Ik wil wel vertellen hoe het met mij gaat en vooral met de therapie!

Ik heb al heel lang last van hyperventilatie, bijna 16 jaar. Soms erger en periodes die te handhaven waren. Fobieen en angsten ik heb er allemaal last van... Na de geboorte van mijn derde kind in oktober werd het weer heel erg, zo erg dat ik dacht ik moet weer aan de anti-depressiva, maar zo goed werkt dat ook niet bij mij. Ook heb ik begin 2004 voor de tweede maal een ademhalingstherapie gevolgd maar dat loste bij mij niet alles op. Ik adem nu wel goed door mijn buik, maar veel te veel.

Ik ben 5 weken geleden begonnen en op zich voelde ik in de eerste week dat mijn ademhaling in ieder geval weer rustiger werd. Vanaf dag 14 werden de klachten inderdaad heel veel erger. Maar anders, want ik was wel veel helderder in mijn hoofd, minder moe etc..Na drie weken was het even slikken. We gingen een paar dagen weg met de kinderen en ik zat iedere dag een paar keer tegen paniekaanvallen aan en na het oefenen had ik een paar uur last van een erg tintelend gevoel. Ik ben toen even gestopt een paar dagen! En dat werkte. Ik doe het nu rustig aan, 1 keer per dag want bij mij heeft het een erg groot effect. Door de ademhalingsoefeningen uit het verleden kan ik ook heel goed mijn adem vast houden vanuit mijn buik. Misschien scheelt dat. Daarnaast heb ik ook een ontzettende snelle stijging: ik begon echt met 15-20 seconden, na drie weken was dit 120 en ik zit nu al rond de 150.

Maar toch zie ik al lichtpuntjes: de hevigheid van de reacties op de oefeningen wordt stukken minder. Ik begin te merken dat ik nog wel de reactie angst heb maar het slaat veel minder door in hyperventilatie-klachten, behalve dat ik nog wel een beetje trillerig kan zijn. Ik kan het ook veel makkelijker over me heen laten komen, en ik voel alleen 's morgens nogal beroerd, maar ook dat gaat beter. Wat me verder opvalt is inderdaad het dromen [ik blijf dat erg bijzonder vinden] en ik slaap echt geweldig goed en diep! Ik heb ook het idee dat ik 's nachts veel hyperventilatie en daardoor dus 's morgens aan het bijkomen ben.

Ik ben in ieder geval heel erg entousiast over de therapie - het is fysiek zwaar - en zeker de eerste weken zijn pittig. Ik vind het ook een logisch en onderbouwd verhaal en daar hou ik zelf wel van. Ik ben er gewoon van overtuigd dat de angst een gevolg is van de hyperventilatie en niet de oorzaken/'>oorzaak. Ik ben nooit de angst uit de weg gegaan [en de angst is echt niet weggegaan], ik werk ook nog 27 uur en ik heb een gezin [alhoewel dat soms best moeilijk is]. Maar als ik thuis blijf wordt het alleen maar erger, dat is mijn ervaring.

Ik hou jullie graag op de hoogte van mij vorderingen!

groetjes Hester