Hallo allemaal,

Kan iemand mij uitleggen wat ademhalingsvrees precies inhoudt? Ik krijg het niet duidelijk op internet.

Door het soort van wantrouwen van mijn lichaam merk ik dat ik best wel veel met mijn lichaam bezig ben en regelmatig let op mijn ademhaling. Vaak als ik er op let voel ik me er niet prettig bij en als ik er niet bewust mee bezig ben dan is er (vrijwel) niks aan de hand. Mijn gedachte zegt op een of andere manier dat het geen automatisch proces is, wat het natuurlijk wel is. Ik merk wel dat ik er vaker op let als ik me wat zwakker voel (slechte of korte nachtrust, bij een drukke dag).

Is dit sowieso herkenbaar?

Ik hoor graag van jullie.

Groet,

Joy

Hey Joy,

Ja, dit is voor mij zeer herkenbaar! Wat bij mij gebeurt is het volgende: ik heb een dag waarin ik me kiplekker voel, ik heb geen duizelingen of andere hyperventilatie-klachten. No way dat er ook maar één moment is waarop ik aan mijn ademhaling denk. Alles gaat helemaal vanzelf. Op een dag dat ik klachten heb, hou ik mezelf steeds in de gaten: hoe vaak adem ik, zitten er pauzes tussen mijn ademhalingen, adem ik via mijn buik of mijn borst, hoe vaak adem ik, voel ik mijn hart bonzen? Kortom: ik ben geobsedeerd door mijn adem!

Volgens mij is ademen wel degelijk een natuurlijk proces, je lichaam weet zelf perfect wat het moet doen. Doordat wij hyperventilatie hebben, zijn we compleet gefixeerd op die adem, die ons zoveel klachten bezorgt. Hoe meer we er op gaan letten, hoe erger het wordt. Vandaag had ik zeer veel last van mijn hyperventilatie en ik zat zelfs achter de computer op het werk naar mijn borst te kijken: gaat die nou sneller of minder snel dan gisteren? Gevolg was dat de klachten bleven en ik ze nu nog steeds heb, zelfs nu ik veilig thuis ben. Op een moment dat ik dus niks voel, let ik nergens op.

Dat is nou onze vuilkuil, wij voelen veel te goed dat ons lichaam met ons op de loop gaat. Ik voel het meteen als ik ook maar één duizel heb...en dan is het begin van de cirkel gemaakt. Zodra ik op mijn adem ga letten, wordt ademen opeens moeilijk! Hoe moet het ook alweer? He, wat heb ik opeens weinig lucht? Wat raar, mijn adem gaat langzaam/snel...Vragen die opkomen door je focus.

Helaas weet ik niet wat je hieraan kunt doen, ik heb er zelf immers erg veel last van. Maar ik hoop dat het al helpt als ik zeg dat ik het helemáál herken!

Groetjes Rainbow

Hee Rainbow,

Fijn dat het herkenbaar is. Ik wil alleen graag weten (wellicht door HyperVen te beantwoorden) of hier dan sprake is van ademhalingsvrees of dat dat een fobie is die nog veel ernstigere vormen aanneemt?

Inderdaad gek Rainbow, dat we er alleen op letten als we ons vermoeider voelen. Dan zou het toch automatisch moeten gaan (doet het natuurlijk ook wel, maar we letten er zoveel op). Ik probeer dan ook vaak te denken “als we slapen gaat het toch ook vanzelf”.

Ik hoor graag van jullie.

Groet,

Joy

Hallo Joy,

Ik weet niet of er echt ademhalingsvrees bestaat. Het lijkt me een beetje tegenstrijdig dat je bang wordt van het ademhalen zelf, de meeste angsten zijn eerder gebaseerd op angst voor de dood of het onbekende.

Ik denk dat het eerder te maken heeft met een enorm bewustzijn van je ademhalen en er controle over te willen houden en het dus willen beheersen. Bij veel mensen komt dat voor op het moment dat ze weten dat hyperventilatie met de ademhaling te maken heeft. Door er heel erg op te letten, verhoog je de stress. Omdat bij chronische hyperventilatie bij de geringste spanning de klachten komen merk je dat ook onmiddellijk.

Het is vaak moeilijk om de cirkel te doorbreken alleen in je gedachten. Je ademhaling is een autonoom proces wat we gelukkig kunnen beinvloeden door het oefenen maar niet door er continue mee bezig te zijn. Wat we zien is dat als de klachten van het HyperVentileren afnemen, het zelfvertrouwen weer opgebouwd wordt, de focus op de klachten vanzelf verdwijnt.


