Lieve mensen,

ik wil me graag even voorstellen: mijn naam is Veronique en ik ben 33. Ik ben vandaag voor het allereerst op deze website terecht gekomen en heb intussen een groot deel van het forum doorgelezen, wat een herkenning! Ik werd er heel emotioneel van, gewoon de bevestiging dat ik niet de enige ben en de warme reacties van de mensen hier maakten veel bij me los.
Ik ben (nog) nooit officieel gediagnosticeerd als chronische hyperventilatie-er, maar de klachten zoals hier beschreven ken ik maar al te goed. Op dit moment zit ik in een slechte periode, die nu al weer ruim een half jaar duurt.
Ik wil heel graag ook mijn verhaal even kwijt. Niet om medelijden te vragen of zielig te doen, maar omdat ik het ook heel prettig vond om andere mensen hun ervaringen te lezen, omdat ze vaak wel overeenkomen.

Eigenlijk ben ik altijd al overbezorgd over mijn eigen gezondheid geweest, wat op zich niet gek is gezien wat ik meegemaakt heb. Oudste kind, een zusje op jonge leeftijd verloren aan leukemie (ik was toen 4). M'n vader was chronisch ziek en is gestorven toen ik 16 was. Ik kon me in die periode absoluut niet uiten, voor mijn gevoel moest ik sterk zijn voor mijn moeder en veel jongere zusje. Bovendien zat ik kort voor mijn eindexamen en een jaar later ben ik gaan studeren en op kamers gegaan. Ik denk dat niemand het raar zal vinden als ik vertel dat ik -toen ik in mijn tweede jaar (paramedische opleiding) de snijzaal opmoest- op een gegeven moment finaal instortte en voor het eerst een paniekaanval heb gehad. Naar de huisarts, conclusie hyperventilatie, fysiotherapie en ademhalingsoefeningen., een paar sessie met een psycholoog, en homeopatische kalmerende pilletjes en ik kwam langzaam weer op de been. Intussen wel gestopt met de studie, want al die medische boeken binnen handbereik maakten me er niet beter op [:][/:].

Leuke baan gevonden, verliefd, huis gekocht, getrouwd. Helaas langzamerhand relatieproblemen en de hyperventilatie-paniek-aanvallen kwamen weer terug. Maar met een paar daagjes ziek thuis en uithuilen voelde ik me telkens toch weer beter. Zo een aantal jaren voortgegaan. Tot vier jaar terug rampjaar: miskraam, (mede hierdoor) weer oplaaiende relatieproblemen met als gevolg scheiding.
Na diep dal uiteindelijk veel sterker terug gekomen met echt een bevrijd gevoel. Ik voelde me ook lichamelijk eindelijk weer eens 100% gezond, levenslustig en vol energie. Dat had ik in jaren niet meer gehad, ik voelde me altijd net niet helemaal lekker! Lieve nieuwe vriend ontmoet.

Maar nu na zo'n 3 jaar is het sluipend weer achteruit gegaan. Is begonnen doordat m'n vriend op zijn werk niet meer lekker in zijn vel zat. Na veel gepraat en afwegen is hij uiteindelijk dit jaar van baan veranderd. Maar deze periode heeft me heel veel energie gekost en spanningen met zich meegebracht. Ook hielp het niet dat het op m'n werk voortdurend te druk was doordat er een aantal mensen zijn weggegaan. Ik was constant uitgeput. Bovendien kreeg de vrouw van een goede collega ook een miskraam en hebben we daar samen veel over gepraat, wat alles bij mij weer oprakelde (wat ik zo zorgvuldig had weggestopt [:]([/:]). Een vakantie in mei heeft gelukkig de extreme vermoeidheid kunnen doorbreken (heb twee weken bijna continu geslapen).
Maar daarna kreeg ik plotseling last van benauwdheid. Gevoel van niet door kunnen ademen, niet genoeg zuurstof in de lucht. Naar de huisarts, getest op alergie: negatief, geprobeerd met astma-inhaler: geen effect. Conclusie arts: hyperventilatie. Maar dit voelde voor mij niet als de bekende hyperventilatie (want dat zijn in mijn beleving paniekaanvallen door een duidelijke oorzaken/'>oorzaak, en die heb ik niet meer gehad), dus weer volop piekeren.
Afijn, de benauwdheid is op een gegeven moment weer (zo goed als) weg gegaan, maar nu zit ik met hartkloppingen en overslaan! Vorige week opeens een aanval gehad van wel een half uur. Daarna voelde ik me verschrikkelijk slecht: heel erge hoofdpijn, ik moest enorm plassen, en heb heel erg zitten beven (heb ik overigens ook na hyperventilatie-aanval, herkent iemand dit?). Ben me wild geschrokken, dus weer naar huisarts. Klonk volgens hem als ritmestoornis, maar kan geen kwaad, gewoon hopen dat je het nooit meer krijgt.
Ik heb een week in de stress thuisgezeten, durfde niet meer autorijden of naar de winkel. Ik voelde vanalles: benauwdheid weer terug, pijn aan borstbeen, pijn in rug, maagpijn, hoofdpijn, misselijk, duizelig. En google-en maakt een mens niet geruster! Terug naar huisarts gegaan en aangedrongen op doorverwijzing naar cardioloog. Daar ben ik gisteren geweest. Cardiogram was goed en bloeddruk en harttonen ook. Maandag moet ik voor echo en mag ik 24-uur met zo'n kastje lopen. Daar ben ik heel blij mee, hopelijk geeft dit wat geruststelling. Volgens arts klonken de klachten inderdaad als ritmestoornissen, maar ik vraag me intussen toch af of het stiekum geen Chronische hyperventilatie is.

