Hallo allemaal,

Tis bijna weer zover, moet morgenmiddag wèèr voor een inspanningsecg naar het ziekenhuis. Ben een aantal weken geleden naar de cardioloog gegaan omdat ik sinds zo'n 2 maanden opnieuw klachten kreeg (druk/pijn op de borst en nu met name bij inspanning, al dan niet uitstralend naar mijn kaken/hals). Wel een redelijk gesprek toen met hem gehad (heeft meestal nauwelijks tijd, heel irritant) en kon veel vragen beantwoorden/uitleggen. De kans is praktisch nihil (tja, alles kan) dat er nu wel iets aan mijn kransslagaderen/hart zou mankeren aangezien ze vorig jaar zomer een hartkatheterisatie uitgevoerd hebben bij me. Toen was overigens de conclusie dat alles 'schoon' was. Ik had ook niet gedacht dat ik na zo'n vrij ingrijpend onderzoek de pijn én de overtuiging dat het nu wel mijn hart zou zijn weer terug zouden komen. Toegegeven, de klachten die ik vòòr dat onderzoek had ben ik niet kwijt geraakt in de tussenliggende periode maar ik kon er goed mee omgaan, de boel 'relativeren'. Maar zoals ik al zei, sinds een maand of 2 is e.e.a. behoorlijk veranderd en kan ik dat dus niet meer. Ben er compleet van overtuigd dat er iets aan mankeert.

In ieder geval, ik slik alweer een paar jaar 1 maal daags 25mg atenolol (betablokker) waarmee ik wel moest stoppen voor de inspanningstest. Die atenolol heb ik overigens ooit van mijn huisarts voorgeschreven gekregen daar ik nogal een snelle hartslag gekregen had (en dat is waarschijnlijk weer een bijwerking van de AD medicijnen die ik ook al jaren in neem). Hartslag is zo gemiddeld 100 p/min, ook in rust. Dus vanmorgen die atenolol niet ingenomen en pfff, had het kunnen verwachten, m'n hart raced al behoorlijk de tent uit. Als ik ff in beweging ben (eh, heen en weer lopen) dan schiet die gelijk naar de 130, wil niet eens weten hoe hoog die over een paar uur gaat worden of morgen. Heb overigens een ontzettend gejaagd gevoel (daarvan denk ik?) nu in mijn lichaam, zo A-relaxed, pfff. Ook wat meer pijn op mijn borst.

Wat nu eigenlijk mijn vraag is? Eh, wilde dit sowieso even kwijt en vraag me wel af of er meer mensen zijn hier die ook een betablokker slikken en daar tijdelijk (of helemaal) mee hebben moeten stoppen en wat jullie dan 'ervaarden'. Las overigens in de bijsluiter dat je NOOIT in 1x mag stoppen met dit medicijn omdat er dan het gevaar is, o.a., op bijv. ernstige hartritmestoornissen. Fijn verhaal. Maar wellicht is dat op mij niet echt van toepassing aangezien de dosering wel erg laag is wat ik slik.
Oh ja, nog iets, is het 'normaal' dat wanneer je hart heel erg snel gaat kloppen je ook een pijn kan ervaren op je borst (niet eens dat ik denk dat dit kwaad kan maar misschien als reactie, bedoel, je hart moet toch ineens ff veel sneller werken)?

Thanx voor eventuele reacties,
Groetjes.

Hoi Roos.

Oh oh oh, wat een herkenning!!! En dan met name in het stukje waarin je schrijft dat je er helemaal van overtuigd dat je echt iets aan je hart mankeert.