Hester
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hoi Hester,

Hier ben ik het helemaal mee eens! Zoals ik al aan Joy schreef, let ik ook alleen op mijn adem als ik klachten heb of voel aankomen, anders niet. Het is inderdaad die vervelende controle die je per se vast wil houden. Je denkt dat jij de baas kunt zijn over je lichaam, maar dat is niet zo! Je lichaam bepaalt zelf wel wat het beste voor je is. Die controle herken ik ook. Ik haat de hyperventilatie zo en probeer ertegen te vechten. Resultaat: meer stress en meer hyperventilatie. Het duurt lang voor je dat inziet. Nu oefen ik gewoon en probéér ik erop te vertrouwen dat ik ook beter word! Bij Joy denk ik ook dat hij die controle wil houden...gelukkig herkennen wij dat allemaal. Het is ook niet erg, maar we moeten proberen om het idee van 'adem ik wel goed?' los te laten...

Groetjes Rainbow

Oooooooh, wat zijn jullie verhalen herkenbaar!!! Ik heb ook heel vaak het gevoel dat mijn ademhaling niet automatisch gaat. Toen ik nog op yoga zat werd er vaak gezegd tijdens een oefening dat je je adem moest 'laten komen zoals hij komt', dus gewoon helemaal vanzelf laten gaan. Ik kon dat nooit, had altijd het gevoel dat ik het moest 'doen' en 'regelen', en dat als ik dat niet zou doen, mijn ademhaling zou stoppen. Zo gauw ik mijn aandacht te veel op mijn ademhaling richt krijg ik het niet meer voor elkaar om hem 'vanzelf' te laten komen en gaan. Maar inderdaad: als er dagen zijn dat ik me goed voel en geen last heb van hyperventilatie, realiseer ik me (meestal achteraf) dat ik helemaal geen aandacht heb besteed aan mijn ademhaling. Ook als ik paardrijd, heb ik nooit last van hyperventilatie. Ik denk dat dat komt omdat ik me dan zo moet concentreren op mijn paard, dat ik vanzelf geen aandacht kan besteden aan mijn ademhaling. En die ademhaling doet dan dus perfect wat-ie zou moeten doen, zonder hyperventilatie-verschijnselen.

Lastig hoor, om te leren ergens NIET aan te denken. Dan krijg je dat effect van 'denk NIET aan een rode krokodil' (wat is het eerste dat je voor je ziet? Precies....... [:]:||[/:])

Groetjes,
Marja

Hallo iedereen,

Bedankt voor jullie reacties. Het voelt altijd goed als er mensen zijn die begrijpen waar je het over hebt. Ik denk dat je gelijk hebt, Rainbow, dat ik de contole wil bewaren ofzo, terwijl dat eigenlijk helemaal niet nodig is. Want als je ergens geconcentreerd mee bezig bent (zoals paardrijden, Marja) dan let je totaal niet op hoe je ademhaalt of hoe vaak, want dan is het een automatisch proces.

Helaas hebben we mindere dagen waarbij we wel te gefixeerd zijn op onze ademhaling, maar waarom dan? We weten immers toch dat het iets is wat het lichaam zelf aanvoelt. Ik bedenk me dan vaak "laat het maar over me heen komen en dan val ik toch flauw of iets dergelijks" en dan verdwijnt het ook wel, maar als de klachten dan weer opspelen word ik weer ban dat er toch iets gaat gebeuren.

Ik denk dat we die knop op een of andere manier om moeten zetten en gewoon bezig moeten zijn (en genieten) met de dingen om ons heen. Soms is de vraag alleen hoe doe je dat? Zeker als we ons wat minder voelen?? En inderdaad, Marja, het is moeilijk ons niet te focussen op iets wat ons allemaal zoveel bezig houdt.

Is de therapie HyperVen dan de remedie die onze focus op ons lichaam laat verdwijnen??

Groet Joy

> Is de therapie HyperVen dan de remedie die onze focus op ons
> lichaam laat verdwijnen??
>
> Groet Joy

Laten we het hopen Joy! Ik merk wel dat als ik een HyperVen-sessie heb gedaan, ik de rest van de dag niet meer zo op mijn ademhaling let als ik deed voordat ik met HyperVen begon. Het haalt de overdreven focus een beetje weg en dat is al heel fijn.

Tja, gewoon genieten van de dingen om je heen, hoe doe je dat? Waarschijnlijk door juist minder te doen en meer te laten. Maar ja, hoe 'doe' je dát dan weer hè [:]?[/:] ? Ik denk dat de grootste opdracht voor 'ons HyperVentilanten' is om te leren de dingen te laten gebeuren, zonder altijd alles te willen sturen, regelen en controleren. Vertrouwen te leren hebben in de loop der dingen en dat alles goed is zoals het is...