hoi Jolanda,
weet niet goed hoe te reageren eerlijk gezegd. Vind het sneu voor je, het klinkt of je aan het opgeven ben en dat snap ik best (ik ben ongeveer net zolang bezig als jij en vraag me momenteel ook af hoe nu verder).
Toch lijkt het me niet zeker dat
HyperVen voor jou niet 'werkt', misschien duurt het langer, gaat het anders? ik herken veel in jouw verhalen en blijf er voor mezelf vanuit gaan dat het goed komt.
Toch leg je nu zelf de vinger op de zere plek, opgestapelde woede. Als dat de reden is dat je niet van je
hyperventilatie afkomt dan zit daar je hefboom. Veel mensen kunnen niet eens onder woorden brengen waar het echte probleem zit. Jij kan dat wel.
De dingen die op je af komen kan je niet veranderen, ik heb ook nog steeds een gehandicapt kind. We kunnen wel proberen om er anders mee om te gaan. Meer voor onszelf te kiezen (die is voor mij) en voor jou misschien wel om die woede eens te uiten.
en dat ook echt te mogen van jezelf (!).
Dat is vaak mijn probleem,ik geef aan mezelf te weinig, ik bedoel dat ik er van mezelf onvoldoende mag zijn. niet genoeg waardering voor mezelf.
Dan mopper ik dat anderen mij, of mijn werk niet voldoende waarderen , en nu denk ik : zorg eerst eens dat je jezelf waardeert. Voor de anderen moet alles perfect zijn
Maar voor mezelf blijft dan weinig over. Voor mij heeft het
HyperVen programma zeker een zekere ontspanning teweeggebracht die me op een andere manier naar bepaalde problemen heeft doen kijken.
Ook heb ik steeds gezegd , als je
hyperventilatie hebt moet je in ieder geval
HyperVennen, als dat niet genoeg blijkt te zijn dan ga ik pas verder kijken naar de wijze waarop ik met
stress omga.
hoewel we er ongeveer evenveel weken oefenen op hebben zitten heb ik al 3 pauzes gehad, samen goed voor een maand pauze. De langste pauze was ruim twee weken en dat heeft me geen windeieren gelegd. Hoewel ik daalde in score voelde ik me toen veel beter.
Jolanda, ik weet niet of je iets heb aan dit zwamverhaal maar ik denk aan je en leef met je mee.
veel liefs van Janne
[:]
[/:]
