Hoi Els,
Als je op het forum gaat lezen, zal je zien dat ik in het verleden ook al een heel aantal berichten gepost heb over de fixatie op mijn hartslag. Onder andere deze:
" Ik had daarnet een afspraak bij de dokter en op voorhand ben ik dan altijd al vrij zenuwachtig. Ik ging eigenlijk gewoon om een voorschrift te halen, maar in het kader van een routinecontrole heeft hij mijn bloeddruk gemeten. Die was 13 over 9, dus vrij normaal eigenlijk, maar op het moment dat de dokter meet, begint mijn hart altijd heel snel te slaan gewoon omdat ik weet dat hij dat op dat moment kan horen/voelen. Alleen dat idee al is voldoende om mij nerveus te maken. Regelmatig krijg ik dan ook van een dokter de opmerking dat mijn hartslag wel vrij hoog is. Dat maakt mij altijd bang want dan denk ik steeds dat er iets mis is. Nochthans heeft er nog geen enkele van hen ooit gezegd dat er iets abnormaals vast te stellen is of dat ik er iets aan moet doen. Ook gewoon thuis in rusttoestand heb ik regelmatig een snelle hartslag. Dit is dikwijls gedurende bepaalde periodes het geval en dan weer een hele tijd niet. Op den duur weet ik zelfs niet meer hoe snel of traag een normale hartslag voelt, omdat ik het bij mezelf zo vaak controleer. Nu zit ik hier weer in de zetel en voel ik mij heel triestig door de opmerking die de dokter gemaakt heeft en ben ik weer gefixeerd op mijn hartslag. Aaaarrrrgghhh, ik maak mezelf nog eens knettergek hiermee."
In het begin dat ik
chronische hyperventilatie had, was ik voortdurend met mijn hartslag bezig. Nu is het gelukkig al veel minder geworden, maar met periodes steekt mijn 'obsessie' nog wel eens de kop op. Ik had vaak (nu af en toe nog) last van hartoverslagen en een veel te snelle hartslag in rust. Ik heb dit meerdere keren laten controleren door de arts, maar mijn bloeddruk is heel normaal en mijn hart klopt inderdaad sneller dan normaal, maar wel regelmatig. Sinds ik er minder op gefixeerd ben, klopt mijn hart ook opmerkelijk trager dan voorheen. Vroeger controleerde ik mijn polsslag voortdurend waardoor deze al hoger werd zodra ik nog maar dacht dat ik hem ging checken. Dit effect heb ik bij de dokter nu nog soms. Momenteel heb ik op bepaalde momenten nog wel een bonzend hart: als ik in paniek ben tijdens het autorijden bijvoorbeeld, soms als ik in bed lig of net uit mijn bed stap, zelfs af en toe nog terwijl ik rustig in de zetel zit. Ik vind het nog altijd zeer onaangenaam, maar ik word er niet meer zo bang van als vroeger.
Gaan sporten durfde ik (en eigenlijk nog steeds) niet echt. Ik probeer wel thuis op mijn eigen ritme te steppen en te dansen en ik neem steeds de fiets en de trappen. Ik merk inderdaad wel dat naarmate mijn conditie verbetert en mijn fixatie vermindert, mijn hartslag rustiger wordt. Het is de kunst van je niet bang te laten maken door de snelle polsslag, want uiteindelijk is het op zich niet zo erg als het gekoppeld is aan
chronische hyperventilatie. Als je het voelt: rustig blijven en je er vooral niet op gaan zitten focussen. Best iets gaan doen wat je graag doet en toch wat proberen bewegen. Mijn therapeut gaf mij zelfs de tip om te beginnen springen als een gek wanneer ik het voelde. Het lijkt een tegenstelling, maar het helpt echt!
Veel succes ermee!
Griet
[/:]
