en tussen 2 graden (Bij jou 45/65) blijven hangen.
Ik wil je niet ontmoedigen in tijdsduur dat je bezig bent, maar bij mij heeft het 7 maanden geduurd voordat mijn grafiek naar boven ging afvlakken.
Je lichaam is bezig met herstellen en heeft tijd nodig om die aanpassing te maken. Vandaar het golven.

Het is TOP dat je het 2x per dag doet, want daarmee blijf je consequent je lichaam een zetje geven in de goede richting.

Ik vloog na een maand of 5 door naar 85/95 en ging me toen echt helemaal goed voelen.
Later vlakte de grafiek uit rond de 100 en toen was ik er.

Ik hoop dat jullie allebei hier wat aan hebben. [:][/:]

Lieve Groetjes van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

HyperVen

Hoi Ellen en allemaal,

Ben begonnen met 52 en zit nu smorgens rond de 100 en savonds rond de 80.. Ben eind juli begonnen. Voel me wel beter, maar snachts, zulke verwarde gevoelens en dromen. Ik word er gek van, je zou bijna niet meer durven gaan slapen. Ook die gemoedstoestanden. Ene moment ben ik zo blij.. en het andere zo verdrietig.. en ´s avonds ben ik opeens helemaal opgefokt, soms soort van boosheid, ik heb dan opeens een berg energie.. terwijl ik dan wel rond 18.00 uur op instorten stond he.. en dan lig ik in bed, klaarwakker.. tot diep in de nacht, heb je niets aan verder. Zal vast adrenaline zijn, ik zie het maar als stressontlading, kweetnie of ik gelijk heb, maar Ellen, jij misschien?

Gaat dat ook over als de chronische hyperventilatie is opgelost denk je, of hoort dat er niet bij, die gemoedstoestanden.. Pff, merk dat ik steeds weer nieuwe vragen heb naarmate de therapie vordert.

Verder zit ik toch nog met het feit dat mijn psycholoog zegt dat ik hoog somatisch ben en dat ik dus altijd wel zal reageren op emoties en stress. Waarschijnlijk lichamelijk, wat als de chronische hyperventilatie eindelijk weg is.. Ik weet het niet, ik had toch vroeger, zeker tot mijn 30e (nu 36) toch ook allemaal niet die ellende met mijn gezondheid. Als het zo weer goed met me gaat, waarom zou dat niet zo kunnen blijven. Iedereen (arboarts, pscych) zegt dat ik een lange weg te gaan heb en dat mijn herstel nu pas echt begint... Geijkte patronen doorbreken enzo.. kost maanden...

Terwijl ik denk dat ik mezelf al stukken beter voel dan in juni.. vergis ik me dan zo in dit alles. Wordt dit echt nog een lang weg.. Ik weet het niet...

Liefs
Claudia



Bericht bewerkt (26-11-2008 22:00)

Hoi Ellen

Bedankt voor je antwoord.
Ik ben/was ook meer het type van angstig worden, maar misschien valt het eens
te proberen om kwaad te worden op mezelf [:][/:]
Goed dat jij het omschrijft, zodat zoveel mogelijk mensen zich herkennen.

groetjes Vlinder

Hai Claudia,

Naar he al die gevoelens, gedachten, niet slapen, wel slapen, harstikke moe, bergen energie, bang, boos, blij, bedroefd?

Het is heel herkenbaar en het hoort bij het genezingsproces en het gaat absoluut over.

Hoog somatisch? Bedoelt ze daar mee Hooggevoelig?
Ik ben hooggevoelig en als ze dat bedoelt is daar zeker niets mis mee.
Kijk eens op de site www.hooggevoelig.nl misschien kan je daar wat mee. (Daar is ook een forum waar je heel veel informatie uit kunt halen)
Hooggevoelig betekent bijv. dat je sneller dingen oppikt qua emoties etc, maar dat hoeft zeker geen sta ik de weg te zijn. Als je weet dat je dat bent kan je er mee leren omgaan en het verrijkt ook nog een keer je leven.

Je zit op dit moment even in een dipje, omdat alles tegen zit, maar je hebt al geroken aan het feit dat dat veel beter kan, want je voelt je al stukken beter dan in Juni.

Ik denk dat je psycholoog je wilt helpen door aan te geven waar je "zwakke" punten zitten, zodat je daar in de toekomst rekening mee kan houden.
Ze kan je misschien richtlijnen/advies geven hoe je daar dan mee om kan gaan.

En voor de rest Claudia, hoe moeilijk het ook is, laat alles op je afkomen en probeer te aanvaarden dat het op dit moment zo is. Ook al is het nog zo moeilijk.

Liefs van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

HyperVen

Hoi Ellen,

Dank voor je lieve en opbeurende woorden.

Mijn psycholoog een hij trouwens, bedoelt met hoog somatisch dat ik al mijn emoties en stress met mijn lichaam verwerk en niet op de ´normale´ manier, wat de normale manier is weet ik niet precies. Ik zal hem volgende week vragen of hij hoog gevoelig bedoelt, maar ik dacht het niet. Hij zegt dat ik patronen heb aangeleerd ter zelfbescherming die lange tijd hebben geholpen maar die nu niet meer goed voor me zijn.

O ja. ik was vanmiddag weer even naar de natuurwinkel en heb ook a. vogel hulplijn gebeld, die zeiden dat ik me niet zo kon voelen door de hyperiforce tabletten en zeker niet met 1 per dag. Ze hebben me beiden geadviseerd te stoppen en om Pasiflora complex forte te nemen. Dat zou meer rust geven en ik zou dan ook beter slapen. Volgens de mevrouw in de winkel kon het trouwens wel dat ik hyper word van die St. Janskruid want tenslotte zou dat depressieve lusteloze mensen ook meer energie geven. Het is echt een zoektocht welke medicijnen nou wel of niet bij je passen. Iedereen reageert tuurlijk anders.

En heel misschien zijn het ook wel gewoon stressontladingen omdat mijn scores omhoog gaan. Wie weet, ik bewaar die hyperiforce wel en ga eens kijken of ik me toch beter voel met die pasiflora...

Liefs,
Claudia