Heb niks kunnen vinden op dit onderwerp.

Waar het om gaat is dat ik me bij vlagen heel energiek kan voelen, als ik door een bepaalde spanning heen breek of moet breken. Als zo'n gelegenheid zich aandient, uit zich dat in onrust, veel praten, druk doen, rode kleur krijgen. Dit wordt dan opgevolgd door vermoeidheid, lusteloosheid, druk op het hoofd ("stroperig", de gebruikelijke angst en spanning (al dan niet sluimerend) en de bijbehorende weinig opwekkende gedachten.

Heb eens de verklaring gekregen dat het lijkt op een sporter die bij aanvang van een wedstrijd de adrenaline door zijn lichaam voelt gaan als een vorm van (gezonde) hyperventilatie. Heb je doorgaans en overmatig last van hyperventilatie dan kun je dat ook hebben onder relatief gangbare omstandigheden, zoals bij het uitgaan.

Herkend iemand dit, of is er een andere verklaring?

Adrenaline bedoelde ik dus! (Jammer dat er geen edit functie is).

Ja ik ken het, af en toe ineen keer spontaan hyperactief.
Ik noem het zelf altijd maar: smkd= sommige momenten kei druk.
en de volgende dag zeg maar kei kapot.
ik wist niet dat het aan hyperventilatie lag.

Het zal er mede aan liggen, maar het verklaart wel het eén en ander.

Als het zo is dat de hoeveelheid adrenaline vergelijkbaar is die van een sporter voorafgaand aan een topprestatie, dan kun je wel nagaan hoeveel energie dat kost!

Daarbij komt dat als ik bijvoorbeeld een etentje heb waar ik gespannen of angstig voor ben, die ontlading niet komt (in de vorm van druk doen, veel beweging) omdat ik aan het tafeltje gebonden ben. Dan gaat het waarschijnlijk in een soort overspannenheid zitten.

Als ik dan die spanning weet te overwinnen, ben ik niet te houden (de topprestatie) waar ik vervolgens weer de rekening voor gepresenteerd krijg.

Het omgekeerde ken ik echter ook. Als ik me wel redelijk op m'n gemak voel, doordat de factoren en omstandigheden gunstig zijn, dan wil het nog wel eens zijn dat ik de prikkel van de adrenaline mis en kan vervallen in (bijvoorbeeld) gelatenheid. Zou het zo kunnen zijn?