Goedemorgen,

Ik heb al een paar dagen last van een beetje een onbestemd, misschien wel 'down-gevoel'. Het komt zeker doordat ik vanaf dinsdag steeds veel last heb van mijn duizeligheid. Zoals gezegd ging het vorige week zaterdag, zondag en maandag prima, maar sinds dinsdag heb ik continu last van mijn hyperventilatie. Dat zet me dan weer aan het (negatieve) denken. Ik haal me dan in mijn hoofd dat HyperVen mij niet helpt en dat ik dus nooit meer van mijn klachten af kom. HyperVen was na alles wat ik heb geprobeerd toch wel mijn laatste strohalm, maar ik merk nog steeds veel te weinig resultaat. Die goede dagen had ik namelijk ook gewoon toen ik niet HyperVende.

Dat rotgevoel werd nog erger doordat er bij ons op het werk best veel mensen waren die ofwel gingen carnavallen ofwel gingen skiën. Dat zijn twee dingen die voor mij allesbehalve vanzelfsprekend zijn. De collega's zeiden: 'Lekker de hele dag op de skies en 's avonds nog de kroeg in! Niks voor jou?' Nou, nee dus. Een andere college moest in een café werken van 12.00 uur tot 04.00 uur en ik zei: 'Dat zou ik echt nooit volhouden!', waarop het antwoord was: 'Tuurlijk wel, hartstikke gezellig joh en jij bent ook nog jong!' Inderdaad. Ik ben ook jong, maar IK heb hyperventilatie. Dat maakt alles wel even een stuk anders!

Nadat de duizels dinsdag terugkwamen, ben ik alleen maar een keer uit eten geweest met Valentijn. Dat moest ik meteen bekopen met klachten. Gisteren heel simpel in de videotheek werd ik weer erg raar in mijn hoofd en was ik blij toen ik de videoband had en weg kon. Dat is toch niet normaal meer?

Op dit moment zit ik echt met een 'ik weet het niet meer'-gevoel. Ik durf niet met HyperVen te stoppen, omdat ik bang ben dat ik mijn klachten dan echt altijd zal houden. Maar het is ook vreselijk frustrerend dat ik maar hele kleine vooruitgangetjes heb. Die ik dus ook had zonder HyperVen. Ik lees hier op het forum van zoveel mensen dat ze echt vooruit gaan, maar waar blijft dat bij mij dan? Ik heb nog steeds af en toe van die angsten, zelfs om een winkel in te gaan. Overigens heb ik die niet als ik niet duizelig ben.

Ik ga gewoon door met oefenen, maar ik zit niet echt goed in mijn vel nu. Alles is me te veel, terwijl ik het juist altijd heel leuk vind om leuke dingen te doen. Die watten in mijn hoofd verpesten dat echt voor mij. We willen een vakantie gaan boeken, maar ik kan me nu helemaal niet voorstellen dat ik straks zonder watten in een warm land zit. Terwijl het afgelopen jaar prima ging, toen had ik dus ook al hyperventilatie. Ik ben geneigd om maar wéér naar een nieuwe therapie te zoeken, accupunctuur ofzo, maar ik wil niet weer in die val lopen en veel geld uitgeven aan iets wat vast niet helpt!

Ik ben voortdurend moe ook, val 's avonds heel vroeg in slaap. Als ik geen klachten heb ben ik altijd zonnig van gedachten, maar de laatste dagen is dat wat minder. Beuren jullie me wat op? Moet ik volhouden?

Rainbow (ik ga straks wel lekker naar de sauna, maar zelfs dat vind ik op dit moment best eng)

Ik herken mezelf hier ook wel in.

Vooral met uitgaan enzo. Ik denk als je misschien een keertje uitgaat zonder zorgen dat de hyperventilatie ook niet opspeeld. Ik ben gewoon uit gegaan en wanneer ik me niet lekker voelde ben ik even naar buiten gegaan. Toen ik weer binnen was ik ook niet meer angstig, omdat ik wist dat als het niet goed ging ik zo naar buiten kon gaan.

