Hallo allemaal,

De laatste tijd merk ik dat het beter met me gaat. Ik ben consequent aan het oefenen (laatste weken alleen 1 keer per dag) met HyperVen en ik lijk mijn ademhaling steeds beter onder controle te krijgen.

Wat ik me afvraag is het volgende:

Toen ik vanmiddag tijdens de lunch een verhaal vertelde werd ik ineens overspoeld door duizelingen. Ik kreeg het ineens erg warm, had het gevoel dat ik rood werd en werd helemaal eng in het hoofd, alsof je jezelf hoort praten met een onwijze echo. Ik leek ook even out te gaan, maar ik kreeg het toch weer onder controle. Mijn collega`s zullen wel gedacht hebben….

Het is zo`n ongelooflijk kl… gevoel en ik wil daar gewoon helemaal vanaf!!! (wie niet trouwens).

Ik kwam onlangs terecht op een site over paniekaanvallen en daar las ik veel herkenbare dingen.

Hoe kan het nou ineens zo zijn dat dit me overkomt?? En hoe kan ik daar nou het beste mee om gaan?

Hoor graag van jullie.

Groet,

Joy

Hoi Joy,

Ik heb er ook last van gehad en mijn verklaring is dat er toch nog vastzittende stress loskomt waardoor je nieuwe (en zelfs heftigere) klachten kunt krijgen, zelfs na een hele periode oefenen. Bij mij was het na een aantal (vijf) maanden nog. Ik zie het als laatste stuiptrekkingen van de hyperventilatie. Je zult er dus doorheen moeten...

Ik ben nu een maand klachtenvrij en gisteren kreeg ik opeens weer duizels. Op zich kan ik het wel verklaren, want ik heb de afgelopen maand niet meer geHyperVend en ben best wel druk geweest: we zijn een huis aan het bouwen, is nu bijna klaar, veel keuzes te maken, etc.

Vandaag ging het weer stukken beter, omdat ik na gisteren toch maar weer even een dagelijkse HyperVensessie van 5 trails heb ingevoerd (ik zie het als onderhoud). Ik merkte de afgelopen maanden wel dat de goede perioden steeds langer duurden ten opzichte van de slechte, dus probeer je dat voor te houden en laat je niet meteen uit het veld slaan door zo'n stuiptrekking!

Groeten, Martine

Hoi Martine,

Bedankt voor je reactie. Ik hoop dat dat inderdaad de laatste vormen van chronische hyperventilatie zijn en dat het oplost in mijn lichaam. Zo`n zware aanval heb ik bij mijn weten niet gehad. Het was van vrij korte duur, maar vlak erna begon ik te trillen en heel de middag op mijn werk was ik toch wat van slag.

Ook ik heb te maken met een wat drukkere periode: ik krijg steeds meer nieuwe uitdagingen op mijn werk (sinds 8 maanden een nieuwe baan) en heb een huis gekocht waar ik allerlei spullen voor aan het uitzoeken ben net als jij. Ik zie dit ook als een soort nieuw begin.

Goed om te horen dat het aanslaat bij je. Heb je dan de laatste maanden helemaal geen klachten meer gehad, buiten de duizels van pas? En betekent het voor ons chronische hyperventilatie`ers dat we altijd een beetje op onze hoede moeten zijn of bouwen we middels het programma voldoende buffers op om allerlei angsten en stress situaties de baas kunnen zijn??

Ben erg benieuwd. Misschien is hierop een reactie van HyperVen ook wel gewenst.

Gr Joy

Hoi Joy en Martine,

Ik herken het ook heel erg, dat je OPEENS helemaal niet goed wordt. Ik had het vorige week op een receptie. Ik stond met mensen te kletsen en opeens werd ik duizelig en moest ik echt tegen een tafel leunen om niet om te vallen. Vervelend. Overigens ben ik ook bezig met een nieuw huis (wat toevallig he?) en dat liep even niet zo lekker. Resultaat: extra veel duizels. Het heeft dus duidelijk te maken met stress. Blijven oefenen en inderdaad, ik denk dat wij hyperventilatie-ers veel gevoeliger zijn dan anderen...hoewel die misschien hoofdpijn of iets anders krijgen?

