Hoi,

Momenteel zit ik op het werk en ben ik weer erg duizelig. Ik heb er al dagen last van. Blijkbaar heb ik weer een te druk weekend gehad ofzo, want ja, naar de Vrienden van Amstel gaan is natuurlijk héél erg zwaar. Normale mensen draaien hun hand daar niet voor om, maar mijn lijf kan een feestje op vrijdagavond en een concert op zondagavond (met rust daartussen) blijkbaar al niet aan?

Ik vraag me wat dingen af en hoop dat jullie me kunnen helpen:

1. Wat doen jullie op momenten dat jullie heel veel klachten hebben, maar niet zomaar weg kunnen? Op het werk bijvoorbeeld? Ik zit dan continu aan die duizelingen te denken en dan naai ik mezelf helemaal op. Het wordt dan alleen maar erger en ze gaan de rest van de dag ook niet meer weg. Kennen jullie een truc om niet steeds aan de klachten te hoeven denken en/of om ze te verminderen? Zou het helpen als je bijvoorbeeld tegen jezelf zegt: 'Ik ben gezond? Ik adem rustig?' Een soort affirmaties? Marja kent dat woord vast wel! ;-)

2. Hoe combineren jullie een sociaal leven en een werkleven met chronische hyperventilatie? Ik ben van de zeven avonden minstens vijf avonden thuis, maar TOCH hou ik klachten. Zodra ik iets leuks doe, word ik ‘bestraft’ met chronische hyperventilatie. Ik werk full-time en heb niet élke dag last, maar werken is best vervelend zo, zeker als je afspraken met externen hebt en je je dizzy voelt!

3. Hoe vinden jullie in godsnaam de tijd om 2x10 trials te doen? Mij lukt het niet. Ik doe als ik thuis kom een trial, maar waar moet ik met een fulltime werkweek de tweede doen? Ik moet ook op tijd op mijn werk zijn, brood smeren en dan is snelsnel in de ochtend niet handig…’s Avonds een tweede sessie van 5 trek ik nog nét, maar 2x10 op een avond is wel véél…hoe doen jullie dat? Ik wil graag naar 2x10 omdat dat natuurlijk het beste is. Ik vind het supergoed dat anderen wel die 2x10 halen!

4. Voelen jullie je ook weleens rot omdat je door dit soort klachten niet alles meer kunt of durft? Morgen moet ik naar een bruiloft en eigenlijk zijn we de hele dag uitgenodigd. Alle vrienden gaan de hele dag, maar ik trek dat niet. Ik word altijd zo duizelig als ik lang moet staan en niet weg kan. Nu gaan wij alleen naar het feest, vindt mijn vriend niet erg, maar eigenlijk voel ik me schuldig omdat hij door MIJ niet gezellig de hele dag kan gaan. Herkenbaar?

Ik heb net het raam opengezet hier, ondanks de vrieskou en het LIJKT dat mijn duizels daardoor wat verminderen. Hoe zou dat komen? Ga je dan minder ademen in frisse lucht?

Vanavond ben ik alleen thuis en ga ik die 2x10 oefenen…Ik hoop wat van jullie te horen!

Doei,
Rainbow

Hi Rainbow,

Als ik op me werk naar wordt probeer ik altijd heel laag met mn ademhaling te gaan zitten, dus echt naar m'n buik toe.Ik zit niet alleen op een kamer maar kan me toch wel een klein beetje afzonderen. Achter mn pc zorg ik dan dat ik even tijd voor mezelf neem en schouders weer ff strekken, borst vooruit etc. Verder ga ik vaak ff naar het toilet en doe daar wat ontspanningsoefeningen.
Dan neem ik vaak tijdens of als ik het idee heb dat ik iets heel zwaar ga vinden 3x daags 3 valdispert pilletjes.

Mijn vriend vroeg laatst waarom ik het HyperVen programma niet op mn werk op de pc zet, zodat ik daar in m'n pauze ook gewoon kan oefenen. Ik weet niet of dit technisch gezien kan natuurlijk maar op zich vond ik het wel een goed idee. Zelf werk ik ook behoorlijk veel en thuis is het nooit rust voor een uurtje of 21.30 i.v.m. de kids en de dagelijkse beslommeringen en moet ik vaak direct na het eten een sessie doen om voor het slapen gaan ook nog 1 te redden. Soms zie ik tegen die laatste dan ook enorm op en wil ik eigenlijk gewoon slapen wat ook niet onbelangrijk is.