Hoi Veronique,

Ik denk dat je het beide hebt. En dat is natuurlijk ook niet zo gek, als ik lees wat er met je gebeurd is. Ik weet wel iets van hartritmestoornissen. Mijn vader heeft hier ook last van. Ik zou de cardioloog toch ook even vragen of ie wil zoeken op het syndroom van brugada. (ik hoop dat ie het kent van veel cardiologen weten er nog niet zo veel van, redelijk jonge ziekte). Dit syndroom kan namelijk hartritmestoornissen veroorzaken. Ik wil je absoluut niet bang maken, ik zou ook zeker niet alles op internet gaan zitten op zoeken (dit heb ik vroeger ook gedaan). Maar ik vertel je dit toch even, omdat ik ook zie dat je nog niet zo oud ben en je toch nu even door de molen gaat. Verder denk ik dat je chronische hyperventilatie hebt, en ik zou je zeker aanraden om met de HyperVen therapie te beginnen, je zal je zeker beter gaan voelen!

Heel veel sterkte de komende tijd!

groetjes,

Bart

Hai Veronique,

Het is altijd weer moeilijk om het verhaal te lezen van een nieuw forumlid.
De herkenning die diegene voelt.
De lijdensweg die diegene is gegaan.

Ik denk dat Bart gelijk heeft.
Sluit eerst alles uit...............en als je dat gedaan hebt en er komt niets uit............dan kun je ervan uitgaan dat het chronische hyperventilatie is.
HyperVen is een uitstekend programma om hiervan af te komen, maar je hebt wel een dosis doorzettingsvermogen nodig, want het kost gewoon tijd om ervan af te komen.

Test eerst met het 24 uurs kastje (holterfoon) of alles goed is. Ik ken niet het syndroom van brugada, maar dat zou je de cardioloog kunnen vragen, zodat ze dat ook uitsluiten.

Er is absoluut een eind aan al deze klachten, maar je hebt absoluut ook veel dingen meegemaakt, waardoor chronische hyperventilatie kan ontstaan.

Nou Veronique, veel succes en we lezen je snel.

Hartelijke groetjes van Ellen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

HyperVen

Hoi Veronique

Welkom op het forum. Heb je hele verhaal gelezen en wil toch even reageren,
want ik herken er wel veel in.
Heb ook van alles meegemaakt en maar doorgaan.
Tot 2 jaar geleden ik met hele erge hartkloppingen die niet stopte in paniek
naar de huisarts ben gegaan (nou ja gerend zowat)
Meteen naar ziekenhuis gestuurd en in de molen gekomen van onderzoeken
incl. holterkastje. Kwam niets uit, dus moest het volgens de cardioloog stress zijn
en dan sta je weer buiten. Klachten bleven en daar word je behoorlijk gestresst van.
Daarbij kreeg ik nog veel meer klachten en paniek.
Kort gezegd, chronische hyperventilatie + paniek/angstaanvallen.
Heb een tijdje HyperVen geprobeerd maar toen werd alles nog erger,
waarschijnlijk omdat ik alle opgebouwde stress voor mijn kiezen kreeg.
Heb nog steeds klachten, maar heb ook niet echt de kans om de ontspannen
omdat het leven niet stilstaat en er steeds weer dingen gebeuren.

