Hallo Allemaal,
Ik ben nieuw en wil mijn verhaal kwijt en 1 of meerdere dialogen openen, vooral gezien mijn ervaring met
chronische hyperventilatie van de afgelopen 12 jaar.
Wellicht kan ik anderen helpen of ondersteunen en jullie mij.
Ik zal proberen zo beknopt mogelijk mijn verhaal hier neer te zetten. Dit, omdat ik uit ervaring weet, en vind dat er veel te weinig kennis en ervaring is omtrent
chronische hyperventilatie. Daar ben ikzelf de afgelopen 12 jaar tegenaan gelopen. Ik weet ook niet alles, maar wellicht dat meerdere mensen zich in mijn situatie herkennen. Ik herken ieg bij heel veel posts mezelf, maar mis ook een aantal aspecten.
Laat ik beginnen met een klein stukje geschiedenis van mezelf:
Ik ben nu 35 jaar jong en opgegroeid in Oirschot, een mooi dorp vlak bij Eindhoven Ik woon nu inmiddels 17 jaar in Eindhoven . Nadat ik in Eindhoven ben gaan wonen ben ik op mijn 18de veel alcohol en wiet/hash gaan gebruiken. Dit heb ik lang volgehouden. Ik ben gaan werken in de effenaar als geluidstechnicus en breidde langzaam mijn verslaving uit naar LSD, paddestoelen en XTC. Wel in acht nemend dat dit niet elke week moest gebeuren. Dat gebeurde uiteindelijke dus wel, daarbij af en toe nog speed. In die tijd was ik eigenlijk een heel onzeker persoon. Stoppen met speed deed ik al heel snel. Dat is echt rotzooi.
Op een gegeven moment in 1995 lag mijn moeder op veel te vroege leeftijd met meerdere vormen van kanker in het ziekenhuis. Ik gebruikte nog volop, niet beseffende dat mijn moeder mijn veilige thuishaven was. Na haar overlijden in 1996 gebruikte ik nog steeds alles, vooral wiet want ik was zeer goed in het verbouwen van de biologische variant daarvan. Tot op een dag ik XTC nam op Lowlands, ik ging daar faliekant fout op! In de maanden erna zat ik thuis op de bank te kijken naar een aflevering van “hill street blues†en toen kwam het ! De eerste en Godsamme ernstige serieuze aanval van angst, paniek en
HyperVentiltaie. Toen wist ik dat nog niet, mijn vriendin moest de ambulance bellen, ik dacht dat ik doodging, wat een klotegevoel, en dat is nog mild uitgedrukt !!!!
De dokter kwam en ik kreeg Ceresta, wat maar heel even hielp, mijn denken werkten op hoog turbo niveau ( ik ben een denker), met als gevolg dat de ceresta averechts ging werken. Wat ik nu ga vertellen is een grote zwarte pagina uit mijn geschiedenis en 1 waarvoor ik mij schaam.
Ik heb toen 2 jaar beneden op de bank gelegen, met licht en tv aan, anders kwam ik in paniek en angst, voorzover ik daar al niet in zat. Ik kon niet meer naar een supermarkt, boven in bed slapen, donker). Alleen de bossen waren rustgevend. Chapeau voor mijn vriendin destijds, die mij uiteindelijk erdoorheen heeft geloodst. Ik heb veel momenten gehad waarin ik er een eind aan wilde maken. Ik voelde de seizoenen niet meer, wat vond ik dat erg, daar hield ik zo van. Tot ik de zoveelste gedachte aan zelfmoord had, ineens veranderde iets in mij waardoor ik zei: NEE, NU IS HET AFGELOPEN, IK GA ER WAT AAN DOEN !!!
(de wil om te leven, me dunkt)
Uiteraard moest ik stoppen met alles wat ik gebruikte, zelfs van het kleinste beetje wiet ging ik trillen en angstig op de bank het uitzitten.. In die 2 jaar ben ik gestopt met alles behalve roken. In het eerste jaar na mijn “wederopstanding†ging ik langzaamaan meer blowen en alcohol drinken. Totdat dat uiteindelijk weer dezelfde gevoelens, hetzij minder, opriep aan de jaren van mijn zwarte gat. In die tijd ontwikkelde zich mijn
chronische hyperventilatie.