Een paar maanden geleden heb ik ook weer een serie onderzoeken gehad bij de cardioloog. Met precies dezelfde klachten als jij kwam ik bij hem. En oh, wat was ik pissig dat hij direct het woord hyperventilatie gebruikte. Ik had elke keer zo'n pijn op de borst, zoveel overslagen waarna ik me echt ziek voelde en mijn hartslag was zo onrustig, gejaagd en vaak pijnlijk dat het niet anders kon dan dat er iets vreselijk mis zou zijn.
Maar uit elk onderzoek kwam naar voren dat er behalve een uiterst slechte lichamelijke conditie niets mis was met mijn hart. En nog geloofde ik het niet. Toen de onderzoeken afgerond waren raadde de cardioloog me aan om misschien toch psychologische hulp te zoeken om met mijn klachten om te leren gaat. En weer was ik goed kwaad! Ik ben toch niet gek!! Ik weet wat ik voel en daar heb ik geen psych voor nodig.
Maar nu ben ik een paar maanden verder en ik moet eerlijk toegeven dat het weer een stuk beter met me gaat. De pijn op de borst is veel minder vaak aanwezig, de overslagen zijn veel minder geworden en als ze er zijn dan voel ik me niet meer zo slecht daarna, en mijn hartslag gaat over het algemeen weer regelmatiger. Wat een opluchting!
Maar ja, waar zit hem dat nu in? Voor mij ligt een groot deel ervan inderdaad in het relativeren, dus toch in het anders omgaan met mijn klachten. Jaja, daar ben ik zonder psycholoog achter gekomen [:])[/:] En voor een ander belangrijk deel ligt het echt aan stress. In de periode mijn klachten zo erg werden was mijn moeder met ernstige hartproblemen opgenomen in het ziekenhuis. En daar ging het mis. Vanaf dag 1 was mijn hart van slag en heb ik me beroerd gevoeld. Op een gegeven moment liepen we allebei met een holter. Met het verschil dat er bij haar echt iets aan de hand was en bij mij niet. Ironisch genoeg zijn haar klachten met een operatie opgelost en loop ik er intussen al 8 jaar mee [:](([/:] Tja, het kan raar lopen.

Maar goed, om een lang verhaal kort te houden, ik herken erg veel in je verhaal. Ik heb zelf nooit voor lange tijd een betablokker gebruikt, maar wel incidenteel. Maar ondanks dat kan ik me goed voorstellen dat je hartslag er sterk op reageert nu je gestopt bent. Na 1 pilletje kan ik altijd al precies voelen wanneer het weer uitgewerkt is, dus logisch dat jij daar ook last van kunt hebben. Maak je niet te druk om wat er in de bijsluiter staat joh, want als je dat allemaal leest dan zou je niets meer durven te slikken. Het is heus wel vertrouwd, anders zou je arts je echt niet laten stoppen met de medicatie.

Erg veel succes met je test morgen. Maak je niet te druk van te voren, want hoe beter je eraan begint hoe beter het beeld is was ze eruit krijgen.

Groetjes,
Elise

Hoi Roos,
Ik herken je verhaal ook maar al te goed.

Ik heb wel een betablokker geslikt (propanolol) maar had er geen baat bij.
De overslagen bleven.
Ik ben er wel in één keer mee gestopt en slik nu alleen nog antidepressiva.

Als mijn hart op hol slaat en gaat overslaan komt vaak vlak erna de pijn op de borst. Volgens mij spannen dan gelijk de spieren omdat we bang worden en dat veroorzaken/'>oorzaakt die pijn of druk op de borst.

Liefs jo

Hoi Roos,

Vanuit ervaring weet ik (ik ben apothekersassistente), dat Atenolol 25 mg een lage dosering is. De bijwerking waar jij het overhebt, dus hartritmestoornissen, geldt voor hen die een veelvoud van jouw dosering gebruiken. Dus als je dan van de 1 op de andere dag stopt.
Bijwerkingen kun je altijd verminderen, daar niet te rigoreus te stoppen, maar bijv. het tabletje langzaam af te bouwen. Bijv. met een halve tablet te minderen en dat een aantal dagen achterelkaar. (doorknippen met schaar).

Ik heb zelf propranolol geslikt puur voor stress-klachten. Het is een broertje of zusje ervan.
Ik halveerde dit ook vaak, en dan had ik al een lage dosering. Soms werkt het ook al, als je gewoon weet dat je nog iets inneemt. Ik kan me voorstellen, dat je door die onderzoeken, juist heel erg op je hartslag let, en ook je bewust bent van elke verandering in je lichaam..
Bij mij hielp het om wat afleiding te zoeken, maar dat werkt niet altijd. ;-)

En die kramp/ spanning op je borst, is ook een bijwerking van hyperventilatie. Het kan puur spierpijn zijn.

veel sterkte ermee,

groetjes, Linde

Hallo, thanx voor jullie reacties, eventjes mijn verhaal hier sinds gisteravond...

