Hai Claudia,
Tja, die onzekerheid is inderdaad het grootste knelpunt. Ben je er net voor jezelf uit dat het inderdaad
hyperventilatie is en niets levensbedreigend, voel je opeens weer iets nieuws en schiet je net zo hard weer in de
stress. Ik ga de uitslag van de cardioloog even afwachten, ik ben nu wel al iets rustiger, hopelijk is dat genoeg. En anders ga ik inderdaad met de informatie van deze site over
diagnose stellen terug naar de huisarts.
En dat werken houdt me juist op de been, om eerlijk te zijn. Moest ik hele dagen thuis zitten zou ik waarschijnlijk echt depressief worden, of straatvrees krijgen, ben ik bang.
Soms is er wel een periode dat het steeds minder gaat totdat ik me ziek moet melden (wegens "griepje" of "migraine"
, maar na een dag in bed/op de bank en volledig aan mezelf toegeven voel ik me de tweede dag meestal al zo schuldig dat ik op dag drie weer terugga. Vaak moet ik dan die ochtend een enorme drempel overwinnen om ook echt te gaan (mezelf eens streng toespreken haha), maar eenmaal daar zit ik zo weer in de gang van alledag. Gelukkig erg lieve collega's, en best leuk werk, dus dat geeft positieve afleiding.
Ik ben inderdaad aan het overwegen om ook te gaan
HyperVennen. Ik ben de vorige keer er ook op eigen kracht vanaf gekomen, maar zoals je ziet blijft het een zwak punt en is het zo weer terug. Hopelijk kan ik dat met
HyperVen voorkomen.
Ik zou gewoon willen dat ik niet meer zo chronisch angstig was. Dat ik niet bij elk pijntje denk ik ga dood, en dat ik niet in de AH het liefst naar buiten wil rennen, en dat ik wel ver weg op vakantie durf, etc.
Over twee weken gaan we met het werk een hele dag naar een soort themadag, verplicht, en met een bus. Dat zijn dus al mijn angsten in één die ik moet ondergaan: een hele dag in een onbekende omgeving (geen dokter/ziekenhuis in de buurt), zonder de mensen die me doorgaans door zo'n situatie heen kunnen helpen (moeder, vriend), en met een bus: dus ik kan niet weg wanneer ik wil, en ik kan er niet even uit als de paniek toeslaat. Ik lig er eerlijk gezegd nu al wakker van, en het liefst zou ik me die dag ziek melden (met die recente hartkloppingen zou ik een reden hebben). Uiteindelijk zal het er wel op neer komen dat ik gewoon mee ga (ik dwing mezelf wel dat soort dingen wel te doen), maar mijn ervaring is dat ik dan van zo'n uitstapje niks mee krijg omdat ik voortdurend zo gefocust ben op mezelf. Ik ben die hele dag zó gespannen dat ik de volgende dag er spierpijn van heb en 's avonds volledig uitgeput ben. Echt iets om naar uit te kijken dus ;-) Ik hou jullie op de hoogte!
groetjes, Veronique
?[/:].
[/:]
[/:]
