Vraagje.
Ik loop al een paar jaar te rommelen met me niet lekker voelen dat resulteerde in angst/paniek klachten, met en zonder medicatie geprobeerd. Nu heb ik na een periode van behoorlijke spanningen ook weer dat ik niet goed in mijn vel steek.

Diverse therapieen, medicatie, het heeft allemaal niet veel geholpen.

Chronisch hyperen heeft mijn huisarts nooit geopperd. Ik denk echter zelf dat dit wel zo is.
Ik heb weleens een paar keer een accute hyperaanval gehad: hartkloppingen/angst/koud zweet. Heel akelig.
(daar is toen weer een fobie door ontstaan)
Nu is het zo dat ik vaak heel erg moe/zwak ben, merk dat mijn adem haling veel te hoog zit. Continue eigenlijk.

Een paar dagen geleden had ik het de halve dag benauwd, moe enz. Eenmaal en bed werd ik heel naar en ik begon vreselijk te beven, heel mijn lichaam begon te shaken.
Is dit ook een ontlading ??? Zelfs mijn hoofd ging ongecontroleerd heen en weer.
Ik heb het over me heen laten gaan, rustig proberen te blijven.
Maar kan dit????

Volgens mij kan het!

Persoonlijk heb ik het nog niet gehad, toch niet in die mate in ieder geval (maar wel fel bibberen hoor), maar ben zeker dat ik het al gelezen heb hier!

Je moet natuurlijk wel best eerst weten of je lijdt aan (chronische) hyperventilatie. Als ik jou was, zou ik gewoon naar de dokter gaan en vragen of hij je kan onderzoeken op hyperventilatie. mm en als dat zo fel gaat dan zou ik bijvoorbeeld direct gaan denken: heb toch geen epilepsie ofzo? Want zoiets kan toch ook? (ah, sorry, nu wakker ik het nog aan zeker?) Maar als je een EEG laat nemen, kun je daar ook uitsluitsel van hebben, en via een EEG kan ook gezien worden of je lijdt aan hyperventilatie.

't Klinkt in ieder geval heel herkenbaar allemaal. 't Enige wat je kan doen op zo'n momenten is inderdaad rustig proberen te blijven en het maar te laten gebeuren... En verder hoop ik dat je vlug zekerheid krijgt, dan kan je tenminste aan de slag!

veel succes
kim

hoi mar ik heb dat ook vaak vooral als ik op het punt ben om in slaap te vallen dan ga ik bibberen en felle spastische bewegingen maken volgens mij is het een ontlading van spierspanning of zo iets misschien komen er meer reacties ben benieuwd

groeten thijs

hoi Mar,

ik heb dat ook wel eens gehad, zo'n gebibber in bed. Heel akelig.
Ik had in die tijd ook vaak overdag dat ik een soort ongecontroleerde bewegingen met m'n armen maakte.

De andere dingen die je beschrijft zijn erg bekend, moe;(spier)zwakte) benauwd; een hoge ademhaling, het hoort er allemaal bij.

Heb je de artikelen op de site al gelezen?

[www].hyperventilatie.info

dan zal je er veel meer van begrijpen en dan kan je ook de methode begrijpen om er weer vanaf te komen.

Sterkte Janne[:](Y)[/:]

Jee ...dank jullie wel!

Ik heb een paar maanden terug een MRI-scan moeten laten maken, kwam niks uit, had nl andere klachten. Extreme hoofdpijn bij inspanning..............
Die klachten zijn overigens vanzelf weer weg gegaan.

Ik weet ergens dat het de ontlading is...........van een periode stress en juist als ik ontspannen ben (wat normaliter nooit lukt) komen die rare klachten.
Epilepsie? Nee daarvoor herken ik de symptomen te veel, heb dat geshake al eerder gehad, toen zat ik nota bene heel rustig in de wachtkamer van de dokter, die namen meteen een hartfilmpje.......en ik lag daar op die tafel toen ook zo te bibberen/klappertanden.
Is ook niks uit gekomen.

