hey allemaal,

het is heel moeilijk, maar als ik weer aan vorig jaar denk aan mijn aanvallen, dan ben ik bang dat ik het leven nooit meer zou durven oppakken. Het vertrouwen in mijn lichaam is helemaal weg. Hoe lossen jullie dit op?

groetjes

Ik denk altijd: Als mijn buurman het kan waarom kan ik het dan niet??

Die zin motiveerd mij altijd om doortezetten, omdat het vaak de gedachten zijn die je aanval veroorzaken. Daarbij denk ik zelf van mensen in mijn omgeving krijgen ook geen aanval dus is er ook geen reden om er zelf 1 te krijgen.

Hai Shannon,

Ook ik heb daar moeite mee (gehad) en nog wel eens.

Totdat je hyperventilatie-aanvallen krijgt heb/had je een heilig vertrouwen in je lijf, want tot dan toe heeft je lijf/lichaam altijd gedaan en zich gedragen zoals je wilde.

Bij hyperventilatie-aanvallen heb je het idee dat je lijf precies het tegenovergestelde doet. Het luistert niet meer naar jou en doet precies datgene wat je niet wilt.

Als je je hyperventilatie-aanvallen onder controle gaat krijgen of krijgt en je precies weet hoe dit proces in elkaar steekt begint je vertrouwen in je lijf weer terug te komen.

Maar eigenlijk......................heeft ons lichaam ons helemaal niet in de steek gelaten !!!!
Ons lichaam heeft ons alleen maar vertelt dat we verkeerd met onszelf omgaan !!! Teveel stress heeft ervoor gezorgt dat ons lichaam HO STOP is gaan roepen en hij heeft allemaal reacties gegeven om onder deze stress nog te kunnen functioneren.

Eigenlijk is ons lijf wel een WONDER !!! Ons lijf doet precies wat goed voor ons is !!!! Ons waarschuwen dat we te ver zijn gegaan en dat we op een andere manier met stress om moeten gaan.

En dat.........................ZIJN WE NU AAN HET LEREN !!!
Met vallen en opstaan. Wij oefenen met HyperVen. Ons lichaam komt meer in de rust stand. Doordat we ons goed voelen beginnen we misschien weer te hollen, waardoor ons lichaam weer zegt STOP DIT IS NIET GOED VOOR JE, waarna we weer leren waar onze grenzen liggen en hoe we met bepaalde situaties om moeten gaan.

En zo komt langzaam ons vertrouwen weer terug en krijgen we ook deze heuvel/berg onder controle. De ene wat sneller dan de ander. Maar wat is sneller? Ieder mens in uniek. En ieder mens gaat in zijn eigen ritme naar de eindstreep.

Echt Shannon.
Je vertrouwen is straks helemaal terug.
Je situatie begrijpen. Begrijpen hoe je lichaam werkt in vecht/vlucht reacties. En begrijpen dat verandering tijd nodig heeft, zowel voor jou als voor je lichaam brengt je precies daar waar je wilt wezen: VERTROUWEN IN JE LICHAAM EN VERTROUWEN IN DAT HET GOED KOMT.

Ik hoop dat mijn verhaal niet te warrig is. Ik heb alleen geprobeerd uit te leggen hoe ik er mee om ga, zodat je daar wat hoop uit kunt putten.

Liefs Ellen

dankjewel lieve ellen

je hebt mijn dag weer goed gemaakt. Ik heb vandaag echt een dip. Ik voel me lichamelijk helemaal niet goed en dus voel ik me geestelijk ook niet goed. Dan denk ik echt: hoe kan ik me nou ooit nog eens goed gaan voelen. Het is de twijfel.

Zoals jij zegt inderdaad. Ik vertrouwde mijn lichaam voor mijn aanvallen. Maar na zo'n aanval ben ik echt niks meer waard. Ik heb nu al heel lang geen aanval meer gehad, maar door al die klachten ben je toch nog super bang. Ik was zelfs eerst eens op een meeloopdag en toen kreeg ik midden in de klas een aanval. Ik ben uit de klas moeten gaan, ik wist niet wat ik anders moest doen. Toen voelde ik me zo slecht dat ik niet met de bus durfde en toen ben ik dus 7 km of zo gaan lopen. Ik wist niet hoe snel ik thuis moest komen. Het was vreselijk. Als ik daar aan denk, raak ik echt weer een beetje in paniek! En inderdaad, het enige wat mijn lichaam deed was alarm slaan van: HALLO, jij bent veel te veel aant doen, neem eens wat rust. Maja, toen ik opeens een paar aanvallen achter de rug en zat ik al vrij snel thuis, waarschijnlijk overspannen en chronische hyperventilatie. Ik zit echt te huilen nu, wat is dit moeilijk en zwaar.[:]([/:]

Heel erg bedankt voor je reactie. het doet me echt heel goed.

