Hoi,

Ik heb vandaag iets meegemaakt wat jullie vast goed herkennen.

Ik ging vandaag op de fiets met mijn vriend naar de stad, omdat het koopzondag was. Het was lekker weer en ik voelde me best goed (alleen wat lichte duizels). Eenmaal in de stad, voelde ik meteen duizeligheid opkomen. Ik begon 'opeens' snel te ademen en ik begon wazig te zien. In de Blokker moesten we helemaal naar beneden, want daar stonden de wasrekken waarnaar we op zoek waren. Ik moest me echt vasthouden aan de trapleuning, zo duizelig werd ik. We konden de wasrekken niet vinden en ik wilde dus graag weer naar buiten. Mijn hart klopte als een gek, al zegt mijn vk dat dat normaal is vanwege de zwangerschap en de extra bloedsomloop die ik heb. Mijn vriend liep erg traag, ook omdat de mensen in de stad zo langzaam liepen. Ik wilde alleen maar WEG. We zijn toch even op een terras een broodje gaan eten en toen trokken de duizels wel wat weg. Toen we op de fiets zaten, op weg naar huis, was ik erg vermoeid. We moesten een bergje op en ik zat te hijgen als een paard. Hup, open ging die mond, anders kreeg ik haast geen lucht. Toen we thuis waren en ik van de fiets stapte, was ik zeer dizzy! Uiteindelijk heb ik er vrijwel de rest van de dag last van gehad, nu gaat het wel weer. Het rare is, dat ik gisteren met mijn moeder ook in de stad was en dat ik me toen top voelde! Worden jullie ook vaak duizelig/paniekerig in een winkelstraat? En wat doen jullie dan?

Komend weekend ga ik met een vriendin een paar dagen naar Parijs. We zullen het vast leuk hebben, maar ik maak me er ook al wel zorgen over. Wat als ik weer raar ga ademen, weer klachten krijg? Wat moet ik dan? Ze weet dat ik hyperventilatie heb en dus zeg ik haar dat ik op de hotelkamer 2x per dag wil HyperVennen. Dan doe ik korte sessies van 5 trials. Tot nu toe gaan weekendjes weg eigenlijk altijd prima, maar toch...de 'voor-angst' is bij mij altijd groter dan de klachten in werkelijkheid. Raar eigenlijk! Ik zie er haast tegenop om te gaan, terwijl het zo leuk is! Als ik me goed voel, heb ik die angst helemaal niet. Duimen jullie voor me dat het goed gaat? [:]TOP[/:]

Groetjes Rainbow

hoi Rainbow,

Ik zeg het even heel cru: als je klachten krijgt.....nou, dan heb je klachten. Als je raar gaat ademen dan blijf je even stilstaan en doet 1 trial, dan loop je weer door. Of je gaat even zitten. Ze hebben tegen mij wel een gezegd dat als je gaat neurieën of zachtjes fluiten, al fluit je alleen maar stilletjes lucht, dat dat ook helpt. Je kunt het altijd proberen toch?
Denk maar aan ons en blaas/fluit het dwergenlied johoooooooooooooo!
Het helpt mij wel eens, omdat je dan extreem uitademt.
Ik ga volgende maand met mijn vriend ook een paar dagen naar Parijs, en ik verheug me er zeer op, maar ben ook bang dat ik alleen maar loop te zuchten en gapen en het benauwd heb hoor. Ik heb ook al een maand keelpijn en ben moe, maar wil toch graag.
Ik duim in ieder geval voor je hoor!

groetjes Judith

oh ja, ik doe die trials ook op mijn hotelkamer, maar neem geen stopwatch mee, om me ook niet druk te maken. Ik voeg ze toch niet toe op de computer.

gr. judith

hoi rainbow,

Heel herkenbaar hoor, al worden de echte paniekaanvallen bij mij nu echt nihil. Ik voel me wel duizelig/wazig, en mijn handen gaanzweten, en mijn hartslag dus omhoog ( ik heb er tijdens de zwangerschap overigens geen last van gehad hoor, ik denk dat het misschien bij jou nu extra versterkt wordt??).

Ook ik ga over 2 weken een weekend weg, naar antwerpen, met 3 vriendinnen. Ook zij weten van mijn chronische hyperventilatie af, dus geen probleem. Het stomme is, dat ik geen reden heb voor angst, maar toch zie ik er , ondanks heeeeeel veelzin, tegenop. Ik denk dat dat in onze geval logisch is, door onze klachten, en het verdwijnen van onszelfvertrouwen.

I kweet niet of jij Rescue Spray kent?? Van bach?? Ik merk echt dat het geod helpt. Ik heb ze nu ook in Pastille vorm ( reformzaken) en oo kdie werken super.

