Hallo,

Herkennen jullie het altijd aftasten van je lichaam?
Het altijd in je hoofd zeurende stemmetje?

Ik vind de lichamelijke klachten van hyperventilatie erg vervelend. Maar nog vervelender vind ik het feit dat mijn gedachten altijd met hyperventilatie, spanning, aftasten van het lijf bezig zijn. Ik merk dat als ik echt afleiding heb, ik gewoon nergens aan denk en me heel goed voel. Maar dan komt er altijd weer een soort van stemmetje dat zegt: goh, ik heb al een hele tijd niet aan h.v. gedacht en een hele tijd niet echt op mijn lijf gelet. Dan begint het gedonder weer van vooraf aan.

Ik probeer er niet opstandig, boos of verdrietig om te worden, maar ik word er niet goed van. Eigenlijk word ik niet goed van mezelf.
Wie herkent dit???

Ook krijg ik regelmatig een hele erge soort van zucht in mijn lijf, net alsof je adem even wordt ingehouden en dan eruit geperst. Ook voel ik heel veel zenuwen, dat is ook een rotgevoel.
Ben benieuwd of meer mensen dit herkennen.

Ik probeer niet te veel bezig te zijn met h.v. , maar merk toch dat het een altijd aanwezige factor lijkt te worden. Lastig hoor!

groet,

Cindy

Heel herkenbaar. Je bent voortdurend bezig met tekenen dat je een aanval gaat krijgen en juist daardoor lok je er één uit.
Ik denk weleens dat ik misschien wel nooit meer last van angstaanvallen of hyperventilatie zou hebben als ik zou kunnen vergeten dat ik er ooit last van had gehad.
Maar ja, schakel je hoofd maar eens uit... [:][/:]

Hallo Cindy en Isa,

De meeste mensen ontwikkelen na verloop van tijd vanzelf hypochondrische klachten. Dat zijn klachten waarbij je je eigen lichaam niet meer vertrouwd en op den duur allerlei angsten voor ziekten ontwikkeld. Heel bekend zijn de angst voor hartafwijkingen, ernstige ziekten zoals kanker en tumoren. Het is in feite een logisch gevolg van het feit dat we door hyperventilatie een scala aan klachten ervaren. Er iets iets mis met ons maar we weten niet precies wat en ook niet waardoor het komt. Logisch dus dat we ons lichaam gaan wantrouwen....

Deze angsten maken dat ons ademcentrum nog meer wordt aangezet tot verhoogde activiteit en de hyperventilatie klachten groeien door het gebrek aan buffer. Dit is een van de gemene vicieuze cirkels waarin je terecht komt door hyperventilatie. De oplossing ligt in het doorbreken van deze vicieuze cirkel. Hiervoor is het belangrijk om precies te weten wat je mankeert en hoe het mechanisme van hyperventilatie werkt. Lees daarom goed de artikelen op de site door, zodat je een goed begrip krijgt van wat er precies met je aan de hand is. Daarnaast moet je het fysieke aspect van hyperventilatie aanpakken. Het meest effectief is de therapie met HyperVen. Veel info vindt je wederom op de site maar ook in de forums... Hebben juliie deze therapie al overwogen?

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Dankje wel voor de info Rob!!! klinkt allemaal heel duidelijk

Maurice

Rob, ik volg HyperVen al hoor!
Nu iets meer dan een maand en ik merk nu al dat ik niet meer steeds zo duizelig en wankel op de benen ben.
Helaas heb ik ook een soort pleinvrees door chronische hyperventilatie en ik hoop dat dat ook verdwijnt door HyperVen, maar dat zal misschien meer voor nodig zijn denk ik.
Maar het begin is er! [:][/:]

Ik begin in januari met HyperVen. Het programma zit inmiddels al op de computer.
Ik ben erg benieuwd!

Cindy

hey alemaal.
ik heb ook iets wat ik altijd moet doen ik moet altijd aan mijn hart voelen of kijken.
ik ben echt zo bang dat hij er mee kapt.
vet eng.
groetjes mendy

dat komt mij bekend voor Mendy.
Ik controleerde ook voortdurend mijn hartslag. Als die snel was raakte ik in paniek, als die rustig was vond ik het ook niet goed. PFFF heel vermoeiend. Op een gegeven moment heb ik met mezelf afgesproken dat ik niet meer mocht voelen. Of maar 1 of 2x per dag. Uiteindelijk is die tic verdwenen. Heel af en toe controleer ik nu nog weleens, maar niet vaak meer.
Ik ben ook heel bang geweest dat mijn hart zo stoppen of zou ontploffen van de spanning. Het is heel makkelijk gezegd dat het waarschijnlijk niet zo is, toch moet je dit gaan geloven. Anders blijf je erin hangen.

Succes!

Cindy