Verder probeer ik wel gewoon alles te blijven doen, maar soms gaat het gewoon echt niet! Ik voel me ook vaak schuldig en rot hierover tegenover m'n vriend en de kids al gaan die er inmiddels prima mee om.

Ik hoop dat je evengoed een hele leuke dag krijgt morgen
[:]TOP[/:]

Succes Gina

Dank je Gina voor je antwoord! Die Valdispertjes heb ik ook eens genomen toen ik moest vliegen en ik moet zeggen: ze hielpen me goed! Zelf probeer ik altijd om zo min mogelijk te ademen, maar dat lukt niet altijd even goed. Gisteren trok de duizeligheid wel weg, maar het blijft hartstikke vervelend!

Jammer genoeg zit ik met vier mensen op één kamer en is er altijd wel iemand die in de pauze blijft zitten. Ik heb ook een baan waar mensen me bellen als ik in de pauze blijf zitten, dus helaas is daar HyperVennen voor mij geen optie. Ik probeer nu 's ochtends 1x5 te doen en 's avonds 1x10. We moeten wat schipperen, maar ach...

Vandaag ben ik toch ook weer wat licht in mijn hoofd (werd 's nachts hyperend wakker), dus ik hoop maar dat het straks weg is. We moeten heel lang rijden, van het zuiden naar het noorden en ik hoop dan dat ik het red om een avond duizel-vrij te zijn!

Succes met je therapie!

Groetjes Rainbow

Hoi Rainbow,

Hoe zwaar het ook is ik denk dat als je HyperVen volgt de kracht zit in het 2x 10 trials oefenen. Daar zit het genezende aspect in. Ik probeer op de dagen dat ik werk, 's ochtends vroeg te oefenen en dan de wekker een half uur eerder te zetten. Misschien kun je dan in bed oefenen, zo doe ik het vaak.
Ik merk nl. aan de verhalen op het forum, bv. van Ellen dat 2x oefenen de formule is, degene die dit trouw doen voelen enorme vooruitgang. Vandaar dat ik toch 2x blijf oefenen. Dan kun je echt na 4 maanden zeggen, yes ik heb het volbracht, daar krijg je ook rust van in het hoofd. Daar gaat het bij ons ook om, rust, niet meer tobben. Ik leef erg met je mee, ik heb zelf ook al 2 rotweken, komt misschien omdat ik nu 12 weken bezig ben. Dacht ook om even te minderen maar wil toch eerst die 4 maanden afmaken en dan verder kijken.
Rainbow probeer 2x 10, dat zou wellicht voor jou ook de formule kunnen zijn.
Sterkte.

Anna

Hoi Anna,

Ik heb enorm veel respect voor je hoor, dat je het zo goed volhoudt. Toppie! Misschien moet ik toch ook maar een half uurtje eerder op gaan staan en gewoon ook 's ochtends oefenen. Ik vind twee keer op een avond toch best veel. Jammer genoeg haal ik in de vroege ochtend altijd zeer lage scores, maar misschien komt dat dan ook vanzelf goed? Het zit 'm dan misschien toch in die twee keer tien trials?

Hou ons op de hoogte van je vorderingen en ga zo door! Je bent een voorbeeld voor mij en misschien ook wel voor anderen die het moeilijk vinden om te blijven oefenen! [:](Y)[/:]

Groetjes Rainbow

Hee allen,

Terugkomend op de vragen van jou, Rainbow:

1. Lastige situaties, als je klachten ervaart en je kan niet weg.. Vaak loop ik (op mijn werk dan) toch even van mijn plaats en ga ik effe naar de wc om daar een stuk of 2 HyperVentrials te doen. Hier wordt ik erg rustig van en voel me dan al een stuk beter. Verder probeer ik toch zoveel mogelijk te relativeren door tegen mezelf te zeggen “maak jezelf niet gek, want de hoeveelste keer is dit nou al dat je je zo voelt en er is nooit wat gebeurd” en “je hoeft niet constant te denken aan je ademhaling, het is namelijk een automatisch proces en je hoeft het niet te reguleren”. Dergelijke uitspraken naar mezelf helpen me altijd wel om beter te voelen.