Wat de huisarts(en) betreft.....in principe gaat ze, gezien mijn klachten, er vanuit dat ik lijdt aan hevige spanningen en depressie.
Het woord hyperen is nooit aan de orde geweest. Ik ben nu al tot 3 x toe aan de anti depressiva gegaan. Het middel is nog erger dan de kwaal!
Ik reageer het beste op een kalmeringspilletje. Maar ook daar wil ik niet dagelijks gebruik van maken.
Anderzijds, als dat het enige is dat deze klachten weg neemt, dan ben ik misschien beter af?
Pfff soms weet ik gewoon niet waar ik goed aan doe.
Ik slik nu alleen sinds een week st. Janskruid.

Groetjes!

Goh, het is me niet de bedoeling te fel te moeien en je moet doen waar je jezelf het beste bij voelt, maar als je een vermoeden hebt van hyperventilatie zou ik dat echt wel melden aan de dokter. Gedverdemme, ik snap wel dat de symptomen best wel wat te vergelijken zijn met elkaar, maar met termen als depressie moeten ze toch ook niet meer zo vlug in mijn gezicht komen zwaaien! Heb ook maaaaanden gedacht dat het dat was, en daarop is dan gewerkt, maar het heeft niks uitgehaald. het is pas sinds de term hyperventilatie is gevallen, dat ik beter ben gaan worden... En dat heb ik dan ook zelf moeten opperen.

Ik heb ook kalmeermiddelen genomen (en hielpen echt wel), sinds een maand is alles weer afgebouwd, neuroloog zei ook dat kalmeermiddelen een tijdelijke verlichting kunnen brengen, maar dat je het best niet te lang achter elkaar neemt. Wanneer de stress in mijn leven te groot wordt en ik heb het gevoel dat ik het allemaal weer niet te baas kan, mag ik het wel even nemen, maar ik ben er ook niet graag afhankelijk van, dus doe ik het zonder...

Kun je je niet gewoon laten testen? dan weet je het tenminste en hoef je daarover toch al niet meer te piekeren... is het het niet, ok, maar is het het wel, kan het al een grote stap zijn naar behandeling...

Hai
Dank je! Nee ik vind het juist fijn dat mensen meedenken[/:] Maar zo;n test hoe gaat dat in zijn werk?

Ze zei weleens.......je lijf is nog steeds de marathon aan het lopen.......(heb een periode heel veel stress achter de rug.)
Ze zei echter niet specifiek je hebt hyperventilatie.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik zelf steeds van alles in mijn hoofd haal....heb ik misschien dit of dat........

Zucht.........
[:]?[/:]

Hoi Mar.

Ik herken je klachten heel goed! Soms was het zo erg dat ik bijna lag te stuiteren in bed. Echt heel ellendig. Vooral 2 jaar geleden toen ik een erg zware periode heb meegemaakt was het heel erg. Dat heeft een jaar geduurd en daarna waren de klachten opeens verdwenen. Nu heb ik er alleen nog heel af en toe eens last van als ik erg druk of onrustig ben of bij hormoonschommelingen.
Bij mij was het inderdaad een soort ontlading. Zolang ik wakker was bleef mijn lichaam onder controle, maar op het moment dat mijn lichaam tot rust kwam dan begon de ellende. Het heeft me heel wat uurtjes nachtrust gekost. En geen arts die iets kon vinden! Er is een MRI gemaakt van mijn hoofd en nek maar daar was niets op te zien. Toen nog een EEG. Daar was een kleine afwijking op te zien, maar volgens de neuroloog was het niets bijzonders. Op deze site ben ik er achter gekomen dat die kleine afwijking veroorzaken/'>oorzaakt wordt door hyperventilatie. Jammer genoeg wist de neuroloog dat niet.....zucht....

De klachten die je verder beschrijft lijken wel heel erg veel op hyperventilatie. Als je zekerheid wilt hebben dan kun je je laten testen. Op de website www.hyperventilatie.info kun je lezen welke testen er zijn. Overleg gewoon nog eens met je arts. Samen met hem moet je er toch uit kunnen komen?