Ik heb overigens zelf geen last als ik het erg druk heb, maar pas daarná, als ik weer rustig ben. Dat is ook de ontlading van stress!

Groetjes Rainbow

Hoi,

Ik had de laatste maand inderdaad geen klachten meer, daarvoor nog af en toe duizels of hoofdpijn. Het grappige is dat het er eigenlijk een beetje ingeslopen is, net als de hyperventilatie erin sluipt. Ik had eind september (na negen maanden oefenen) een week lang geen gelegenheid/tijd om te oefenen en dacht: ik pak het daarna weer op. Tijdens die week dacht ik eigenlijk niet meer aan m'n hyperventilatie en had ik ook geen klachten. Toen heb ik besloten om het gewoon maar eens te proberen zonder oefenen. Als het bergafwaarts gaat, kan ik immers zo weer gaan oefenen.

Wat betreft die buffers: dat gaat volgens mij ook met stapjes. In het begin merkte ik dat ik na 1 stressvolle dag 's avonds meteen meer last van m'n hyperventilatie had. In de loop van de tijd kon ik steeds meer drukke dagen/situaties na elkaar aan voordat ik weer een aanval kreeg. Er zaten dan bijvoorbeeld een paar dagen of een week tussen. En nu was die periode dus een maand! Het opbouwen van de buffers gaat niet van de ene op de andere dag, want je hyperventilatie heeft zich ook over een langere periode opgebouwd. Ook merk ik dat ik een aanval nu beter kan relativeren en er sneller weer overheen ben. Ook signalen voor mij dat ik op de goede weg zit.

En ja, ik denk ook dat wij hyperventilatie-er's altijd op onze hoede moeten blijven (binnen een bepaalde bandbreedte natuurlijk). Het is gewoon ons zwakke punt. Net wat Rainbow zegt: bij stress krijgt de een hoofdpijn, de ander gaat roken, weer een ander krijgt het in zijn rug en wij gaat HyperVentileren. Probeer gewoon de symptomen te herkennen als het weer fout dreigt te gaan. Ik had afgelopen weekend bijvoorbeeld weer hoofdpijn en prompt had ik maandag last. Luisteren naar ons lichaam dus en op tijd een rustmoment inlassen en het in de kiem smoren!

Oja, Rainbow, ik heb tijdens de drukke momenten ook minder last en met name daarna rkijg ik het over me heen. Heel herkenbaar dus!

Tjee, wat een verhaal. Nou ja, ik hoop dat jullie er wat aan hebben.

Groeten, Martine

Hey allemaal,

Vandaag weer zo`n kl.. dag [:]:||[/:]!! Gisteren best laat geworden en wel wat gedronken en dan moet ik het vandaag weer voelen denk ik. Ongelooflijk.

Ik werd opeens helemaal eng en dacht weer helemaal de controle te verliezen. Ik werd zo onwerkelijk ik dacht dat ik er dit keer niet tegen kon vechten en dus echt neer zou gaan.

Het zijn echt sporadische paniekaanvallen en ik vraag mezelf af of ik er alleen met HyperVen vanaf kom of dat ik ook mijn paniekstoornis (zo noem ik het maar want heb er veel over gelezen en is erg herkenbaar) aan moet pakken door met een psycholoog te praten of zoiets..??

Hoop dat er mensen zijn die wat tips kunnen geven..

Gr Joy

Hoi Joy,

Waar jij nu last van hebt, dat heb ik inderdaad ook gehad. Als ik eindelijk weer eens uitgeweest was na een lange tijd niet, dan kon ik het de volgende dag weer voelen.
Ben laatst weer eens uitgeweest en de volgende dag heb ik nergens last van gehad.
Ik moet dan ook zeggen dat ik bijna geen tot niet alcohol drink sinds ik hier last van heb.
Heb dat ooit gelezen dat dat het ook op kan wekken.

Verder ga ik eigenlijk weinig uit, maar heb daar ook geen behoefte aan, ik lig eigenlijk liever op tijd naar bed maar dat ben ik.