2. Het werkleven gaat op zich prima. Over het algemeen ondervind ik weinig tot geen klachten tijdens het werk, maar er zitten wel degelijk mindere tot slechte dagen tussen. Dan kom ik weer terug op vraag 1. Ik ben redelijk veel onderweg en zit bij klanten dus ook externen, maar dat gaat me over het algemeen vrij goed af. Ik gebruik de reis ook vaak om mezelf rustig te maken en weer HyperVentrails te doen. Ik denk niet dat het gevaarlijk is tijdens het rijden. Ik doe het namelijk wel als ik er de ruimte voor heb, bijvoorbeeld op de snelweg.

Het sociale leven probeer ik toch zoveel mogelijk bij te houden. Op maandag en woensdag ben ik vaak thuis. Heerlijk avondje voor mezelf of met mijn vriendin. Dinsdag, donderdag en vrijdag train ik (voetbal) en dan is er het weekend. Op zich best pittig, maar ik wil dit soort dingen niet vermijden. Het is immers altijd goed gegaan en ik laat die chronische hyperventilatie niet mijn sociale leven verstoren. Ik doe wel iets rustiger aan tegenwoordig en op het moment van klachten dan kies ik voor rust voor mezelf. Wat ik pas schreef over het weekend weg met vrienden, dat doe ik toch terwijl ik op een gegeven moment wel klachten ervaar en ik ben gewoon blij dat ik dan mee ben gegaan.

3. Ik oefen bijna nooit met 2 sessies. Ik doe er sowieso 1 (vlak voor het eten) en soms doe ik `s avonds nog een 2e. In het begin deed ik het consequenter, dus wat ik doe is denk niet helemaal goed. Wat ik wel vaak doe is naast die ene oefenen in de auto, op de wc en andere plaatsen om toch zoveel mogelijk trials te doen.

4. Als de klachten heftig zijn dan vermijd ik wel bepaalde dingen en voel ik me wel schuldig t.o.v. mijn vriendin, omdat die bijvoorbeeld wel zin heeft om wat leuks te doen. Dan zit ik echt met mezelf en walg ik weleens van mezelf, omdat ik de dag ervoor dan bijv wat gedronken heb of niet zo veel geslapen heb.. Absoluut herkenbaar dus.

En op mijn werk staat de verwarming niet zo hoog en dan gaat het prima, maar als iemand de verwarming hoger draait dan heb ik wat meer last..

Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat je er wat mee kan. Ik hoop nog op reacties.

Groet Joy

Heey,

ik werk op dit moment niet en zit ook niet op school door mijn chronische hyperventilatie. Ik hoop dat ik toch even mag reageren.

Ik heb dus ook altijd het idee dat mijn lichaam iets niet aan kan. Als ik een dag of een avond weg ben geweest, bij familie en zo, ben ik echt meteen kapot en heb ik er vaak dagen voor nodig om weer meer energie te krijgen. Ik moet er ook nog niet aan denken om naar school te gaan. Voor mij is dat echt nog niet weggelegd, omdat ik ook bang ben dat mijn lichaam dat nog niet aan zou kunnen. En ik wil me graag helemaal kunnen inzetten voor een opleiding, dus eerst moet ik me wat meer op mijn gemak voelen, anders hoef ik er niet eens aan te beginnen, want dan stop ik er toch weer mee.

1. Als ik klachten heb, probeer ik even wat te lopen of zo. Verder probeer ik er dan niet teveel aan te denken. Ik blijf best rustig op zo'n moment, terwijl ik toch wel bang ben. Affirmeren kan ook helpen. Ik ben er zelf pas geleden mee begonnen. Maar nogmaals: ik vind het echt heel knap dat jij met chronische hyperventilatie-klachten kan werken, vooral met die duizeligheid. Het is gewoon een vreselijk symptoom haha. (ik kan er nog om lachen)

2. Sociaal leven heb ik dankzij chronische hyperventilatie niet echt. Ik ga nooit uit, ik ga zelfs nooit naar de stad of zo. Alles is me nog teveel. Ik ga wel eens naar familie of een verjaardag, maar niet vaker dan 1 keer in de week. Maar ik krijg hier wel binnenkort hulp voor, voor die pleinvrees. Dat kan echt niet meer zo.

3. Ja, ik doe voor de rest geen werk en zo, dus ik kan me echt helemaal 100% richten op HyperVen. Dat is gewoon een besluit dat ik zelf genomen heb. Geen school, geen werk, en me richten op het beter worden met HyperVen. Ik kan ook gewoon niet anders hoor, ik voel me nog vaak echt niet goed genoeg. Dus ik begrijp het wel dat het moeilijk voor de meeste mensen is om 2 sessies te doen.