Misschien moet je wat meer je grenzen opzoeken. Je zult zien dat het moeilijk is maar soms moet je doorzetten om uiteindelijk een goed resultaat te krijgen.

Wat ik zelf ook altijd doe is Relativerend denken. Positief denken is belangrijk, probeer je negatieve gedachtes aan de kant te zetten. Je gaat tenslotte niet dood aan hyperventilatie, en flauwvallen gebeurt ook niet zomaar.

Ik herken het ook wel hoor Rainbow...

De afgelopen week (waarin ik even gestopt was met HyperVen) ging het in het begin best goed, maar zodra er maar een beetje stress om de hoek kwam kijken, merkte ik dat onmiddellijk aan mijn ademhaling en aan angstgevoelens die dan de kop opstaken. Dan denk ik: jeetje, kan ik me alleen maar redelijk goed voelen als ik niets doe, niets aanpak, geen enkele vorm van stress tegenkom? Wat andere mensen allemaal voor super-actieve dingen doen kan ik ook allemaal niet. Vanavond heb ik een verjaardag en ik zit nu al te bedenken: wat ga ik doen als ik me ineens rot voel; ga ik proberen veel te praten of juist niet; met wie kan ik het beste wel en niet praten om niet te uitgeput te raken; ik wil eigenlijk weer vroeg naar huis enz. enz. Terwijl ik er nog niet eens ben!

Eén ding heb ik inmiddels in mijn leven wel geleerd: dat ik veel gevoeliger ben dan de meeste mensen en dat ik daardoor veel minder indrukken kan verwerken. Dat kan ik leuk vinden of niet leuk, maar het heeft geen enkele zin om ertegen te vechten (en dat heb ik genoeg gedaan!), want het gaat niet veranderen. Zo ben ik: iemand die veel observeert, langs de kant staat en kijkt hoe anderen dingen doen, daarover nadenkt en dat analyseert. Dat heeft me wel een soort 'rol' gegeven van 'adviseur': het valt me nl. op dat mensen mij vaak om raad vragen omdat ze vinden dat ik de dingen altijd zo duidelijk zie en benoem. Wie weet is dat dus mijn taak in dit leven? Daar kan ik wel tevreden mee zijn hoor. Maar ja....... het blijft ook bij mij knagen hoor, dat ik veel meer actieve dingen zou willen kunnen dóen. Ik heb daarnaast ook nog een bindweefselaandoening, waardoor ik merk dat, hoe ouder ik word, hoe meer problemen ik krijg met lang staan en lopen, omdat mijn gewrichten dan zeer gaan doen. Dan denk ik wel eens: tjeeee, straks zit ik alleen nog maar in een stoel... En dan begint de 'pieker-trein' alweer te rijden [:][/:].

En zo hebben we allemaal ons eigen 'pakketje' mee te dragen [:]?[/:]...

Nou ja, heel verhaal, hoop dat je er iets mee kan.....

Groeten, Marja

heey,

ik herken me hier ook erg in. Als ik veel klachten heb, denk ik ook wel eens: kom ik hier ooit uit? Veel mensen gaan nu inderdaad uit en leuke dingen doen, maar voor mij is dat gewoon nu nog niet. Ik vind het soms heel moeilijk om positief te blijven.
Even een vraagje voor Rainbow: ik vraag me af of je wel eens naar de dokter/neuroloog bent geweest voor een onderzoek. Ik heb wel eens gehoord van de ziekte van Minere, of zoiets. Ik wil je niet bang maken, het is maar een vraag.

Het is heel lastig om positief te blijven, maar we kunnen elkaar helpen om positief te blijven[:][/:]

In marja's verhaal kan ik me ook vinden. Soms dan gaat het goed, komt er wat stress (ik ga dan bijv. naar familie) en meteen zijn die klachten er weer. Dan denk ik: kan ik nou niks doen? Kan ik alleen maar thuis zitten? Het lijkt me ook erg moeilijk als je daarbij nog iets anders heb.