Ik loop sinds september bij een psycholoog en ik weet eigenlijk niet of het me helpt met me chronische hyperventilatie, maar het helpt me zeker met hoe ik bepaalde situaties op moet lossen en leer vooral veel over mijzelf, wat misschien natuurlijk weer uiteindelijk me kan helpen met me chronische hyperventilatie.

Groetjes Lynn

Hé Joy, wat [:]:||[/:] dat je je vandaag zo eng voelde. Ik heb het ook hoor, dat ik een gezellig dagje vaak moet bekopen met hyperventilatie. Ik had toevallig gisteren ook een feestje en ik heb ook wat gedronken. Vandaag trouwens weer, want ik had wederom een feestje. Ik voelde me vandaag wel wat minder, gisteren ging het prima. Ik duizelde aan het begin van de avond, maar daarna trok het weg en heb ik me goed vermaakt. Vandaag was ik wel wat duizeliger weer.

Ik weet niet wat alcohol met ons doet. Ik drink eigenlijk vrijwel nooit, alleen op een feestje hooguit twee wijntjes. Doordeweek drink ik NOOIT. Ik kan niet zeggen dat ik na het drinken van alcohol méér last krijg. Ik denk dat het 'm er bij mij meer in zit dat ik me psysisch heb lopen opfokken voor zo'n feestje (gaat het wel goed?) en door de drukte die je daar dan bij optelt (en het later naar bed gaan). Dat is mijn ervaring. Maar aan de andere kant: waarom zouden wij niet een keer laat naar bed gaan en een wijntje drinken, alleen omdat wij hyperventilatie hebben? Dat heb ik er wel voor over hoor (nou...niet te vaak natuurlijk)!

Net als Lynn ga ik ook graag op tijd naar bed en heb ik niet veel behoefte aan uitgaan. Maar ik doe WEL graag gezellige dingen en die moeten we ook echt blijven doen. Het is alleen balen dat je daar later de rekening van krijgt. Blijven oefenen dus.

Ik kan niet inschatten of je echt paniekaanvallen hebt. Volgens mij zorgen jouw klachten, net als bij mij, dat je in paniek raakt. Je voelt je naar en DAARDOOR ontstaat de paniek, die verergert doordat je je druk staat te maken. Ik moest voor mijn RSI (toen had ik geen chronische hyperventilatie) ooit een heel fysiek (fysio) én een psychisch project volgen. Die shrink zat maar te zagen, maar kon bij mij NIETS vinden. Ik was alleen lichtjes faalangstig, verder niks. Als ik nu zou gaan, zou ik dezelfde uitslag krijgen 'U bent psychisch bijna saai normaal' zei die man tegen me. Ik heb nú zeker wel paniekaanvallen door de chronische hyperventilatie, maar die ontstaan niet in mijn hoofd zeg maar. Het is meer de kip (hyperventilatie) en het ei (paniek) en niet andersom. Ik zie persoonlijk niet veel in praten, maar er zijn genoeg mensen die er wél baat bij hebben. Misschien lucht het je wel op? Misschien leert hij/zij je anders tegen dingen aankijken? Dat is heel persoonlijk, je zou het zelf moeten ondervinden.

Echte tips heb ik niet, zoals je weet worstel ik zelf ook nog steeds met de hyperventilatie. Ik heb deze week trouwens wel een feestje afgezegd omdat ik komende week de enge cursus heb (waar ik al eens over heb gepost) en het me anders te veel wordt. Dat scheelt al een hoop, rust vinden en weten dat je goede momenten kent. Daar hou ik me maar aan vast. En ONTHOU DAT JE POLEN HEBT OVERLEEFD HE MEID, DAT WAS DUS SUPERGOED VAN JOU! Ik schrijf altijd de goede momenten op en die lees ik dan door. Dan voel ik me een stuk beter! En die lijst is al behoorlijk lang geworden. De slechte dagen vergeet ik maar gauw!

Hopelijk voel je je morgen weer beter!