4. Tuurlijk voel ik me vaak rot omdat ik eigenlijk een soort kluizenaarsleven heb op dit moment. Ik vind het heel lastig dat ik niet meer uit kan, niet meer naar de stad en zefls niet met het OV, terwijl ik voorheen alles gewoon nog deed. Heel moeilijk is dat. Maar nogmaals: ik krijg er dus binnenkort hulp voor. Zoals jij vertelt met die bruiloft, dan ga ik gewoon alleen 1 dagdeel. Ze mensen moeten er maar begrip voor hebben. Ik kan er toch ook niks aan doen dat ik dit heb? En als ik weg wil, dan ga ik gewoon weg. Tuurlijk voel ik me wel eens schuldig, maar ik wil wel voor mezelf op kunnen komen. Als het echt niet meer gaat, ben ik weg.

Ik denk dat 3 keer per dag ff een fris neus halen echt een must is. Ff met dat snuitje buiten de deur.

Groetjes
Shannon

Hoi Rainbow,

Ik zit in de luxe positie dat ik geen baan heb en dus mijn eigen dag in kan delen. Ik loop dan ook niet zo vaak tegen situaties aan waaruit ik niet weg kan, maar ik zal toch proberen je vragen vanuit mijn situatie te beantwoorden.

1. Als ik klachten heb, maar niet zomaar weg kan (b.v. op een feestje), probeer ik allereerst heel goed bij mezelf te blijven. Ik meng me even niet zo in het gesprek, en luister meer dan dat ik praat. Haha, het woord 'affirmatie' ken ik inderdaad wel Rainbow, maar eerlijk gezegd pas ik het eigenlijk nooit toe. Ik heb dan nl. het gevoel dat ik mezelf een beetje voor de gek zit te houden ('ik ben gezond' als ik me kl*te voel werkt bij mij niet zo goed [:][/:]). Ik blijf liever in de realiteit. Ik probeer me op zo'n moment te richten op het ontspannen van mijn spieren; ik merk dat vaak vooral mijn buikspieren gespannen zijn. Als het me lukt mijn spieren zoveel mogelijk te ontspannen, gaat meestal ook meteen mijn ademhaling beter, rustiger, meer vanzelf. Ik ga me niet fixeren op die ademhaling, daar wordt het meestal alleen maar slechter van. En als ik me echt heel beroerd voel ga ik even naar de wc, want dan kan ik eigenlijk helemaal geen mensen meer om me heen verdragen, dan vliegt alles me aan.

2. Tja, hoe combineer ik een sociaal en een werk-leven? Nou ja, dat laatste heb ik dus niet [:][/:]. Ik heb ook geen druk sociaal leven, maar dat vind ik ook helemaal niet erg. Ik heb een paar goede vriendinnen die ik af en toe zie of bel. Verjaardagen e.d. heb ik gelukkig maar heel weinig, want in dat soort feestjes 'verdrink' ik. Geef mij maar 1-op-1 contacten, dan komt er niet zoveel tegelijk op me af. En genieten doe ik toch wel, van mijn dieren, van de natuur, er zijn zoveel mooie dingen.
Tientallen jaren lang heb ik geprobeerd om overal aan mee te doen en maar zo 'normaal' mogelijk te zijn, maar ik ben me pas stukken beter gaan voelen sinds ik er juist aan toegeef dat al die sociale drukte voor mij niet hoeft. Ik ben meer een 'observeerder' dan dat ik volop in het leven spring, en dat is altijd al zo geweest. Het verschil met vroeger is dat ik daar nu helemaal tevreden mee ben en dat het van mezelf nu ook mág. Ik houd ervan om mensen, dingen en situaties te bekijken en er over na te denken, en ook anderen plukken daar weer de vruchten van, want 'men' vindt dat ik altijd zo veel weet en dat ik goede adviezen kan geven. Prima, laat dát dan maar de taak in mijn leven zijn, meer het leven 'beschouwen' zeg maar.