Wat ik ook als tip kreeg, is scherpe snoepjes bij je hebben ( fishermens friend bijv) en op het momentdat je een aanval voelt opkomen, een scherp snoepje nemen. Of even voroover bukken, en aan je schoenen friemelen, op die manier ga je vanzelf weer goed ademen.

Ik zal hieronder nog wat tips copieren, die ik kreegvoor defeestdagen, in een nieuwsbrief:
- Voel je een hyperventilatieaanval opkomen, begin dan flink te bewegen. Denk aan simpele bewegingen als springen en het maken van kniebuigingen. Kijkt je omgeving een beetje vreemd op, maak er dan een grapje van en zeg bijvoorbeeld: ik werk de extra pondjes er alvast van af.

- Bewegen helpt, dus ga de frisse lucht in en maak een fijne wandeling.

- Een 'heet snoepje' kan helpen. De sterke smaak van het snoepje kan je gedachten afleiden.

- Heb je lange dagen voor de boeg, zoals etentjes bij familie en/of vrienden, zorg dan dat je altijd een krant, tijdschrift of muziek bij je hebt. Door je ergens op te concentreren, leid je je gedachten af van je angstige gevoelens en word je gedwongen je gedachten te richten op iets anders.

- Ga niet over je grenzen heen. Kun je iets echt niet aan, bespreek dat dan met je familieleden. Kerstmis en Nieuw jaar zijn voor HyperVentilanten vaak stressvolle gebeurtenissen. Als dit ook het geval is bij jou, doe het dan rustig aan en schaam je je er niet voor dat je niet alles kan.

- Mocht je de klachten voelen opkomen met alle hyperventilatieverschijnselen die daarbij horen en je kunt niet weg uit de situatie, buig dan voorover en frutsel aan je schoenen. Door de voorovergebogen houding, zakt de adem en zal de hyperventilatie minder worden en zodoende de paniekaanval eerder stoppen. Je hoeft niet bang te zijn dat mensen dit vreemd zullen vinden. Bij een ieder zitten de schoenen of sokken wel eens niet goed.

- Weet je echt niet hoe je de verschijnselen kan laten zakken, ga dan voor op een stoel zitten en zet de beide voeten goed op de grond, knieën naast elkaar en leg je armen op de bovenbenen. Zorg dat je ellebogen voorbij de knieën rusten, sla de handen ineen, doe niets vreemds met je hoofd en blijf zo zitten. Je wordt dan gedwongen met de flanken te ademen en de ademhaling zal daardoor zakken en je zult waarschijnlijk weer rustig worden. Dit is bovendien een houding die niet opvalt. Je hoeft dus niet bang te zijn dat anderen zullen zien wat je hebt.

- Beloon je zelf met iets wat je leuk of lekker vindt als je deze moeilijke dagen hebt kunnen doorstaan.

- Onthoud goed dat anderen vaak helemaal niet eens merken dat je hyperventileert. Dit kan al een geruststelling zijn, als je bedenkt dat je je daarom niet druk hoeft te maken.



Ook ik ben na zo'n aanval(letje) erg moe, ik herken alles heel goed!! Ik vind het trouwens zeeer knap van je,dat je op een koopzondag de stad bent ingegaan!! Petje af!

Hi Rainbow,

Ik begrijp je heel goed hoor. Ik ga ook bijna een weekje op vakantie met mijn hele familie en ik kijk ernaar uit maar zie er ook een beetje tegenop (met name Schiphol en de vliegreis). Ik probeer nu (zoals Judith zegt) bij dit soort dingen te denken...dan gebeurt het maar, dus niet in paniek te raken en dat helpt. Bij mij helpt het ook altijd als ik veel afleiding heb en in Parijs ben je door al het moois vast afgeleid! Probeer er van te genieten en de chronische hyperventilatie niet de baas over je te laten worden (ja ik weet het makkelijk gezegd). Groetjes, Carola[:][/:]

Hoi ladies,

Bedankt voor jullie tips! Helaas zit ik op dit moment in een negatieve mood. Ik oefen nu 2x5 en hoopte dat de klachten a zouden nemen. Helaas...Ook vandaag heb ik de godganse dag scheel gekeken door de duizels. [:]?[/:] Het was niet te doen...Gevolg: ik kwam huilend thuis van het werk en vroeg me af hoe het nou toch verder moet met mij en mijn tripje naar Parijs! Ik heb al geboekt in december, toen het goede ging en toen had ik er echt vertrouwen in dat het goed zou gaan. Nu is dat vertrouwen weg en zie ik er flink tegenop. [:]:O[/:] Dat is zooooo jammer! Vandaag werd ik wakker en dacht ik: 'Volgende week ben ik gelukkig al geweest!' Alsof het een straf is! Zo dacht ik in 2005 ook! Erg he! Terwijl ik allang weer op vakantie ben geweest met het vliegtuig en weekendjes weg ben geweest. Dat ging allemaal goed. WAARSCHIJNLIJK gaat het deze keer ok goed, daar moet ik op vertrouwen. Voor nu stop ik even tot het weekend met HyperVennen, ik ben te bang dat het nu even teveel druk legt, alsof ik beter MOET worden. Dan pak ik het daarna wel weer op. Ik heb ook al Valdispert gehaald...Het is maar heel even vliegen...

