Hallo allemaal,
Ik ben een hele tijd weggeweest omdat ik mijn gebruikersnaam en wachtworod neit meer wist dus zo ook een andere mail had dus kkon ik hem niet opvragen, dus was hester zo vriendelijk om mij weer terugt te kunnen krijgen hier op het forum
Dus ga nogmaals vertellen wat er allemaal gebeurd is wat velen mensen zullen ze zicht het niet meer herinneren het word dus een lang en uitgebreid verhaal bereid jullie maar alvast voor[:]
[/:]
Bij mijn begon de ellende, toen ik 17 jaar was, Nou moet ik er bij vermeldde (als kind zijnde was ik altijd al heel druk en zenuwachtig)
Ik had een relatie achter de rug het ging uit en was daar heel erg kapot van.. Tot op het moment dat ik een nieuwe vriend kreeg en me eigenlijk heel ontspannen voelde, kreeg ik mijn eerst
hyperventilatie aanval in bed. Ik was lekker rustig aan het lezen want ik kon niet slapen, en ik lag op mijn buik. Ineens voelde ik me hart als een razende tekeer gaan zeg niet normaal. En me keel ging helemaal dicht was echt naar adem aan het happen, overal tintelingen benen armen kaken neustopje. Ik rende keihardnaar me moeder haark amer en schreeuwde mama ik ga dood!!!! in hoeverre ik dat kon schreeuwen want was heel erg snel en vaak aan het ademen natuurlijk
, Maar goed me moeder uit bed en probeerde me wat te kalmeren, die wist ook niet wat dit was het was toendestijdss ook nog niet zo bekend als nu. Ik werd uiteindelijk wel heel rustig weer, omdat mem oeder wel wist dat ze iets met een zakje moest doen. Ik durfde natuurlijk gelijk niet meer te slapen was als de dood dat het weer ging gebeuren, en wat als ik alleen ben en er gebeurd met dit,
De volgende ochtend naar de huisarts uitgelegt die vertelde me toen al
hyperventilatie, nou ja daar moet je het maar mee doen he, wel uitgelegd wat het inhield maar meer ook niet...
In die hele week was ik super bang bang dat het me weer zou over komen en ja hoor, er kwam weer zo een aanval maar bleef maar in paniek ik raakte zo in paniek datik er gewoon niet meer utikwam. dus de hele nacht niet geslapen.
We zijn weer naar de huisarts gegaan daar kreeg ik dus diazepam zodat ik dus beter kon slapen omdat ik i middels al drie nachte niet meer normaal had geslapen.. Die dingen in genomen nou werd natuurlijk wat slap en moe, moest er twee ineme zij hij nou dan slaap je wel hoor een aantal uur... Nou deze meid was dus gewoon na drie uur weer klaar wakker, e nweer bang.
Het ging van kwaad tot erger want ik ging steeds meer dingen voelen, bij aanvallen voelde ik net of ik stikte drukt op de brost tintelingen. Maar op een gegeve moment had ik niet zo heel vaak de aanvallen meer maar voelde gewoon overal pijn, me hoofd me armen, vooral pijn op me borst links en steken en linkerarm pijn, Vanaf dat moment ben ik gaan lezen op het internet, dit heeft mij gek gemaakt.
Bij alles wat ik voelde ging ik op zoek wat het kon zijn, dus ja was inmiddels hypchonder geworden, doodangsten had ik... ik was er van overtuigd dat ik het had.
Op een dag kreeg ik zo een pijn opme lonmgen dati k dacht ja heb longembolie was er van overtuigd en ik wilde naar het ziekenhuis, nou naar het zieken huis foto's nites te zien.
Kreeg toen ook een hele pijnlijke prik in me lies in die slagader daaruit konden ze dus ook zien of je
hyperventileerde, en ja hoor dat deed ik, natuurlijk.(uit je zuurgraad geloof ik)
Maar ja was wel gerustgesteld dat het me longen niet waren, na twee weken was die pijn ook weg, maar toen kreeg ik wel weer ergens anders pijn zo ook op me borst,, dat dat
niet meer vertrouwde, dacht datik het aan me hart had hartfilmje niets op te zien ja datik een snelle ademhaling had, en me hartslag en dara boven is van 99 procent .. had dat betekeng geloof ik ook dat je hypert. maar goed ja wat moetje er mee he zo ee ziek kind thuis durfde inmiddel ook niet meer alleen te slapen. me moeder continu gebroken nachten, dat kon zo niet langer naar de dokter gegaan en kreeg toen seroxat en oxazepam, nou die oxazepam werkt heerlijk natuurlijk en de seroxat maakt hte eerst erger. maar door oxazepam viel het nog een beetje te verdragen, maar als hte weer uit was gewerkt begon het weer, toen mijn seroxat aan ging slaan, heeft het ookn ite lang meer geduurd voordati k stopte met mij oxazepam, wat ook weer moeilijk waws want daarkrijg je ookw eer afkickverschijnselen van. Het ging op zich wel, ben alleen na me eerste aan val nooit meer het zelfde meisje geweest als toen, ik was altijd ondernemend deed alles nu dus niet meer.