3. Ik zou de tijd wel hébben om 2x10 trials te doen, maar ik wíl het niet, omdat ik merk dat dat echt te veel voor me is. Ik trek me dan ook niet zoveel aan van het feit dat 2x10 eigenlijk zou 'moeten', want wat schiet ik daarmee op? Het levert me alleen maar stress en spanning op en dat is toch juist waar ik vanaf wil? Ik ben het dan ook niet met Anna eens dat het genezende aspect per se zou zitten in die 2x10 trials. Okee, voor haar misschien, maar voor mij niet. Ik merk duidelijk bij mezelf dat 1x10 mij veel verbetering brengt en dat mijn grafiek heel langzaamaan begint te stijgen. Ik denk persoonlijk dat iedereen het voor zichzelf moet voelen en uitvinden. Alles wat je met té veel stress doet kan m.i. niet veel goeds opleveren. Voor mij is 1x10 al uitdaging genoeg, ik merk dat ik daarbij echt al grensverleggend bezig ben voor mezelf.

4. Tuurlijk voel ik me ook wel eens rot omdat ik door de klachten minder kan of durf dan ik zou willen, maar over het geheel genomen heb ik eigenlijk niet zo heel veel last meer van dat gevoel. En dát is wat mij in de afgelopen jaren de grootste verbetering heeft gegeven: accepteren dat ik IK ben, met mijn grenzen, mijn behoeftes, mijn sterke en zwakke kanten. Vechten tegen jezelf is vechten tegen de bierkaai. Je zegt toch ook niet tegen iemand zonder benen dat-ie moet vechten om te kunnen lopen? Ik heb wel eens het gevoel dat veel mensen hun halve leven bezig zijn met te bewijzen aan anderen dat ze kunnen wat ze eigenlijk niet ligt, en onderweg vergeten wat hun werkelijke talenten zijn. En die talenten hoeven echt niet altijd groots te zijn hoor, in het kleine zit evengoed waarde.
Ik moet altijd mijn energie erg goed verdelen, dus dagjes uit en zo goed plannen en zorgen dat ze niet allemaal bovenop elkaar zitten. En als ik een hele dag niet aan kan, dan ga ik korter, of helemaal niet. Niemand heeft er iets aan als ik mezelf zit te forceren.
Rainbow, als jij je schuldig voelt tegenover je vriend omdat hij door jou niet de hele dag naar die bruiloft kan, terwijl hij zelf zegt dat-ie het niet erg vindt, dan maak je toch een probleem waar het niet is? Gewoon lekker blij zijn met je begrijpende vriend [:][/:]!

Groetjes en sterkte!
Marja

[:][/:][:][/:][:][/:] Wat geweldig dat jullie allemaal zo veel tijd hebben genomen om mijn vragen te beantwoorden! Het zijn ook allemaal hele lange mails geworden! Fijn hoor, zulke begrijpende mensen om me heen, ook al zijn het maar virtuele contacten! Ik heb er erg veel aan en ga dit maandag printen op mijn werk!

Vanavond ga ik dus naar de bruiloft. Mijn vriend zei: 'Ik ben dan om 18.00 uur bij jou!' en dus wordt het niet zo'n ellenlange avond. Dat trek ik denk ik wel. Vanmiddag heb ik lekker een vrije middag en die ga ik voor mezelf benutten met een boekje en een pot thee.

Uit jullie mails blijkt wel dat iedereen chronische hyperventilatie op een andere manier beleeft, ook al hebben we allemaal soortgelijke klachten. Ik probeer ook zo veel mogelijk dingen te doen, zoals feestjes enzovoort, maar echt leuk vind ik het meestal niet. Ik ga liever in mijn eentje naar de stad dan met een vriendin. Eigenlijk ben ik een beetje een eenling in mezelf, terwijl ik juist veel vrienden heb! Vorig jaar vermeed ik veel, maar ik heb gemerkt dat dat me niet helpt en dat je dan maar beter kunt doen wat je kunt. Wat JIJ kunt en niet wat je zou MOETEN kunnen! Bij mij werkt het ook niet om tegen mezelf te zeggen dat ik me goed voel, terwijl mijn kop vol watten zit! Maar proberen kan altijd he...[:][/:] Mensen snappen vaak niet goed wat chronische hyperventilatie is en hoe rot je je kunt voelen. Ze weten het ook niet altijd en dus word ik steeds maar weer uitgenodigd voor feesten, bruiloften, borrels e.d. Terwijl ik daar een hekel aan heb! Dan ga je dus weer over een grens heen...

