Hallo iedereen,

Ik zou mijn vraag ook aan de mensen van HyperVen willen stellen.

Zoals ik in een andere berichtje op dit forum geschreven had, ging het de laatste tijd beter met mij. Ik was eindelijk af en toe van die duizeligheid verlost en ook mijn andere symptomen waren verminderd.
Vannacht heb ik alleen weer iets meegemaakt waar ik erg van geschrokken ben en ik wil dan ook graag mijn verhaal eens kwijt aan jullie[:]([/:].

Gisteren had ik een heel ontspannen dag (ik heb namelijk vier dagen vakantie momenteel) en ik heb heel de dag lui in de zon gezeten, boekje gelezen, een gezelschapsspelletje gespeeld,... Niks spannends dus. Rond half twaalf ging ik slapen (had wel weer spierkrampen in mijn rug dus misschien toch teken van onbewuste spanning?!) en nam daarom mijn kersenpitkussen mee. Hierdoor viel ik echter wel in slaap op mijn rug en daar krijg ik altijd nare dromen van.

Om twee uur ongeveer schrok ik plotseling wakker en zat ik rechtop in mijn bed. Mijn hart was als een bezetene aan het kloppen, echt zo hard dat ik de afzonderlijke slagen bijna niet meer kon voelen (wel regelmatig). Ik sloeg helemaal in paniek omdat ik volgens de dokter vorig jaar eens een voorkamerfibrillatie zou gehad hebben. Iets wat ik trouwens soms wel betwijfel omdat hij pas een uur nadat ik hem gebeld had arriveerde en het toen al lang voorbij was. Ik werd vannacht dus enorm bang en sloeg in paniek. Ik had het erg warm en begon te zweten (of was eigenlijk al aan het zweten). Ik ben uit mijn bed gegaan naar de living omdat ik niet meer kon blijven liggen of zitten. Mijn hart sloeg zo hard dat het door mijn hele lichaam bonkte en trilde. Eerst liep ik een paar rondjes door de living en probeerde ik mijn ademhaling te kalmeren. Ik was hevig aan het HyperVentileren (echt hijgen, zuchten, naar lucht happen, kortademig) en mijn handen, voeten en gezicht werden gevoelloos en verkrampten zelfs. Mijn vriend was wakker geworden en ik zei dat hij de dokter moest bellen, maar hij wilde niet. Ik moest van hem rustig op bed komen zitten en kalmeren. Hij voelde aan mijn hartslag en zei dat die inderdaad heel snel was (zoals na een zware inspanning), maar niet verontrustend. Ik had intussen wel een Inderal ingenomen (had de dokter mij vorige keer aangeraden), maar was eigenlijk niet nodig geweest misschien. Toen ik namelijk op het bed zat en mijn ademhalingsoefeningen toepaste, begon ik al rustiger te worden. Mijn hartslag normaliseerde terug vanzelf en kon terug beter ademen. Ik begon alleen wel hevig te trillen en te schudden (vooral mijn benen) zoals na een inspanning of zware emotie. Dit alles heeft maximaal maar vijf tot tien minuten geduurd.

Daarna ben ik terug gaan liggen en na een tijdje ben ik dan gewoon in slaap gevallen. Ik ben nu wel opgestaan met stijve spieren en mijn ademhaling verloopt ook nog altijd moeizaam.

Mijn vragen zijn nu:
- zijn er mensen die dit herkennen of al iets gelijkaardigs gehad hebben?
- denken jullie dat het om een acute paniekaanval ging?
- zou het kunnen dat ik gewoon onbewust een nachtmerrie gehad heb die zo'n hevige reactie uitgelokt heeft?
- of zou er echt iets met mijn hart zijn waardoor ik dan ben beginnen HyperVentileren en dus niet omgekeerd?
- kan dit laatste dan al na vijf minuten vanzelf overgaan zonder dat ik andere symptomen heb?

bedankt al voor de reacties!

Droevige groetjes,
GRIET

lieve griet,

het is echt niet leuk om zoiets mee te maken! Ik pak je vragen er ffkes bij.

Mijn vragen zijn nu:
- zijn er mensen die dit herkennen of al iets gelijkaardigs gehad hebben?
Jazeker, maar ik ben op zich niet zo bang als ik thuis ben. Dus bij gaat het wat sneller over.

- denken jullie dat het om een acute paniekaanval ging?
Ik denk eerlijk gezegd van wel. Je was ook bang, dus ging je hart NOG sneller kloppen en slaan.

- zou het kunnen dat ik gewoon onbewust een nachtmerrie gehad heb die zo'n hevige reactie uitgelokt heeft?
Dat zou eens heel goed kunnen kloppen. Je zegt dat je wakker schrok.

- of zou er echt iets met mijn hart zijn waardoor ik dan ben beginnen HyperVentileren en dus niet omgekeerd?
Als je denkt dat er iets met je hart is, laat het dan controleren in het ziekenhuis. Dan kun je dat uitsluiten, als het niet zo zou zijn. Het geeft je denk ik wat meer zekerheid.