Liefs
Shannon

He Shannon,

Ik sluit me helemaal aan bij wat Ellen zegt. Ons lichaam heeft inderdaad keihard STOP geroepen, maar we zijn te lang doorgegaan. Ik vertrouwde mijn lijf eerst blindelings, maar nu voelt het vaak alsof mijn lijf met me op de loop gaat. Het is toch niet normaal dat je helemaal dizzy wordt als je gewoon op je werk zit of op een gezellig feestje? Ik vraag me dan af waarom mij dat overkomt, waarom mijn lijf niets meer kan...Ik vertrouw mijn lijf ook heel vaak niet en probeer het te controleren. Dat maakt de klachten alleen maar erger.

Nu ik oefen en het vaak beter gaat, krijg ik meer vertrouwen. Ik weet ook dat ik niets engs mankeer en dat mijn lijfje eigenlijk alles goed doet! Vorig jaar vertrouwde ik mijn lijf echt helemaal niet meer en durfde ik veel minder. De bios? Uitgaan? Feestjes? Echt, dat durfde ik niet. Vergaderen op het werk? Rampzalig! Ik cancelde een vakantie naar Turkije! En nu? Nu gaat het veel beter en durf ik veel weer. Toch doe ik niet graag een cursus ofzo, dat blijft moeilijk. Maar vergeleken vorig jaar ben ik erg vooruit gegaan. Dat lukt jou ook! Volhouden! En je hebt al een tijd geen aanval meer gehad toch? Schrijf eens voor jezelf op wat je nog wél kunt/durft en je zult zien dat dat toch best wat dingetjes zullen zijn. Mij heeft die lijst, die steeds langer werd, erg goed geholpen!

Blijf HyperVennen en vertrouwen op de kracht van dat programma. Blijf ons vertellen hoe het gaat en dan komt het echt goed hoor!

Liefs,
Rainbow

Misschien is het goed om je grenzen te gaan verleggen?

Heb ik ook gedaan met hulp van psycholoog. Ik schreef dan de dingen op waar ik angstig voor was en dan wou ik bijvoorbeeld niet meer in de bus omdat ik bang was. Maar uiteindelijk ben ik met behulp van positieve gedachtes de bus ingestapt waardoor ik mijn angst op dat gebied overwonnen heb.

Zo heb ik angsten voor meerdere dingen overwonnen hieronder een lijstje die ik heb afgewerkt[:][/:]

1.Bus
2.Supermarkt
3.Bioscoop
4.Klas
5.Discotheek

Die discotheek was voor mij het moeilijkst maar is goed gekomen. Nu werk ik in een supermarkt kan ik naar de bioscoop en kan ik in de klas zitten en ik ga elke week uit met men vrienden naar een discotheek.

Je angsten overwinnen is niet makkelijk maar met relativerend denken kom je er wel.

wat goed zeg dat je dat nu weer allemaal kunt. Ja, ik heb dus ook extreme agorafobie. Ik krijg nu nieuwe psychologische hulp omdat ik ga verhuizen... met behulp daarvan wil ik ook weer dingen gaan ondernemen.

ik ben best benieuwd of Rob of Hester dit ook hadden, aangezien ik weet van Rob dat hij ook erge chronische hyperventilatie had.

groetjes
Shannon

Hallo Shannon,

Ik ben ook heel lang geen vertrouwen meer gehad in mijn lichaam. Ik heb bijna 16 jaar last gehad van chronische hyperventilatie en een flinke angststoornis ontwikkeld. Ik had straatvrees en op een gegeven moment werd het zo erg dat ik eigenlijk niet meer alleen thuis durfde te zijn met de kinderen... Ik deed alles echt op mijn wilskracht. Begin 2005 ben ik met HyperVen begonnen. Ik heb daarvoor ook allerlei andere ademhalingstherapieen gedaan en cognitieve gedragstherapie gevolgd. Niets hielp!

