Hallo iedereen,
Ik ben niet nieuw op het forum, maar terug van weggeweest... Tijdens de afgelopen periode ben ik wel steeds de berichtjes en vragen blijven lezen omdat ze voor mij troost bieden op moeilijke momenten.
Ik ben 26 jaar en heb al 6 jaar
chronische hyperventilatie. Sinds vorig jaar ben ik in behandeling bij een psychotherapeut omdat mijn aanvallen en angsten steeds groter en frequenter werden waardoor ik altijd maar moeilijker kon functioneren. Ik nam/neem in principe geen
medicatie, maar soms als het mij te veel wordt of als ik iets moet gaan doen dat ik echt niet durf dan neem ik wel eens een halve Frisium. Volgens mijn therapeut is dat een vlucht (is het ook wel uiteraard) en totaal niet aan te raden dus[:]
[/:]...
Mijn
symptomen komen vaak in bepaalde periodes terug. Ik heb bijvoorbeeld een hele tijd heel veel last gehad van hartkloppingen, overslaan van het hart, angst voor een hartaanval,.... In zo'n periode controleer ik dan voortdurend mijn (te snelle) hartslag en ben ik gefocust op pijn in mij borst en zo. In mei van dit jaar waren er een aantal
stresserende gebeurtenissen in mijn leven waardoor ik dan plots een voorkamerfibrillatie heb gekregen. De dokter zei dat dit onschuldig was omdat het uitgelokt was door spanning, maar sindsdien ben ik nog banger geworden natuurlijk.
Sinds begin vorig jaar ben ik ook eigenlijk voortdurend duizelig en onwerkelijk. Een soort van zweverig, 'wattig' gevoel in mijn hoofd waardoor ik mij onzeker voortbeweeg en mijn evenwicht niet goed kan bewaren. Ik heb nogal een
stresserende en zware job en die duizeligheid verhindert mij soms echt om goed te functioneren. Ik kan mij dan niet concentreren, heb het gevoel dat ik ga flauwvallen, begin te zweten,... Vooral bijvoorbeeld tijdens opleidingen, tijdens gesprekken en vergaderingen en zulke dingen meer, maar ook gewoon soms als ik voor de computer zit. Ook in andere (typische) situaties zoals aan de kassa van de supermarkt, in een restaurant/café, als ik met de auto rijd,... komen die aanvallen voor. Daardoor durf ik steeds minder en dat wil ik echt verhinderen omdat ik tot nu toe altijd al vrij 'normaal' heb kunnen leven ondanks mijn vele angsten en paniek.
Ik heb ook regelmatig last van zeer hevige spierpijn in mijn nek, rug, schouders en op mijn borstkast. Het voelt als een soort harnas, een spanning die zich zo opbouwt en dat kan dan een paar dagen duren. In die periode kan ik dan meestal ook niet goed slikken en eten en zit er precies een soort brok in mijn keel. Meestal eindigt die spanning in een soort van 'krampen' in mijn rug, de pijn komt dan zo in golven en dit gaat meestal samen met een misselijk gevoel en brandend maagzuur. Herkent iemand dit?
Zo, dit was een korte samenvatting van mijn
symptomen en verhaal[:]
[/:], ik kan nogal wel even zo doorgaan jammer genoeg..., maar jullie zullen nog wel meer van mijn aangename ervaringen te horen krijgen. [:]
[/:]
Groetjes,
Griet
Bericht bewerkt (15-11-2006 13:02)