- kan dit laatste dan al na vijf minuten vanzelf overgaan zonder dat ik andere symptomen heb?
Ik denk dat je jezelf onbewust toch gekalmeerd hebt. Daarbij is het heel stressvol voor het lichaam en wordt het lichaam ook moe, daardoor kan het ook afgenomen zijn.

Ik denk dat het een paniekaanval was. Soms komen ze op de raarste momenten en kun je er niks mee (je kunt er eigenlijk nooit wat mee he) en kun je ze ook niet verklaren. Dat is heel vervelend.

Liefs
Shannon

Shannon,

Heel erg bedankt voor jouw lieve reactie! Het is inderdaad verschrikkelijk om zoiets mee te maken. Je denkt dan dat je intussen wel al gewend bent aan het hebben van chronische hyperventilatie, maar dan krijg je plots zo'n onverwachte acute paniekaanval en ben je weer eens even het noorden kwijt. Het komt wel weer goed, maar momenteel ben ik nog wat gespannen en angstig...


Groetjes,
Griet

Hoi Griet

Herken jouw verhaal. Heb het al heel vaak gehad.
Aantal keren naar de dokter geweest en doorgestuurd naar de Cardiologie,
waar o.a. hartfilmpjes zijn gemaakt en ik heb ook een holteronderzoek gehad (24 uur)
Vastgesteld dat het hartritme veel te hoog is, maar geen hartafwijking.
Ik vond het wel fijn dat het onderzocht is, maar het is best moeilijk als je
die aanvallen hebt, om geen angst te hebben, toch kan het wel helpen.
Zou zeggen, net zoals Shannon, laat je hart controleren als je er onzeker over bent,
kan toch weer schelen.
En dat je nog gespannen en angstig bent is logisch, is toch ook hartstikke eng
om zoiets mee te maken! Hopelijk gaat het alweer wat beter.

Groetjes en sterkte Vlinder

Hoi Griet,

Ik heb dit ook een bepaalde periode gehad, juist in momenten dat je je begint te ontspannen komt dit boven.

Ik had het ook dat ik er van wakker werd, koud zweet, enorme hartkloppingen onrustig gevoel en bang dat ik een hartaanval had. Bij mij duurde het echter veel langer. Ik werd heel moe maar kon mezelf nog iedere keer zo geruststellen dat het geen hartaanval was Iedere keer dat ik echter bíjna in slaap zou vallen begon mijn hart weer heel erg snel te kloppen. Bij mij kwam het door onbewuste stress. Toen dit echter werd weggenomen hield het even plotseling op als het begonnen was. Achteraf was er dus een duidelijke oorzaken/'>oorzaak.

Ik denk dat dit wel ongeveer hetzelfde is, probeer je overdag ook meer te ontspannen zodat je lichaam niet alles `s nachts hoeft te verwerken maar ook al wat overdag kan doen. Spierkrampen wijzen inderdaad op stress, maar het zou ook een tekort aan magnesium kunnen zijn, die ook hartkloppingen kunnen veroorzaken, heel simpel op te lossen.

Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt en wat gerustgesteld bent,


lieve groetjes Elly

Hey allemaal,

Jullie berichtjes en het feit dat jullie dit gevoel herkennen, betekent voor mij een grote geruststelling! Het is 'goed' om te weten dat je niet de enige bent die zulke vervelende dingen meemaakt.

Ben al een aantal keren onderzocht geweest, maar buiten hoge hartslag door stress kon er niets vastgesteld worden. Heb perfect normale bloeddruk en hartritme.

Bij mij heeft het inderdaad veel te maken met het afreageren van onbewuste spanningen. Vorige keer heb ik ook zo'n hevige acute aanval gekregen na een periode van enorme stress (verandering van werk, problemen in mijn relatie,...). Nu had ik een drukke periode op het werk achter de rug en had ik net vier dagen vakantie genomen. Waarschijnlijk was ik daardoor lichamelijk wel ontspannen (of het leek althans zo), maar zaten er in mijn hoofd nog wel een aantal spanningen die er uit moesten. En dat gebeurt natuurlijk gemakkelijk tijdens de slaap...

Ik heb effectief, zoals jij zegt Elly, problemen om mij overdag te ontspannen waardoor ik alles opstapel tot wanneer ik 's avonds thuiskom of wanneer ik ga slapen. Daarom heb ik beslist om te beginnen met joggen. Ik produceer gemakkelijk adrenaline en ben er erg gevoelig voor. Door te sporten hoop ik de adrenaline op een positieve manier te kunnen verwerken. Dit is voor mij geen gemakkelijke stap want doordat ik altijd schrik heb dat er iets met mijn hart is, heb ik al heel lang niet meer durven sporten[:]([/:]. Gisterenavond ben ik dan toch de eerste keer gaan lopen (start to run-programma) en het is eigenlijk heel goed gegaan...hout vasthouden dus[:][/:]. Ik had geen problemen met ademhaling of hartslag, geen pijn. Ik was alleen nog wat gespannen, maar dat zal wel verbeteren als ik het wat vaker doe en mijn zelfvertrouwen hopelijk wat toeneemt. Op hoop van zegen dus!