Voor mij was het een verademing om met door de informatie van HyperVen te merken dat de oorzaken/'>oorzaak van mijn klachten alleen nog lag in een fysiek probleem. Ik heb een hele zware tijd met HyperVen gehad en het is heel langzaam steeds beter gegaan (ik had heel veel last van enorme stressontladingen).

Het vertrouwen in mijn lichaam is voor 90% weer helemaal terug, ik doe weer alles, heb een ontzettende leuke baan, geniet weer volop van de kinderen en alle andere dingen. Wat ik heb geleerd is dat het vertrouwen terugkrijgen alleen kan gebeuren door positieve ervaringen. Omdat de klachten steeds meer wegbleven in voor mij angstige situaties, kreeg ik ook mijn zelfvertrouwen weer terug! En ik winkel nu echt weer helemaal alleen in de stad, supermarkt, ga zelfs weer naar het theater en voel me niet meer de hele dag angstig. Dat had ik twee jaar geleden ook niet kunnen denken...

groet,
Hester

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Dankjewel voor het antwoord.

Ik heb dus ook een angststoornis: pleinvrees. Ik zit nog heel veel binnen, maar ik wil met behulp van gedragstherapie toch weer proberen mijn leven te gana oppakken. Ik heb al eens eerder gedragstherapie gehad, maar toen moest ik verhuizen naar mijn ouders omdat ik er zo slecht aan toe was. Ik heb ook dagen gehad dat ik nauwelijks kon lopen en ik niet eens in de douche durfde. Ik heb heel lang gedacht dat ik een paniekstoornis had, maar na mijn eerste paniekaanval gehad te hebben wist ik zeker dat ik wat anders had. Door rebio ben ik erachter gekomen dat ik chronische hyperventilatie heb.

Ik geef eerlijk toe dat het bij mij niet alleen fysiek is. 2006 was een heel zwaar jaar en ik heb een zware jeugd gehad. Vandaar dat ik ook psychologische hulp wil. Ik weet dat de oorzaken/'>oorzaak fysiek is, maar ik wil ook graag hulp bij mijn gedachten en zo, zodat ik minder stress in mijn hoofd heb en beter weet hoe ik mezelf kan zijn, met stress kan omgaan en meer zelfvertrouwen kan krijgen.

Ik merk ook wel dat ik stressontladingen heb. Ik huil dan veel. Ik probeer nu meer te sporten, dat schijnt ook te helpen bij stress.

Wat heerlijk om te lezen dat het mogelijk is om van een angststoornis af te komen en dat dat jou is gelukt[:][/:] Voor mij betekent het heel veel.

groetjes
Shannon

Hallo Shannon,

De combinatie HyperVen en gedragtherapie is juist heel goed, dan pak je het probleem op beide fronten aan. chronische hyperventilatie ontstaat vaak door teveel stress, niet voor jezelf opkomen en/of moeilijke gebeurtenissen die je overkomen. Alleen bij mij was de sleutel tot herstel het fysieke aspect.

Een angststoornis ligt ook op het psychische vlak (angst is namelijk een hyperventilatieklacht en een reactie op de hyperventilatie!) en heeft alles met zelfvertrouwen te maken. Ik heb de angst kunnen doorbreken doordat ik me lichamelijk beter ging voelen en niet door de gedragstherapie. Dat komt ook omdat ik in de jaren dat ik zoveel last had van de angst wel geleerd heb om grenzen te stellen, op tijd rust te nemen, de signalen van stress op tijd herkennen en leren om met die gevoeligheid om te gaan! Bij mij was de angst heel erg gekoppeld aan de klachten van hyperventilatie.

Het herstellen van een angststoornis kost tijd, en die tijd moet je jezelf ook geven. Vooral het kwijtraken van de negatieve en angstige gedachten ebben nog wel een hele tijd na omdat dat ook een gewoonte is geworden. Ik heb een hele tijd gehad dat ik wel angstige gedachten had maar geen last kreeg van hyperventilatie. En nu zijn de meeste angstige gedachten weg en als ik ze nog wel eens heb kan ik het nu vrij snel ombuigen!

Veel sterkte!

groet,
Hester

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.



Bericht bewerkt (15-02-2007 22:58)

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.