Vaak genoeg denk ik, iedereen maakt dingen mee die niet leuk zijn , waarom
krijgen zij geen chronische hyperventilatie? Misschien verwerken zij het beter en wij zijn te veel
en te lang doorgegaan. Of wij zijn het type van te veel zorgen maken?
En dan bedoel ik niet, zorgen maken over kleine dingetjes.
Wie zal het zeggen.
Wat ik er nu en al een tijd aan doe: geen koffie, normale thee, choc, alcohol, etc,
pas op met eten vanwege maag/buikklachten, ontspanningsoefeningen,
spierontspanningsoefeningen.
heb therapie (veel praten over allerlei dingen) probeer anders te denken.
Heb div. boeken gelezen, waaruit bleek dat ik echt chronische hyperventilatie heb en pak die
altijd als ik me niet lekker voel, want dan word ik weer rustig.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar het is al een heel verhaal en ik hoop
dat je er iets aan hebt.
Oja, ik schijn een HSP-er te zijn. Nou ja dat klopt wel, ben super gevoelig.

Dat plassen herken ik ook. Als het foute boel is, plas ik heel veel en
anders heel normaal.

Benieuwd of je al uitslagen hebt van de echo en holter?

groetjes en sterkte Vlinder



Bericht bewerkt (12-11-2008 12:13)

Hoi Vlinder, Ellen en Bart

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik heb helaas nog geen uitslagen van de onderzoeken, a.s. maandag pas! Ik heb me tijdens het dragen van die holter wel erg slecht gevoeld (voortdurend draaierig, hoofdpijn, misselijk, hoge hartslag en opgejaagd gevoel) en ook een paar aanvallen van een soort flutteringen in m'n borst gevoeld, dus hopelijk staat alles goed op tape en kunnen ze me daar een verklaring voor geven. Maar dit wachten is vreselijk. Aan de ene kant hoop ik dat ze iets vinden wat de klachten kan verklaren, maar aan de andere kant ben ik erg bang voor wat ze zullen vinden.

Ik zit nu ook thuis van m'n werk, want ik kan het helemaal niet opbrengen of me ergens op concentreren. Bovendien heb ik deze week heel veel last, lijkt wel of het opeens veel erger is geworden. Ik ben zo bang geworden dat ik niet eens alleen thuis durf te zijn, uit angst dat er dan wat gebeurt. Ook wel de herkenbare hyperventilatieklachten ertussen, dus dan twijfel ik toch weer of het toch niet enkel dat is. Gelukkig is mijn omgeving erg begripvol en lief voor me.
't Is zo raar, tot gisterochtend voelde ik me vreselijk, in de auto terug van het ziekenhuis (holter weer ingeleverd) stond ik voor een brug te wachten en dat bleef maar duren en toen kreeg ik opeens een paniekaanval (vraag me niet hoe ik toch thuis geraakt ben). Maar 's avonds bij het eten koken kreeg ik opeens een rust over me en voelde ik me weer als vanouds. Daarna lekker uitgebreid in bad geweest (veel schuim hi hi!) en goed geslapen. Ook nu voel ik me lichamelijk op zich goed. Alleen zo bang dat het opeens weer begint. Ik doe echt m'n best me te ontspannen... het is best mooi weer nu dus misschien -als ik durf- ga ik vanmiddag een eindje wandelen.

Bedankt voor je interesse, en ik hou jullie natuurlijk op de hoogte.

groetjes, Veronique



Bericht bewerkt (12-11-2008 12:56)