Op zich bleef de boel vrij 'rustig', had alleen sinds gistermiddag een rare 'druk' in mijn bovenrug erbij gekregen. Niet het gevoel dat het spieren waren, zat meer van binnen zeg maar.
Ging ik rond een uur of 23 ff de trappen naar beneden af (woon in appartement) om vuil buiten te zetten en post te pakken en rende ik (gelijk ff een 'test' alle trappen weer naar boven op. In eerste instantie leek het te gaan maar ik ging snel zitten om mijn hartslag te tellen, man, ik kreeg ineens geen lucht meer! Zo pijn ging mijn bovenrug doen. Ze zeggen wel eens over een 'infarct' dat het kan aanvoelen alsof er een olifant op je borst gaat zitten, nou, dat gevoel had ik op mijn rug! Bizar gewoon, stikte er bijna in. Ik daarna wat bewegingen gemaakt, oefeningen gedaan, ook om te kijken of ik wat 'voelde' in mijn rug waardoor het misschien duidelijk zou worden dat het spieren in mijn rug waren die ik voelde. Nou mooi niet, pfff. Normaliter heb ik vaak pijn in mijn rug maar ik kan die pijn dan ook 'beinvloeden' zeg maar d.m.v. een oefening, nah, het leek nu wel 'inwendig'. Het voelt nu nog redelijk benauwd aan 'daar', gadver, ben er niet gerust op.
Pijn van iets aan het hart kan naar veel dingen uitstralen en zo ook naar de schouderbladen bijv. Ja dus??? Is die pijn van mijn hart??? Of zou ik dan ook een dergelijke pijn op mijn borst moeten hebben gevoeld? Durfde nauwelijks nog te gaan slapen.

Vanmorgen toen ik moest douchen etc. heb ik weer ineens die pijn in mijn rug gekregen, kreeg het benauwd erbij. Hartslag uiteraard nog aan het jagen. Toen we naar het ziekenhuis liepen erg benauwd van die pijn in mijn rug. Afijn, werd binnen geroepen voor de fietstest. Ik tegelijkertijd verteld van de pijn in mijn rug en hoe dat ontstaan was aan verpleegster. Op mijn vraag of je ook daar pijn van kunt krijgen n.a.v. 'iets' aan het hart zei ze 'ja' (slik). Maar goed, eerst maar eens aankoppelen aan ecg. Was al erg snel enige 'commotie' over o.a. mijn hartslag, die was 166 (in rust). Paar ecg's gedraaid en in een mum van tijd stond er een cardioloog bij, pffff. Die vond hartslag veel te hoog (was ook niet mijn eigen cardioloog) en ik moest gaan liggen en ging die eerst proberen hartslag naar beneden te krijgen door te 'masseren' bij mijn halsslagaderen. Geen fijn gevoel, zag dat hartslag direct naar de 100 ging maar zat na een minuut alweer op die 160. Hij had gezegd dat als dat niet lukte dat ik dan naar 'boven' zou moeten waar ze daar zouden gaan proberen hartslag naar beneden te krijgen. Pfff, inmiddels zat de schrik er goed in en voelde ik me zo beroerd, die man zocht ook helemaal geen contact met mij, voelde me net een nummer en tegelijkertijd werd er zo paniekerig gedaan.