Liefs,
Rainbow

Ik ben pas begonnen met het HyperVennen en herken natuurlijk alles wat jullie meemaken.
Wat mij opvalt is als ik ben uitgeweest en wat alocohol heb gedronken dat ik het zeker zwaar moet bekopen de dag erachter, moet dan niet het huis uit wat dan heb ik de ganse dag last v mijn monster( de hypverventilatie). Op het werk aan tafel heb ik dat ook dat ik soms, terwijl ik aan het eten ben en aan het praten , helemaal raar word en ook alles van in de verte begin te horen (zoals u zegt met echos). En dan is de pret eraf natuurlijk, dan lukt het me niet om nog een hap naar binnen te krijgen. probeer dat dan zo goed mogelijk weg te steken.
Heb ook nog een vraagje, ik ben nu pas begonnen met het HyperVennen , en na zo een sessie krijg ik wel altijd een beetje last v hyperventilatie. Is dit normaal, hebben jullie dat ook of doe ik iets verkeerd?

Groetjes,

Kristof

Hoi Kristof,

Wat een grappige benaming, je monster! Ik heb ook zo'n monster in me zitten, net als iedereen hier. Wat jij schrijft over dat eten en praten heb ik exact zo. In de pauze zit ik vaak met collega's (nu niet, want dat vind ik best eng) en soms kan ik dan opeens niets meer eten vanwege de duizeligheid en de prop in mijn keel. Ik wil dan zo snel mogelijk weg, want ik ben anders bang dat ik flauwval of ga overgeven. Eng he? Ik heb het ook met praten, zoals op recepties. Die zijn een ramp voor mij!

Ik ben al een tijd aan het HyperVennen en ik heb nog steeds klachten. Nu ben ik beizg om het consequent vol te houden, al is dat moeilijk. Nu ben ik bijvoorbeeld ook duizelig op het werk...door HyperVen kunnen de klachten wat erger worden in eerste instantie, doordat je ademcentrum zich gaat aanpassen. Dat je kan hyperen komt daar misschien ook door. Het kan dat je te lang geforceerd je adem inhoudt met oefenen om een hoge score te halen en dan moet je daarna 'bijademen' dus hyperen om op adem te komen. Forceer niet en let niet te veel op de scores (doe ik af en toe nog steeds), dan wordt het hopelijk minder!

Keep us informed!

Groeten Rainbow

Heej allemaal,

Bedankt voor jullie reacties op mijn verhaal van gisteren. Goed om te horen dat er zoveel mensen meeleven en nuttige informatie kunnen delen.

By the way, Rainbow, ik ben geen meid... [:][/:]. Joy komt meer bij vrouwen voor, maar deze keer niet hahaha... geeft niks hoor!!

Ik herken me wel in jullie verhalen en bij mij is het gewoon een feit dat ik het de volgende dag moet bekopen als ik weer eens flink heb uitgehaald. Ik probeer wel zuinig te zijn met alcohol (doordeweeks drink ik ook zowat niet), maar in het weekend lust ik toch best wel een drankje. En ik probeer ook vaak om lekker op tijd naar bed te gaan. Dan heb ik voor mezelf ook geen reden de volgende dag om me druk te maken (gisteren lekker op tijd naar bed gegaan, dus er is niks aan de hand)..

En wat jouw verhaal betreft Rainbow, ik weet niet wat nou oorzaken/'>oorzaak en gevolg is. Daarom wil ik dat eens overleggen met de huisarts. Ik heb morgenochtend een afspraak om dat eens te overleggen en inderdaad Lynn, misschien heeft een goed gesprek met een psycholoog wel zin voor mij. Ik vind het vaak wel fijn om erover te praten.

Ik hoop maar dat mijn aanvallen een reactie zijn op het oefenen met HyperVen en dat deze aanvallen steeds minder worden en de betere perioden steeds langer. Niet eventjes stoppen met oefenen dan?? Blijven doorgaan en het trekt vanzelf wel weer weg??

En Rainbow, ik heb Polen inderdaad overleefd op een manier waarop ik heel trots ben op mezelf en jij gaat die cursus van binnenkort ook gewoon overleven. Je klinkt al een heel stuk positiever dan toen..