Vandaag heb ik kleertjes gekocht voor ons babietje. Gelukkig kan ik daar met volle teugen van genieten, net als van heel veel andere dingen. Maar dat weekend...ik zal opgelucht zijn als ik er eenmaal ben EN als ik weer veilig thuis ben! Ik laat wel weten hoe het ging!

Au revoir!

Rainbow

Rainbow, heb je voornamlijk last van duiziligheid of heb je ook paniek en of andere angsten .
Neem je extra medicatie? Indien niet, zou er je mischien een bepaald middel wel kunnen verder helpen

Hoi Nasi,

Ik ben voornamelijk duizelig door de chronische hyperventilatie en dat veroorzaken/'>oorzaakt dan weer behoorlijke paniek en bijbehorende angsten met hartkloppingen. Ik neem daar nu geen medicijnen voor, omdat ik zwanger ben. Had jij misschien een goede tip?

Groetjes Rainbow

Hoi Rainbow,

Ik snap je heel goed. Het is heel dubbel he? Is heel normaal!! die duizelingen komen ook denk ik mede door de spanning van het weekendje uit.

Ik slik nu sinds een week Passifloracomplex van dr. vogel, tegen de zenuwen voor mijn weekendje uit ( wat een mutsen he!!! gaan we lekker uit, zie n we ertegen op!!)

Ook ben ik vorige week woensdag begonnen met het slikken van een extra hoge dosering Vit B complex ( 400% adh) van de etos, en ook daar wordt ik merkbaar rustiger van.

Zorg dat je in elk geval goed uitgerust bent, neem je rescuespray mee ( mag je ook met een baby in de buik gebruiken [:][/:]) en vertel je vriendin ook, dat je er ondanks alles toch tegenop ziet, dat lucht ook al op!!

En zie je er echt tegen op, ga even langs je huisarts, wellicht heeft hij iets voor tijdelijk. Niet jezelf martelen hoor!!

Wanneer ga je precies?? Ik ga de 19e, als jij dan ook gaat, slepen we elkaar erdoorheen, ok??

sorry, had effe vergeten dat je zwanger was [:][/:]

Hoi Suzanne,

Inderdaad, stelletje mutsen! Gaan we lekker weg, zien we ertegen op! En dat allemaal omdat we ons raar voelen door verkeerd ademen! Ik probeer er toch van te gaan genieten, moet jij ook doen hoor!

En de rescuespray EN de rescue-snoepjes zitten al in de tas! Meestal maken ze mij ook rustiger! En mijn Hyperfree gaat ook mee, zo'n apparaatje om aanvallen mee te voorkomen. Heb ik nooit meer gebruikt, maar toch...gewoon voor the safety!

Ik ga nu vrijdag, de 11e! Maar ik zal je vóór de 19e nog wel even oppeppen hoor! Tss, moet je mij horen, ik jou oppeppen: jij pept MIJ juist op! [:])[/:] Nou, dan peppen we elkaar gewoon op! [:])[/:]

Groetjes Rainbow

haha, die snoepjes heb ik ook...in mijn tas, in mijn jas, werkelijk overal!! maar goed, ze werken wel!! Die spray voor de nacht helpt ook zo goed!! aanrader!

Eigenlijk zijn deze berichten precies wat mij oppept, haha, we zien zelf in dat we stom bezig zijn!!! Laat het los, en geniet!!!!

Als ik je niet meer "spreek"voor de 11e : Heeel veel plezier, lekker genieten, je kan het, en gaat het even niet, rustig zitten, let op je ademhaling, en dan zakt he tweer weg. Komt helemaal goed hoor!