Ik ben nogmaals heel blij dat jullie moeite hebben gedaan om antwoord te geven. Daar heb ik echt wat aan! Uiteindelijk komt het allemaal goed. Ook voor jou Shannon. Nu zit je nog thuis, maar er komt echt een dag dat je je pleinvrees hebt overwonnen. Goed dat je daar hulp voor zoekt. Succes!

Ik ga me nu voorbereiden op de bruiloft! [:]PROOST[/:]

Veel groetjes van Rainbow

Hoi Rainbow,

Hoop dat het gisteravond goed is gegaan op de bruiloft!
Fijn weekend,

Anna



Bericht bewerkt (27-01-2007 09:22)

Goedemorgen,

Nou, de bruiloft zit erop! Helaas ging het niet zo goed. Ik voelde me prima toen we in de auto naar de locatie reden, maar zodra ik het partycentrum binnenliep begon ik al wat te wankelen op mijn benen. Geen idee waarom! Er waren allemaal sta-tafels waar ik zo'n beetje de hele avond tegenaan heb geleund. Ik moest veel praten en dan gaat het al gauw fout. In het begin ging het nog wel, maar later op de avond werd ik steeds duizeliger en ben ik gaan zitten. Echte paniek brak niet uit, maar ik voelde me alles behalve goed. Ik heb de avond helaas echt uit moeten zitten. Ik bedacht me hoe het had gemoeten als IK de bruid zou zijn geweest. Voor het stel is het gewoon een drukke, maar goed te 'handelen' dag. Voor mij zou het (nu nog) niet te doen zijn. Ik zou veel te bang zijn dat ik zou gaan hyperen. Zo'n dag zou leuk moeten zijn, maar voor mij zou het iets zijn waar ik als een berg tegenop zou zien. Allemaal door die stomme hyperventilatie! Eenmaal weer terug in de auto verdwenen de duizelingen volledig, om in bed weer terug te komen. Ik werd wel 5x wakker. Nu gaat het redelijk.

Vaak is het zo dat dingen waar ik tegenop zie toch mee lijken te vallen. Jammer genoeg won de hyperventilatie deze keer. Het maakte me wel duidelijk dat ik er nog lang niet ben en dat ik nog heel wat zal moeten oefenen. Twee keer per dag. Bij de volgende bruiloft, alweer in juni, wil ik daar staan met een helder hoofd! Ik ga meteen een eerste sessie doen nu...

Bedankt voor het vragen naar hoe het ging!

Rainbow

Deze quote van je wil ik even herhalen Rainbow:

"Wat JIJ kunt en niet wat je zou MOETEN kunnen!"

Dat is echt de kern hoor, mooi gezegd! [:](Y)[/:][:](Y)[/:][:](Y)[/:]

Nog eentje:

"Zo'n dag zou leuk moeten zijn, maar voor mij zou het iets zijn waar ik als een berg tegenop zou zien. Allemaal door die stomme hyperventilatie!"

Dat zette me aan het denken over hoe ik dat beleef (en hoe jij dat beleeft). Waarom zou zo'n dag voor iedereen leuk moeten zijn? Iedereen is weer anders. Voor mij is zo'n dag b.v. niet leuk, los van het feit dat ik chronische hyperventilatie heb. Ik onderstreep dat even, om aan te geven dat niet alles met chronische hyperventilatie te maken heeft. Je hebt ook gewoon je eigen eigenschappen en voorkeuren. Ik ben b.v. heel gevoelig voor te veel indrukken tegelijkertijd, ik mis zeg maar een goed 'filter' daarvoor. Op zo'n groot feest is de hoeveelheid indrukken enorm, daarom kan ik daar slecht tegen, word er heel moe van en heb soms dagen nodig om bij te komen. Daarom kies ik ervoor om heel selectief te zijn in feestjes. Misschien is dat bij jou ook zo, dat weet ik niet, maar iets zal je wel bekend voorkomen denk ik, omdat je ook schrijft dat je 'een eenling in jezelf' bent. Als je een gevoelig mens bent, dus meer oppikt van sferen om je heen, meer hoort, ziet, voelt dan veel andere mensen, is het logisch dat je een ander leven zult leiden dan anderen die dat minder hebben. Ken je het boek "Leven met hooggevoeligheid" van Susan Marletta-Hart (of heb ik dat in andere topics al tig keer genoemd[:]Tja[/:]? Zo ja, dan sorry...). Dat kan echt een hart onder de riem zijn en je laten inzien dat gevoelig zijn ook een mooie eigenschap kan zijn.

