Hoi Petra,
Wat een verhaal.. Ik denk dat het bij mij er ook al wel een jaar of vijf zit, maar nooit echt heftig. Wel heb ik de laatste jaren nooit gevoel van rust gehad, en ik heb een keer een brandende tintelende tong gehad 3 maanden, en ik had wel heel vaak dat ik wakker werd en geen gevoel in mijn handen had, en ook heb ik wel eens 3 maanden druk op mijn hoofd gehad, maar toen dacht ik dat ik ontstoken oren had haha. Nooit verder zo druk om gemaakt zeg maar. Vond het wel vreemd dat ik altijd moe was en geen zin meer had om veel te ondernemen omdat ik me dan niet zo lekker voelde, maar ik dacht, van ja, ik ben geen 30 meer (36 nu), dus dat zal dan wel. Ik had ook al altijd moeite met inslapen en doorslapen maar dat was ik gewend. Afgelopen december was mijn moeder bijna overleden, gelukkig niet, maar haar kransslagader bleek voor 95% dicht te zitten, en de artsen vonden het een wonder dat ze nooit dood was neergevallen. Gaat nu gelukkig weer goed met haar na een dotterbehandeling. Dit was voor mij echt een schok omdat ik ook al geen vader meer heb, die is 10 jaar geleden aan MS overleden namelijk. Een maand later heb ik een vriendschap met mijn beste vriend/grote liefde verbroken na 10 jaar omdat dat gewoon beter voor mij was en omdat hij toch nooit voor mij zou kiezen. Vlak daarna kreeg ik paniek aanvallen in de auto en verkrampingen op mijn borst, na een paar maanden ging ook dat over maar toen kreeg ik opeens last van maagzuur en moest ik steeds overgeven na het eten. Eind mei ging het allemaal beter en ik voelde me best goed. Tot half juni, ik werd wakker duizelig, misselijk, ik kon helemaal niets meer, de hele dag door paniekaanvallen en angstaanvallen. Mijn ouders waren met vakantie (mijn moeder en haar nieuwe man), toen ze na 2 weken terugkwamen ben ik 10 dagen naar hun gegaan en toen zijn de paniek en angstaanvallen afgenomen. Inmiddels wist ik nog niet wat ik had, totdat ik een week of 4 geleden op deze site terecht kwam, toen was de puzzel compleet. Inmiddels gaat het een stuk beter, geen paniek en angst aanvallen meer, en dat onwerkelijkheids gevoel in mijn hoofd is bijna weg, heel soms nog als ik heel moe ben. Wel heb ik nog van die aanvallen dat ik opeens heel nerveus ben en gejaagd, dan krijg ik ook hartkloppingen enzo, maar van 24 uur per dag
klachten ben ik nu naar 4 uur per dag
klachten, en soms slaap ik nog slecht en krijg ik aanvallen in mijn slaap. Maar ik ben al heel blij dat het zo goed gaat hoor. Ik heb ontspanningstherapie bij de fysio en ga naar en hypno/psychotherapeut om de
oorzaken/'>oorzaak aan te pakken. Ik heb ook het gevoel dat het
HyperVennen toch al wel werkt, ik begon met 40 seconden en zit nu rond de 62 seconden. Ik denk dat dit allemaal wel nodig is geweest om dingen anders aan te pakken in mijn leven, al de
stress van het verleden komt er blijkbaar uit. Gelukkig maar want anders had ik misschien nog jaren zo doorgegaan. En nu kan ik er allemaal wat aan doen. Gelukkig ben ik nog steeds vrolijk en optimistisch, heb totaal geen last van depressief gevoel en zie zelfs mijn vakantie over 2 weken zitten. Dan voel ik me vast ook nog weer beter. Ik had verleden week zondag gewoon 1 hele dag zonder
klachten haahaha dat was een rare ervaring ook eigenlijk hoor.
Ik denk dat accepteren van
chronische hyperventilatie je al een heel eind brengt en ik weet zeker dat wij er vanaf komen!! Ik hou je op de hoogte, ik hoop dat het met jou ook snel een stuk beter gaat.
Liefs,
Claudia
)[/:]
[/:]
[/:]
[/:]