Kom op jongens. WE KOMEN ER ALLEMAAL WEL!

Groetjes

O nee, ook net komen mijn ouders thuis met de reisgidsen. Iedereen gaat lekker op vakantie[:]([/:] en ik zit alleen.[:]([/:]

Hoi,

Pfff, wat een rare dag vandaag. Ik ging vanmorgen boodschappen doen en ik ergerde me rot aan de kassiere, die constant iets fout deed. Toen ik bij mijn vriend kwam, zei hij iets over de boodschappen en ik ontplofte gewoon. Dat heb ik normaal nooit, maar ik ben erg lichtgeraakt door de klachten die ik heb. Ik kan echt niets hebben op dit moment. Ik barstte daarna in huilen uit en vanmiddag heb ik gewoon zowat de hele tijd tegen de verwarming aan zitten slapen. Dadelijk even naar de sauna. Het gaat redelijk, maar HyperVennen lukte niet. Ik werd al benauwd bij 33, terwijl ik normaal 75-80 moet halen...Nee, het was mijn dag niet.

Voor Shannon: ik heb alle artsen in het ziekenhuis zowat gezien en bijna alle testen gehad. Ze kunnen niets vinden, ook niet in mijn evenwicht. Het is ook duidelijk dat licht voelen in je hoofd, wat typisch hyperventilatie is en niet dat echte draaien. Ik heb geen Meniere of iets anders. Alleen chronische hyperventilatie, al is zelfs dat door de artsen weggewuifd. Ze weten het gewoon niet.

Ik hoop voor Marja dat ze toch een leuke avond heeft, maar o, wat herken ik dat gevoel zeg! Ik wil ook altijd vroeg naar huis en bedenk me ook van alles voor dat ik er ook maar ben!

En Raymon: ik leef inderdaad nog steeds na alle angstmomenten, dus ik overleef dit ook wel. Ik moet wel leren om die rotgedachten te tackelen. Daarvoor heb ik vandaag Bach Bloesems gekocht: Mimulus (angsten) en White Chestnut (gedachtencirkels). Baat het niet dan schaadt het niet.

Bedankt allemaal voor de reacties en hopelijk komen er betere tijden!

Groetjes Rainbow

Lieve Rainbow,

ik hoop echt dat het morgen weer wat beter met je gaat.

groetjes

Ik hoop dat die rotgedachten weg zullen gaan Rainbow, ik ga vanavond ook uit met een paar vrienden en ben ook behoorlijk nerveus. Komt ook omdat het in een discotheek vrij benauwd is. Maar ik weet wel dat ik naar huis kan bellen als het helemaal fout gaat.

Het is een cirkel waar je inzit er ontstaat een angst door de angst raak je in paniek waardoor je begint te HyperVentileren. De kunst is om de angst tegen te houden voordat het overgaat in paniek, dan doorbreek je de cirkel.

Helaas herken ik ook veel van de verhalen hier op het forum, maar ook wel
weer geruststellend. Klinkt dubbel, maar als ik me heel rot voel, ga ik vaak naar
het forum om mezelf weer rustig te krijgen.
Denk dat wel veel mensen het herkennen.....
dat je klachten krijgt die zo heftig zijn dat je je weer eens af zit te vragen
of dat nou echt wel allemaal bij hyperventilatie hoort.
Eigenlijk weet je het wel, maar je zoekt bevestiging.
Vandaag had ik behoorlijk druk en steken op het borstbeen en omgeving,
dan word ik weer heel erg angstig. De "normale" hyperventilatie klachten trek ik nog net,
maar als ik moet gaan denken of ik wel of niet naar een ziekenhuis moet gaan,
dan schiet de paniek toe. Ik neem dan maar een valium omdat ik rustig wil worden,
maar liever doe ik dat niet.
Nu lees ik wat Rainbow schrijft over de Bach bloesems en dat lijkt me ook wel wat,
maar ik heb ook op Internet iets gevonden over Bach rescuespray.
Heeft iemand ervaring met die spray?