Toch weer zo'n verhaal geworden hè... [:])[/:]

Groetjes,
Marja

P.S.: toen ik trouwde hebben we geen groot feest gegeven, zelfs geen receptie, maar het heel besloten gehouden. Dat kan ook hoor, dat beslis je zelf [:][/:].

Hoi Rainbow,

Heb nog eens nagedacht vandaag over het onderwerp 2x oefenen, maar het gaat er het meest om dat we structureel dat kooldioxide pijl omhoog brengen door ademhalingsoefeningen. Omdat wij door onze verkeerde ademhaling steeds te veel co2 binnen krijgen moeten we d.m.v. oefenen (2x 10 trials), of minimaal ademen ons ademcentrum laten wennen aan een hogere kooldioxide pijl.
Maar doordat we zoals Marja hierboven ook zegt veel indrukken opnemen en vaak te veel prikkels binnenkrijgen gaan we vaak onbewust weer te veel of te hoog ademen. Dit kun je dan het beste compenseren door dagelijks te oefenen. 1x HyperVen is ook goed maar het effect laat dan misschien iets langer op zich wachten. Als we maar iedere dag dat ademcentrum heropvoeden....

Maar om eerlijk te zijn vind ik het ook niet makkelijk om dit dagelijks vol te houden, ik heb een baan en 3 kinderen en ook een redelijk druk sociaal leven. Dus ook soms te weinig tijd om te oefenen of ik voel me zo beroerd dat ik liever even lig.
Ook ben ik snel weer in paniek als het een dag minder gaat en voel ik me weer terug bij af. Dus ik snap best al je twijfels.

Maar ik probeer het wel dagelijks te doen en dat lukt ook omdat ik besef dat ik te veel co2 binnen krijg en dat kan veranderen door te oefenen (probeer sinds kort ook 1x per dag Buteyko te doen, weinig ademen als een muisje met hetzelfde doel als HyperVen het kooldioxide pijl omhoog brengen.

Nog even over die bruiloft, ik kreeg als tip van een vriendin die hyper gehad heeft dat als je ergens bent waar je veel indrukken op doet dat je dan jezelf op je lichaam gaat concentreren, hoe staan je voeten, zijn ze zwaar.. Hoe zijn je onderbenen, hoe je bovenbenen, hoe zit je zitvlak op de stoel, dan concentreer je je op jezelf en op een lage ontspannen buik en gaat het iets beter...
Ik hoop dat je in juni wel kunt genieten van die bruiloft en bovenal hoop ik dat we steeds meer beseffen (vooral ook ik) dat dit over gaat als we maar snappen dat we overademen. Vandaar die duizeligheid, nekpijn, schouderpijn en de rest. Als we dat realiseren en minder tobben dan...

Maar het blijft heel zwaar om met al deze klachten te leven, ik begrijp je ook echt.

groetjes,
Anna



Bericht bewerkt (27-01-2007 20:32)

Bij mij is het niet alleen een kwestie van overademen; ik adem juist ook vaak veel te weinig. Het is bij mij zowel het ene uiterste als het andere, en dan adem ik nog vaker te weinig dan te veel. Maar daar krijg je exact dezelfde symptomen van als bij te veel ademen.
Ik merk dat HyperVen daar weer een evenwicht in aanbrengt, ik adem nu steeds vaker 'in het midden' tussen de twee uitersten zeg maar, 't voelt al veel meer in balans nu.

Anna, waarom ben je eigenlijk begonnen ook Buteyko te doen, naast HyperVen? Als ik lees dat je daarvoor heel weinig moet ademen, 'als een muisje', dan leg je je lichaam dus een bepaalde manier van ademen op, terwijl HyperVen er juist op gebaseerd is dat je lichaam vanzelf zijn juiste ademhaling weer terugvindt door het re-setten van het ademcentrum. Ik heb het gevoel dat je dat juist gaat doorkruisen als je toch zelf weer je adem gaat sturen met een methode, die gericht is op het direct veranderen van je manier van ademhalen.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe Rob of Hester van HyperVen hierover denken?