En dan is er natuurlijk HyperVen. Dat is volgens mij tot nu toe de beste methode om hyperventilatie grondig aan te pakken. Het is het proberen waard, toch?

Veel sterkte ermee!

Groetjes,
Elise

Jee wat fijn dat snelle reageren en vooral........de herkenning. Dat scheelt al een hoop gepieker.

Jee wel goed dat je er nu vanaf bent? Inderdaad kan/kon ik me niet ontspannen, nergens! Zelfs niet tijdens weekendjes weg. Dan voelde ik me juist beroerd.......unhappy, moe, depri. Herken je dat ook? In de auto onderweg werd ik al lichamelijk "eng", onrustig, doemdenken........
Want het gekke is, dat er geen bepaald patroon zit in dat chronische hyperventilatie?? Klopt dit? Het is dus niet zo dat ik het altijd in bed krijg, voor het slapen.

Ik ga meteen ff loeken naar die testen!

Er zijn zovéél symptomen he, bij mij is het meestal zo dat ik een aantal dagenof weken last heb van bepaalde dingen, ineens ben ik ervan af, maar dan komt er wel weer iets anders opzetten, maar zo erg als een paar maanden terug, is niet meer geweest...

Dat ge-afvraag van wat je allemaal mankeert, dat is heel normaal, dat doet iedereen, 't is net daarom dat je moet weten of je aan hyperventilatie lijdt of niet. Het zorgen maken en de angst en het gedoemdenk maakt de symptomen alleen maar veel erger. en je voelt zovéél dus er is zoveel om je zorgen over te maken. Pas toen ik over hyperventilatie had gelezen en ik eindelijk de uitslag had, kon ik wat rust vinden. Was zooo blij: heb geen tumor, ben niet mentaal gestoord en mijn hart gaat het niet begeven, geen ongecontroleerde bewegingen en dit en dat... Toen wist ik nog lang niet zoveel van de symptomen als nu, maar als er toen weer iets kwam opzetten, werd ik niet meteen panisch, maar dacht: zou het weer een symptoom van hyperventilatie kunnen zijn? En dan kwam ik hier loeren en 9.9 kansen van de 10 stond het er wel ergens tussen. En dat geeft zoveel troost en steun...

Zoveel te minder belang en aandacht je schenkt aan de symptomen, zoveel te vlugger jeje beter kan voelen, daar ben ik van overtuigd!

testen kan al zeker met een bloedprik, en een EEG, de rest weet ik zo niet vanbuiten. Ik vind het ook best raar dat het zo fel over het hoofd wordt gezien, zo'n kanjers van symptomen. Ben maanden aan een stuk bijna elke week bij de dokter geweest (ook geen fijne ervaring want je voelt je een profiteur en een hypochonder), met de beschrijving van de symptomen die hier allemaal staan uitgeschreven, maar ze kwam niet verder dan stress en een depressieve toestand... uiteindelijk opgenomen in't ziekenhuis en daar expliciet gevraagd te testen op hyperventilatie, maar er moest wel uitsluitsel zijn natuurlijk dat er geen andere zaken mis waren. En op de EEG is dus gebleken dat het hyperventilatie was. Zoals elise schreef: een kleine afwijking op het EEG. Hoe bizar!! Dat een KLEINE afwijking, die niet eens herkend wordt als zodanig bij de neuroloog (!) je leven zo overhoop kan halen!!! Zelfs ook mijn neuroloog stelde het allemaal zo miniem voor, hij moest het maar eens voelen!

Nuja, het is achter de rug! we kunnen verder. Je moet denken: 't kan alleen maar beteren vanaf nu! (volgens mij is het trouwens echt wel hypeventilatie, ik herken je verhal voor 100 %, al was het bij mij nog een klad erger...)