Groetjes,
Griet

P.S.: magnesiumtekort heb ik ook al aan gedacht en daarvoor neem ik vitaminepillen.

Hoi,

Wat een akelige ervaring voor je Griet! Ik heb ook een hele periode gehad dat ik 's nachts wakker werd met hartkloppingen en snakkend naar lucht. Heel beangstigend he! Mijn dokter verklaarde het toen ook door het onderbewustzijn dat 's nachts doorgaat met 'verwerken' van stress enz. Dat kan zelfs gebeuren aan de hand van nachtmerries. Als je op die manier wakker schrikt is het niet onlogisch dat je in paniek geraakt, waardoor de hyperventilatie helemaal toeslaat en dan wordt het een paniekaanval zoals Shannon zegt.

Zoals de anderen ook zeggen,... indien je je zorgen blijft maken over evt hartklachten kan ik je alleen maar aanraden om een cardiologisch onderzoek te doen. Dan zal je zien dat er (hoogstwaarschijnlijk) niks met je hart mis is en dat werkt enorm geruststellend. In het begin van mijn chronische hyperventilatie had ik ook steeds klachten ivm mijn hart en heb toen ook zo'n onderzoek laten doen (echo, inspanningstest,...). Mijn hartfrequentie was vrij hoog(kreeg toen bèta-blokkers mr wou die niet nemen), maar mijn hartfunctie perfect in orde!

Ik ben net zoals jij gevoelig voor adrenaline en heb toen beslist om (nog) meer te gaan sporten om die hartslag naar beneden te krijgen. Ben ook gestart met lopen en dat ontspant me echt! Soms inderdaad een beetje akelig als je het lastig krijgt met je ademhaling, maar je gaat ook meer 'natuurlijk' ademen omdat je er niet zo mee bezig bent. Mijn HFin rust is intussen gedaald van 90 naar 65 ongeveer. Maar ga nu vooral niet (zoals ik toen) je hartslag teveel controleren, want dan ben je daar weer teveel op gefocused natuurlijk.

Veel succes met het start to run programma!

Sportieve groeten,
Sarah

Griet,

Goed van je dat je weer bent gaan hardlopen, het zal goeddoen. Ik ga zelf altijd naar het bos wandelen met de hond, maar ieder ontspant op zijn eigen manier.

Magnesium kun je beter nog apart erbij nemen in combinatie met calcium anders werkt het niet optimaal. Veel fabrikanten hebben het dan ook samen in 1 pil, als je het neemt zou je met een paar dagen verschil moeten kunnen merken.

Verder is mij altijd geleerd dat meestal een hoge hartslag niet ernstig is maar met stress te maken heeft, als het hart maar regelmatig klopt. Dat is wel belangrijk, als het onregelmatig kloppen word dan kun je beter even voor de zekerheid laten controleren inderdaad.

zet hem op!

Groetjes Elly

Hallo Griet,

Sorry voor de late reactie, ik had erg veel dingen aan het hoofd. Dat je hart plotseling erg snel gaat kloppen, komt omdat er dan adrenaline in de bloedbaan wordt gepompt. Dat is een reactie van de hersenen die op gang komt als we extreem angstig zijn of heftig schrikken bijvoorbeeld. Het lichaam wordt voorbereid op actie waarvoor het bloed snel rondgepompd moet worden. Waarbij deze reactie ook optreedt is het plotseling ontladen van stress.

's-Nachts gaat ons zenuwstelsel stress ontladen. Het doet dat in de vorm van dromen. Extreme stress leidt tot extreme dromen (nachtmerries). Bij grote stressontladingen wordt er adrenaline in de bloedbaan gebracht. Het gevolg is heftige hartkloppingen. Daar werd je natuurlijk meteen wakker van. Vervolgens werd je heel bang van die hartkloppingen, en bracht je de adrenaline-machinerie nog verder op gang...

Als dit je overkomt, realiseer je dan wat er gebeurd is, namelijk een grote stressontlading. Door te ontspannen verdwijnt de adrenaline heel snel en gaat het hart weer op normaal tempo kloppen.

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Rob Gravesteijn
HyperVen



Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hallo Rob,

Zoals jij het omschrijft, voelde het ook echt aan. Ik ben inderdaad gevoelig voor adrenaline en mijn hart reageert er heel snel op. Vandaar dat ik nu ook meer aan sport probeer te doen. Hopelijk kan ik op die manier mijn stress ontladen en niet meer tijdens mijn slaap of in rust, want dat geeft toch maar een akelig gevoel. Zo wakker schrikken met een razend snel kloppend hart is toch maar griezelig. En inderdaad, ik werd steeds maar angstiger en sloeg compleet in paniek waardoor het alleen maar erger werd en ik nog meer begon te HyperVentileren. Toen ik op bed ging zitten en mij concentreerde op het kalm in- en uitademen ging mijn hart automatisch terug trager slaan en werd ik rustig.

Heel erg bedankt voor jouw antwoord!

Groeten,
Griet

P.S.: ook aan de 'collega's': bedankt voor jullie lieve berichtjes!