Dag mensen,

zoals beloofd wil ik jullie op de hoogte houden van mijn recente bezoek aan de cardioloog.
Afgelopen maandag dus om de uitslag geweest, die gelukkig goed was! De echo liet niets raars of afwijkends zien, alles zag er gezond uit en functioneerde prima.
Ook uit het holteronderzoek kwam niets spectaculairs naar boven, wat ik eigenlijk wel een beetje verwacht had omdat ik me die dag zo slecht voelde en veel last had. Het enige wat er uit bleek was dat ik best wel veel overslagen heb gehad, en juist op die momenten had ik aangegeven me niet goed te voelen in m'n dagboek. Maar verreweg de meeste overslagen blijk ik helemaal niet gemerkt te hebben. Dat is volgens de cardioloog ook volstrekt normaal. Iedereen heeft dit wel eens, sommigen veel vaker als anderen, en sommigen zijn er ook gevoeliger voor dan anderen (dwz ze merken ze ook op). Maar hij heeft me verzekerd dat ze absoluut geen kwaad kunnen (had ik ook al gelezen op internet ;-)).
Of ik nu wel of geen ritmestoornis heb kon hij echter niet uitsluiten. Ze hebben het nu niet teruggevonden, maar dat betekent niet dat die aanval van langdurige hartkloppingen van twee weken terug geen ritmestoornis is geweest. Dus als ik het nog eens zou hebben dan moet ik zo snel mogelijk een hartfilmpje laten maken op de eerste hulp.
De andere zaken die ik voelde (opgejaagdheid, zenuwen, benauwdheid, hoofdpijn, misselijk, heel af en toe steken in de borst) waren volgens de cardioloog niet aan problemen met m'n hart te wijten en kwamen volgens hem door spanning en stress (goh).

Nou, toch weer een beetje gerustgesteld dat m'n hart op zich in orde is. En ik hoop dat ik nooit meer zo'n aanval krijg!

En oh ja, ik heb me ook laten vertellen dat de levensgevaarlijke ritmestoornissen (zoals Brugada) gewoon op een normaal ECG op te merken zijn (dus niet alleen als je zo'n aanval hebt), omdat ze ook een afwijking in het normale ECG-beeld te zien geven. En dat was bij mij niet het geval gelukkig!

groetjes, Veronique

Hoi Veronique

Gefeliciteerd met de goede uitslag!
Eigenlijk hetzelfde antwoord als bij mij.
Ik hoop ook voor jou dat je geen aanval meer krijgt en dat je
een weg vindt om van de chronische hyperventilatie klachten af te komen!

Sterkte en groetjes

Vlinder

Hey Veronique....

Dat is idd een prettig idee. Ik heb geen echo gehad, maar wel 3 x een ECG en daar konden ze gelukkig ook niks op zien bij mij!![:][/:] EN verder hebben ze mijn bloed op al het mogelijke getest, en dat zag er ook allemaal redelijk goed uit. Tenminste, wel als het hart/vaatziekten betreft, zit ik in een laag risicoprofiel (laag cholestrol, laag suiker, laag trombolocytengehalte etc.) , aan de andere kant heb je wel weer kans op andere vervelende dingen doordat alles laag is, maar ben al vrij opgelucht dat alles er zo goed uitzag!

En als je deze uitslagen hebt, kun je toch op de 1 of andere manier iets makkelijker omgaan met de aanvallen ( ben nog steeds wel eens angstig hoor) , maar je kunt het wel wat beter relativeren!

Fijne van dat alles nu uitgesloten is, kun je je wel gaan richten op wat je werkelijk hebt!

Heel veel sterkte!

Groetjes Bernice

Hoi Veronique,

Wat fijn om te horen dat alles goed is! Lekker gaan HyperVennen nu en je geen zorgen meer maken!

Ik herken de klachten van Veronique wel. Die overslagen zijn waarschijnlijk extra-systoles. Het hart blijft goed kloppen maar 1 van de slagen komt te vroeg, waardoor er veel tijd verstrijkt tot de volgende slag. En dat voelt als een overslag.

Ik heb daar zelf bij tijd en wijle ook flink last van. Vroeger vaak als ik zwaar had gesport -ik ken ook erg veel sporters die er last van hebben. Tegenwoordig vooral na stress en na het drinken van koffie of rode wijn. Het is onschuldig, maar het voelt erg onprettig.

Verder kun je ook nog andere klachten krijgen als je hyperventileert. Kenmerk van die klachten is dat je al snel denkt dat er iets mis is met je hart. Terwijl het in feite onschuldige aandoeningen zijn. In Maastricht is zelfs al een poli geopend voor mensen met 'hartklachten' die een gezond hart hebben.

Brugada-syndroom: pas in de jaren 90 ontdekt door een Spaanse cardioloog -die Brugada heette. Is meestal wel te zien op een ECG (= hartfilmpje). Komt in Nederland niet zo heel veel voor. In bepaalde Aziatische landen wel. En het is inderdaad erfelijk (50 % kans)