Hoi Rainbow,

Ik herken maar al te best wat je beschrijft! Bijna altijd als ik ga winkelen of in een drukke stad rondloop, overkomt mij net hetzelfde. Meestal heb ik, net als jij, al angst op voorhand waardoor de symptomen al thuis beginnen en alleen maar erger worden naarmate we de winkel(straat) naderen. Maandag ging ik met mijn vriend uitnodigingen kiezen voor ons huwelijk in een grote papierhandel. We kwamen nog maar net binnen en alles begon al te duizelen. Mijn zicht was wazig en ik had het gevoel dat ik aan het wankelen was. Mijn hoofd zwabberde los op mijn schouders, ik kreeg het enorm warm en mijn hart bonkte bijna uit mijn lichaam. Kortom, ik wilde zo snel mogelijk terug weg uit die winkel. Resultaat: half in paniek de winkel uitgevlucht, geen uitnodigingen kunnen kiezen en een boos vriendje[:][/:]. Hetzelfde scenario deed zich vrijdag voor in de schoenenwinkel. Alleen ben ik er daar wel in geslaagd om schoenen te kopen. Nadien ben ik dan altijd kwaad op mezelf en teleurgesteld dat ik aan de paniek heb toegegeven, maar op die moment is het zo allesoverheersend en griezelig dat ik niet anders kan.

Tips die ik al gebruikt heb om paniekaanvallen op te vangen:
- inderdaad snoepjes eten (ik heb altijd verschillende doosjes met snoepjes in mijn handtas)
- stiekem ademhalinsgoefeningen doen (lukt niet altijd hoor)
- mijn neus snuiten (klinkt belachelijk, maar helpt bij mij)
- in mijn handtas rommelen
- op restaurant, op het werk of tijdens een vergadering ga ik vaak eens naar het toilet om koud water over mijn polsen te laten lopen
- soms neem ik een kalmeertabletje

Let wel op: dit zijn natuurlijk allemaal vormen van afleiding. Volgens mijn therapeut helpt maar één ding; stilstaan en de paniekaanval ondergaan. Merken dat er eigenlijk niets gebeurt, dat je niet flauwvalt, dat er niets is om bang voor te zijn. En dat, als je toch zou flauwvallen, dat helemaal niet erg is (zeker niet als je zwanger bent, want dan vindt iedereen dat normaal[:][/:]).

Als ik op weekend of op reis ga of gewoon een avond uit dan zie ik er ook altijd verschrikkelijk tegenop. Ik weet ook dat ik mij meestal heel duizelig voel en dat neemt wel een stuk van mijn plezier weg. Het wordt moeilijk om dan te genieten van winkelen, een museum bezoeken, in een drukke stad wandelen,... Eigenlijk dingen die ontspannend zouden moeten zijn en waar je naar uit zou moeten kijken. Ik ben dan meestal ook enorm voorbereid op zo'n 'overlevingstochten' en sleep allerlei afleidingsmateriaal en medicijnen mee (die ik dan meestal toch niet gebruik)[:][/:], maar ik voel mij er veiliger door. Zo wil ik op mijn huwelijk perse een handtas dragen om mijn survivalkit[:][/:] in op te bergen, terwijl iedereen zegt dat ik gek ben want dat een bruid geen handtas kan meenemen... Wel, ik wél namelijk.

Nu zit ik hier op het werk ook weer te duizelen voor mijn pc. Mijn gezicht voelt gevoelloos en daarnet ben ik door de gang naar het toilet gezwalpt. Ik heb het gevoel dat iedereen het aan mij kan zien. Het lijkt alsof mijn zintuigen elk moment gewoon kunnen uitvallen en ik ga wegzinken in een zwart gat of zo. Vanavond moet ik naar een optreden waar ik al lang naar uitkijk, maar ik voel nu al dat het niet gemakkelijk zal worden. Jammer, waarom kan ik er niet gewoon zorgeloos naartoe gaan?! Ach ja, hoe dan ook, ik ga toch!

Ik wens jou alleszins veel sterkte, maar vooral veel plezier en weinig duizelingen tijdens het komende weekend[/:]

Groeten,
Griet

Hoi Griet,

Jeetje joh, wat ellendig!! En wat herkenbaar...zucht.
Ik ben zo blij dat ik vandie paniekaanvallen af ben, pfff, dat gun je je ergste vijand niet ( hoewel?![:]?[/:][:][/:]
Het klopt wel wat je therapeut zegt, maar ik weet ook hoe moeilijk dat is. Eerder rende ik de winkel uit als ik paniek voelde, vervolgens ging ik stilstaan, deed mijn ogen dicht en zei tegen mezelf: dit is een paniekaanval, rustig ademen, het gaat goed....ogen open, en bewust worden van dat nare gevoel. Heel soms voel ik heeeeee llicht de paniek opkomen, maar ik kan het du opvangen, ben er niet meer bang voor.

Desondanks zie ik toch tegen het weekend op, en waarom?? omdat mijn zelfvertrouwen nog lang niet terug is, dat kost tijd.......

Het HyperVennen is echt wat mij erdoorheem heeft gesleept. Ik heb nu een week niet geHyperVent, ivm verkoudheid en astma, en ik moet zeggen, ik voel me zooooo goed. Misschien heb ik wel het punt beriekt nu, dat ik kan stoppen?? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat het ook voor jou goed gaat komen![/:]