De afgelopen dagen ging het erg goed en vaak heb ik daarna een inzinking. Ik zie het als een
stressonlading die als gevolg van de therapie plaatsvindt. De perioden van goede dagen duren over het algemeen steeds langer, dus daaruit concludeer ik maar dat ik op de goede weg zit.
Meestal uiten de inzinkingen zich in duizeligheid, labieler zijn en wazig zien. Vandaag heb ik helaas een andere variant: trillen en me depri voelen. Net of er een blok op je hart ligt en er touwtjes aan je mondhoeken trekken (naar beneden wel te verstaan). Ik was de kleine net een boterham aan het geven en opeens aaide ze over m'n arm en zei: "mama aai!". Ik kon wel janken en dacht meteen, wat moet die kleine met zo'n moeder!!! Ik heb haar net op bed gelegd en even een
HyperVensessie gedaan. Ik moet zeggen dat ik me weer iets beter voel, ook omdat ik m'n verhaal hier even kwijt kan... Waarschijnlijk zal er vandaag nog wel een huilbui volgen en hopelijk ben ik dan de meeste
stress weer kwijt en kan ik vanavond met een gerust hart tegen m'n vriend aan kruipen.
Maar goed, de titel van deze post is trillen en eigenlijk is mijn vraag of jullie dat ook kennen: af en toe echt letterlijk trillen. En kan dit inderdaad ontlading van
stress zijn?
He, toch lekker om even m'n verhaal kwijt te kunnen...
Groeten,
Een zich alweer veel beter voelende Martine
[/:]
[/:]
