Lieve Griet,
Ik heb jouw lange verhaal helemaal gelezen en ach, wat heb ik met je te doen! Ik weet als geen ander hoe jij je nu voelt! Laat ik voorop stellen dat ik zeker weet dat jouw vriend - je aanstaande man - het beste met je voor heeft. Waarschijnlijk reageert hij zo, omdat hij weet hoeveel moeite dingen jou kunnen kosten. Doet het hem pijn om steeds maar weer te zien hoe zijn meisje loopt te worstelen. Het klinkt op dat moment als onbegrip, maar ik denk dat je dat zo niet moet zien. Hij wil ook gewoon dat jullie lekker samen zorgeloos over de kerstmarkt kunnen lopen, dat je straks zorgeloos in je jurk voor het altaar staat. Ik denk dat het meer frustatie van zijn kant is, dat hij ervan baalt dat je niet beter wordt. Hij zou jou echt nooit zomaar gemeen behandelen, dat geloof ik niet.
Daar komt nog bij, dat het voor mensen die
chronische hyperventilatie hebben echt een klacht is die totaal niet te begrijpen is. Hoezo voel je je duizelig? Hoezo ben je zomaar opeens bang in een supermarkt? Hoezo heb je opeens hartkloppingen?
hyperventilatie is een 'ziekte' waar niemand echt iets mee kan. Je 'hebt' niks. Veel mensen zeggen dat het tussen de oren zit, wat helemaal niet zo is. Er zijn mensen die af en toe hyperen als ze echt onder spanning staan, maar de meesten van ons hebben zo'n verkeerd adempatroon dat we continu in een ellenlange hyperaanval blijven zitten. Ja, wij zijn duizelig. Ja, wij kunnen opeens zomaar bang worden in de supermarkt. Ja, wij krijgen opeens pijn aan ons hart. Wij beelden ons die
klachten zeer zeker niet in. Dat wordt wel vaak gedacht. Zeker omdat artsen vaak zeggen: 'Mevrouw, het is maar
hyperventilatie. Dat is volkomen onschuldig!' Ze moesten eens weten! Soms is het haast beter als je geopereerd moet worden. Dan pas geloven mensen dat je echt last van iets hebt en je niet aanstelt.
Wij zullen er jammer genoeg mee moeten leven, met dat onbegrip. Als je zelf niets hebt, kun je je ook niet voorstellen hoe iets voelt. Mijn vriend heeft vaak migraine en voelt zich dan vreselijk. Ik ken die pijn niet. Hij kent mijn lichte hoofd en de paniek niet. Hoezo, bewegen de kledingrekken bij het winkelen? Die staan toch stil? Tja, bij mij niet! Ik loop vaak door winkels en dan lijken alle rekken op me af te komen. Je zou haast denken dat je knettergek bent, maar ja, het komt allemaal door de
hyperventilatie. Misschien moeten we het anderen niet kwalijk nemen dat ze niet weten hoe wij ons haast dagelijks voelen. Wij weten - gelukkig - ook niet hoe het is om elke dag je nieren te moeten laten spoelen. Maar het zou wel fijn zijn als mensen op zijn minst BEGRIP voor je kunnen opbrengen. Dat krijg je lang niet altijd. Ook ik heb me heel vaak moeten verdedigen naar anderen. Ik liep van de ene naar de andere dokter en mijn collega noemde me een 'hypochronder'. Terwijl hij zelf notabene ook jaren
chronische hyperventilatie heeft gehad! Hij zou toch beter moeten weten! Ik denk helemaal niet dat ik iets ernstigs heb, maar ik wilde wel weten waar dat rare gevoel in mijn kop vandaan kwam! Maar hij voelt zich al jaren goed en ja, dan ben je gauw vergeten hoe het ook alweer voelde...
De komende dagen heb ik het best druk. We gaan dit weekend een weekend weg en ja, ik ben daar zenuwachtig voor. Zou het wel goed gaan? Kan ik wel in een restaurant zitten eten? Word ik niet duizelig en zo ja, wat dan? Ik ben er alweer dagen mee bezig. Ik heb er veel zin in, maar door de
chronische hyperventilatie is alles lang niet zo zelfsprekend als het voor een ander is! Donderdag hebben we een feest op het werk. Ik heb al ingecalculeerd dat ik eerder weg kan. Ik rijd er in mijn eigen auto naartoe, zodat ik kan gaan wanneer ik wil. Ik vind het eigenlijk veel te druk allemaal. Donderdag een feest en zaterdag vliegen...Anderen doen dat gewoon. Ik niet. Ik houd daar rekening mee, al zeg ik dat niet tegen anderen. Die snappen het toch niet en waarom zou ik het dan zeggen? Ik ben gewoon lief voor mezelf en als ik lekker op tijd weg wil, om met mijn dikke pyjama en huissokken op de bank te zitten i.p.v. tot 01.30 uur op zo'n feest te staan, dan doe ik dat!
Wees jij ook maar lief voor jezelf meid. Voel je je niet goed, hou je dan rustig. Voel je niet door anderen gedwongen om over je grenzen te gaan, want die zijn bij ons
hyperventilatie-ers superdun. Met duizeligheid als gevolg. Als ik eenmaal
hyperventilatie heb, zoals jij gisteren, heeft het bij mij ook geen zin om naar zo'n kerstmarkt te gaan. Ik ben er dan niet bij en ik raak bovendien in paniek. Ik herken je dus absoluut. Het gekibbel met je vriend maakte het er ook al niet beter op. Maar zoals ik deze mail al begon: ik weet zeker dat hij het zo niet bedoeld heeft en dat hij juist zoveel van je houdt dat hij zich allemaal maar zorgen om je maakt! Met zo'n vent kun je rustig trouwen hoor! [:]
[/:] Laat hem inderdaad eens deze site zien, misschien weet hij dan beter hoe jij je voelt en kan hij er wat beter mee omgaan?
STERKTE ERMEE en...blijf hier schrijven, want wij begrijpen je als geen ander!
((Griet)) - dit is een knuffel voor jou van Rainbow!
[/:] Hij heeft nooit echt begrepen wat het voor mij betekent om chronische hyperventilatie te hebben (wat ik wel logisch vind, want ik zou het waarschijnlijk ook niet begrijpen als ik het zelf niet had), maar nu heb ik de indruk dat zijn geduld soms opraakt en dat is een vreselijk gevoel. Het verhoogt de druk en stress en ik wil altijd al perse 'perfect' zijn en mijn best doen en nu heb ik natuurlijk nog meer het gevoel dat ik niet voldoe... Ik voel mij verdrietig, leeg en moedeloos. Steeds probeer ik hem uit te leggen hoe ik mij voel en probeer ik hem te laten inzien dat het niet op te lossen is door er 'gewoon niet meer aan toe te geven' (want dat denkt hij dus hé). 