Rainbow en Raymon hoop dat het allemaal goed is gegaan vanavond,
geeft toch altijd weer een goed gevoel, als er iets gelukt is.

Shannon: Hartstikke veel sterkte hoor, ik vind het ook echt rot voor jou
en herken het, maar proberen te denken dat het eens toch weer gaat lukken!

Marja: Ook in jou herken ik veel bijv over dat weggaan en al die gedachten,
maar de rest van jouw verhaal ook. Hoop dat het vanavond goed is gegaan.

Groetjes Vlinder

ik heb die spray. Ik heb hem 1 keer gebruikt in de trein toen ik heel erg paniek was, omdat ik toen was chronische hyperventilatie had en toen had ik nog geen idee wat ik had. Toen moest ik heel hard huilen in de trein en ging ik liggen in de trein en toen begon ik de rillen en zo. Heel naar. Toen heb ik hem op een gegeven moment gebruikt. Het helpt wel. Je moet hem direct opspuiten, maar het is meer voor paniekaanvallen.

ik moet eigenlijk ook nog een keer bloedprikken, maar dat vindt Shannon eigenlijk eng. Dus wil ik eigenlijk niet.[:][/:]

Gisteravond naar die verjaardag geweest. Echt leuk vond ik het niet (maar dat vind ik verjaardagen eigenlijk nooit [:][/:]), maar het viel nog wel mee. Er waren gelukkig niet zo heel veel mensen. Wat ik wel heel moeilijk vond, is dat mensen naarmate ze meer gedronken hebben steeds harder gaan praten, dus op een bepaald moment zat ik midden tussen een paar mensen die elkaar allemaal probeerden te overstemmen. Ik heb gewoon mijn handen voor mijn oren gedaan, ik vond het vreselijk, alsof ze dan met een hamer op m'n kop staan te beuken (tja, die overgevoeligheid voor indrukken weer hè...).
Ook merk ik altijd dat ik opeens naar huis wil, dan is het gewoon ineens allemaal genoeg geweest.
En de volgende dag (nu dus) ben ik dan altijd helemaal gevloerd, een gevoel alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden (niet dat ik weet hoe dat voelt hoor [:][/:]...). En dan denk ik iedere keer: waarvoor doe ik het eigenlijk.........

Leuk hè... verjaardagen... [:]:|[/:]...

Groeten, Marja

Hoi Vlinder,

Ik heb de rescuespray ook. Ik heb 'm een keer gebruikt tijdens een cursus. Ik was heel duizelig en dacht: 'Baat het niet, dan schaadt het niet' en spoot hem in mijn mond. Ik werd er wel rustiger van. De keer daarop lukte het helaas niet meer zo goed, maar toch hou ik 'm voor de zekerheid bij de hand. Wat ook helpt: je duim op de nagel van je ringvinger leggen. Dat is een oud-Chinees meridianentrucje en bij mij werkt het goed. Tijdens een cursus zat ik dus met twee duimen op mijn ringvingers en ik heb het zo toch uren vol kunnen houden.

Gisteren in de sauna ging het best goed. Twee vriendinnen zaten al in het restaurant, de rest (waaronder ik) zou later komen. Ik moest dat restaurant in en voelde alweer paniek opkomen. Erg vreemd eigenlijk. Een ander meisje was in het bubbelbad en ik ben bij haar gaan zitten. De angst trok meteen weg, maar ik was blij dat ik niet in het restaurant 'hoefde' te eten. De rest van de avond ging het goed, met heeeel af en toe een duizeltje. Ik was wel ontspannen. Vandaag gaat het redelijk. Ik ben gaan zwemmen en meestal voel ik me daarna wel lekker. Nu observeer ik mijn adem en zie ik wel dat mijn borst mee beweegt. Blijkbaar heb ik toch wat te veel liggen hijgen? Verder 'hoef' ik vandaag niks. Mijn vriend is aan het klussen vandaag en die zie ik vanmiddag weer. Maar dat is wel ontspannend gewoon. Verder lees ik een boekje met een pak van mijn favoriete koekjes erbij (Digestives Verkade)! Zalig! En morgen en dinsdag ben ik lekker VRIJ!

