Ben al weer een uurtje terug van de emdr, ben nu erg moe en een beetje onrustig.
In het kort ben ik er achter gekomen dat mijn trauma was dat ondanks dat er zoveel mensen om je heen wonen je toch heeel alleen kunt zijn als kind.
Woonden van mijn 5e tot mijn 11e in het kindertehuis en dan zou je toch denken dat een kind dan veilig is (daarvoor woonden ik met mijn 3 zussen bij een zwaar alcoholistische moeder, waar het zeker niet veilig was)
Maar in het kindertehuis toch ook niet, mijn moeder heeft me een keer meegenomen uit het tehuis, ik was toen 8, we hebben de hele nacht een kroegetocht gehouden.
Op een gegeven moment kon mijn moeder de rekening in een cafe niet betalen en werd zij 1 keer op haar rug geslagen, dit omdat ze zonder te betalen weg wilden (waar ik als klein meisje bij was, toch triest van zo,n kroegbaas) Afijn mijn moeder zei"mary( zo werd ik door mijn moeder genoemd) RENNEN en dat deden we....zei op hoge hakken en ik in paniek.
Later op die nacht heeft ze maar een ziekenhuis gebracht onder het mom dat ik ziek was(was ik niet, wel behoorlijk in de was uiteraard)
Mensen uit het kindertehuis hebben me daar opgehaald en kreeg vervolgens nog behoorlijk op mijn donder omdat ik met mijn moeder was meegegaan.
Ik heb toen als kind geleerd dat je als kind nergens veilig bent...al zijn er zo veel mensen om je heen....toch ben je niet veilig.
Dit kwam allemaal naar boven bij de Emdr sessie. Tijdens dit hele gebeuren klopte mijn therapeut afwisselend op mijn knieen. en stelde ze allerlei vragen over wat voor een gevoel ik ergens bij had en of ik dit gevoel groter wilden maken.Vervolgens hebben we een gevoel opgeroepen die wel positief was en ook dat gevoel moest ik groot maken.
Zij tikt op knieen andere therapeuten laten je ogen snel heen en weer bewegen...volgens mijn therapeut is het resultaat het zelfde.
Voelde me hierna heel opgelucht en kon heerlijk vrij doorademen.
In het begin hield ik soms mijn adem in (vertelde mijn therapeut) maar als de ontspanning er dan was dan ademde ik zo heeeerlijk vrij door[:]
[/:] dat vond ze zelf heel opvallend.
Dus snap ik ook wel dat spanning je hele
ademcentrum kan ontregelen in tijden van
stress.
Ben nu wel heel moe maar ben blij dat ik ben gegaan, ben nu zo veel wijzer over me zelf geworden en ben er van overtuigt dat ze samen met mij een heel naar stukje heeft weggehaald, hoop dat ik nu ook verlost ben na de bijbehorende nachtmerries.
Groetjes Miranda[:]
[/:]