Groetjes, Marja

Hoi Marja,

Tussen de trials door verlies ik toch te veel kooldioxide, misschien door stress, ik weet het niet. Ook verlies ik 's nachts door overademen veel kooldioxide. Daarom adem ik overdag 1x 10 tot 15 minuten heel minimaal zodat je dat pijl weer omhoogbrengt. En ook slaap ik 's nachts met een pleister op mijn mond om dan niet te overademen door m'n mond. Dat komt beiden van de Buteyko methode en deelt het principe van HyperVen wat betreft het omhoog brengen van kooldioxide door minder co2 in te ademen. Je legt dus niets op maar oefent een kwartier extra als doel om niet te veel kooldioxide te verliezen. Ook hou ik overdag zoveel mogelijk mijn mond dicht en probeer om te praten met een buikademhaling. Ik ben hiervan op de hoogte gebracht door mijn cesar therapeute die de cursus van Buteyko gevolgd heeft en veel met mij meedenkt! Maar door haar volg ik ook HyperVen en doe dit er naast.
Ik blijf nl. al maanden steken in mijn scores van HyperVen. Iedereen is anders, maar dit is dus mijn motivatie en mijn scores zijn nu ook weer aan het stijgen, niet veel overigens, maar yes!
Jij zegt dat je te weinig ademt, dat heb ik ook heel vaak gedacht maar bij mij leek dat zo... ik ademde echt met m'n borst en dan te veel.

Sterkte ook.
groetjes,

Anna

Hoi,

Ik wil even terugkomen op de Buteykomethode. Ook ik heb dat gedaan - tuurlijk, zou ik haast zeggen - en ik vond het een hele moeilijke methode. Het lijkt bedrieglijk eenvoudig om zo min mogelijk te ademen, maar dat is het niet. Vond ik dan. Ik heb het van een leraar geleerd en ik moest dan elke dag oefenen. Ik deed het niet tegelijk met HyperVen, maar op het moment dat ik even niet HyperVende. Ik moest op een krukje zitten en dan weinig ademen. Het gevolg was, dat ik heel geforceerd klein ging ademen en daardoor dus snel en kort: hu-hu-hu...Daarna moest je je controle pauze (CP) meten, die bij mij na een week nóg op 11 zat, terwijl mijn leraar had gezegd dat 'ie naar 60 moest. Je kunt het testen door eerst gewoon uit te ademen en dan je adem in te houden tot het moment dat je je ongemakkelijk voelt. 'Normale mensen' zouden dan minstens 50 moeten hebben, hyperventilatie-ers zitten vaak rond de 10-20. Hoe lager de CP, hoe meer je ademt. Na een week zou ik al veel hoger dan 11 moeten zitten. Dat gebeurde niet en ja hoor, daar kwam weer de stress en de twijfel of ik het dan wel goed deed? Op een gegegeven moment wist die leraar het denk ik ook niet meer en zei hij dat het kwam door ontstekingen in mijn lichaam. Mijn lichaam zou daardoor niet ontvankelijk zijn voor het veranderen van mijn ademcentrum...Dat hebben ze mij bij HyperVen nog nooit gezegd. Volgens mij kan dat ook niet zo. Ik heb het nooit eerder gelezen ofzo.

Op zich schijnt het een goede methode te zijn, maar ik vond het héél moeilijk om te 'shallow breathen' zoals Buteyko dat noemt, ademen als een muisje. Ik heb er heel veel over gelezen, Engelse boeken en nogmaals: het zal zeker ook goed zijn, maar ik vind HyperVen veel en veel makkelijker om te doen. Het kost allebei evenveel tijd, maar je adem inhouden is simpeler en voor mij makkelijker te doen. Je hoeft niets meer te doen dan te oefenen en verder normaal te ademen. Je lichaam doet de rest. Volgens mij. Overigens, de pleister van Buteyko én Anna doe ik vaak ook nog steeds als erfenis van mijn Buteyko-methode! Zelf hou ik het toch maar op HyperVen, daar heb ik het meest vertouwen in! Maar ik denk niet dat het kwaad kan om het te combineren af en toe, de methode resetten allebei je adem.

Groetjes rainbow

Hoi Rainbow,

Klinkt inderdaad als now good for you, ik moet ook zeggen dat ik echt eerst HyperVen afmaak. Dat heeft nu eerste prio, ik voel ook dat dit werkt! Ik ga hier ook echt mee door hoor! Moet wel lachen hoe jij het beschrijft, zie het helemaal voor me. Die pleister werkt dus ook bij jou, ik merk echt het verschil en het muis ademen doe ik zolang het me iets oplevert...
Maar goed...
Weltrusten,
Anna