Raymon: hoe ging het gisteren in de disco?

Rainbow

Nou ik heb met echt helemaal uitgeleefd echt geweldig. Heb staan stampen en staan dansen en khad geen last van zorgen.

Alleen van te voren ging het dus helemaal niet goed. We moesten ongeveer nog 1 km fietsen en ik werd echt heel beroerd en nerveus. Toen we daar waren moesten we wachten in de rij om de jassen in te leveren. Ik vroeg aan mijn kameraad of die mijn jas wou vasthouden want ik werd duizelig en ik was benauwd. Ben naar buiten gelopen. Vervolgens na 5 min binnen met het voorstel dat ik en mijn kameraad onze jassen aan de rest zouden geven en dat wij dan even naar de cafetaria naast de disco gingen om te eten. Dat hebben we gedaan want ik dacht dat misschien wat patat wel hielp. Ik heb de patat besteld, 2 patatjes gehad en in de prullenbak gegooid. Kreeg het gewoon niet door mijn keel. En op dat moment voelde ik gewoon dat de angst de leiding nam over mijn lichaam. Ik zei tegen men maat ik ga denk ik naar huis. Ben terug gelopen naar de garderobe. Ik zag ze staan maar ik zat even goed na te denken over wat ik nou wel naar huis zou gaan. Ik wist dat als ik naar huis zou gaan dat ik dan waarschijnlijk nooit weer uit durf te gaan, en aan de andere kant dacht ik van als ik nou doorzet en gewoon alles over mij heen laat komen voel ik me morgen heerlijk en heb ik een nieuwe angst overwonnen.

Zodoende ben ik terug gelopen naar de cafetaria, heb ik tegen men maat gezegt dat ik het toch gewoon ga proberen. We zijn naar binnen gegaan het was echt smoor en smoor druk vanwege optreden van de party animals. We kwamen binnen we zijn met zijn allen naar de danslvloer gegaan. En ben gewoon helemaal los gegaan[:])[/:]. Ik had geen zorgen meer, ik had geen klachten meer helemaal niks. En ik stond er ongeveer 5 minuten en er viel een enorme last van mij af.

Heb daar ook gewoon 1,5 uur lang staan dansen niet duizelig of niks. Ik heb nu bijna 2.5 jaar last van chronische hyperventilatie. En als ik terug ga kijken verbaas ik me echt wat ik allemaal bereikt ben. Ik ben nu bijna 17 en de laatste 2.5 jaar zijn niet makkelijk geweest.

Toen ik net last kreeg van chronische hyperventilatie durfde ik geen bus in te stappen durfde niet meer te sporten. Klas lokalen, bioscopen,feestjes etc. etc.

Ben weer gaan sporten waardoor ik mijn gewicht die ik opgebouwd heb doordat ik steeds thuiszat er afgewerkt. 15 kilo afgevallen in totaal. En de enige angst die ik nog moest overwinnen was de discotheek. Na gister heb ik dus eigenlijk geen angsten meer.[:]TOP[/:]

Ik ga wel door met HyperVen omdat ik nog wel last heb van stippeltjes en vlekjes die ik 24 uur per dag zie. Ik weet eigenlijk wel zeker dat dit door de chronische hyperventilatie komt want gisteravond waren ze er veel en veel minder toen ik relaxt stond te dansen.