Toen liep die al te zoeken naar een ader waar ze iets in wilde spuiten om die hartslag te beinvloeden en ik zei, wacht nou even (ik had al 2 keer geprobeerd 'mijn verhaal' te vertellen, pfff). Ik zeg, vorig jaar moest ik ook een fietstest doen en moest ik ook stoppen met de atenolol. Toen was mijn hartslag ook rond de 150, ook paniek, kreeg ik vervolgens een holterkastje om (waaruit niets bleek) en kon ik 3 weken alsnog die fietstest doen, met dezelfde hoge hartslag. Maar ja, ik ben geen dokter zei ik erbij, ik weet niet of het nu precies hetzelfde is (ja weet ik veel wat ze misschien nu nog meer op ecg zagen???). Oh, zei die. Nou, heb je die atenolol bij je? Yep, tas gepakt, toen zei die weer, ja maar dit is maar 25 mg. Ja, dat slik ik altijd en dan gaat die gewoon richting 100p/min. Nah, neem maar in dan en ga maar uurtje in de wachtkamer zitten en dan kijken we opnieuw. Wat een toestand allemaal. Voelde me mega beroerd in wachtkamer (ook door de zenuwen die inmiddels behoorlijk toe nam), kreeg wat last op mijn borst en zelfs mijn tandvlees ging zeer doen! Na een klein uurtje weer naar binnen, ecg gemaakt, ging men overleggen met de cardioloog en mocht ik toch fietsen. Had ik ook wel gehoopt maar inmiddels was ik helemaal 'lam' door al die commotie.

Anyway, toch gaan fietsen. Ik heb uiteindelijk boven wat ik had moeten fietsen gefietst, dus dat was heel goed, ik kreeg nergens pijn of iets dergelijks, ook niet in mijn rug. De ecg's toonde alleen maar 'goeie' dingen aan, hartslag is niet hoger geworden dan 180 geloof ik, bloeddruk normaal/laag. Maar ja, ik baalde er wel van dat ik nu toch mèt atenolol gefietst had. Immers, die medicatie geven ze ook aan mensen met angina pectoris dus....zou eventuele angina pectoris misschien wel worden tegen gehouden door dat pilletje? Nee, absoluut niet, werd er gezegd door de verpleegsters. Omdat mijn hartslag zo hoog was (nog steeds), dat alleen al zou direct een verandering op het ecg moeten geven als er sprake zou zijn van angina pectoris. En ze legden nog wel meer dingen uit waardoor ik wel gerust gesteld werd. Nah, wat een avontuur!

Toen naar huis gebracht door mijn moeder maar ik ben gelijk in mijn eigen auto gesprongen omdat ik echt wat boodschappen moest halen. Uiteindelijk kwam ik thuis, en ben ik bepakt en bezakt met zware tassen de trappen op gelopen. Ben ik net boven, BAM, keiharde druk weer in mijn rug en benauwd en das nu nog niet veel minder
Jeetje man, was ik toch echt wel gerustgesteld dat mijn hart goed werkt maar waarom krijg ik dan toch weer nu met die trappen die zware pijn/druk op mijn rug?? Ik snap er geen bal van cker omdat het niet spieren 'lijken' te zijn. Maar ja, tijdens het fietsen kreeg ik er totaal geen last van.....zo'n fietstest is toch echt wel een maximale inspanning? (in vergelijking met die trappen opzeulen?)......Lekker zeg, zit ik weer vol in mijn hoofd hiermee. Zou dit toch iets van m'n hart kunnen zijn maar dat het tijdens die fietstest gewoon niet naar voren komt.....?

Lieve Roos,

Kan me voorstellen, dat je je nog druk maakt, je maakt ook wat mee als ik zo dat lees.
Ik ben niet zo dol op ziekenhuizen, volgens mij gaat mijn hartslag dan spontaan omhoog.

Nog even iets uit de weg ruimen, atenolol wordt niet alleen voor mensen met angina pectoris gebruikt. Het heeft een hele brede toepassing, van stress tot migraine, enz. Als je echt last van angina pectoris, kom je in de hogere doseringen en medicijnen die doorbloeding in de hartspier verhogen...atenolol 25 mg valt daar niet onder ;-)

Ben je al begonnen met HyperVen? hyperventilatie geeft zoveel klachten die lijken op hartklachten. 1 op de zoveel spoedgevallen zijn mensen met hyperventilatie-klachten.
Je bent zoals ik het lees, helemaal doorgemeten, dus ik zou me geen zorgen meer maken.

groetjes, Linde.