Veel succes!

kim

Hallo Mar,

Ik ben ook een hyperventilatie mens. Vaak moet ik ook veel zuchten, diep adem halen, en heb het gevoel dat ik het benauwd heb. Lichte tintelingen in armen heb ik ook. Maar afgelopen zaterdag zat ik bij iemand in de auto. Ik was de hele middag al aan het hyperventilatie. En toen van de ene op het andere moment werden de tintelingen erger, begon ik helemaal te beven en werd heel licht in mijn hoofd. Ben toen uit de auto gestapt en liep om de auto heen en voelde me langzamerhand wegzakken. Kon alleen maar zeggen ik ga volgens mij flauwvallen. Ik hoorde heel in de verte de bestuurder zeggen probeer heel rustig adem te halen dat deed ik ook en heel langzamerhand verdween de duizeligheid en de tintelingen. Na die tijd begon ik echt helemaal te beven en voelde me helemaal zweven. Ik denk dat ik er ongeveer 10 minuutjes inbleef en dat het toen langzamerhand verdween. Ben blij dat ik nu lees dat jij dit ook had. Ik weet dat het met hyperventilatie te maken heeft. Maar je moet echt proberen te relaxen als je dat heb en probeer heel rustig door je neus in te ademen en je mond weer uit. Ook als ik het aan voel komen de hyperventilatie ga ik afleiding zoeken, ga dingen in de huishouding doen, ga een boodschappen briefje schrijven etc....als het helemaal te gortig wordt dan blaas ik een paar keer in een plastic zakje mijn eigen adem in en uit. Of ik loop heel snel de trap op en af, dan gaat je ademhaling ook veranderen. Probeer het maar eens een keer. Maar probeer niet in paniek te raken dan zal het alleen maar erger worden.


groetjes,
orchidee

Hallo,

Ook ik heb hevige last gehad van het bibberen. Nu gaat dat al veel beter.
Ik was voortdurend aan het klappertanden, mijn handen bibberden als gek en ik maakte ook vaak ongecontroleerde bewegingen.
Daarnaast had ik ook het gevoel (heb ik nu nog vaak) dat ik niet stil kan blijven liggen, vooral mijn benen zijn meestal heel onrustig. Ik heb hier meestal 's avonds last van.

Na enkele weken in de diepste put te zitten, zie ik eindelijk terug een lichtpuntje. Ik slik nu ook medicatie en dat heeft me duidelijk op de goeie weg gezet.
Zonder lukte het absoluut niet meer. Dacht werkelijk (of soms wou ik dat zelfs) dat ik gewoon aan het wegkwijnen was.
Ik weet absoluut hoe slecht en moedeloos je je kunt voelen, mààr er is hoop en daar geloof ik nu heel erg in.
Ik houd er ook niet van om medicatie te nemen en wil er liefst zo snel mogelijk vanaf maar weet dat dat nu gewoon het beste is om mij door de zwaarste periode te helpen.
Gelukkig zie ik het allemaal terug rooskleurig in voor de toekomst, weet dat het wel zal beteren en dat met behulp van HyperVen & psychotherapie hiermee valt te leven.

Het depersonalisatiegevoel is stilletjes aan aan het verdwijnen (durf het bijna niet zeggen, want denk dan dat het me terug zal overvallen). Het zit nog steeds in me, maar het valt nu te relativeren en net zoals bij vele anderen weet ik dat het zal verdwijnen.
Het komt er eigenlijk op neer, denk ik, om zoveel mogelijk los te laten. En dat kun je in de slechtste periode enkel met medicatie (wil dit niet promoten, maar spreek uit ervaring).
Af en toe betrap ik mezelf erop dat ik er eventjes niet meer aan gedacht heb, en voel dan een enorme vreugde!
Zal wel stom klinken, maar écht waar, geloven moet je doen én HyperVennen natuurlijk.
Ik ben nu pas een klein weekje bezig en ik voel me al minder angstig.

Voor iedereen: heel veel sterkte en het komt ZEKER terug goed!

Groetjes