(het ontstaan was op die ene dag)
In de tijd dat ik “cold turkey†ging heb ik eerst veel nare herinneringen gehad waar ik mee om moest leren te gaan en ze en plek te geven. Naderhand kwamen de fijne herinneringen en ging het weer beter met mij en ben ik weer gaan werken.
Ik heb veel hulp gehad van mijn psycholoog destijds en ben er eigenlijk helemaal zelf bovenop gekomen.
\
Ik ben een gepasioneerd persoon. Emotioneel en rechtvaardig. Ik ben geluidstechnicus van beroep en zit dus veel in de rock & roll wereld. Ik kan heel moeilijk met onrecht omgaan. Maargoed, mijn
chronische hyperventilatie problemen bleef bestaan. Ik heb het wel iets kunnen controleren en minderen, kan functioneren en ben regelmatig “gelukkig†Maar toch:
Wanner ik in de auto stap wordt ik getriggered en krijg ik last van
chronische hyperventilatie
Wanneer ik in een vergadering zit wordt ik getriggered
Wanneer ik een belangrijke afspraak heb wordt ik getriggered
Wanneer ik onrecht voel op mijn werk wordt ik getriggeerd
Wanneer ik in een gesprek zit en de
chronische hyperventilatie al voel wil ik weg.
Wanneer ik in een wachtkamer zit wordt ik getriggered
Wanneer ik aan de gedachte dat ik in een wachtkamer moet zitten de volgende dag wordt ik getriggered. Niet de dag ervoor, maar vlak ervoor (gelukkig, dat was ooit wel veel erger, weet je nog, ik kon niet eens en supermarkt in., nu heb ik meestens van de tijd hartstikke leuke conversaties met de mensen in de rij en de cassiere).
Laat ik het niet eens over de tandarts hebben !
DIE FUCKING TRIGGERS !!!!
Ik ben tot een oplossing gekomen die zeer destructief is in the long run. ALCOHOL !
Ik drink dus een biertje of 5 elke dag. Want ik ben zo moe na 17:00 uur dat dat het enigste is wat helpt. Alleen heb je dan dus een backfire de dag erna. Wie herkent dit?
Ik ben bezig dit patroon te doorbereken. Maar dat valt niet mee.
Ik weet daardoor wel, zonder zat te worden, want dat doe ik nog maar zelden, wie ik kan zijn als ik ontspannen ben.
Die persoon wil ik wel zijn, voor eens en altijd. Nogmaals, ik weet dat ik een mooi mens ben, maar je loopt tegen zoveel onbegrip op in deze maatschappij. Daarom ook deze lange uiteenzetting. Ik wil mezelf en iedereen die hier last van heeft helpen, en
chronische hyperventilatie begrijpelijk maken voor iedereen, ook werkgevers.
Je wilt niet weten hoeveel gezeik ik heb gehad op mijn werk vanwege het onbegrip. En dat omdat
chronische hyperventilatie gewoonweg niet erkent wordt. DAT ZOU WEL MOETEN.
Ik ben echt geen mindere werknemer, integendeel, ze kunnen daar niet zonder mij, maar rekening houden mij mij, ho maar. Daarom wil ik nu voor eens en altijd van die verdomde
chronische hyperventilatie af. Bij tijd en wijlle heb ik er minder last van en ben dan al heel gelukkig en heb een goed leven. Kun je nagaan wat ik zou kunnen als ik hiervan af ben.
Ik ga dat
HyperVen proberen,.
Ik weet dat ik en jullie een mooi mens zijn, uniek en de enige op de wereld !
Oh, ik hen nog zo veel meer te vertellen en te vragen.
Ik heb theorien in overvloed. Ik wil ze delen en zien wat jullie ervan vinden.
.
Veel Liefs,
Rob
[:]
[/:][:]
[/:][:]
[/:][:]
[/:]