Had ook steeds meer dagen dat ik het bijna niet meer had dat het weg was, dan weer maanden datik het weer wel had, In deze tusse tijd was mijn relatie imiddels over en had een ieuwe lieve vriend, waar ik dus na anderhafl jaar zwanger van raakte, maar goed wat hou dat in stoppen met je
medicatie. Ik mijn doktersassistente gezegd datik zwanger was en dat ik seroxat slikte zegt ze gelijk stoppen daar mee!!!!!!! Dus wat doe je alsje niet beter weet je stopt in een keer, Dit gig heel lang goed ik was inmiddels drie maanden zwanger net wer een nieuwe baan, en in heel die drie maanden geen last meer gehad he, en ik zit achter de kassa en ik word helemaal niet goed weer dat iks tikte mijn angst werd tien ker zo erg als hiervoor, kwm in de ziekte wet terecht kon echt niet meer werken werd helemaal gek i me hoofd,
ik belde continu de ambulance wat dacht dat ik dood ging, sliep niet meer at niet mer woog nog maar 46 kilo, ging steeds slechter. Ik voelde zulke rare dingen in me lijf, en niet die dingen die ik voelde toen ik het voor het eerst had toen ik 17 was nee dit was heel anders overal pijn
gewoon drie maanden lang een rare hoofdpijn geen gewone hoofdpijn maar ja kan het nite uitleggen, leek wel alsof ik me soms helemaal voelde wegzakken dat ik dacht dit is het. schreef ook elke dag briefjes ik hou van jullie als ik er niet meer bent want ik voelde gewoon dat ik dood ging.. En hoe voelt ddat nou nou dat weet nietmand naar tuurlijk maar was er va overtuigd echt. ik red het niet meer... Het werd zo erg dat ik zelf met de taxi naar het ziekenhuis ging omdat er echt ites niet klopte een mens kan toch niet zulke dingen voelen terwijl er intes is. in het ziekenhuis aangekomen weer hartfilm weer niets. Toen heb ik gezegd ik wl naar een kliniek waar ze me continu in de gaten houden dat er iemand bij me is. Daar zijn we s nachts naaar toe gegaan.
KReeg allerlei vragen wti k gebruikt kw
medicatie blablabla,
Ze ware er over eens dat ik dus weer aan de antidepresiva moest maar dan wel prozac want dat is weer minder schadelijk als seroxat, en daar bij kreeg ik lorazepam als rustgever 4 op een dag van 1 mg.
Nou de prozac sloeg geowo niet aan werd nog gekker in me hoofd dan dati k al was, dus mee gestopt en weer terug naar de seroxat kon niet anders.
Ik heb daar 2 weken gezeten en toen moest ik eruit, ik help aan huis hulp gekregen wanti k deed neits meer zal alleen maar in een hoekje op de bank bang te zijn dat ik dood gign was helemaal de weg kwijt ook i me hoofd kon niet meer nadenken helemaal niets emer, achteraf heeft de hormonen het ook wel nog even tikkeltje erger gemaakt denk ik maar toch je bent zwanger je kan er niet van genieten ik leefde in een hel,,, en niemand begreep het. op het ziekenhuis kreeg ik al naar me hoofd gegooit dat ik een borderline was datik dit deed voor aandacht en dat doet zo pijn ik voelde het toch allemaal.
Ik moet ook zeggen ging met begleiding steeds meer dingen doen weer, samen dna niet alleen ko een beetje me verheugen om me kindje, maar door die lorazepam die ik slikte was ik gewoon ook echt meef niet suf, minder gevoelens lijkt wel ofje eigenlijk geen gevoelmeer hetbt net of alles een zwart gat is. ook al slikte ik serozat was niet meer de sarisa ben ik ondertussen nog steeds niet..
na mijn zeangerschap zijn de vader en ik uit elkara gegaan heel veel gebeurd, toen ben ik uiteindelijk van de lorazepam afgestapt ik dacht ik ga sterk zijn ik moet van die troep af want ook daar ga je je uiteindeijk als je dat zo lang gebruikt heel rot van voelen, ik dacht dan nog maar alleen seroxat. Dit ging beter ik ging weer uit, ik werkte toen ook i neen discotheek. en ja het ging eigenlijk wel steeds beter voelde me weer beetje meer onstapennen en ondernam wel iets maar nog niet veel hoor. Nu ben ik dus een jaar verder, en ik moet eerlijk zijn ik was ook inet netjes met em pillen seroxat dan weer wel slikken danw eer twee weken niet, dan weer wel,soms een hele maand niet zoals de afgelopen maand, en ik voel me gewoon weer raar
klachten benauwd en dan denk ik hoe komt ditn ou ik zit nu inmiddel ookw eer aan de lorazepam zonderdie dingen kom ik de dag gewoon niet door dan ben ik bang heel bang, heeft iemand hiero ok ervarfing met zoiets , als de lorazepam of het niet altijd netjes in nemen van
medicatie wat je wel hoort te doen.
Ik hoop graag wat advierzen te krijgen...
Warar ik nu dus last van heb is
naar lucht happen continu, druk op de borst weer straalt uit naar linker arm, soms hele rare steek op een plek van me hoofd, me plas niet kunnen ophouden maagpijn, rare gedachtens..
Bedankt dat jullie die uitgebreide verhaal hebben willen lezen van mij thanks
kus sarisa