Groet Joy

Hallo Joy,

Als ik een keer uitga, dan ben ik vooraf altijd al enorm zenuwachtig. Ik vertrek nooit ontspannen naar een feestje. In het begin van de avond is het meestal zo erg dat ik eigenlijk terug naar huis wil. Ik word dan duizelig (zeker als ik moet rechtstaan) en ik kan dan geen gesprek meer voeren met mijn vrienden omdat ik mij zo moet concentreren om rechtop te blijven staan (en dat is dan voor ik gedronken heb hé[:][/:]). Ik kan ook zo plots totaal niet goed worden, net een golf van paniek die mij overspoelt: duizelig, warm, suizende oren, gevoelloze vingers en gezicht,... Ik vlucht dan vaak naar de wc of naar buiten. Ik zoek mij dan ook meestal een plaats dicht bij de deur als ik uitga...

Als ik dan een glas wijn of twee gedronken heb, dan begin ik mij te ontspannen en gaan mijn klachten meestal wel over na een tijdje. Ik kan dan gelukkig wel nog redelijk genieten van de avond.
Jammer genoeg moet ik de dag nadien ook steeds de prijs betalen voor mijn avondje uit. Als ik wakker word, ben ik dan meestal onmiddellijk enorm duizelig, heb hartkloppingen,...

Ik vermijd hierdoor dan ook dikwijls om uit te gaan (alhoewel ik dat altijd wel graag gedaan heb in beperkte mate) en ik ben graag gezellig (en veilig) thuis zodat ik op tijd in mijn bed kan. Klinkt enorm saai hé!

Mijn psychotherapeut kan dit probleem uiteraard niet zomaar oplossen, maar zij geeft mij wel zeer goede tips om ermee om te gaan. Zo leert ze mij van in zo'n situaties zeker niet te vermijden of te vluchten (dus niet naar de wc of naar buiten[:][/:]), maar gewoon bewust de aanval te laten komen omdat hij dan sneller weggaat. Dit is wel gemakkelijker gezegd dan gedaan hoor. In bepaalde omstandigheden lukt het mij om dit toe te passen en dan is het echt wel succesvol. Zij leert mij zelfs om 'de strijd met de vijand aan te gaan' en in plaats van defensief te reageren, offensief te zijn door zelf een aanval uit te lokken in die situaties waar ik bang voor ben, bijvoorbeeld als ik met de auto rijd (ik moest wel eerst beginnen met dit thuis te oefenen). Dit is uiterst griezelig, maar het helpt. Mijn psychotherapeut is ook een grote steun voor mij gewoon omdat ik met mijn verhalen en verzameling symptomen bij haar terecht kan. Zij helpt mij alles te relativeren en in het juiste daglicht te plaatsen. Ik heb nu ook meer inzicht in mezelf en de reden waarom ik (of mijn lichaam) op bepaalde momenten zo reageer. Dat helpt mij om minder bang te zijn. Ik begrijp het mechanisme van paniek beter, herken bepaalde dingen bij mezelf sneller en iets bekend is altijd minder eng dan het onbekende. Door bepaalde karaktertrekken van mezelf te leren kennen (die ten dele aan de basis liggen van mijn HyperVenilatie en paniek), heb ik er ook aan leren werken. Daardoor ben ik nu toch al een stuk veranderd en voel ik mij (psychologisch althans) beter in mijn vel.

Lichamelijk zit het probleem uiteraard bij mijn ademhaling en dat is het moeilijkst te behandelen bij mij. De verkeerde ademhaling zit er echt ingebakken. Daarvoor is het oefenen van buikademhaling nuttig of bijvoorbeeld het toepassan van de HyperVentherapie. Op die manier pak je beide kanten (psychisch en fysisch) van het probleem aan.

Dat is alleszins mijn ervaring met een psychotherapeut/psycholoog. Ik hoop dat dit een beetje een antwoord geeft op jouw vraag over het al dan niet naar een psycholoog gaan, Joy.

Veel sterkte nog!

Groetjes
Griet