Steeds als ik een aanval heb probeer ik naar een veilige plaats te vluchten, bijvoorbeeld zo snel mogelijk thuis zijn. De veiligste plaats is thuis en daar gaat je aanval dan snel over. Zo is dat ook op vakantie bijvoorbeeld, als je een aanval hebt vlucht je naar je eigen vakantiebungalow bijvoorbeeld, daar voel je je weer veilig. Is dit een gevoel van zelfcontrole? Het zelf in de hand willen hebben, je vlucht naar een plaats waar je je veilig voelt en waarom is dat juist jouw meest vertrouwde plaats? Wie kent dat ook? En wat kan je er tegen doen? Zo raken mensen geneigd zich op te sluiten in hun eigen huis en dan worden de angsten alleen maar groter.

Groetjes, Davy

Als ik een aanval hebt lukt het mij ook altijd thuis het beste om weer kalm te worden.

Ik maak me nu ook niet meer druk erom als ik ergens een aanval krijg als ik weet dat ik 10 minuten later thuis ben, dan maar even 10 minuten benauwd en laat iedereen me even met rust.

Weet ik dat ik niet snel thuis ben dan zorg ik dan ik even weg ben van alle drukte weg waar ik mee bezig was.

Thuis voelt daarom bij MIJ niet als de veiligste thuishaven (wel de beste thuishaven voor een aanval), soms maar doorbijten en erop vertrouwen dat het altijd over gaat.

hetzelfde hier,
Als ik thuiskom wordt het meestal al een stuk rustiger.
Stond eerst vast in nijmegen op het station(ik kom uit eindhoven), treinen reden niet,
dus toen in paniek, pas toen ik onderweg naar huis was, en thuis kwam werd het pas rustig.