Vind het verder echt rot dat het wat minder met jullie gaat. Maar bedenk wel als ik het kan kunnen jullie het ook. We zijn tenslotte allemaal mensen en we leiden aan dezelfde aandoening. Probeer grenzen te verleggen, het is wel ontzettend moeilijk maar ik heb in ieder geval geen zin om mijn hele leven in angst te leven. Je kunt thuis gaan zitten piekeren of je kunt dingen gaan overwinnen.
[:][/:][:][/:]



Bericht bewerkt (18-02-2007 13:22)

WAUW!!! wat ontzettend goed zeg!!!![:][/:]

ik ben trots op jou[:][/:]

groetjes

Eeeeej Raymon! Echt SUPERGOED van je wat je gisteren gedaan hebt! Wat een doorzettingsvermogen zeg! Het was voor jou veel makkelijker geweest om naar huis te gaan...Nu heb je je angst overwonnen! En je ook nog eens erg goed vermaakt! Ik vind het helemaal top, echt waar! Dat je in de cafetaria zat, duizelig werd en TOCH die knotsdrukke disco bent ingegaan. Echt heel erg goed!

Ik durf in principe eigenlijk alles wel en ik doe ook alles gewoon. Ik heb ook geen zin om die hyperventilatie mijn leven te laten beheersen. Vorig jaar meed ik bijvoorbeeld de bios, maar tegenwoordig doe ik dat gewoon. Ik ben zelfs naar De Vrienden van Amstel geweest laatst en dat deed ik toch ook maar gewoon. Dat ging ook goed. Ik probeer alles te doen, maar soms kost het me meer moeite. Als ik een aanval heb van duizeligheid, zoals laatst in de videotheek, vind ik die videotheek opeens eng. Terwijl ik een dag later in een disco of concertzaal sta. Maar als je alles mijdt, wordt alles steeds enger. Ik ga ook nog wel uit, al ben ik toch niet echt een uitgaanstype. Maar ik ga wel, want als ik dans (of stamp zoals jij) gaat het goed. Logisch ook, want je zit niet meer in je koppie EN je beweegt. Dat heeft weer positieve invloed op onze klachten.

Nogmaals: petje af hoor! Raymon rules! [:])[/:]

Rainbow

Haha dankjewel[:][/:]

Klopt helemaal wat je zegt. Ik heb soms ook dat ik gewoon op school sta en dat ik dan duizelig ben en die zelfde dag werk ik dan 4 uur lang in de supermarkt zonder te zitten en heb ik er geen last van. Het zijn momenten, alhoewel ik merk dat ik er steeds minder last van heb.

Daarnaast is het uitgaan voor mij een goeie uitlaatklep[:]TOP[/:]
Ook goed om jou verhaal te horen ben blij dat je in ieder geval naar concerten kan gaan en dergelijke.

Hou me op de hoogte hoe het met jullie verder gaat, ik lees het forum dagelijks

[:][/:]



Bericht bewerkt (18-02-2007 21:47)

Tjeetje, ik had het vandaag en vannacht ook weer. Zo'n gevoel van: waar gaat dit heen? Mijn moeder vroeg net of ik mee ging wandelen. Ik durf het gewoon niet. Gisteren was aan het sporten, maar ik voelde me heel raar in mijn hoofd en ik ben gestopt. Dat doe ik anders nooit, maar het voelde echt te raar. Dan denk ik wel eens: pfff, als ik dat krijg in een winkel of ergens anders[:]([/:] Ik voel me de laatste dagen ook raar. Maja, misschien hoort het er allemaal bij?

Bedankt voor je antwoord over de rescue spray Rainbow.
Veel gebruikt wordt het zo te lezen niet, maar misschien is het toch
te proberen voor de angstmomenten.
En ik ga zo weer met de duimen aan de gang [:][/:]

Top om te lezen dat sommige weer goede dagen hebben gehad,
kan alleen maar positief werken.

hoi rainbow ik las dat je er aan zat te denken om accupunctuur te overwegen ik heb laats
gehoord dat het wel goed is om te ontspannen maar niet je angsten wegneemt dus ik zou eerst maar goed informeren voor je er veel geld aan uit geeft ik weet zelf dat je alles wilt proberen als het maar helpt maar dan moet het ook echt helpen vind ik en dat weet je nooit ik zelf volg nu regressietherapie moet erg goed helpen ben nog maar 1 keer geweest maar merk wel wat verschil ik wacht af succes ermee groetjes stephanie